فرمت فایل: word(قابل ویرایش)تعداد صفحات25
مقدمه :
پس از 80 سال، یکی از روانشناسان دانشگاه هاروارد به نام گاردنر به مخالفت با این نظریه (نظریه سنجش هوش) پرداخت. به نظر وی هوش در فرهنگ ما، به درستی تعریف نشده است وی به وجود حداقل هفت هوش اصلی شاره می کند که به تازگی نیز مورد دیگری را به این مجموعه اضافه کرده است (گاردنر1999)، به نظر وی هوش، با توانایی تحلیل مسائل و نیز برخورداری از کارآیی در محیطی طبیعی و واقعی، ارتباط زیادی دارد. گاردنر در کتاب چارچوبهای ذهن 7 نوع هوش را با عناوین زیر مطرح کرد:
1) هوش زبانی/ کلامی 2) هوش موسیقیایی/ موزون 3) هوش منطقی/ ریاضی
4) هوش بصری/ فضایی 5) هوش بدنی/ جنبشی 6) هوش درون فردی
7) هوش میان فردی
که اخیراً نیز مورد 8 با عنوان هوش طبیعت گرا بدان اضافه شده است. حال به توصیف تک تک این هوشها می پردازیم :
هوش زبانی/ کلامی: این هوش با کاربرد زبان در ارتباط است. شعرانسبت به معانی لغات حساس اند و تفاوت های ظریف بین لغات را درک می کنند. نسبت به صدا، ریتم ها، آهنگ صدا ووزن لغات نیز حساس هستند پس یک شاعر می تواند به عنوان فردی مستعد در حوزه هوش زمانی قلمداد شود.
گاردنر بر چهار جنبه از دانش زمانی که اهمیت آنها به طور چشمگیری در جامعه انسانی ثابت شده است، تأکید می کند این چهار جنبه عبارتند از: 1- فن سخنوری 2- توانش حافظة کلاسی که به فرد برای به خاطر آوردن اطلاعات کمک می کند، متون کتابهاست 4- توانش برای شرح فعالیتها(توانایی استفاده از زبان برای به کارگیری تحلیل های فرازبانی.
هوش موسیقیایی/ موزون: این هوش بسیار سریعتر از سایر هوشها ظهور می کند. در دوران نوزادی طبیعی همانطور که تان وتون می کنند، آواز می خوانند، می توانند اصوات دیگران را تقلید کنند و الگوهایی را تولید کنند.
نوزاد در دو ماهگی می تواند زیروبم صدا و آواز ما را درک کند و در 4 ماهگی ساختار ریتمیک را درک کند و در اواسط دو سالگی قادر به تقلید مجموعه ای از نت ها است. بر خلاف زبان، تفاوتهای چشمگیری در یادگیری آواز میان کودکان وجود دارد. معمولاً به غیر از کودکانی که استعدادهای استثنایی در موسیقی دارند بعد از سالهای مدرسه هوش موسیقیایی معمولاً رشد کمی می کند. در افرادی که هوش موسیقیایی استثنایی دارند سنین 14 تا 18 سالگی بسیار مهم است. اگر در این زمینه رشد برای آنها فراهم نشود معمولاً رشد هوش موسیقیایی آنها متوقف خواهد شد.
انواع هوشها