دانلود مقاله کامل درباره آشنائی اولیه با IPv6

اختصاصی از یاری فایل دانلود مقاله کامل درباره آشنائی اولیه با IPv6 دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 9

آشنائی اولیه با IPv6 اینترنت از بدو پیدایش تاکنون ، منشاء تحولات عظیمی در حیات بشریت بوده است و ضریب استفاده از آن در اکثر کشورهای جهان همچنان سیر صعودی را طی می نماید. به جرات می توان گفت که طراحان اولیه اینترنت هرگز تصور اینچنین رشدی را نمی کردند . بدیهی است که طراحی انجام شده در برخی موارد پس از گذشت ده ها سال با چالش های جدی مواجه شود و انتظاری جزء این هم وجود ندارد . به عنوان نمونه ، پروتکل IP که یکی از پروتکل های اساسی در اینترنت است ، بگونه ای طراحی نشده است که بتواند از تعداد بیشماری دستگاه و کاربر متصل به اینترنت حمایت نماید . علاوه بر این ، هم اینک درخواست های متعددی مبنی بر استفاده از مواردی نظیر  ویدئو ، صوت و دستگاه های بی سیم ( نظیر موبایل ) توسط برنامه ها وجود دارد که قطعا" در آینده شتاب بیشتری خواهد گرفت .  در اوایل سال 1990 ، IETF ( برگرفته از Internet Engineering Task Force   ) که مسئولیت استانداردسازی اینترنت را برعهده دارد اعلام نمود که پروتکل IP ( با نام Ipv4 ) دارای محدودیت هائی در زمینه آدرس دهی است و از همان زمان بر طراحی نسخه ای جدید از پروتکل فوق تاکید و در نهایت در سال 1995 نسخه اولیه IPv6.0 آماده گردید .

پروتکل و جایگاه آن در شبکه های کامپیوتری کامپیوترها و سایر دستگاه های شبکه ای به منظور ارتباط با یکدیگر از پروتکل استفاده می نمایند . تاکنون پروتکل های متعددی در عرصه شبکه های کامپیوتری طراحی و پیاده سازی شده است . TCP/IP که مشتمل بر خانواده ای از پروتکل های شبکه ای است ، نمونه ای در این زمینه است که از آن در اینترنت استفاده می گردد. اینترنت متشکل از شبکه های جداگانه متعددی است که توسط روتر به یکدیگر متصل شده اند .هر پروتکل موجود در خانواده TCP/IP با یک هدف خاص طراحی و دارای وظایف از قبل تعریف شده و کاملا" مشخصی است .  پروتکل IP ( برگرفته از Internet Protocol  ) یکی از اعضاء خانواده پروتکل TCP/IP است که در لایه شبکه فعالیت می نماید . از پروتکل فوق به منظور انتقال دیتاگرام (datagram) بین کامپیوترها استفاده می گردد . دیتاگرام از یک هدر و فیلد داده تشکیل می گردد . هر هدر دیتاگرام شامل آدرس مقصد است ( اطلاعات مورد نیاز برای توزیع دیتاگرام به مقصد مورد نظر ) . بدین ترتیب ، امکان ارسال هر دیتاگرام به صورت جداگانه وجود خواهد داشت . دیتاگرام هائی که دارای یک session می باشند می توانند از مسیرهای مختلفی ارسال گردند . بدیهی است در چنین مواردی همواره این احتمال وجود خواهد داشت که دیتاگرام ها با همان اولویتی که ارسال شده اند به مقصد مورد نظر نرسند و با توجه به شرایط موجود ، اولویت دریافت آنها در مقصد متفاوت از اولویت ارسال در مبداء باشد . هر اینترفیس شبکه در شبکه های داخلی بزرگ دارای یک و یا چندین آدرس IP منحصربفرد است . یک اینترفیس شبکه می تواند دارای یک و یا چندین آدرس IP باشد ولی یک آدرس IP نمی تواند به چندین اینترفیس شبکه نسبت داده شود . استفاده از IPv6 در سالیان گذشته روند کندی را داشته است ولی اخیرا" این وضعیت با توجه به ضرورت های موجود تغییر و شتاب بیشتری پیدا نموده است ( خصوصا" در اروپا و آسیا ) . بر اساس گزارش منتشر شده توسط NRO ( برگرفته از Number Resource Organization   ) فضای آدرس دهی IPv4  قابل دسترس از طریق RIRs ( برگرفته از Regional Internet Registries ) ، تا دو سال دیگر به اتمام می رسد . علاوه بر این ، تعداد زیادی از کشورهای در حال توسعه نمی توانند آدرس های IP مورد نیاز خود را به منظور حمایت از کاربران خود درخواست نمایند . در برخی از کشورها نظیر امریکا اعلام شده است که تا سال 2008 تمامی شبکه های عملیاتی می بایست از IPv6 استفاده نمایند . با توجه به این که اکثر نرم افزارها و تجهیزات مورد نیاز در شبکه می بایست از IPv6  حمایت نمایند و شرکت های تولید کننده سیستم عامل نیز در سیستم عامل خود بتوانند از آن بطور کامل حمایت نماید ، این انتظار وجود دارد که تا دو سال دیگر زمینه استفاده کامل از IPv6 فراهم گردد .

