لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 29
فصل اول
اهمیت آب و فاضلاب
توسعه‌ی شهرنشینی از مقتضیات تمدن امروزی بشری است. لازمه‌ی شهرنشینی و رفاه عمومی، برخورداری از خدمات‌دهی‌های زیربنایی به ویژه خدمت‌دهی تامین آب و دفع بهداشتی فاضلاب است که مسئولیت ارایه‌ی آن در شهر از 12 سال گذشته به عهده‌ی شرکت‌های آب و فاضلاب نهاده شده است.
در حال حاضر حدود 69 درصد از جمعیت کل کشور اعم از شهری و روستاهای حاشیه‌ی شهرها (با جمعیت بیش از 5/45میلیون نفر) از خدمت‌دهی‌های شرکت‌های آب و فاضلاب شهری و 23درصد از جمعیت کل کشور (معادل 16 میلیون نفر) به طور مستقیم و بقیه (8 درصد، معادل 5 میلیون نفر) به طور غیرمستقیم از خدمت‌دهی‌های شرکت‌های آب و فاضلاب روستایی بهره‌مند می‌باشند. این نسبت به طور دایم رو به افزایش است.
در پایان سال 1381، بیش از 7/97درصد از جمعیت شهری همچنین حدود 60% از جمعیت روستایی کشور از خدمت‌دهی‌های آب شرب و بهداشتی برخوردار بوده‌اند. در حالی که در بخش فاضلاب، جمعیت تحت پوشش جمع‌آوری فاضلاب شهری به رقمی بالغ بر 20 درصد و در سطح روستاها کمتر از 5/0 درصد رسید.
تامین آب و دفع بهداشتی فاضلاب مراکز جمعیتی و سکونت‌گاهی، از جمله شاخص‌های اصلی توسعه‌ی پایدار بر اساس اصول و معیارهای پذیرفته شده‌ی جهانی است.
رشد و توسعه‌ی بخش آب و فاضلاب منجر به ارتقای سطح بهداشت عمومی، رفاه مردم و در نهایت توسعه‌ی جوامع با رویکرد به عدالت اجتماعی و توسعه‌ی پایدار خواهد شد. خوشبختانه طی سال‌های اخیر اقدام‌های گسترده‌ای در جهت ظرفیت‌سازی بخش آب و فاضلاب و توسعه‌ی نهادی این بخش به انجام رسیده و زمینه را برای فعالیت‌های آتی فراهم کرده است. این در حالی است که رشد سریع جمعیت شهرها و گسترش و ازدیاد کانون‌های جمعیتی شهری، کیفیت و کمیت منابع تامین کننده‌ی آب شرب و بهداشتی را در معرض مخاطره و ناپیداری قرار داده است.
نکته‌ی مهم اینکه منابع عموماً محلی بوده و شبکه‌های آبرسانی هر شهر و منطقه به طور مستقیم تحت تاثیر عوامل طبیعی همان منطقه می‌باشند. به این ترتیب، آسیب‌پذیری منابع تامین کننده‌ی آب شرب و بهداشتی، متاثر است عامل‌های طبیعی چون خشکسالی، سیل و نظایر آن و همچنین عامل‌های ناشی از فعالیت‌های انسانی نظیر توسعه‌ی صنایع، شهرسازی و مانند آن بسیار محتمل بوده و برای حفاظت کمی و کیفی این منابع لازم است چاره‌ی جدی اندیشیده شود.
در پایان سال 1381، در پی اقدام‌های گسترده‌ی وزارت نیرو در ایجاد تاسیسات تامین آب شرب و بهداشتی، ظرفیت این تاسیسات به رقمی بالغ بر 8/6 میلیارد و 800 میلیون مترمکعب به ترتیب برای شهرها و روستاها رسیده است. گرچه این رقم‌ها در مقایسه با حجم کل منابع آب تجدیدشونده‌ی کشور به نسبت کم و حدود 5/5درصد آن را تشکیل می‌دهد، ولی به دلیل عدم تطابق مراکز جمعیتی کشور با محل استقرار منابع آب و ظرفیت موجود آنها، تامین آب شهرها و روستاهای کشور همچنان به عنوان یک عامل پیچیده و مواجه با چالش دایمی محسوب می‌شود.
از سوی دیگر تکرار و استمرار خشکسالی و آثار ناشی از تغییرهای اقلیمی، دامنه‌ی خطر آسیب‌پذیری تامین آب شرب و بهداشتی را افزایش داده، به طوری که برای تامین آب شهرها و پاسخگویی به تقاضای روزافزون مردم، وزارت نیرو سال به سال ناگزیر به انتخاب منابع جدید و انتقال آب از منابع دورتر به شهرهاست.
