در بامداد دی ماه سال 1382 زلزلة ویرانگری به قدرت 5/6 ریشتر شهر بم و روستاهای اطراف را لرزاند و آسیب های فراوانی به منابع انسانی و مادی وارد ساخت. بر اساس گزارشهای دولتی حدود 000/31 نفر کشته، 000/30 نفر مجروح و 85 درصد ساختمان ها تخریب و حدود 75000 نفر بی خانمان شدند.
کودکان به علت آسیب پذیری خود، زیانهای بیشتری را متحمل شدند. از حدود 32000 دانش آموز 100000 نفر از بین رفتند و 20000 نفر خانواده، 1800 نفر پدر و مادر و 5000 نفر یکی از والدین خود را از دست دادند.
حدود 90 درصدمدارس (31 مدرسه) تخریب شد و بقیه نیز قابل استفاده نبود. از 34000 معلم حدود 1200 نفر کشته شدند.[1] به این ترتیب در چند ثانیه ، شهر به ویرانه ای با هزاران کشته ، مجروح و بی خانمان تبدیل شد.
یونیسف با توجه به تعهدات و وظایف خود نسبت به کودکان در موقعیت های بحرانی، از روزهای اول فاجعه در بم حضور یافت و فعالیت های خود را بر اساس «پروتوکل واکنش پس از بحران» در قالب سر طرح «باز پیوند خانواده» در حمایت های عاطفی – روانی از کودکان» و «ایجاد فضاهای دوستدار کودک» شامل مهدهای کودک و کانون های تفریحی – فرهنگی به مرحلة اجرا درآورد. این برنامه ها با همکاری و مشارکت سازمانهای دولتی از جمله سازمان بهزیستی، وزارت آموزش و پرورش و وزارت بهداشت اجرا شد. علاوه بر سازمانهای دولتی، سازمانهای غیر دولتی بین المللی و داخلی نیز در اجرای این برنامه ها مشارکت داشتند
[1] - منبع آمارها گزارش اکو و سایر منابع یونیسف بر اساس آمارهای دیگر تعداد کل دانش آموزان 66000 نفر بود که 12000 نفر کشته ، 27000 نفر مجروح و 2200 نفر پدر و مادر خود را از دست دادند.
تحقیق ارزیابی فعالیت های یونیسف در بم و زرند در ارتباط با مراکز دوستدار کودک 60 ص - ورد