IPv4 و محدودیت های آن قبل از بررسی پروتکل IPv6 ، اجازه دهید در ابتدا به برخی از ویژگی های پروتکل IPv4 که هم اینک استفاده می گردد ، اشاره ای داشته باشیم .

پروتکل IP از جمله پروتکل های حیاتی در اینترنت است که هم اینک از  نسخه شماره چهار که به آن IPv4  گفته می شود، استفاده می گردد .  

با این که پروتکل IPv4 دارای عملکردی فوق العاده است ولی دارای محدودیت های مختص به خود  است .  

پروتکل IPv4 در سال 1970 ابداع شده است و در آن زمان هیچکس فکر نمی کرد که زمانی فرا خواهد رسید که برای انجام بسیاری از کارها استفاده از پروتکل فوق به یک ضرورت تبدیل گردد . حمایت از یک شبکه سراسری با میلیون ها کامپیوتر ، انتقال داده ، صوت و تصویر نمونه هائی از کاربرد IP در شبکه های مدرن امروزی است .  

در IPv4 امنیت تعبیه نشده است و به همین دلیل است که پروتکل هائی دیگر نظیر IPSec با رویکرد امنیتی پیاده سازی شده است .  

مهمترین چالش IPv4 ، محدودیت فضای آدرس دهی آن است . پس از گذشت چندین سال از عمومیت اینترنت ، عدم وجود تعداد آدرس های IP به یکی از نگرانی های اصلی در اینترنت تبدیل گردید .  

 NAT ( برگرفته از Network Address Translation ) به منظور غلبه بر محدودیت تعداد آدرس های IP ابداع گردید. فناوری فوق این امکان را فراهم می نماید که کامپیوترهای موجود در یک شبکه اختصاصی ( داخلی ) از آدرس های خصوصی به منظور ارتباط با یکدیگر استفاده نمایند ولی از یک آدرس IP عمومی به اشتراک گذاشته شده برای تمامی ارتباطات اینترنت استفاده نمایند .  

پروتکل IPv4 از 3/ 4 میلیارد آدرس IP حمایت می نماید.ظاهرا" عدد قابل توجهی است ولی فراموش نکنید که هم اینک 5 /6 میلیارد انسان در کره زمین زندگی می کنند و برخی از آنان

دانلود مقاله ترجمه شده IPv6 با متن انگلیسی

اختصاصی از یاری فایل دانلود مقاله ترجمه شده IPv6 با متن انگلیسی دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

