دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .
لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه:71
فهرست و توضیحات:
فهرست مطالب:
- مقدمه
- آنچه گذشت...
- چشم‌انداز 20 ساله کشور
- چرا ”تحول“؟
- ”طرح تحول ملی“ چیست؟
- خطوط راهنمای ایجاد تحول
- جمع‌بندی
- کارنامه سه ساله مجلس هفتم در یک نگاه
بررسی تاریخ کشور و ارزیابی کارنامه نظام جمهوری اسلامی ایران همراه با درنظرگرفتن جهت‌گیری نوین کشور در قالب ”چشم‌انداز 20 ساله“ مؤید آن است که کشور باید در جهت تحقق این چشم‌انداز, راه‌حل ”تحول“ را برگزیند. تحولی که به معنای ایجاد تغییرات جامع, گسترده و عمیق, آگاهانه, هوشمندانه و پیش‌دستانه در نظام است. ”تحول“ نشانه زنده‌بودن نظام و تلاش آن برای رشد و حرکت به سمت آینده‌ای روشن در جهت خواسته‌های مردم است.
کشور ایران در طول تاریخ شاهد تغییر و تحولات بسیاری بوده است. این تغییر و تحولات در دوران معاصر همپای دیگر نقاط جهان, از آهنگی شتابان‌تر برخوردار بوده است. از مهمترین موارد اخیر می‌توان به نهضت مشروطه, ملی‌شدن صنعت نفت, انقلاب اسلامی و جنبش اصلاحات دوم خرداد اشاره کرد. اگرچه در تمامی این رخدادها, همه مردم ایران مشارکت نداشته‌اند اما نتیجه حرکت و تغییر, ”ملی“ بوده است و هدف از آن, گذار از وضعیت ناخوشایند موجود به وضعیتی بهتر بوده است.
تغییر و تحولات کوچکتر دیگری نیز در کشور رخ داده است که بعضی از آنان دولتی, برخی گروهی, بعضی مذهبی, برخی ”بخشی“, و بعضی ملی بوده است. همپای این تغییرات, تحولات بین‌المللی فراوانی نیز در محیط پیرامونی کشور رخ داده است که دارای تاثیرات مستقیم و غیرمستقیم زیادی بر شرایط کشور بوده است: انقلاب صنعتی, مدرنیته, جنگ جهانی اول و دوم, جنگ سرد, پیشرفت گسترده علوم و فناوری, انقلاب اطلاعات و ارتباطات, جهانی‌شدن و جهانی‌سازی, پایان‌یافتن جنگ سرد و شکل‌گیری نظم نوین جهانی, و ظهور پست‌مدرنیسم.
اما آنچه باید اذعان داشت اینست که همواره برآیند این تغییر و تحولات ملی و بین‌المللی, مثبت و در جهت رشد و تعالی کشور نبوده است. نبود رشد فرهنگی کافی همواره باعث شده است تا جامعه و حکومت نتوانند منصفانه, اتفاقات گذشته را نقد کرده و عملکرد فعلی خود را ارزیابی نمایند. نتیجه این مشکل, حرکت در جهت نادرست برای سالیان متمادی بوده است بطوریکه تنها راه‌حل برون‌رفت از شرایط حاکم, ایجاد تحول یا انقلاب گردیده است. از آنجاییکه این رخدادها نیز معمولاً شدید و همراه با هیجان و احساسات گسترده بوده است و فکر کافی و مناسب برای بعد از آن نشده بوده است, نتیجه‌ای مناسب در پی نداشته است.
آنچه می‌خواهیم بیش از همه در این نوشتار بر آن تاکید بورزیم اینست که ”پویایی و تحول, نشانه زندگی و بالندگی است و باید در جامعه, ارزش محسوب شود“. جوامع پیشرفته و توسعه‌یافته, رمز موفقیت خود را نقد و ارزیابی شرایط موجود, بنانهی اندیشه‌های نوین با نگاه به آینده, برنامه‌ریزی برای ایجاد تغییر و تحولات مناسب, اجرای دلسوزانه برمبنای پشتکار, ارزیابی و نقد منصفانه عملکرد جاری, و اصلاح سازوکارها و فعالیت‌ها براساس آن می‌دانند. امری که در کشورهای کمترتوسعه‌یافته و جهان سوم به یک باور و اندیشه فراگیر تبدیل نشده است. متاسفانه نتیجه آن نیز چیزی جز عقب‌ماندگی و بروز تحولات و انقلاب‌های مکرر نبوده است.
