مفاله در مورد ریسک وبازده 25 ص

اختصاصی از یاری فایل مفاله در مورد ریسک وبازده 25 ص دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 26

ریسک وبازده:

هنر سرمایه گذاری با ریسک و بازده تعریف می شود. سرمایه گذاری به معنی قبول یک مقدار ریسک به ازای یک بازده مورد انتظار است.برای هر فرد قبل از ورود به بازار سهام این نکته کاملاً مهم است تا انواع مختلف ریسک و مخاطره را شناخته و آنها را اندازه گیری کند.همچنانکه که خواهیم دید برخی از این ریسک و بازده ها دارای تنوع هستند و برخی دیگر به این گونه نیستند.مطمئن شوید که شما آماده پرداخت برای رسیک اضافی هستید.

زمانیکه یک سرمایه گذار یک دارایی را خریداری میکند (سهام ، اوراق قرضه ، یک شرکت ، اثر هنری و غیره ) این داراییها دارای یک بازده مورد انتظار هستند.برخی از سرمایه گذاران این بازده را بر حسب درصد مشخص میکنند در حالیکه دیگران امیدوارند که این بازده به صورت مثبت باشد.بازده مورد انتظار از نظر ریاضی به صورت درآمد +سرمایه پرداخت شده تعریف می شود.سهام خاص که عموماً در بخش تکنولوژی وجود دارند هیچ بازده (سود قابل تقسیم ) ندارند زیرا آنها تمامی سودها را در موسسه سرمایه گذاری می کنند. در مورد رشد این سهام بازده مورد انتظار شما همان سرمایه است. به خاطر داشته باشید که سرمایه گذاری همانند یک خیابان دو طرفه است که بین سرمایه گذار و شرکتی که شما می خواهید در آن سرمایه گذاری کنید قرار گرفته است. اگر شما سهام یک شرکت (یا اوراق قرضه آنها) را خریداری کنید ، آنها به شما بابت این کار یک پاداش مناسب را می دهند که می توانید آن را ردر جای دیگر سرمایه گذاری کنید. بنابراین بازده مورد انتظار بابت سرمایه گذاری یک سرمایه گذار باعث ایجاد یک سطح ریسک برای دارایی می شود.ریسک انواع مختلفی دارند که عبارتند از:

ریسک سیستماتیک:

این ریسکی است که نمی توانید آنرا متنوع کنید.زمانی که شما یک دارایی را خریداری می کنید عوامل متعددی در پی آن قرار می گیرند که می توانند بر بازده سرمایه گذاری (به صورت منفی یا مثبت )اثر بگذارند : نرخ ریسک سرمایه گذاری مجدد ، مخاطره بازار ، نرخ ریسک مبادله ، و ریسک قدرت خرید (تورم ) . هیچ راهی برای اینکه در دوره نوسان بتوانید از یک سهام خاص محافظت بکنید وجود ندارد. لطفاً به این نکته توجه داشته باشید که اگر چه شما نمی توانید در برابر این مخاطرات حفاظتی داشته باشید ولی راههایی وجود دارند که از انها دوری نمایید. یک را می تواند خرید یک بیمه با نرخ شناور است که از سهام هنگام افزایش منفی در نرخ بهره بازار حمایت میکند.

مخاطره غیر سیستماتیک:

این نوع مخاطره را می توان با داشتن یک پرتفولیو از اوراق بهادار متنوع نمود. مخاطرات قابل متنوع شده عبارتند از: مخاطره شرکت ، مخاطره مالی ، و مخاطره کشور . برای مثال اگر شما 10000 دلار داشته باشید و با آن سهام یک شرکت خانه سازی را بخرید شما ریسکتان را متنوع نکرده اید . اگر کل سهام بازار ترقی کنند ولی بخش مسکن تنزل پیدا کند ، سهام شما بازده ایی کمتر از کل بازار خواهد داشت.بسیاری از متخصصان سرمایه گذاری بر این باور هستند که داشتن یک سبد از 10 تا 15 گونه سهام بخشهای مختلف می تواند بخش بزرگی از ریسک غیر سیستماتیک را محدود کند .