packet-switched اینترنت پروتکل ویرایش 6 یک پروتکل لایه ای شبکه ای برای
در کارهای اینترنتی می باشد. این نسخه از IP به اندازه IPV4 ،که نسخه فعلی پروتکل اینترنت برای کاربردهای عمومی در اینترنت است ،موفق طراحی شده است.
مهمترین بهبودی که در IPV6 ایجاد شده است ، افزایش تعداد آدرسهای در دسترس برای تجهیزات شبکه شده است ، برای مثال ، هر تلفن همراه و وسیله الکترونیکی متحرک دارای آدرس خاص خود می باشد. IPV4 از 232 آدرس ( در حدود 3/4 بیلیون آدرس ) پشتیبانی میکند ، که برای تخصیص یک آدرس برای هر فرد زنده ناکافی است، و فقط برای وسایل نصب شده و تجهیزات پورتابل کفایت می کند . با اینحال ، IPV6 از 2128 آدرس (در حدود 340 بیلیون بیلیون بیلیون بیلیون آدرس) پشتیبانی میکند ، یعنی برای هر کدام از 5/6 بیلیون فرد زنده ، 1028 ×5 آدرس تخصیص داده می شود. با چنین حجم بالایی از آدرسها ی در دسترس ،گره های IPV6 می توانند آدرسهای گسترده در سطح جهانی را بدون اینکه نیازی به انتقال آدرس شبکه باشد ،داشته باشند.
مقدمه:
در اوایل دهه 1990 مشخص شده بود که تغییر ایجاد شده به شبکه طبقه بندی نشده ده سال قبل برای جلوگیری از رده خرج نشدن آدرس IPV4 کافی نیست و نیاز به تغییرات بیشتری در IPV4 وجود دارد. در زمشتان سال 1992 ،سیستمهای چند منظوره به گردش در آمدند و در پاییز 1993 ،IETF فرخوانی را برای آگاهی عمومی (RFC 1550( منتشر کرد و گروههای کاری "IPng Area" را ایجاد کرد. Ipng بوسیله گروه کاری مهندسی اینترنت (IETF) در 25 ژولای 1994 همراه با تشکیل چندین گروه کاری تحت نام " نسل بعدی IP" ایجاد شد. در سال 1996 یک سری از RFCها برای تعریف IPV6 منتشرشد که با RFC2460 شروع میشد. ( در ضمن IPV5 به اندازه IPV4 موفق نبود ،اما یک پروتکل تجربی برای پشتیبانی صوت و تصویربود.)
انتظار میرفت که IPV4 در کنار IPV6 از آینده قابل پیش بینی حمایت کند . ولی ، کلاینتها/سرورهای IPV4 به تنهایی قادر به ارتباط مستقیم با کلاینتها/ سرورهای IPV6 نبود ، و به سرورهای واسطه با کار مشخص یا سرورهای انتقالی پروتکل NAT-PT نیاز بود. آدرسهای رایگان IPV4 در سال 2010 ، زمانی که برای استهلاک تجهیزات فعلی صرف میشود ، از رده خارج می شوند.
خصوصیات IPV6
IPV6 یک نمونه گسترش یافته محافظه کارانه از IPV4 است. پروتکلهای انتقالی و لایه ای برای کار با IPV6 نیاز به تغییرات خیلی کم یا اصلاً نیازی به تغییر ندارند ، استثنا در این زمینه فقط شامل پروتکلهای کاربردی که آدرسهای لایه ای / شبکه ای را شامل میشوند ،می باشد. (همانند FTP یا NTPv3).
با اینحال ، کاربردها اغلب نیاز به تغییرات کوچکی و کامپایلر مجدد دارند تا بتوانند در IPV6 کار کنند.
فضای آدرسی بزرگتر:
ویژگی عمده IPV6 این است که فضای آدرسی در آن بزرگتر شده است ،آدرسها در IPV6 ،128 بیت طول دارند در صورتی که این اندازه در مورد IPV4 ،32 بیت است.
فضای آدرسی بزرگتر از خروج بالقوه فضای آدرسی IPV4 بدون نیاز به انتقال آدرس شبکه و سایر تجهیزاتی که ماهیت سر به سر ترافیک اینترنتی را بهم میزند ، جلوگیری می کند. این ویژگی ، با اجتناب از نیاز به طرحهای پیچیده زیر شبکه ای ، باعث تسهیل مدیریت شبکه های متوسط و بزرگ می شود. ایجاد زیر شبکه ،بصورت ایده آل ، باعث تبدیل هدف به تقسیم بندی منطقی یک IP شبکه برای اجرای بهینه و دسترسی مطلوب میشود.
