دانلود مقاله مقبره های استان مازندران

اختصاصی از یاری فایل دانلود مقاله مقبره های استان مازندران دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

ساری
موقعیت جغرافیایی
ساری مرکز استان مازندران ، از شمال به دریای خزر ، از جنوب به سلسله جبال البرز و استان سمنان ، از مشرق به نکا و بهشهر ، از مغرب به شهرستان‌های قائمشهر ، جویبار و سوادکوه منتهی می‌شود. این شهرستان دارای وسعتی بالغ بر 3922 کیلومتر مربع و در 53 درجه و 5 دقیقه طول جغرافیایی و در 36 درجه و 4 دقیقه عرض جغرافیایی قرار دارد. ساری دارای آب و هوای معتدل و مرطوب است. شهرستان ساری از نظر ناهمواری به دو قسمت کوهستانی که به رشته‌کوه‌های البرز ختم می‌شود از مهم‌ترین ارتفاعات آن کوه خلیفه و کوه سفید هستند. پوشش گیاهی در ارتفاعات بلند به صورت چمنزار و مراتع بوده و به دنبال آن پوشش جنگلی متراکم با انواع درختان پهن برگ که در کمربند‌های مختلف کوهپایه‌های کم ارتفاع گسترش دارد و سپس به اراضی مزروعی و باغ‌های جلگه‌ای ختم می‌شود.

پیشینه تاریخی :
ساری مرکز تبرستان در سیر پرفراز و نشیب تاریخ ایران همچون نگینی سبز در دیار اسطوره‌ها خاطرات تلخ و شیرین را به گواه فرهنگ و تاریخ استوارش همراه کرده است. وجود تپه‌های با ارزش دوران پیش از تاریخ ، تاریخی و اسلامی ، قلعه‌های کهن و عمارت‌های شگرف ، ساختمان‌های با عظمت ، حمام‌های قدیمی ، آب انبارها و تاسیسات با شکوه مقر اسپهبدان در بخش دو دانگه این شهرستان ، وجود دانشمندان و هنرمندان بزرگ منبت کار چون استاد احمد نجار ساروی ، استاد حسین بن احمد ساروی ، استاد محمد بن استاد حسین ساوری که شاهکارهای کم نظیر منبت کاری را در ایران و مازندران در عصر تیموری به یادگار گذاشته‌اند ،‌ هویت تاریخی شهر «زادراکرتا» کهن یا ساری کنونی را تشکیل می‌دهند.
زادراکارتا ،‌تامبراکس ، سارویه و ساری واژه‌هایی هستند که زمان هخامنشیان تا روزگار ما به ساری کنونی اطلاق می‌شده است. کشف بی‌شمار ظروف سفالی و فلزی از هزاره‌های گذشته و همینطور کشف سکه‌هایی با علامت (TAM) که از روزگاران اشکانی به جای مانده تا کشف ظروف فلزی عصر ساسانی در ساری گواه این مطلب است که ساری کنونی قبل از زمان ساسانیان شهری آباد و از مهم‌ترین شهرهای تبرستان و مرکز حکومتی آن بوده است. اگرچه برخی محققین بنیاد شهرساری را از اقدامات فرخان بزرگ می‌دانند ، ولی با مرور تاریخ مازندران می‌توان باور داشت که ساری کنونی بر روی ویرانه‌های شهری ساخته شده که از قرون ما قبل از اسلام مرکز ایالت شمالی ایران بوده است.

برج رسکت
برج رسکت با نقشه مدور در بخش دو دانگه شهرستان ساری و در محدوده حکومتی اسپهبدان باوندی سر بر آسمان می‌ساید. این بنا هم به عنوان مقبره یکی از شهریاران آل‌باوند (احتمالاً هرمزد) و هم به عنوان میل راهنما یاد شده است. از جمله‌ ویژگی‌های این بنا علاوه بر تاریخ معماری و تزیینات آجری، کتیبه تزیینی آن است که به خط کوفی مشجر در بدنه بنا مشاهده می‌شود. این برج متعلق به اوایل اسلام و از اولین بناهای اسلامی در خطه شمال ایران است.

برج مقبره‌ای امامزاده عباس ساری
این بنا در محله آزاد گله و در شرق رودخانه تجن واقع است. برج متعلق به قرن نهم هجری قمری و مدفن سه تن از سادات است. ساختمان اصلی مقبره دارای نقشه هشت ضلعی است و با گنبد رک دوپوش ساخته شده از تزیینات مهم این مجموعه علاوه بر تزیینات معماری ساختمان برج می‌توان به کاربرد تزیینات منبت کاری بر روی در و صندوق آن اشاره کرد. منبت کاری زیبای صندوق چوبی آن از کم نظیر‌ترین یادگارهای به جا مانده عصر تیموری در مازندران است. این صندوق توسط شمس‌الدین احمد نجار ساروی ساخته شده است.

