تحقیق درمورد ویروس‌های کامپیوتری 18 ص

اختصاصی از یاری فایل تحقیق درمورد ویروس‌های کامپیوتری 18 ص دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 18

چکیده:

یک ویروس، یک برنامه کامپیوتری است که هنگام اجرای یک برنامه، به اجرا درمی‌آید. بنابراین فقط فایل‌های اجرایی می‌توانند آلوده شوند. این فایل‌ها در MSDOS معمولاً دارای پسوند EXE،COM ، BAT و یا SYS هستند. بنا به تعریف، ویروس سایر برنامه‌ها را با نسخه‌هایی از خودش آلوده می‌کند. ویروس توانایی تکثیرشدن دارد، پس در جستجوی مداوم برای محیط‌های میزبان جدید برای تولید مثل می‌باشد . بی‌خطرترین ویروس‌ها، فقط تکثیر می‌شوند و در سیستم‌های جدید گسترش می‌یابند، اما برنامه ویروس ممکن است سایر برنامه‌ها را تخریب یا داده‌ها را مختل کند. شاید در این ضمن خودش نیز تخریب شود. تنها شواهد چنین ویروس‌هایی، تخریبی است که در سیستم‌های آلوده شده ایجاد می‌کنند. این امر ایجاد سد دفاعی در مقابل ویروس را بسیار مشکل می‌کند.

ویروس‌ها می‌توانند بلافاصله پس از ورود به یک دستگاه، مخرب شوند و یا می‌توانند برنامه‌ریزی شوند تا زمان خاصی شروع به فعالیت کنند. نوع دیگری از ویروس منتظر است تا یک توالی خاص رایج از ضربات روی شاسی‌های صفحه کلید اجرا شود. از آن بدتر، حتی اگر بنظر برسد یک دستگاه آلوده، پاکسازی شده است، نوع بد خیمی از این ویروس وجود دارد که می‌تواند مجدداً ظاهر شود و مشکلات تازه‌ای به وجود آورد.

مقدمه

برنامه‌های کامپیوتری شوخی‌آمیز و گاهی مخربی که ویروس خوانده می‌شوند و به نظر می‌رسد با سرعت الکترون‌های متحرک سیر می‌کنند، مانند یک بلای غیرقابل کنترل در جامعه جهانی کامپیوتر انتشار یافته‌اند. برنامه‌های ویروس، که برای دست انداختن دیگران یا خرابکاری عمدی نوشته می‌شوند، با استفاده مشترک از نرم‌افزارهای آلوده به ویروس توسط اپراتورهای ناآگاه، به سرعت از کامپیوتری به کامپیوتر دیگر انتشار می‌یابد.

در اوایل دهه 1980، اگر برنامه‌نویسی می‌گفت که کامپیوتر می‌تواند به ًویروسً آلوده شود، احتمالاً با خنده تمسخرآمیز همکارانش مواجه می‌شد. طی این مدت واکنش در مقابل این مساله تا حدی تغیر کرده است و این امر تا حدودی به تبلیغات گسترده، اما نه همیشه مبتنی به واقعیتی که به عمل آمده است، مربوط می‌شود. اما حتی امروزه بسیاری از کاربران دارای این تصور غلط می‌باشند که ویروس‌های کامپیوتر ویروس‌های بیولوژیکی هستند.

البته چنین نیست. ویروس های کامپیوتر برنامه هستند، درست مانند برنامه‌های کاربربرگ یا وازه‌پرداز. به دلیل این تصور غلط از ویروس‌های کامپیوتری است که طیف واکنش‌ها در قبال این موضوع از خنده‌ای تمسخرآمیز تا لبخندی از روی آگاهی گرفته تا هراس عمومی از آلودگی ویروسی متغیر می‌باشد. تا کنون توضیحات مبتنی بر واقعیت در مورد این موضوع عموماً نادیده گرفته شده‌اند، حال ممکن است از خود بپرسید؛ "چگونه ممکن است برنامه‌ای در یک کامپیوتر مانند ویروس‌های طبیعی در داخل بدن یک جاندار عمل کند؟" برای اینکه بتوانید به این سؤال پاسخ دهید باید با ساختمان سیستم‌های کامپیوتری آشنا باشید.

1- تعریف ویروس‌های کامپیوتری

به زبان ساده‌تر می‌توان گفت ویروس، برنامه مخفی و کوچکی است که باعث آلوده‌شدن برنامه دیگری می‌شود و می‌تواند داده‌ها را دستکاری یا تخریب نموده، سرعت سیستم را کاهش داده، باعث اغتشاش و عدم کارایی کامپیوتر شود.