مهمترین معیار برای ریسک اوراق انحراف استاندارد آن است. این یک معیار آماری از سابقه نوسان یک پورتفولیو در طی یک دوره 5 یا 10 ساله است. به عبارت ساده تر ، انحراف استاندارد نشان دهنده این است که بازده سرمایه گذاری تا چه حدودی در اطراف این مقدار میانگین نوسان می کند. برای محاسبه انحراف استاندارد لازم است که درصد بازده را برای یک سهام یا اوراق قرضه را تعیین کنید. آنگاه این مقادیر را با هم جمع کرده و بر تعداد اوراقی که از آنها استفاده می کنید تقسیم کنید. عدد حاصل میانگین یا متوسط بازده را برای پورتفولیو در طی یک دوره زمانی بدست میدهد. شما میانگین را از بازده هر سال کسر کنید و آنرا به توان دو برسانید. سپس تمامی این اعداد به توان رسیده را با هم جمع ، مجموع را بر تعداد سالها تقسیم و مجذور آنها رامحاسبه کنید. مقذار به دست آمده همان انحراف استاندارد (انحراف از معیار) است. یک پورتفولیو در بین 1 انحراف استاندارد (تعداد هر چه که باشد ) و در 68% زمان حرکت می کند. این پورتفولیو در بین 2 انحراف استاندارد ودر 98% زمان حرکت خواهد کرد. این یک روش مهم برای ارزیابی ریسک و بازده بالقوه برای یک پورتفولیو از اوراق بهادار است. این صفحه پیش فرض را از طریق سایت yahoo.com کنترل کنید ، در آنجا وارد بخش اندازه گیری آماری ریسک شوید.

ریسک (مخاطره)

مخاطره به معنی احتمال از دست دادن پولتان را در یک سرمایه گذار ی تعریف می کنند. تعریف تخصصی تر ریسک به معنی از دست دادن بازده در سرمایه گذار ی است .دارایی که داری بازده های نامنظم است پر مخاطره تر از دارایی که است که بازده آن به صورت آماری و آهسته تغییر می کند. برخی از سرمایه گذاریها بدون مخاطره هستند. به طور خاص سرمایه گذاری در سهام به معنی پذیرش مقداری ریسک است. اگر شما می خواهید در بازار سهام به یک توفیق ناگهانی برسید بایستی ریسک را بپذیرید. اگر شما تمام اندوخته زندگیتان را در یک سرمایه گذاری امن همانند یک حساب پس انداز، سرمایه گذار ی کنید ،با هیچ مخاطره ایی مواجه نخواهید شد ، اما بازده ایی که بدست می آورید ناچیر است و تورم باعث از دست رفتن ارزش سپرده گذاری شما می شود. بین ریسک و بازده یک موازنه برقرار است. ریسک کمتر به معنی بازده کمتر و ریسک بالاتر به معنی احتمال بازده بالاتر است. سطوح مخاطره به تصمیم گیری شخص

مفاله در مورد زبان اسمبلی

اختصاصی از یاری فایل مفاله در مورد زبان اسمبلی دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 4

زبان اسمبلی قدیمی ترین زبان برنامه نویسی سطح پایین بعد از زبان ماشین است که ساختار و عملکردی وابسته به ماشین دارد و وسیله خوبی برای یادگیری نحوه کار کامپیوتر، سیستم عامل، کامپایلرها و زبان های سطح بالا است .

مقایسه زبان اسمبلی و زبان های سطح بالازبان ماشینزبان اسمبلی چیست؟اسمبلرهدف از یادگیری زبان اسمبلی

مقایسه زبان اسمبلی و زبان های سطح بالا

دو دسته اصلی زبان های برنامه نویسی عبارتند از:

1. زبان های سطح بالا     • مانند C++، Pascal، Java و Visual Basic.2. زبان های سطح پایین     • زبان ماشین     • زبان اسمبلی

اکثر برنامه نویسان در لایه زبان سطح بالا کار می کنند که هر عبارت آن به چند دستورالعمل ماشین ترجمه می شود. برنامه های نوشته شده در زبان های سطح بالا خصوصا زبان های شی گرا راحت تر، سریع تر و با هزینه کمتر پیاده سازی و نصب می شوند.

زبان اسمبلی یک زبان سطح پایین است و اغلب هنگام ارتباط با سیستم عامل، دسترسی مستقیم به خواص کلیدی ماشین یا برای بهینه کردن قسمت های حساس برنامه های کاربردی و افزایش سرعت اجرای آنها استفاده می شود. برنامه نویسی زبان اسمبلی نسبت به زبان های سطح بالا دشوارتر است. برنامه نویس باید به جزئیات توجه بیشتری نشان دهد و اطلاعات کافی نسبت به پردازنده مورد استفاده داشته باشد. اما برنامه های اسمبلی که ماهرانه نوشته شده باشند می توانند سریع تر و با حافظه کمتری از برنامه های مشابه نوشته شده با زبان سطح بالا اجرا شوند.

