اثربخشی معنا درما نی گروهی بر کیفیت زندگی وتغییرسبک دلبستگی ناایمن بر روی سالمندان شهر رشت
بصورت ورد ودر168صفحه
چکیده
مقدمه : دوره پیری به عنوان حساس ترین و پر مخاطره آمیزترین عمر آدمی بوده که اساس شخصیت روحی معنوی انسان ها در این مرحله پایه ریزی می گردد و چنانچه سالمندان در این مرحله تحت توجه و مراقبت قرار نگیرد ، چه بسا شکسته شده و روحیه خود را از دست خواهند دادو در تنهایی خود فرو خواهند رفت.هدف از پژوهش حاضر اثر بخشی معنا درمانی گروهی بر کیفیت زندگی وتغییر سبک دلبستگی نا ایمن سالمندان شهر رشت می باشد. در مطالعه آزمایشی حاضر که از نوع پیش آـزمون – پس آزمون است و روش نمونه گیری تصادفی در دسترس و حجم نمونه 200نفر) 100زن و100مرد) بود و جامعه پژوهشی کلیه سالمندان مقیم آسایشگاه سالمندان و معلولین شهر رشت بودند .که از میان سالمندانی که در سال 1391-1392در آسایشگاه سالمندان شهر رشت عضویت دارند انتخاب شدند وبر روی آنها روش معنا درمانی گروهی کار شد و پرشسنامه کیفیت زندگی و سبک دلبستگی ناایمن گرفته شد.نتایج تجزیه وتحلیل دادها وجود اثربخشی معنا درمانی گروهی بین کیفیت زندگی وتغییر سبک دلبستگی ناایمن سالمندان را با استفاده از همبستگی کنونی مورد تائید قرار دادند .همچنین وجود اثربخشی زیر را مورد تائید قرار داد.بین مقیاس معنا درمانی گروهی و کیفیت زندگی رابطه معناداری وجود دارد.وهمچنین بین معنا درمانی گروهی وتغییرسبک دلبستگی ناایمن رابطه وجود دارد.در طرح این پژوهش از پیش آزمون –پس آزمون باگروه کنترل است که بصورت داوطلبانه انتخاب وبصورت تصادفی جایگزین می شود ،بهترین روش تجزیه تحلیل دادها ی استخراج شده این تحقیق از تحلیل کو واریانس چند متغیره انکوا از طریق spssانجام شده است برای این پژوهش با توجه به نمرات پیش و پس آزمون بدست آمده از دو گروه آزمایش و کنترل در بین سالمندان شهر رشت(با سطح اطمینان 95/0 )درصد، دارای اختلاف معنی دار آماری بوده است و در دو فرضیه فرض H0رد وفرض H1تایید شده است
اثربخشی معنا درما نی گروهی بر کیفیت زندگی وتغییرسبک دلبستگی ناایمن بر روی سالمندان شهر رشت