مهمترین خصوصیت ویروس، قدرت تکثیر آن است. ویروس‌ها برای تکثیر نیاز به یک برنامه اجرایی دارند، یعنی بیشتر ویروس‌ها در فایل‌های اجرایی جای می‌گیرند و آنها را آلوده می‌کنند و کمتر ویروسی پیدا می‌شود که در یک فایل غیراجرایی جای بگیرد و بتواند از طریق آن تکثیر شود. بنابراین، ویروس می‌تواند هر برنامه سیستمی یا کاربردی باشد که شرایط مورد نیاز برای پذیرش ویروس را داشته باشد. برنامه آلوده نیز قادر است برنامه‌های دیگر را آلوده کند. از آنجایی‌که ویروس‌ها می‌توانند به تمامی فایل‌هایی که توسط سیستم اجرا می‌شوند، اضافه شوند، به آنها خود انعکاس می‌گویند. با وجودی که ویروس‌ها توسط برنامه‌نویسان مجرب و حرفه‌ای نوشته می‌شوند، ولی برخی‌ها تصور می‌کنند که خود به خود و به‌طور تصادفی وارد سیستم می‌شوند.

2- ویژگی‌های ویروس‌های کامپیوتری

هر برنامه‌ای که دارای ویژگی‌های زیر باشد، را ویروس کامپیوتری می گوییم:

«تغییردادن نرم‌افزارهایی که به برنامه ویروس متعلق نیستد، با چسباندن قسمت‌هایی از برنامه‌ی ویروس به این برنامه‌های دیگر.

قابلیت تشخیص اینکه یک برنامه قبلاً تغییر داده شده است یا خیر؟

قابلیت انجام تغییر در بعضی از برنامه‌ها.

قابلیت جلوگیری از تغییر بیشتر یک برنامه، در صورتی که معلوم شود قبلاً توسط ویروس تغییر داده شده است.

نرم‌افزارهایی تغییر داده شده، ویژگی‌های ا الی 4 را به خود می‌گیرند.

اگر برنامه‌ای فاقد یک یا چند خاصیت از خواص فوق باشد، آنرا نمی‌توان به‌طور قطع ویروس تلقی کرد.»

3- نحوه فعالیت ویروس‌های کامپیوتری

ویروس‌ها همواره به دنبال برنامه‌ای برای آلوده کردن آن می‌باشند. در صورت یافتن برنامه، ویروس بررسی می‌کند که آیا این برنامه از قبل توسط ویروس آلوده شده است یا خیر؟ اگر آلوده شده باشد، به جست‌وجو ادامه می‌دهیم و اگر آلوده نباشد، یک نسخه از خود را به آن می‌چسباند و آن را آلوده می‌کند.

ویروس‌ها از طریق کدهایی که در ابتدای برنامه‌ها قرار می‌گیرند، مشخص می‌کنند که کدام برنامه آلوده است و یا کدام برنامه آلوده نیست.

گذری بر تاریخچه ویروس

اختصاصی از یاری فایل گذری بر تاریخچه ویروس دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 10

گذری بر تاریخچه ویروس‌های کامپیوتری‌

قریب به بیست سال است که واژه «ویروس کامپیوتری» بر سر زبان‌هاست. این واژه بیانگر برنامه‌هایی است که به منظور خرابکاری به تکثیر خود می‌پردازند. ویروس‌ها در اوایل سال 1986 وارد جهان پی‌سی شدند و اولین آن‌ها Brain نام داشت (هر چند قبل از آن، این گونه برنامه‌ها در کامپیوترهای اپل دیده شده بودند). ویروس Brain، که به دست دو برنامه‌نویس به نام‌های Basit و Amjad ساخته شد، از نوع ویروس‌های boot بود. این ویروس‌ها، هنگامی فعال می‌شدند که کامپیوتر با یک فلاپی‌دیسک آلوده در درایوA: راه‌اندازی می‌شد (زمانی را به یاد آورید که فلاپی دیسک واقعاً فلاپی بود؛ یعنی انعطاف‌پذیری داشت. Brain (بعد از آلوده کردن کامپیوتر، سایر فلاپی‌هایی را که در درایو آن کامپیوتر گذاشته می‌شدند نیز آلوده می‌کرد. ویروس Brain، که به C)Brain) نیز معروف است، اولین ویروس <نهان> نیز بود؛ یعنی کاربر متوجه نمی‌شد دیسکت آلوده شده است. این ویروس خیلی سریع پخش نشد و خیلی هم زیان‌آور نبود، اما آغازگر دوره‌ای شد که در آن سایر ویروس‌ها، کرم‌ها و بدافزارها به طور فزاینده‌ای رشد کردند. از آن زمان تاکنون، ویروس‌های کامپیوتری دچار تغییر و تحول بسیاری شده‌اند.

