دانلود تحقیق کامل درباره هنرستان هنرهای نمایشی

اختصاصی از یاری فایل دانلود تحقیق کامل درباره هنرستان هنرهای نمایشی دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 104

به نام خدا

عنوان :

هنرستان هنرهای نمایشی

مقیاس : منطقه

دانشجو:

محمد علی آذریان

استاد راهنما :

جناب آقای مهندس محمد علی سرگزی

تابستان 1389

بسمه تعالی

فهرست مطالب

عنوان

مقدمه

آشنایی با مساله:

گام اول : بیان موضوع

بیان ضرورت و اهمیت موضوع

بیان هدف از طراحی پروژه

بیان مبانی نظری عام طرح

منابع و ماخذ

گام دوم : مطالعه و تحلیل

مرحله اول : مطالعات پایه و زمینه

فصل اول ( پایه )

روانشناسی رشد

مفهوم هنر

هنر نمایش

یادگیری ، آموزش و پرورش

هنر و مقوله آموزش

نظریه های یادگیری

عوامل موثر بر آموزش

روشهای آموزش

تحلیل و بررسی انواع نظام آموزشی

1-10معماری مدارس در ایران

1-11تاریخ تحولات مدارس در ایران

فصل دوم (زمینه)

2-1 اهداف نظام آموزشی و پرورش در ایران

2-2 شناخت شهر مشهد

2-3 معماری معاصر مشهد

2-4 مطالعات جغرافیایی

مرحله دوم : مطالعات تکمیلی و تطبیقی

فصل سوم (تکمیلی)

3-1 سیمای شهر

3-2 گونه های اقلیمی

3-3 آسایش محیطی و اقلیمی

3-4 اندازه مدرسه

3-5 سیستم سازماندهی

3-6 اهداف آموزش

3-7 عرصه بندیها و حریم ها

3-8 نکات ایمنی برای جلوگیری از وقوع حادثه

3-9 شرایط کالبدی

3-10جنسیت

مرحله سوم: تحلیل ترکیبی و جمع بندی مطالب

فصل چهارم (تطبیقی)

4-1 دبیرستانی در فورت فلوریدا

4-2 مرکز آموزشی میرزاکوچک رشت

4-3 مدرسه متوسطه واقع در مارکت ایندرسدورف

مرحله چهارم: تدوین مبانی طراحی معماری پروژه

مرحله پنجم: برنامه فیزیکی

مرحله ششم : قابلیت سنجی اراضی

فصل پنجم (طراحی)

گام اول : بیان موضوع

کمی :

طبق آخرین آمار ارائه شده توسط سازمان آمار و اطلاعات و خدمات کامپیوتری شهرداری مشهد مقدس در رابطه با هنرستان حرفه ای در مشهد فقر شدیدی دیده می شود از جمله این کمبود ها هنرستان هنرهای نمایشی است و بیم آن می رود که با پیشرفت تکنولوژی و در عصر فن آوری هر روز مردم با هنر تئاتر بیگانه تر شوند و در نهایت چهره غبار گرفته این هنر ارزشمند به ورطه فراموشی سپرده شود و از همه مهمتر تئاتر است که فاقد فضاهای مناسب آموزشی می باشد و به دلیل نبود فضاهای آموزشی تخصصی و مناسب هنرجویان اندکی جذب این هنر والا میشوند و خطر نابودی این هنر را بیش از پیش تهدید می کند .

14-14- دانش آموزان دوره متوسطه عمومی ونظری بر حسب رشته و جنس در شهر مشهد

شرح

جمع

پایه اول

جمع

پسر

دختر

پسر

دختر

شهرمشهد

167407

81528

85879

27757

25166

شرح

پایه دوم و سوم

متوسطه نظری

فنی - حرفه ای - کشاورزی

کاردانش

پسر

دختر

پسر

دختر

پسر

دختر

شهرمشهد

20959

31756

9244

4982

12620

8640

ماخذ : سازمان آموزش و پرورش خراسان رضوی

تحقیق در مورد ادبیات نمایشی 14 ص

اختصاصی از یاری فایل تحقیق در مورد ادبیات نمایشی 14 ص دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 14

ادبیات نمایشی

 مجموعه آثاری است که موضوع آنها روی صحنۀ «تئاتر» نمایش داده می‌شود. تاریخ ادبیات نمایشی در ایران، در شکل مدوّن و مکتوب آن، از اواسط دوران قاجاریه آغاز می‌شود. تا پیش از نخستین آشنایی ایرانیان با «درام» غربی، انواعی از نمایش‌های سنّتی، مانند تعزیه، میرنوروزی، نقّالی، پرده‌خوانی، خیمه‌شب‌بازی، سیاه‌بازی و جز این‌ها رواج داشت. آشنایی اوّلیۀ ایرانیان با تئاتر غربی از طریق تماشای نمایش در تماشاخانه‌های شهرهای تفلیس، مسکو، لندن و پاریس بوده است، نه از طریق خواندن متون نمایشی. امّا آشنایی ایرانیان با نمایش، به معنی غربی آن، نخستین‌بار از طریق "میرزا صالح شیرازی" در سفر او به مسکو و در دوران فتحعلی‌شاه حاصل شد. از همین زمان بود که تماشاخانه‌هایی، مانند تکیۀ دولت و تالار دارالفنون، به وجود آمد و نهضتی برای ترجمه و تألیف متون نمایشی آغاز شد. همین آشنایی با درام غربی رفته‌رفته به ظهورِ شکل جدیدی از آفرینش ادبی، یعنی نمایشنامه‌نویسی، انجامید.