زبان ماشین

هر خانواده ای از پردازنده ها دارای مجموعه ای از دستورالعمل های منحصر بفرد است که زبان ماشین نامیده می شود. مجموعه دستورالعمل های یک پردازنده (Instruction Set) مجموعه ای از اعداد دودوئی است که ماشین می تواند آنها را درک و اجرا کند. هر نوع CPU تنها زبان مخصوص خود را درک می کند و دارای مفسری بنام microprogram است که دستورات زبان ماشین را به سیگنال های سخت افزاری تفسیر و ترجمه می کند.

مثال 1. اعداد دودئی زیر یک دستورالعمل ماشین اینتل است که عدد 5 را در ثبات AL قرار می دهد.

1011 0000 0000 0101

مثال 2. دستور زیر ثبات های EAX و EBX را جمع کرده و حاصل را در ثبات EAX ذخیره کند.

0000 0011 1100 0011

هر دستورالعمل زبان ماشین شامل کد منحصر بفردی دارد که کدعملیاتی (Operation Code) یا Opcode نامیده می شود. Opcode همیشه در ابتدای دستورالعمل قرار می گیرد. اکثر دستورات شامل داده هم هستند که توسط دستورالعمل استفاده می شود و عملوند (Operand) نام دارند.

کاملا واضح است که برنامه نویسی به زبان ماشین بسیار دشوار است. درک معنی دستورالعمل های کدشده زبان ماشین برای انسان کار خسته کننده ای است. خوشبختانه برای هر خانواده از پردازنده ها یک زبان اسمبلی ارائه می شود که دستورالعمل های زبان ماشین را به صورت نمادی و قابل فهم تر نشان می دهند.

زبان اسمبلی چیست؟

زبان اسمبلی که یک زبان برنامه نویسی سطح پایین است که ساختار و عملکردی وابسته به ماشین دارد. بین عبارات آن و دستورالعمل های زبان ماشین کامپیوتر تناظر یک به یک برقرار است. یعنی هر دستورالعمل اسمبلی دقیقا یک دستورالعمل زبان ماشین را نشان می دهد، در حالیکه در زبان سطح بالا یک عبارت معمولا به چندین دستورالعمل ماشین تبدیل می شود.

یک برنامه اسمبلی مانند برنامه های سطح بالا به صورت text نوشته می شود. هر دستورالعمل زبان اسمبلی یک نمایش نمادی (یک کد الفبائی کوتاه) از یک دستورالعمل ماشین است، که به این صورت معنی دستور واضح تر از کد زبان ماشین می شود.

مثال 1. کلمه mov نمادی برای عمل انتقال داده است. دستور اسمبلی زیر جمع ثبات AL و عدد 5 را نشان می دهد.

mov AL,5

مثال 2. کلمه add یک نماد برای دستورالعمل جمع است. دستور جمع ثبات های EAX و EBX به صورت زیر نوشته می شود.

add EAX, EBX

مشاهده می شود که به اینصورت درک معنی دستور بسیار روشن تر از کد ماشین معادل است.

مثال 3. دستوری که عملوندی ندارد و فلگ carry را صفر می کند.

clc

مثال 4. دستور زیر عدد یک را به ثبات AX اضافه می کند.

inc AX

مثال 5. دستور جمع مقدار متغیر Count با محتوای ثبات به صورت زیر است.

mov AX,Count

هر دستور اسمبلی می تواند همراه با لیستی از عملوند ها باشد. فرم کلی دستورالعمل های اسمبلی به صورت زیر است:

mnemonic operand(s)

عملوند دستورالعمل می تواند از انواع زیر باشد :

• ثبات. عملوندهائی که مستقیما به محتوای ثبات های پردازنده مراجعه می کنند. مانند ثبات AL در مثال 1. • متغیر یا حافظه ای. عملوندهائی که به داده ای در حافظه اشاره دارند. مانند متغیر Count در مثال 5. • فوری. این عملوندها مقادیر ثابتی هستند که در داخل دستورالعمل قرار می گیرند. در مثال 1عدد 5 یک عملوند فوری است. • ضمنی. عملوندهائی که صریحا در دستور ذکر نمی شوند. در مثال 4عدد یک با ثبات AL جمع می شود. عدد یک عملود ضمنی است.