در راستای پاسخگویی به این نیاز، وزارت نیرو در سال‌های اخیر، طرح‌های بزرگ آبرسانی که اغلب آنها دارای خط انتقالی به طول بیش از 100 کیلومتر می‌باشند، مطالعه و اجرا کرده است و تا کنون طرح‌های بزرگ آبرسانی از زرینه‌رود و به تبریز و آبرسانی از زاینده‌رود به یزد و خط دوم آبرسانی از میناب به بندرعباس و طرح آبرسانی از شوشتر به اهواز و طرح آبرسانی از چاه نیمه به زاهدان و ... احداث بهره‌وری شده است و طرح‌های بزرگ دیگری از جمله طرح آبرسانی از زاینده‌رود به کاشان و طرح بزرگ آبرسانی از سد کوثر به بندر لنگه و طرح آبرسانی از سد قیر به لارستان و ... را در دست اجرا دارد.
طرح بزرگ آبرسانی از سد دوستی به مشهد هم از جمله طرح‌های بسیار بزرگی است که از 2 سال گذشته در فهرست طرح‌های اجرایی برنامه‌ی سوم قرار گرفته است.
شایان ذکر است که تاکنون اقدام‌های انجام شده به طور عمده حول محور تامین و انجام فعالیت در عرصه‌ی استحصال، انتقال و توزیع آب متمرکز شده است. محدودیت منابع برای پاسخگویی به نیاز آتی شهرها همزمان با انجام اقدام‌های سیاسی، پرداختن به مدیریت تقاضا یک ضرورت اجتناب‌ناپذیر خواهد داد. لازمه‌ی دستیابی به نتیجه‌ی مطلوب در مدیریت تقاضا، تدوین قوانین و مقررات مناسب در زمینه‌ی الگوی مصرف و تدوین و اعمال تعرفه‌های منطقی، استفاده از فناوری‌های پیشرفته، بهبود، بهره‌برداری و بهره‌وری از تاسیسات و مهمتر از همه، هنجارسازی و نهادینه ساختن فرهنگ صرفه‌جویی و مصرف بهینه در سطح جامعه است.
در بخش فاضلاب، مهمترین وظیفه‌ی وزارت نیرو، جبران عقب افتادگی‌های گذشته و تسریع در اجرای طرح‌های فاضلاب در کلیه‌ی شهرهای کشور با درنظر گرفتن اولویت مسایل زیست محیطی آنها است. با اجرای این طرح‌ها نه تنها حدود 3 میلیارد مترمکعب آب کافی برای کشاورزی در زمین‌های مستعد اطراف شهرها حاصل می‌شود، بلکه به طور جدی از آلوده شدن محیط زیست شهری و روستایی، منابع آب و خسارت به ابنیه و تاسیسات شهرها جلوگیری می‌شود و به ارتقای سطح بهداشت و سلامت جامعه کمک خواهد شد. آثار مستقیم و غیرمستقیم اجرای طرح‌های فاضلاب، هم از لحاظ اقتصاد خانواده و هم از نظر اقتصاد ملی و اشتغال‌زایی، بسیار حائز اهمیت است.
با اجرای این طرح‌ها هزینه‌ی تامین دارو و درمان کشور به میزان قابل توجهی کاهش می‌یابد. همچنین منابع آبی موجود که در واقع منبع اقتصادی و حیاتی کشور می‌باشند، از معرض تهدید نجات یافته و مقادیر قابل توجهی آب برای مصارف غیرشرب استحصال می‌شود.
از دیگر موضوعات مهم، نگرش جامعه به چرخه‌ی آب در محیط شهری و روستایی اعم از حوزه‌ی آبریز، منابع آب‌های سطحی و زیرزمینی، خطوط انتقال و شبکه‌های آب شرب و بهداشتی و همچنین توجه به مسایل آب‌های سطحی شهرها، سیلاب‌ها و به ویژه جمع‌آوری، دفع و تصفیه فاضلاب می‌باشد.
عدم توازن بین فعالیت‌های توسعه‌ی شهری و روستایی و توان طبیعی منابع آب و نادیده گرفتن اثرهای ناشی از این عدم توازن عواقب وخیم و جبران‌ناپذیری را بوجود خواهد آورد.
به دلیل عدم نگرش جامع و موزون در طرح‌های کالبد ملی و آمایش سرزمین و عدم توجه به محوریت آب در این گونه طرح‌ها، به طور روزافزون بحران‌های شهری و روستایی بروز می‌کند که ادامه‌ی این روند می‌توان کشور را با مشکلات جدی روبرو سازد.
فراگیر کردن خدمت‌دهی آب و فاضلاب نیاز به سرمایه‌گذاری وسیع دارد. با توجه به کمبود منابع مالی در کشور و بویژه در بخش آب و فاضلاب و حجم کار سنگینی که باید انجام شود، توجه به راهکارهای تامین سرمایه چه از منابع عمومی و منابع داخلی
تحقیق در مورد اب و فاضلاب 29 ص