  "میرزا فتحعلی‌ آخوند‌زاده" و نمایش‌نامه‌های او که به زبان ترکی است، نقش به سزایی در ادبیات نمایشی ایران داشته است. او نمایش را وسیله‌ای برای تهذیب اخلاق و برشمردن معایب و مفاسد اجتماع می‌دانست، و همین اندیشۀ او بر درام‌نویسی بعد از او در دوران مشروطیت به تمامی سایه افکنده بود. "میرزا آقا تبریزی" را باید نخستین نمایش‌نامه‌‌نویس به زبان فارسی دانست که تأثیر فراوانی در رواج هنر تئاتر در زندگی اجتماعی مردم برجای نهاد. آخوندزاده و میرزا آقا تبریزی، در نمایش‌نامه‌های خود، برخلاف نمایش‌های سنتی، به مسائل اجتماعی روز توجّه نشان می‌دادند.

  همگام با نخستین کوشش‌ها در عرصۀ درام‌نویسی، نخستین ترجمه‌های آثار نمایش‌نامه‌نویسان اروپایی، به ویژه "مولیر" (1622-1673م) انتشار یافت.

  نکتۀ مهم در ترجمه‌های این دوره، هماهنگ سازی این نمایش‌ها با فرهنگ و آداب و رسوم ایرانی بود، چنان‌که غالب نام‌های شخصیت‌های نمایش‌نامه‌ها در ترجمه به نام‌های شخصیت‌های نمایش‌نامه‌ها در ترجمه به نام‌های ایرانی – اسلامی برگردانده شده است. مسائلِ درون نمایش نیز به مسائل روز در ایران نزدیک شد. فعّالیت‌های فرهنگی جدید، مانند گشایش مدارس، تألیف و ترجمۀ کتب، خاصّه انتشار روزنامه‌ها و تشکیل انجمن‌های ادبی، نقش مهمّی در فضای فرهنگی آن روزگار داشت. روزنامۀ "تیاتر"، متعلّق به میرزا رضاخانِ طباطبایی نایینی، از جملۀ این روزنامه‌ها بود که به رغم عنوان خود، به مقولۀ تئاتر چندان توجّهی نداشت؛ تنها سعی می‌کرد که معایب و مفاسد جامعه را به زبان نمایش بیان کند.

  پس از انقلاب مشروطیت، نویسندگان دیگری نیز به جرگۀ ادبیات نمایشی پیوستند که مهم‌ترین آنان "مؤید الممالک فکری ارشاد" و "کمال الوزارۀ محمودی" بودند. جز این دو، "علی خان ظهیرالدوله" است که بانی انجمن اخوّت بود که تأثیر فراوانی در رواج هنر تئاتر در دوران مشروطیت داشت. برخی انجمن‌ها در این دوران علاوه بر فعالیت سیاسی در زمینۀ تئاتر نیز فعّال بودند. از جمله آن‌ها "کمدی ایران" بود که در سال 1334 ق تأسیس شد؛ و "امید ترقّی" در رشت.

  ترجمۀ متون نمایشی در این دوران هم‌چنان ادامه داشت، مترجمان به ترجمۀ‌ متون نمایشی نویسندگان ترک زبان آذربایجان و عثمانی و قفقاز مانند نریمان نریمان‌اف، جلیل محمّد قلی‌زاده، عُزیر حاجی‌بیکوف و سامی‌بیگ عثمانی، روی آوردند. دلیل عمدۀ ترجمۀ این آثار نخست همگرایی محتوای آن آثار با اندیشه‌های مشروطیت و سپس ارتباط میان مبارزان ایرانی و آذربایجان بود.

  در کنار این آثار چند متن نمایشی در زمینۀ تاریخ، به ویژه تاریخ پیش از اسلام، دیده می‌شود، که رفته‌رفته به خصوص در دوران پهلوی اوّل، به سبب رواج باستان‌گرایی اهمّیت یافت.

  اگر انتقاد اجتماعی، گرایش به قانون و ستیز با استبداد، روح مسلّط ادبیات نمایشی در دورانِ ماقبل و مابعد مشروطه بود، باستان‌گرایی، وطن‌پرستی و تفاخر به گذشتۀ پرشکوه، ایدئولوژی مسلّط در سال‌های سلطنت پهلوی اوّل بود. نمایش‌نامه‌نویسان این دوره، عموماً به احیای تاریخ باستانی ایران، یا بازآفرینی منظومه‌های عاشقانۀ ادب فارسی، مانند لیلی و مجنون و یوسف و زلیخا، گراییدند.

  در کنار نمایش‌های تاریخی یا رمانتیک، نمایش‌های کوتاهی، با مضامین اجتماعی، نیز اجرا می‌شد. امّا درونمایۀ این نمایش‌ها، اگر چه انتقادی می‌نمود، ولی بیشتر اخلاقی و به دور از توجّه واقع‌گرایانه به مسائل اجتماعی بود. رئالیسم نخستین نمایش‌نامه‌نویسان جای خود را به رمانتیسم داده بود. اگر پیش از این، در قلمرو ترجمۀ ادبیات نمایشی اروپایی، آثار مولیر