ویروس چیست؟

سایت امداد و امنیت رایانه : ویروس های کامپیوتری برنامه هایی هستند که مشابه ویروس های بیولوژیک گسترش یافته و پس از وارد شدن به کامپیوتر اقدامات غیرمنتظره ای را انجام می دهند. با وجودی که همه ویروس ها خطرناک نیستند، ولی بسیاری از آنها با هدف تخریب انواع مشخصی از فایل ها، برنامه های کاربردی و یا سیستم های عامل نوشته شده اند

.ویروس ها هم مشابه همه برنامه های دیگر از منابع سیستم مانند حافظه و فضای دیسک سخت، توان پردازنده مرکزی و سایر منابع بهره می گیرند و می توانند اعمال خطرناکی را انجام دهند به عنوان مثال فایل های روی دیسک را پاک کرده و یا کل دیسک سخت را فرمت کنند. همچنین یک ویروس می تواند مجوز دسترسی به دستگاه را از طریق شبکه و بدون احراز هویت فراهم آورد.

اولین ویروس دنیا و ویروس نویس

برای اولین بار در سال ۱۹۸۴ واژه «ویروس» در این معنا توسط فرد کوهن در متون آکادمیک مورد استفاده قرار گرفت. د‍ر این مقاله که «آزمایشاتی با ویروس های کامپیوتری» نام داشت نویسنده دسته ای خاص از برنامه ها را ویروس نامیده و این نام گذاری را به لئونارد آدلمن نسبت داده است. البته قبل از این زمان ویروس ها در متن داستان های عملی و تخیلی ظاهر شده بودند.

ویروس‌ها هوشمندتر می‌شوند

یکی از جالب‌ترین پیشرفت‌ها در ویروس «خوددگردیسی» (self-mutating) آن‌ها بود (که به «چندریختی» یاpolymorphic نیز معروف است). از آنجا که برنامه‌های ضدویروس برای پیدا کردن ویروس‌ها به دنبال قطعات کوچک و قابل شناسایی ویروس‌های شناخته شده می‌پردازند، ویروس‌های خوددگردیس سعی می‌کنند با تغییر الگوهای شناخته شده خود به هنگام تکثیر، مانع شناسایی توسط نرم‌افزارهای <ساده> ضدویروسی شوند. سیستمی که ویژگی خوددگردیسی را به ویروس‌ها می‌داد، بر اساس دو موتور DAME (سرنام Dark Avenger's Mutating Engine) و MtE (سرنام Mutating Engine) عمل می‌کردند، که در فاصله سال‌های 1991 و 1992 رواج داشتند.

برنامه‌نویسان نرم‌افزارهای ضد ویروس برای مقابله با این تهدیدات، کافی بود توجه داشته باشند که حتی کوچک‌ترین بخش کد ویروس می‌تواند شاخصه‌های موروثی یک ویروس را آشکار کند. با ظهور یک متدولوژی جدید ضد ویروسی به نام «برنامه مقلد» (emulator program)، شناسایی ویروس‌های خود دگردیس بسیار آسان شد.

برنامه مقلد طوری عمل می‌کند که گویی دارد یک برنامه را به اجرا در می‌آورد و بدین ترتیب ویروس را تحریک می‌کند، اما در عمل گوش به زنگ است تا ببیند ویروس چه عملی انجام می‌دهد و کد آن را در «گودالی» می‌ریزد که فقط در حافظه وجود دارد. بنابراین، ویروسِ مخفی شده آشکار می‌شود؛ بدون این که کد آن واقعاً به اجرا درآید.

و بدین ترتیب رقابتی میان دو طیف ویروس‌سازان و ضدویروس‌سازان آغاز شد. هر حرکت ویروس‌سازان با عکس‌العمل جامعه ضدویروس خنثی می‌شد. نتیجتاً ویروس‌سازان تصمیم می‌گرفتند دفعه بعد هوشمندانه‌تر عمل کنند و این یعنی پیچیده‌تر شدن ویروس‌ها. و هر چه پیچیده‌تر، پراشکال‌تر و شکننده‌تر.