برج آرامگاهی امامزاده یحیی
این بنا در مرکز شهر ساری قرار دارد. برج بر روی قبور یحیی ، حسین و خواهرشان سکینه ـ از فرزندان میر قوام‌الدین مرعشی ـ با نقشه مدور و گنبد دوپوش که پوشش خارجی آن به شکل رک یا هشت ترک است ، ساخته شده است. از تزیینات این بنا می‌توان به قرنیس‌های سینه کفتری و طاق‌های تزیینی اشاره کرد. تزیینات وابسته به معماری این برج آرامگاهی ، در ، نورگیر و صندوق منبت کاری شده آن است که مورد اخیر با دو شیوه نقاشی روغنی (لاکی) و هنر منبت کاری تزیین گشته که احتمالاً می‌توان آن را از اولین نمونه‌های باقی مانده نقاشی چوب در ایران نام برد.

برج آرامگاهی سلطان زین العابدین
این بنا در مرکز شهرساری در کنار برج امامزاده یحیی و متعلق به قرن نهم هجری است. در داخل این بنا قبر سلطان زین‌العابدین مرعشی و چند نفر دیگر از نوادگان مدیر قوام الدین مرعشی قرار دارد. برج مذکور با نقشه مربع و گنبد رک و به صورت دوپوش ساخته شده است. قسمت‌هایی از کاشی آبی فیروزه‌ای در قسمت داخل و بیرونی بنا باقی مانده که حکایت از کاربرد فراوان آن در بناهای عصر تیموری مازندران دارد. صندوق چوبی منبت کاری شده از دیگر تزیینات وابسته به معماری این بنا بوده که در جریان آتش سوزی دهه‌های گذشته دچار آسیب دیدگی شدید شده است.

برج آرامگاهی امامزاده صالح مرزرود
این برج در 15 کیلومتری شمال شهرستان ساری و در شرق بلوار ساری ـ دریا ، کنار رودخانه تجن قرار گرفته است. بنا با نقشه مربع و دارای گنبد رک (هشت ترک) و به صورت دوپوش ساخته شده است. علاوه بر تزیینات خارجی بنا ، تزیینات منبت کاری درها و صندوق آن از جمله شاهکارهای هنری عصر تیموری به شمار می‌رود.

برج امامزاده ابراهیم قاسم خندق
برج آرامگاهی امامزاده قاسم در شمال غرب شهرستان ساری و در غرب روستای عیسی خندق قرار دارد. با توجه به متن کتیبه صندوق که در گذشته قرائت شده بنا متعلق به قاسم از نوادگان موسی‌بن جعفر بوده که به غلط رایج از آن به عنوان امامزاده عیسی نام می‌برند. برج دارای نقشه کروی شکل بوده که با ایجاد منطقه انتقالی گنبد هشت ترک (رک) در بخش خارجی بنا و با پوشش کروی دوم در بخش داخلی شکل گرفته است. در ورودی بنا و در ضلع شرقی منطقه میانی بدنه بنا فرو رفتگی‌های مستطیل شکل وجود دارد که در داخل بعضی از آنها کاشی‌های آبی رنگ دوره تیموری خودنمایی می‌کند. از تزیینات این بنا می‌توان به آجر کاری سینه کفتری ، تزیینات طاسی شکل که به صورت نیم دایره اجرا شده‌اند و کاربرد کاشی‌هایی با تزیینات هندسی بر روی آن اشاره کرد. در روی کتیبه‌های صندوق ، نام امامزاده قاسم ، نام نجار (استاد شمس‌الدین بن محمد دین توزاد) و تاریخ 856 هـ .ق نوشته شده است.

برج آرامگاهی درویش فخرالدین گلما
این بنا در مرکز روستا گلما از بخش میاندورود ساری واقع است. برج دارای ویژگی‌های معماری برج‌های مقبره‌ای عصر تیموری است که در سراسر قلمرو شمالی ایران نمایان هستند. برج آرامگاهی درویش فخرالدین با نقشه چهارضلعی و گنبد هشت ترک (رک) در عصر تیموری با مصالح آجر و گل و آهک ساخته شده است. تزیینات سینه کفتری و طاسی شکل به همراه کاشی کاری بوده که در قسمت فرورفتگی‌های مستطیل شکل بنا قرار گرفته ، از جمله آرایه‌های تزیینی این بنا را تشکیل می‌دهند. این برج در سال‌های گذشته مرمت شده است.