اشکال اندازه بزرگ آدرس این است که IPV6 دارای پهنای باند اضافی بیش از IPV4 است، که ممکن است در مناطقی که پهنای باند محدود است دچار مشکل گردد (از فشرده کردن عنوان برخی مواقع می توان برای کاهش این مشکل استفاده کرد).
پیکربندی خودکار هاستهای بدون تابعیت
هاستهای IPV6 می توانند بهنگام اتصال به یک شبکه IPV6 در حال اجرا به صورت خودکار پیکر بندی گردند. زمانی که برای اولین بار به یک شبکه متصل میشوید، هاست یک درخواست مولتی کاست لینک محلی را برای پیکربندی پارامترها ارسال می کند ؛ اگر پیکربندی مناسب باشد ، روتورهای به هر درخواست در بسته آگهی روتور که در بردارنده پارامترهای پیکربندی شده شبکه – لایه باشد ،پاسخ می دهد.
اگر پیکر بندی خودکار IPV6 مناسب نباشد، هاست می تواند از پیکربندی خودکار مناسب (DHCPv6) یا پیکر بندی دستی استفاده کند.
پیکر بندی خودکار بدون تابعیت فقط برای هاستها مناسب است و روتورهای باید به صورت دستی پیکربندی شوند.
مولتی کاست (Multicast)
Multicast بخشی از پروتکل مبنا در IPV6 است. این بخش در طرف مقابل IPV4 قرار دارد که در آن مولتی کاست به صورت اختیاری می باشد.
بیشتر محیطها در حال حاضر زیرساختارهای شبکه ای خود را به گونه ای تنظیم نم کنند که مولتی کاست را انجام دهند. به این معنا که ، جنبه لینکی مولتی کاست کار خواهد کرد ولی جنبه مکانی، جنبه سازمانی و جنبه جهانی مولتی کاست انجام نخواهد شد.
IPV6 فاقد یک وسیله لینک-محلی است ، همان اثری که از طریق مولتی کاست کردن گروه تمام هاست بدست میآید. (FF::1).
m6bone برای گسترش یک شبکه جهانی مولتی کاست IPV6 مورد استفاده قرار می گیرد.
Jumbograms
در IPV4 بسته ها به اندازه 64 کیلو بایت محدود شده است . هنگام ارتباط بین بخشها یا ارتباط بین لینکها باحداکثر واحد انتقال بیش از 65576 گروه هشت تایی ،IPV6 برای بسته هایی که با این محدودیت مواجه هستند بهترین پشتیبانی را انجام می دهد،به این حالت jumbograms می گویند که می تواند تا 4 گیگا بایت را پشتیبانی نماید. استفاده از jumbograms می تواند بازده را در شبکه های با MTU بالا بهبود بخشد.
امنیت شبکه – لایه
IPsec ،پروتکل مربوط به رمزگذاری و تععین اعتبار IP شبکه – لایه ، یک بخش مرتبط با پروتکل مبنای مورد استفاده در IPV6 است ، که بر عکس IPV4 می باشد که در آن این بخش اختیاری است (ولی معمولاً مورد استفاده قرار می گیرد).
پویایی:بر خلاف IPV4 موبایل ، IPV6 موبایل (MIPV6) از مسیرگذاری سه جانبه دوری میکند و بنابراین دارای بازده ای به اندازه IPV6 معمولی است. این مزیت به شدت فرضی است ، زیرا نه MIP و نه MIPV6 امروزه به طور گسترده ، توسعه نیافته اند.
وضعیت گسترش:
از دسامبر 2005 ، IPV6 برای بخش کوچکی از آدرسهای فعال در اینترنت قابل دسترسی برای عموم اعمال شد ، البته همزمان از IPV4 نیز استفاده میشود. پذیرشIPV6 با معرفی مسیرگزینی دورن دومینی بدون طبقه بندی (CIDR) و انتقال آدرس شبکه (NAT) ،که هر کدام دارای تاثیر جزیی بر خروج فضای آدرسی دارند ، کاهش یافته است. پاول میلسون ،(مدیر APNIC) در سال 2003 گفت که ،بر آورد میشود که میزان آدرسهای در دسترس IPV4 بر اساس نرخ رشد فعلی ، کم خواهد شد ، تا اینکه در سال 2023 فضای در دسترسی نخواهیم داشت. در حالیکه در سپتامبر 2005 گزارشی از سیسکو نشان میداد که میزان فضای آدرسی در دسترس ظرف مدت 4 تا 5 سال دیگر به اتمام می رسد. همچنین در نوامبر 2006 ،در یک گزارش به روز شده ، اعلام شد که مقدار IANA از آدرسهای اختصاص داده نشده ، در می 2011 به اتمام خواهد رسید، که با توجه به رجیسترهای اینترنت منطقه ای این وضعیت در آگوست 2012 اتفاق خواهد افتاد. این گزارش همچنین نشان داد که اگر آدرسهای تخصیص یافته استفاده نشده باز پس گرفته شود و برای تقاضای فعلی مورد استفاده قرار گیرند ، تخصیص آدرس IPV4 می تواند تا سال 2024 ادامه پیدا کند. دولت ایالات متحده ،اعلام کرده است که زیرساختهای شبکه ایی تمام موسسات فدرال باید تا سال 2008 ، IPV6 را ساپورت کنند. اما برای انجام این کار دو چالش وجود دارد:
1- هیچ بودجه فدرال در دسترسی برای انتقال IPV6 وجود ندارد. بنابراین انتظار می رود که شرکتها از خرید تجهیزات و به روز رسانی شبکه شانه خالی کنند. بیشتر شرکتها این طرح انتقال را در دست اجرا دارند ولی ارزیابیها نشان داده است که در صورت اجرای عملی این انتقال بسیاری از شرکتها و موسسات دارای تاخیر هستد .
2- بودجه موسسات IT به شدت مورد توجه قرار گرفته است ، مخصوصاً بودجه جاری سال 2007 برای IT با توجه به ادامه تفکیک ، ثابت مانده است.
در حالیکه چین برنامه ریزی کرده است که پی قراول استفاده از IPV6 طی برنامه 5 ساله برای نسل بعدی اینترنت چین ،باشد.
بدون توجه به پیکربندی خودکار بدون تابعیت ، آدرس دهی انعطاف پذیرتر و کشف امنیت همسایه (SEND) ، سایر خصوصیات IPV4 بدون تغییر یا با تغییر کوچکی به IPV6 منتقل می شود. بنابراین توسعه IPV6 با به اتمام رسیدن فضای آدرس ،شروع می شود.
آدرس دهی:
طول 128 بیت
اولین تغییر ازIPV4 به IPV6 ، طول آدرس شبکه است. همانگونه که توسط RFC4291 تعریف شده است ، طول آدرس در IPV6 ،128 بیت است در حالیکه آدرسهای IPV4 ،32 بیت است.بنابراین فضای آدرسی IPV4 به سختی شامل 4 بیلیون آدرس است ،ولی در مورد IPV6 این فضای آدرسی برای آدرس دهی به 1038×4/3 کفایت می کند.
آدرسهای IPV6 عموماً شامل دو بخش منطقی است:
یک پیشوند 64 بیتی شبکه یا پیش شبکه و یک بخش 64 بیتی هاست که یا بصورت خودکار از آدرس MAC رابط و یا بصورت متوالی تخصیص داده می شود. با توجه به آدرسهای منحصر بفردی که MAC در سطح جهانی دارد و از اینطریق وسیله کاربر و خود کاربردر حین تغییر آدرسهای IPV6 و زمان دسترسی، قابل جستجو هستند ، RFC3041 برای کاهش جستجوی کاربر توسط یک آدرس IPV6 توسعه پیدا کرد،بنابراین ترمیم برخی از بی نامیهای احتمالی در IPV4 فعلی وجود دارد. RFC3041 مکانیسمی برای سری اتفاقی متغیر با زمان معرفی میکند که بعنوان مشخص کننده مدار رابط ، جابجایی بدون تغییر و آدرسهای MAC قابل جستجو مورد استفاده قرار می گیرد .
نکته:
آدرسهای IPV6 معمولاً به صورت گروههای هشت تایی برای اعداد چهار رقمی در مبنای شانزده نوشته می شود. برای مثال آدرس 2001:0db8:85a3:08d3:1319:8a2e:0370:7334 یک آدرس معتبر در IPV6 می باشد.
اگر یک گروه چهار رقمی به صورت 0000 باشد ، صفرها می توانند حذف شده و به جای آنها از دو دونقطه (::) استفاده کرد. برای مثال آدرس 2001:0db8:0000:0000:0000:0000:1428:57ab را می توان به صورت خلاصه شده 2001:0db8::1428:57ab نوشت. بر اساس این قاعده هر عدد از 0000های متوالی را می توان با استفاده از دو دونقطه جایگزین کرد تا جاییکه در هر آدرس فقط از یک دو کولون (دو نقطه) در آدرس استفاده می شود. صفرهای ابتدایی در یک گروه را می توان نادیده گرفت . بنابراین ،تمامی آدرسهای زیر با هم مشابه و معتبر هستند:
2001:0db8:0000:0000:0000:0000:1428:57ab
2001:0db8:0000:0000:0000::1428:57ab
2001:0db8:0:0:0:0:1428:57ab
2001:0db8:0:0::1428:57ab
2001:0db8::1428:57ab
2001:db8::1428:57ab
داشتن بیش از دو دونقطه در یک آدرس غیر مجاز است زیرا باعث مبهم شدن آن می شود.
یک زنجیره 4 بیتی در انتهای یک آدرس IPV6 نیز می تواند به صورت دسیمال نوشته شود ،که با استفاده از نقطه از هم جدا شده اند .از این نکته نیز اغلب برای سازگاریهای آدرسی استفاده می کنند(مطالب زیر را ببینید). بنابراین ::ffff:1.2.3.4 معادل آدرس ::ffff:0102:0304 است و ::ffff:15.16.18.31 نیز مشابه آدرس ::ffff:0f10:121f می باشد.
اطلاعات بیشتر را در این رابطه می توانید در RFC4291 – ساختار آدرس دهی اینترنت پروتکل نسخه 6 – پیدا کنید.
آدرسهای واقعی IPV6 در URLها:
در یک URL ،آدرسهای IPV6 درون کروشه قرار می گیرد. برای مثال:
http://[2001:0db8:85a3:08d3:1319:8a2e:0370:7344]/
این نکته این اجازه را می دهد تا یک URL را بدون قاطی کردن آدرسهای IPV6 و شماره پورت ،تجزیه کرد.
http://[2001:0db8:85a3:08d3:1319:8a2e:0370:7344]:443/
اطلاعات بیشتر را در این رابطه می توانید در RFC2731 – فرمت آدرسهای واقعی IPV6 در URLها – و RFC3986- شناسایی منابع همشکل (URI) : نوع ترکیب- پیدا کنید.
مشخص کردن شبکه:
شبکه های IPV6 با استفاده از نکات CIDR نوشته می شود.
هر شبکه IPV6 (یا زیر شبکه) مجموعه ای از آدرسهای IPV6 است،بیتهای ابتدایی آدرسها ، که برای شناسایی تمامی هاستها در شبکه مورد استفاده قرار می گیرند ،پیشوند شبکه نامیده می شوند.
یک شبکه با اولین آدرس در شبکه و اندازه بیتهای پیشوند (در مبنای دو) که بوسیله ممیز از هم جدا شده اند ، مشخص می شود.
برای مثال : 2001:0db8:1234::/48 نشان دهنده شبکه ای با آدرس های از 2001:0db8:1234:0000:0000:0000:0000:0000 تا 2001:0db8:1234:FFFF:FFFF:FFFF:FFFF:FFFF می باشد.
با توجه به اینکه یک هاست می تواند به صورت یک شبکه با پیشوند 128 بیتی مشاهده شود ، برخی اوقات شما می توانید آدرسهای هاستی را ببینید که به صورت 128 بیتی نوشته شده اند.
انواع آدرسهای IPV6 :
آدرسهای IPV6را می توان به سه گروه تقسیم کرد:
• آدرسهای یونی کاست (UNICAST)
• آدرسهای مولتی کاست
• آدرسهای Anycast
یک آدرس یونی کاست یک رابط واحد را تعریف می کند. این آدرس یک رابط واحد شبکه را معرفی میکند. هر بسته که به یک آدرس یونی کاست ارسال می شود به همان کامپیوتر مشخص شده تحویل داده می شود.
از درسهای مولتی کاست برای مشخص کردن مجموعه ای از رابط ها که به گره های مختلف بجای یک گره تعلق دارند ،استفاده می شود. زمانیکه یک بسته به آدرسهای مولتی کاست ارسال می شود ، پروتکل بسته را به تمامی رابط های مشخص شده بوسیله آن آدرس تحویل می دهد. آدرسهای مولتی کاست دارای پیشوند FF00::/8 هستند، و هشت تایی دوم چارچوب آدرس ، مثلاً محدوده ایی که آدرس مولتی کاست در آن گسترش می یابد، را مشخص میکند.چاچوبهای متداولی که مورد استفاده قرار می گیرد عبارتند از :
لینک – محلی (2) ، سایت – محلی (5) و جهانی (E).
آدرسهای Anycast ، نیز برای تخصیص به بیش از یک رابط که به گره های مختلف تعلق دارند در نظر گرفته شده اند. با این وجود ، یک بسته که به آدرس Anycast ارسال شده فقط به یک عضو رابطها تحویل داده می شود که عموماً بر اساس نظر پروتکل مسیر یابی ، از نظر فاصله نزدیکترین عضو است. آدرسهای Anycast را به ۀسانی نمی توان شناسایی کرد. آنها ساختاری همانند آدرسهای یونی کاست معمولی هستند و فقط از نظر پروتکل مسیر یابی در نقاط چند گانه در شبکه با هم متفاوت هستند.
