چکیده
این مطالعه اثر تمرینات همزمان قدرتی و استقامتی روی ویژگی های عصبی و عضلانی و ویژگی های استقامتی در مقایسه با تمرین قدرتی یا استقامتی به تنهایی را بررسی می کند. مردان تمرین نکرده به سه گروه تمرین قدرتی (: S 16 نفر)، استقامتی (: E 11 نفر) و یا قدرتی و استقامتی همزمان ( : SE11 نفر) تقسیم شدند. گروه S و E 2 بار و گروه SE 2+2 بار در هفته برای قدرت و استقامت در طول یک دوره ی 21 هفته ای تمرین کردند. حداکثر نیروهای ایزومتریک یکجانبه و درونگرای دوجانبه عضلات ساق پا به طور مشابه در S و SE 20-28٪ افزایش یافت (p <0.01) و بهبودی در نیروهای ایزومتریک توسط افزایش (p <0.05) حداکثر فعال سازی عضلات همراه بود. میزان توسعه نیروی عمل ایزومتریک (p <0.05) تنها در گروه S بهبود یافت. افزایش مساحت عضله مقطع عضله چهار سر رانی در گروه SE ،(11% p <0.01) بیشتر از گروه S (6% p <0.01) و گروه E (p <0.01 2%) بود. در گروه SE و E توان بیشینه دوچرخه سواری (SE: 17٪ و E: 11٪، p <0.01) و حداکثر اکسیژن مصرفی افزایش یافت (SE: 17٪، p <0.01 و E: 5٪، NS). این نتایج نشان می دهد که در حال حاضر، تمرین همزمان SE در حد متوسط با حجم 21 هفته در مردان تمرین نکرده مقدار هیپرتروفی عضلانی، قدرت بیشینه و توسعه استقامت را بهینه خواهد کرد، اما توسعه قدرت انفجاری، در مقایسه با و تمرین قدرت یا استقامتی به تنهایی تداخل خواهد داشت.
مقدمه
تمرین قدرتی نوعا منجر به سازگاری عصبی و هیپرتروفیک مسئول در عملکرد قدرتی بهبود عضلات تمرین کرده خواهد شد. (برای مثال افزایش فراخوانی واحدهای حرکتی و / یا افزایش در تکرر تنش) عمدتا در هفته های اول تمرین و هنگامی که تمرینات قدرتی برای چند هفته ادامه یافته، سازگاری عصبی اتفاق خواهد افتاد، نقش سازگاری های هیپرتروفیک شود به طور فزاینده ای مهم است [14، 37]. از سوی دیگر، تمرین استقامتی باعث بهبود عملکرد هوازی توسط افزایش حداکثر جذب اکسیژن و شاخص های قلب و عروقی خواهد شد [13، 41].
فایل ورد 21 اسلابد
دانلود ترجمه مقاله Neuromuscular and Cardiovascular Adaptations During Concurrent Strength and Endurance Training in Untrained Men