اسمبلر

یک کامپیوتر نمی تواند مستقیما زبان اسمبلی را تفسیر کند و تنها قادر به اجرای کدهای زبان ماشین است. اسمبلر برنامه ای است که فایل متنی حاوی دستورات اسمبلی را خوانده و نمادهای اسمبلی را به کدهای زبان ماشین تبدیل می کند. البته کامپایلرها هم برنامه هائی هستند که عمل مشابه را برای زبان های سطح بالا انجام می دهند، اما اسمبلر به مراتب از کامپایلر ساده تر است، زیرا هرعبارت زبان اسمبلی تنها یک دستورالعمل ماشین را نشان می دهد. عبارات زبان سطح بالا پیچیده تر هستند و ممکن است به دستورالعمل های ماشین بیشتری نیاز داشته باشند.

یک تفاوت مهم دیگر بین اسمبلی و زبان های سطح بالا این است که هر نوع CPU زبان ماشین و زبان اسمبلی مخصوص به خود را دارد. انتقال برنامه های اسمبلی روی معماری های مختلف کامپیوتر به راحتی برنامه های سطح بالا نیست.

محبوب ترین اسمبلرها برای پردازنده ها ی خانواده اینتل عبارتند از:

• ماکرواسمبلر Microsoft’s Assembler MASM• توربو اسمبلر Borland’s Assembler TASM• و ASM86

برنامه دیگری که برای ردیابی اجرای برنامه و بررسی محتوای حافظه کاربرد دارد دیباگر(Debugger) است که استفاده از آن بهترین راه برای یادگیری برنامه های اسمبلی و روند اجرای آنهاست. دیباگر برنامه ای است که اجازه بررسی ثبات ها و حافظه را بعد از اجرای هر دستور برنامه می دهد و خصوصا برای تست برنامه های اسمبلی مفید است.

برنامه Debug از جمله ساده ترین دیباگرهاست که توسط MS-DOS عرضه شده است. CodeView همراه با میکروسافت اسمبلر می آید که اجازه می دهد کد منبع برنامه ها، بلاک های حافظه و ثبات ها را مشاهده کنید. Turbo Debugger بورلند هم به همین صورت است.

یک برنامه دیگر همراه با اسمبلر برنامه لینکر(Linker) است که فایل های مجزای تولید شده توسط اسمبلر یا کامپایلر را به یک برنامه اجرائی تبدیل می کند. برنامه Link که همراه فایل های MS-DOS می باشد یکی از متداولترین برنامه های لینکر می باشد.

هدف از یادگیری زبان اسمبلی

یادگیری زبان اسمبلی باید با فراگیری مفاهیم سیستم عامل و معماری کامپیوتر توام باشد تا به درک بهتر برنامه های اسمبلی و تعامل آن با کامپیوتر کمک کند. به چند دلیل ممکن است کسی بخواهد زبان اسمبلی را یاد بگیرد و از آن استفاده کند:

• زبان اسمبلی وسیله خوبی برای یادگیری نحوه کار کامپیوتر، کامپایلرها و زبان های سطح بالا است و به درک عمیق تر معماری کامپیوتر، مفاهیم سیستم عامل، نمایش داده ها و دستگاه های سخت افزاری کمک می کند که دانستن آنها باعث می شود برنامه نویس از عهده اشکالزدائی و رفع مسائل برنامه نویسی در سطح بالا بهتر برآید و نرم افزارهای پربارتری را در زبان های سطح بالا مانند ++C پیاده سازی کند.• برنامه های اسمبلی سریع تر، کوچکتر و با توانائی های بیشتر از زبان های دیگر هستند و معمولا حافظه و زمان اجرای کمتری را نیاز دارد. گاهی نوشتن کد در اسمبلی سریعتر و کوتاهتر از کدکامپایل شده می شود. یک برنامه ویژوال بیسیک می تواند زیربرنامه های DLL نوشته شده در زبان اسمبلی را برای افزایش سرعت برنامه در حالات بحرانی فراخوانی کند.• برنامه های اسمبلی می توانند براحتی از محدودیت های موجود در زبان های سطح بالا عبور کنند و کنترل بیشتری نسبت به نیازمندی های سخت افزاری خاص ارائه دهند. برخی از اعمال در زبان های سطح بالا دشوار یا غیر ممکن است، مانند ارتباط با سیستم عامل یا دسترسی مستقیم به کنترلرها. یک برنامه نویس مجرب می تواند با نوشتن کد بیشتر راهی برای گذشتن از این محدودیت ها پیدا کند اما خوانائی برنامه کاهش پیدا می کند. زبان اسمبلی، در مقابل، محدودیت های کمی دارد و تقریبا همه چیر را به نظر برنامه نویس واگذار می کند.