شاطر گنبد
برج آرامگاهی شاطر گنبد در جنوب شرق روستای بالادزا و در حاشیه غربی رودخانه تجن واقع است. این بنا دارای نقشه چهار گوش و گنبد دو پوش است که پوش بیرونی آن به شکل هشت ترک (رک) بوده و بر بالای بنای مربع شکل قرار دارد. از جمله تیینات این بنا تزیینات سینه کفتری است که در منطقه انتقالی بدنه به گنبد قرار دارد. در اضلاع مختلف بدنه بنا فرورفتگی‌های متعددی قرار گرفته که با توجه به نمونه‌های مشابه ، این بخش ها دارای کاشیکاری بوده‌اند. بنای شاطر گنبد دارای مشخصه معماری بناهای تیموری مازندران است.

برج آرامگاهی امامزاده علی‌اکبر
این بنا در روستای اوسا از دهستان داراب کلا بخش میاندورود ساری قرار دارد. بنا دارای نقشه چهار ضلعی است و با طرح فیلپوش‌ها در منطقه انتقالی ، گنبدی هشت ترک (رک) با پوشش داخلی کروی ایجاد کرده‌اند. بنای مذکور در دوره تیموری و با مشخصات معماری این دوره ساخته شده است. در قسمت بیرونی بنا در هر یک از اضلاع یک عدد طاق‌نما قرار گرفته که در قسمت میانی طاق نماها نورگیری برای روشنایی تعبیه شده است. تزیینات سینه کفتری این بنا که در هر قسمت به سیزده عدد می‌رسد به صورت اجرکاری نمایان است. بخش داخلی بنا دارای طاقچه‌ها و طاق‌نمایی تزیینی بوده که با گچ‌کاری ساده تزیین شده است. در بخش شرقی بنا ، ساختمان الحاقی مسجد به صورت مستطیل قرار دارد.

آمل
پیشینه تاریخی آمل
واژه آمل که گونه پهلوی آن آموی است ، برگرفته از قبیله باستانی آمردها یا آماردهاست که قومی نیرومند و جنگ جو بوده و ناحیه فعلی آمل را به عنوان مرکز خود انتخاب و نام خود را بر آن نهادند. بعدها واژه آمادرها به سبب کثرت تلفظ به آملد و آمرد و آمل نامیده شد. نخستین باری که در تاریخ ایران نام آماردها به میان می‌آید در روزگار اقامت اسکندر در هیرکانیا ـ گرگان ـ است. در دوران اسلامی با توجه به گزارش بلاذری در فتوح البلدام و ابن رسته در الاعلاق النفیسه و اصطخری در کتاب مسالک الممالک آمل یکی از بزرگ‌ترین و مهم‌ترین شهرهای مازندران محسوب می‌شده است. ابن اسفندیار در تاریخ تبرستان آورده است که : شهر آمل در سال 140 هجری به دست مسلمین افتاد. مقدسی نیز از بیمارستان و مسجد قدیمی و مسجد نوشهر آمل یاد نموده است. در کتاب حدود العالم ، آمل شهری عظیم ذکر شده است. توماس هربرت در قرن 11 هجری قمری از زیبایی شهر آمل و پل مجلل دوازده دهنه آن نام برده است. ویلیام ریچارد هولمز که در سال 1260 هجری قمری از آمل دیدن کرده بود ، می‌نویسد : شهر آمل در اثر بیماری طاعون خالی از سکنه شده بود. با توجه به پیشینه تاریخی آمل باید اعلام داشت که این شهر حداقل از دوره ساسانی تا دوره مغول پایتخت مازندران بوده و سکه‌هایی نیز با ضرب آمل در زمان ساسانی کشف شده است. آمل در گذر تاریخ هر چند که از تندبادهای حوادث روزگار بی‌بهره نبوده ، اما امروز هم یادمان‌های تاریخی آن مبین مجد و عظمت آن در گشته است.

کلیات جغرافیایی
شهرستان آمل از شمال به شهرستان محمود آباد از شمال شرقی به شهرستان بابلسر ، از مشرق به شهرستان بابل ، از جنوب به استان تهران و از مغرب به شهرستان نور محدود و در 52 درجه و 21 دقیقه طول و 36 درجه و 24 دقیقه عرض جغرافیایی قرار دارد. مساحت این شهرستان حدود 3211 کیلومتر مربع و ارتفاع آن از سطح دریاهای آزاد 79 متر و دارای سه بخش مرکزی ، لاریجان و دابودشت است. براساس سرشماری سال 1375 آمل دارای 297743 نفر جمعیت است و آب و هوای آن با توجه به نزدیکی دریا و وجود جنگل و کوه به دو نوع معتدل خزری مرطوب و کوهستانی تقسیم می‌شود.

فرمت این مقاله به صورت Word و با قابلیت ویرایش میباشد

تعداد صفحات این مقاله  34  صفحه

پس از پرداخت ، میتوانید مقاله را به صورت انلاین دانلود کنید