اولین ویروسی که توجه عموم مردم را برانگیخت، در سال 1992 جهان کامپیوتر را مورد هدف قرار داد. این ویروس خوفناک، Michelangelo (میکل‌آنژ) نام داشت و طوری تنظیم شده بود که در ششم مارس هر سال (روز تولد این نقاش دوره رنسانس) فعال می‌شد. ویروس در سطح وسیع پراکنده ‌شد و در مسیر خود هر کامپیوتری را که می‌دید، هارد دیسکش را پاک می‌کرد.

وسعت پراکندگی ویروس بسیار زیاد بود، اما کوچک‌تر از آن چیزی شد که انتظار می‌رفت. به اعتقاد برخی کارشناسان، سر و صدایی که رسانه‌ها بر سر این ویروس به پا کردند باعث شد که بسیاری از سازمان‌ها از هر طریقی که می‌توانند جلوی ویروس را بگیرند و مانع از گسترش آن شوند.

گذشته از این، (میکلآنژ) اولین ویروسی بود که توانست بر مشکل فرمت‌های چندگانه فلاپی دیسک‌ها فائق آید. قبل از میکلآنژ، ویروس‌ها می‌توانستند فقط دیسکی را آلوده کنند که فرمت آن همان فرمتی باشد که سورس ویروس روی آن

دانلود تحقیق کامل درباره ویروس‌های کامپیوتری 18 ص

اختصاصی از یاری فایل دانلود تحقیق کامل درباره ویروس‌های کامپیوتری 18 ص دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 18

چکیده:

یک ویروس، یک برنامه کامپیوتری است که هنگام اجرای یک برنامه، به اجرا درمی‌آید. بنابراین فقط فایل‌های اجرایی می‌توانند آلوده شوند. این فایل‌ها در MSDOS معمولاً دارای پسوند EXE،COM ، BAT و یا SYS هستند. بنا به تعریف، ویروس سایر برنامه‌ها را با نسخه‌هایی از خودش آلوده می‌کند. ویروس توانایی تکثیرشدن دارد، پس در جستجوی مداوم برای محیط‌های میزبان جدید برای تولید مثل می‌باشد . بی‌خطرترین ویروس‌ها، فقط تکثیر می‌شوند و در سیستم‌های جدید گسترش می‌یابند، اما برنامه ویروس ممکن است سایر برنامه‌ها را تخریب یا داده‌ها را مختل کند. شاید در این ضمن خودش نیز تخریب شود. تنها شواهد چنین ویروس‌هایی، تخریبی است که در سیستم‌های آلوده شده ایجاد می‌کنند. این امر ایجاد سد دفاعی در مقابل ویروس را بسیار مشکل می‌کند.

ویروس‌ها می‌توانند بلافاصله پس از ورود به یک دستگاه، مخرب شوند و یا می‌توانند برنامه‌ریزی شوند تا زمان خاصی شروع به فعالیت کنند. نوع دیگری از ویروس منتظر است تا یک توالی خاص رایج از ضربات روی شاسی‌های صفحه کلید اجرا شود. از آن بدتر، حتی اگر بنظر برسد یک دستگاه آلوده، پاکسازی شده است، نوع بد خیمی از این ویروس وجود دارد که می‌تواند مجدداً ظاهر شود و مشکلات تازه‌ای به وجود آورد.

مقدمه

برنامه‌های کامپیوتری شوخی‌آمیز و گاهی مخربی که ویروس خوانده می‌شوند و به نظر می‌رسد با سرعت الکترون‌های متحرک سیر می‌کنند، مانند یک بلای غیرقابل کنترل در جامعه جهانی کامپیوتر انتشار یافته‌اند. برنامه‌های ویروس، که برای دست انداختن دیگران یا خرابکاری عمدی نوشته می‌شوند، با استفاده مشترک از نرم‌افزارهای آلوده به ویروس توسط اپراتورهای ناآگاه، به سرعت از کامپیوتری به کامپیوتر دیگر انتشار می‌یابد.

در اوایل دهه 1980، اگر برنامه‌نویسی می‌گفت که کامپیوتر می‌تواند به ًویروسً آلوده شود، احتمالاً با خنده تمسخرآمیز همکارانش مواجه می‌شد. طی این مدت واکنش در مقابل این مساله تا حدی تغیر کرده است و این امر تا حدودی به تبلیغات گسترده، اما نه همیشه مبتنی به واقعیتی که به عمل آمده است، مربوط می‌شود. اما حتی امروزه بسیاری از کاربران دارای این تصور غلط می‌باشند که ویروس‌های کامپیوتر ویروس‌های بیولوژیکی هستند.

