دیوان حزین
شیخ علی حزین لاهیجی (1103 – 1181 هجری ) از آخرین شاعران بزرگ سبک هندی است. حزین لاهیجی از ترس نادر شاه به هندوستان رفت و تا پایان عمر در هند زندگی کرد. سکونت حزین لاهیجی در بنارس که تحت حکومت نواب شیعه بود، از رویدادهای مهم حیات فرهنگی، مذهبی و ادبی این شهر به شمار می رود. حزین در ترویج و اشاعه تشیع در آن سامان نقش بسیار مهمی داشت. کتاب حاضر از روی نسخه ای متعلق به موزه ملی پاکستان عکسبرداری شده است. این نسخه از دو جهت اهمیت خاصی دارد. اول آنکه ترقیمه ای به خط واله داغستانی (1124-1170 هجری) روشن می سازد که این نسخه از نظر حزین گذشته بوده و آنرا تصحیح نیز کرده است. از این رو کاملا مستند و معتبر می باشد. دیگر آنکه در حاشیه این نسخه بعضی اشعار واله نیز به خط وی نگاشته شده است. این کتاب با مقدمه ای از ممتاز حسن و به مناسبت جشن 2500 ساله شاهنشاهی ایران در سال 1971 میلادی در کراچی منتشر شده است.
دیوان حزین