این دلایل نشان می دهند که فراگرفتن اسمبلی می تواند مفید باشد حتی اگر هیچوقت با آن برنامه ای نوشته نشود.

امروزه تولید برنامه ای که کاملا با زبان اسمبلی باشد غیر معمول است، زیرا برنامه نویسی در زبان سطح بالا بسیار ساده تر از اسمبلی است علاوه براین استفاده از اسمبلی باعث می شود حمل برنامه به کامپیوترهای مختلف دشوارتر شود. در حقیقت بندرت کسی کاملا در زبان اسمبلی برنامه می نویسد. در عوض اسمبلی برای بهینه سازی بخش های حساس برنامه و افزایش سرعت و دسترسی به سخت افزار و نوشتن برنامه های PROM استفاده می شود.

البته زبان برنامه نویسی C کیفیت منحصر به فردی در عرضه کردن مصالحه بین ساختار سطح بالا و جزئیات سطح پایین دارد. اکثر کامپایلرهای C توانائی تولید کد منبع اسمبلی را دارند. برنامه نویسان اغلب ترکیب C و اسمبلی را در برنامه های کاربردی به کار می برند.

مفاله در مورد روش و نحوه شبیه سازی فرآیند جوشکاری در کامپیوتر 56 ص

اختصاصی از یاری فایل مفاله در مورد روش و نحوه شبیه سازی فرآیند جوشکاری در کامپیوتر 56 ص دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 68

مقدمه 

اکنون قصد داریم نکاتی را در زمینه روش و نحوه شبیه سازی فرآیند جوشکاری در کامپیوتر  مطرح سازیم . مطالب این بخش به صورت کاملا کلی بیان شده اند به گونه ای که امکان بکارگیری آنها در هر نرم افزار المان محدود  وجود دارد .

نکته دیگر آنکه مطالب این بخش کلیاتی در مورد نحوه شبیه سازی جوش در کامپیوتر است اما بدیهی است که جهت مدلسازی جوش در یک نرم افزار المان محدود علاوه بر تسلط کامل بر آن نرم افزار ، نیار به تمرین و حل مثالهای متعدد در زمینه مزبور است . علاوه بر این با توجه به در دسترس نبودن هیچ کتاب و یا جزوه ای که به طور خاص مدلسازی جوش در کامپیوتر را آموزش داده باشد ، بهره گیری از یک استاد توانا که با این پروسه آشنایی کامل داشته باشد ضروری است و مطالب این بخش و مطالب مشابه در کتب و مقالات علمی تنها اشاراتی به کلیات مدلسازی جوش دارد .

موضوع :

