این پژوهش به بررسی عوامل مؤثر بر رضایت از زندگی در میان 450 نفر(160 مرد و 290 زن) از دانشجویان دانشگاه فردوسی مشهد می پردازد و به این منظور از پرسشنامه ای خود اجرا بهره می جوید. در ابتدا محقق به بحث نظری پیرامون این نکته می پردازد که آیا متغیر ”رضایت از زندگی“ یک متغیر بسیط است یا یک سازه که دارای ابعادی چند است؟که پیش فرض بسیط بودن آن را انتخاب می نماید.
در این پژوهش سؤالات اصلی محقق عبارت است از:1-میزان رضایت از زندگی دانشجویان در دانشکده های مختلف چقدر است؟ 2-آیا بین میزان رضایت از زندگی دختران و پسران دانشجو تفاوتی وجود دارد؟ 3-آیا عوامل اجتماعی مؤثر بر رضایت از زندگی در دانشجویان دختر و پسر خاستگاههای واحد دارند؟4-مهمترین عوامل اجتماعی مؤثر بر رضایت از زندگی دانشجویان چه هستند؟ما برای تحلیل داده ها از رگرسیون خطی استفاده نموده ایم. نتایج پژوهش حکایت از آن دارد که میزان رضایت از زندگی در دانشکده های مختلف تفاوت معناداری با هم ندارد.به لحاظ آماری دانشجویان دختر و پسر دارای رضایت از زندگی متفاوتی نیستند.ما دریافتیم که در هر دو جنس ”رضایت از خود“،”مثبت نگری“ و ”رضایت از دانشگاه“تأثیر شایانی در رضایت از زندگی دارند. با این وجود دو متغیر”وضعیت سلامتی“و”امید شغلی“ در رضایت از زندگی دختران اثربخش تر از پسران است و ”موفقیت تحصیلی“تأثیر بیشتری در رضایت از زندگی پسران نسبت به دختران دارد.بنابراین می توان گفت که عوامل مؤثر بر رضایت از زندگی پسران و دختران و اثربخشی آنها تا حد زیادی مشابه است.در پایان نتایج تحقیق حکایت از آن دارد که میزان رضایت از زندگی دانشجویان در حد مطلوبی است.
پایاننامه-بررسی تطبیقی رضایت از زندگی دانشجویان دختر و پسر(294صفحه)