البته چنین نیست. ویروس های کامپیوتر برنامه هستند، درست مانند برنامه‌های کاربربرگ یا وازه‌پرداز. به دلیل این تصور غلط از ویروس‌های کامپیوتری است که طیف واکنش‌ها در قبال این موضوع از خنده‌ای تمسخرآمیز تا لبخندی از روی آگاهی گرفته تا هراس عمومی از آلودگی ویروسی متغیر می‌باشد. تا کنون توضیحات مبتنی بر واقعیت در مورد این موضوع عموماً نادیده گرفته شده‌اند، حال ممکن است از خود بپرسید؛ "چگونه ممکن است برنامه‌ای در یک کامپیوتر مانند ویروس‌های طبیعی در داخل بدن یک جاندار عمل کند؟" برای اینکه بتوانید به این سؤال پاسخ دهید باید با ساختمان سیستم‌های کامپیوتری آشنا باشید.

1- تعریف ویروس‌های کامپیوتری

به زبان ساده‌تر می‌توان گفت ویروس، برنامه مخفی و کوچکی است که باعث آلوده‌شدن برنامه دیگری می‌شود و می‌تواند داده‌ها را دستکاری یا تخریب نموده، سرعت سیستم را کاهش داده، باعث اغتشاش و عدم کارایی کامپیوتر شود.

مهمترین خصوصیت ویروس، قدرت تکثیر آن است. ویروس‌ها برای تکثیر نیاز به یک برنامه اجرایی دارند، یعنی بیشتر ویروس‌ها در فایل‌های اجرایی جای می‌گیرند و آنها را آلوده می‌کنند و کمتر ویروسی پیدا می‌شود که در یک فایل غیراجرایی جای بگیرد و بتواند از طریق آن تکثیر شود. بنابراین، ویروس می‌تواند هر برنامه سیستمی یا کاربردی باشد که شرایط مورد نیاز برای پذیرش ویروس را داشته باشد. برنامه آلوده نیز قادر است برنامه‌های دیگر را آلوده کند. از آنجایی‌که ویروس‌ها می‌توانند به تمامی فایل‌هایی که توسط سیستم اجرا می‌شوند، اضافه شوند، به آنها خود انعکاس می‌گویند. با وجودی که ویروس‌ها توسط برنامه‌نویسان مجرب و حرفه‌ای نوشته می‌شوند، ولی برخی‌ها تصور می‌کنند که خود به خود و به‌طور تصادفی وارد سیستم می‌شوند.

2- ویژگی‌های ویروس‌های کامپیوتری

هر برنامه‌ای که دارای ویژگی‌های زیر باشد، را ویروس کامپیوتری می گوییم:

«تغییردادن نرم‌افزارهایی که به برنامه ویروس متعلق نیستد، با چسباندن قسمت‌هایی از برنامه‌ی ویروس به این برنامه‌های دیگر.

قابلیت تشخیص اینکه یک برنامه قبلاً تغییر داده شده است یا خیر؟

قابلیت انجام تغییر در بعضی از برنامه‌ها.

قابلیت جلوگیری از تغییر بیشتر یک برنامه، در صورتی که معلوم شود قبلاً توسط ویروس تغییر داده شده است.

نرم‌افزارهایی تغییر داده شده، ویژگی‌های ا الی 4 را به خود می‌گیرند.

اگر برنامه‌ای فاقد یک یا چند خاصیت از خواص فوق باشد، آنرا نمی‌توان به‌طور قطع ویروس تلقی کرد.»

3- نحوه فعالیت ویروس‌های کامپیوتری

ویروس‌ها همواره به دنبال برنامه‌ای برای آلوده کردن آن می‌باشند. در صورت یافتن برنامه، ویروس بررسی می‌کند که آیا این برنامه از قبل توسط ویروس آلوده شده است یا خیر؟ اگر آلوده شده باشد، به جست‌وجو ادامه می‌دهیم و اگر آلوده نباشد، یک نسخه از خود را به آن می‌چسباند و آن را آلوده می‌کند.

ویروس‌ها از طریق کدهایی که در ابتدای برنامه‌ها قرار می‌گیرند، مشخص می‌کنند که کدام برنامه آلوده است و یا کدام برنامه آلوده نیست. در واقع، ویروس‌ها در هر برنامه آلوده، امضایی دارند که دو بار برنامه را امضاء نمی‌کنند.