عیوب بوجود آمده در جوشکاری زیر پودری : در حقیقت جوشکاری زیر پودری پروسه ای است که بیشترین حرارت ورودی را دارد که در زیرلایه محافظی از پودر قرار داردو درصدعیوب مختلف برروی جوش را کاهش می دهد . به هر حال عیوبی نظیر ذوب ناقص ، حبس سرباره ، ترکهای سرد، هیدروژنی یا مک رخ می دهد . انواع عیوب بوجود آمده در جوشکاری زیر پودری : ذوب ناقص و سرباره محبوس : معمولاِ ًبه دلیل آماده نبودن قطعه یا روش، این عیوب به وجود می آید. نامناسب بودن قطعه می تواند باعث شودکه فلزجوش در رو غوطه ور و سرباره در زیر باقی به ماند یا اگر مهره جوش دور لزلبه اتصال قرار داشته باشد فلز مذاب ممکن است که فلز پایه را ذوب کند . مهره جوش به شکل محدب باعث می شودکه ولتاژ جوشکاری پایین بیاید که در پی آن ممکن است که سرباره محبوس شده بوجود آید و ذوب ناقص اجازه ندهد که فلز مذاب حتی پخش شود . ترک انجمادی : ترک انجمادی در طول مرکزمهره معمولاً اتفاق می افتدکه دلیل آن شکل مهره جوش،طرح اتصال یا انتخاب نامناسب جوشکاری مورد استفاده، می باشد . مهره جوش محدب با نسبت عمق به عرض بیشتراز احتمال ترک انجمادی می کاهد. اگر عمق نفوذ جوش خیلی زیاد باشد تنشهای انقباضی ممکن است ترک خط مرکزی را بوجود آورد . طرح اتصال ممکن است همچنین باعث افزایش تنشهای انقباضی بشود و دوباره خطر ترک انجمادی افزایش یابد.به دلیل اینکه ترکیدگی با تنشها در جوش ارتباط دارد ، مواد با استحکام بالا احتمال ترکیدگی بیشتری دارند بنا بر این توجیهاتی باید ابراز داشت از جمله شکل سطح مناسب دمای پیش گرما،دمای بین پاسی به علاوه الکترود مناسب و تریکب پودرکه در موقع جوشکاری این مواد باید در نظر گرفت . ترک هیدروژنی : همانند ترکهای انجمادی تقریباً بعد از جوشکاری ظاهر می شوند . ترک های هیدروژنی یک فرآیند تاخیری هستند و امکان دارد حتی ساعتها یا روزها بعد از جوشکاری کامل شده ، اتفاق افتد . ترک هیدروژنی زمانی می نیمم خواهد بود که منبع هیدروژن (برای مثال آب ،روغن ،گازها و نا خالصی) در پودر الکترود یا اتصال وجود نداشته باشد . پودر الکترود و قطعه کار باید تمیز و خشک باشد به منظور جلوگیری از ورود نم و رطوبت پودر ها و الکترود ها با ید در جعبه های مقاوم به رطوبت و در جاهای خشک انبار شوند.اگر یک پودریا الکترود با رطوبت ترکیب شود باید آن را مطابق استاندارد کارخانه خشک کرد . به منظور کاهش نسبت هیدروژنی ، اتصال جوش داده شده باید پیشگرما شود . زیرا هیدروژن در فولاد در دمای بالاتر از 95 درجه سانتیگراد کاملاً حرکت می کند.دمای پیش گرمای پیشنهادی بایدمطابق بیشترین هیدروژن مجاز باشد تا بتواند فرار کند و نیز احتمال خواهد داشت که خطر ترک هیدروژنی کاهش یابد . مُک : مک بر اثر محبوس شدن گاز ها در جوشکاری زیر پودری بوجود می آید . حبابهای گازی که باعث مک می شود از فقدان محافظت در مقابل اتمسفر یا از آلوده شدن بواسطه آب روغن یا گریس و ناپاکی ها ایجاد می شود . به منظور کاهش مک در جوشکاری زیر پودری محل جوش باید بطور کامل به وسیله فلاکس پوشش داده شود . تمام آب، گریس و ناخالصی های سطحی باید از قطعه کار ، الکنرود و فلاکس پاک شود . علت دیگر مک در جوشکاری زیر پودری سرعت حرکت بیش از اندازه می باشد افزایش در سرعت حرکت به مقدار زیاد اجازه نخواهد داد تا حباب های گازی از جوش خارج شوند و حباب ها ممکن است در فلز جوش در میان فلز و سرباره محبوس شود .

جوشکاری قوسی زیر پودری

جوشکاری قوسی زیر پودری فرایند جوشکاری قوسی است که در آن قوس به وسیله قشری از پودر دانه ای وذوب شدنی پنهان می شود. حرارت جوشکاری قوسی زیر پودری به وسیله قوس الکتریکی بین سیم جوش سیمی یا تسمه ای مصرف شدنی فلزی توپر(یا لوله ای)لخت و قطعه کار تامین می شود.

قوس در گودی پودر یا سرباره مذاب نگهداری می شود تا فلز جوش را تصفیه کند و آنرا از آلودگیهای اتمسفری حفاظت نماید.

این فرایند بدون فشار و با استفاده از سیم جوش و گاهی یک منبع تکمیلی مثل سیم جوش اضافی یا پودر با دانه های فلزی کار می کند.

مواد آلیاژی ممکن است برای بهبود خواص مکانیکی و مقاومت به ترک جوش به پودر اضافه شود.

چون قوس زیر قشری از پودر مخفی است و به وسیله جوشکار دیده نمی شود این فرایند به

جوشکاری قوسی پنهان معروف است.

اصول کار

در فرایند جوشکاری قوسی زیر پودری از حرارت ایجاد شده قوس بین سیم جوش با تغذیه مداوم و قطعه کار