آدرسهای خاص:
در IPV6 تعدادی آدرس با معانی خاص وجود دارد:
• ::/128 – آدرسی که در آن تمامی صفرها یک آدرس نا مشخص می باشد و فقط برای نرم افزار مورد استفاده قرار می گیرد.
• ::/128 – آدرس لوپ بک که یک آدرس هاست محلی است. اگر یک کاربرد در یک هاست بسته هایی را به این آدرس ارسال کند ،IPV6 این بسته هارا به همان هاست بر می گرداند. ( همانند 127.0.0.1 در IPV4).
• ::/96 - که در IPV4 با پیشوند صفر مورد استفاده قرار میگیرد – آدرسهای سازگار.که در حال حاضر مورد توجه قرار نمی گیرند.
• ::ffff:0:0/96 – از این پیشوند برای آدرسهای طراحی شده در IPV4 استفاده شده است. (مکانیسمهای انتقال در زیر را ببینید)
• 2001:db8::/32 – از این پیشوند برای مستندسازی استفاده میشود. )RFC 3849(. هر جاییکه بعنوان مثال آدرس IPV6 داده شده باشد باید از این پیشوند استفاده نمود.
• fc00::/7 – آدرسهای منحصر بفرد محلی (ULA) فقط از طریق سایتهای مشارکتی قابل مسیریابی هستند. آنها در RFC4293 بعنوان جایگزینی برای آدرسهای سایت-محلی تعریف شده اند( ادامه مطالب را ببینید). آدرسها شامل یک عدد شبه تصادفی 40 بیتی است که ریسک ناسازگاری را در صورت ترکیب سایتها یا رسوخ بسته ها به بیرون کاهش میدهد. این فضای آدرسی شامل دو بخش است:
الف) fc00::/8 – ULA مرکزی که در حال حاضر از آن استفاده نمیشود.
ب) fd00::/8 - تولید و ثبت غیر رسمی ULA بر اساس RFC4193
• fe80::/64 – پیشوند لینک-محلی که فقط آدرسهایی که در لینک فیزیکی محلی معتبر است را مشخص می کند.این پیشوند با پیکربندی خودکار آدرس IP در 169.254.x.x ، IPv4 قابل قیاس است.
• fec0::/10 – پیشوند سایت – محلی که آدرسهایی که فقط درون سازمان محلی معتبر است را مشخص میکند. کاربرد آن در سپتامبر 2004 بوسیله RFC 3879 مورد توجه قرار نگرفت و سیستمها این نوع خاص از آدرسها را پشتیبانی نکردند.
• ff00::/8 – پیشوند مولتی کاست که برای آدرسهای مولتی کاست همانگونه که بوسیله "ساختار آدرس دهی پروتکل اینترنت نسخه 6 " تعریف شده است، مورد استفاده قرار می گیرد.(RFC 4291)
در IPV6 هیچ محدوده آدرسی رزرو وجود ندارد و در عوض از کاربردهای مولتی کاست برای مجموعه تمامی هاستها استفاده میشود. IANA فهرست رسمی از فضای آدرسی IPV6 را نگهداری میکند. واگذاری جهانی یونی کاست را می توان در انواع RIRها یا در صفحات GRHDFP می توان پیدا نمود.
بسته IPV6:

ساختار یک عنوان بسته IPV6

بسته IPV6 شامل دو بخش اصلی است: عنوان و متن پیام
عنوان در اولین 40 هشت تایی/بایت بسته قرار دارد و شامل منبع و آدرسهای مقصد است(هر کدام 128 بیت) است و همانند ورژن (IP نسخه 4 بیتی)،مقدار ترافیک (8 بیتی ،حق تقدم بسته)،برچسب مسیر(20 بیتی ، مدیریت QOS)، طول متن پیام بر حسب بایت(16 بایت) ، عنوان بعدی (8 بیتی)و محدوده هاپ (8 بیتی ، زمان ماندن) می باشد.متن پیام می تواند در حالت استاندارد تا 64 کیلوبایت ، یا در حالت "متن بزرگ" مقادیر بزرگتری را داشته باشد.

فرمت این مقاله به صورت Word و با قابلیت ویرایش میباشد

تعداد صفحات این مقاله  30  صفحه

پس از پرداخت ، میتوانید مقاله را به صورت انلاین دانلود کنید