لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه3
حضرت موسی(ع)
ادوار نبوت:دوره چهارم نبوت
لقب:کلیم ا...
معنای اسم:از آب کشیده شده
پدر:عمران
مادر:یوکابد
تاریخ ولادت:۳۷۴۸ سال بعد از هبوت آدم.
مدت عمر: ۱۲۰ سال
بعثت:آن حضرت با برادرش هارون برای بنی اسراعیل مبعوث شد.
محل دفن:بروایتی در شش فرسنگی بیت المقدس مدفون است.
نسب:موسی بن عمران بن قاهث بن لاوی بن یعقوب بن اسحاق بن ابراهیم(ع)
تعداد فرزندان:آن حضرت ۲پسر داشت.
لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه18
فهرست مطامعجزه ماهی، معجزه کدو حلوایی، معجزه رفع عذاب
هنگام راه رفتن با آرامی و وقار راه می رفت.
۲-در راه رفتن قدم ها را بر زمین نمی کشید.
۳-نگاهش پیوسته به زیر افتاده و بر زمین دوخته بود.
۴-هرکه را می دید مبادرت به سلام می کرد و کسی در سلام بر او سبقت نگرفت.
۵-وقتی با کسی دست می داد دست خود را زودتر از دست او بیرون نمی کشید.
۶-با مردم چنان معاشرت می کرد که هرکس گمان می کرد عزیزترین فرد نزد آن حضرت است.
۷-هرگاه به کسی می نگریست به روش ارباب دولت با گوشه چشم نظر نمی کرد.
۸-هرگز به روی مردم چشم نمی دوخت و خیره نگاه نمی کرد.
۹-چون اشاره می کرد با دست اشاره می کرد نه با چشم و ابرو.
۱۰-سکوتی طولانی داشت و تا نیاز نمی شد لب به سخن نمی گشود.
برای دانلود کل پاپورپوینت از لینک زیر استفاده کنید:
زمانی حکومت جهانی پراز عدل داد حضرت صاحب الامر (عج) تحقق پیدا می کند که تمامی روش ها و مکتب ها و تمامی داعیان اصلاح گریها و تمدن ها و تمامی ترقیاتی که در زندگی روزمره بشری پیدا شده و در بوته امتحان آمده و هیچ کدام از آن مکاتب نتوانسته اند به خواسته های بشریت جامة عمل بپوشانند و جامعه ای که عدل و داد و مساوات در آ ن حاکم باشد پیاده نمایند و در این زمان انسان ها در می یابند که این مکاتب و گروهها همه نوعی کاسبند و هرگز نمی توانند سعادت مطلوب را برای بشر به ارمغان بیاورند و تمدن حاکم بر جهان امروز از عهده حل نیازهای واقعی بشریت برآید . لا در جای خود از جان و دل به حکومت الله جل و جلاله حاکمیت آل محمد که همان حکومت حضرت صاحب الامر است تسلیم می شوند و در سایة ایمان به حق قلبهایشان آرامش یافته و آسودگی بر روانشان سایه می افکند و اضطرابها ، ناراحتی ها ، مادیگری ها ، دنیامداری، حرض ، طمع ، بی دینی ، بی ایمانی و بی اعتقادی خلاصه تمام رذایل اخلاقی از جامعه رخت برمی بندد و در مقابل کمال و محسنات اخلاقی و دینی در جامعه راه یافته و دنیا تبدیل به گلستانی از معنویت می شود و تمامی خواسته های دیرینه انسان ها برآورده می شود . دیگر نه مشکل اقتصادی مطرح است نه ترس از ظلم و بیدادگری بیدادگران و تمام مسائل همه و همه یکجا حل می شود و حکومت دارای یک ثبات اجتماعی شده و تمامی مردمی که با مشکلات زندگی امروزه که نوعاً‌طاقت فرسا است وانسان ها وتمامی خلایق خداوند با اینکه با آن همه از مشکلات که دست به گریبان هستند و زندگی روزمره می نمایند با شروع حکومت جهانی حضرت و از برکت حضرتشان حل می شود و حتی آن دسته از ظامینی که با حرص و طمع به فکر مال اندوزی در دنیا ی مادی بودند و دائماً از اقشار فقیر بصورت ابزار استفاده می کردند در زمان حکومت عدل و عدالت همه با مساوات و عدالت با هم زندگی می کنند و تمامی ظالمین و بیدادگران و اخلال گران و فساد انگیزان و دنیا مداران و دنیاداران همگی از بین می روند و جامعه یکدست الهی معنوی و دینی و انسانی بدست قائم آل محمد حضرت صاحب الامر مهدی اداره می شود . چنانچه حدیثی در کتا غایه المرام از محدث بحرانی نقل شده که پیامبر عالی قدر اسلام حضرت محمد بیان فرمودند :« شمارا به مهدی بشارت می دهم که در امت من برانگیخته می شود و زمین را پر از عدل و داد می کند چنان که از ستم و بیداد پرشده باشد و ساکنان آسمان و زمین از او خشنود می شوند .»
2- ره آورهای حکومت حضرت مهدی :
آن کس که فتنه های آینده را دریابد با چراغی روشن در آن گام می نهد و بر سیرة پیامبر و امامان رفتار می کند تا گره ها را بگشاید .
و ملت های اسیر و بردگان را آزاد می سازد و جمعیت های گمراه و ستمگر را پراکنده نموده و حق جویان را دورهم جمع آوری می کند . حضرت مهدی سال های طولانی پنهان از مردم به سر می برد آن چنان که جوینده نمی بیند با آنکه دریافتن نشانة وی تلاش فراوان کند سپس گروهی برای در هم کوبیدن فتنه ها آماده می شوند چون شمشیرهای صیقل یافته و ایده های آنان با قرآن جلا می گیرد و با تفسیر قران گوشهایشان نوا می گیرد و در بامداد و شامگاه جام های حکمت می نوشند و با الهامات نورانی از قران مجید و تفسیر و تاویل کاملی که از حضرت قائم (عج) به آنها می رسد اشخاصی حکیم تربیت یافته می شوند و با عنایات ربانی و با استفاده از وجود مبارک امام (علیه السلام ) تمام عالم پر از عدل و داد شده و حکومت اسلامی بر مبنای عدل تمام گیتی را فرامی گیرد و در زیر سایه خدای سبحان به آرامش می رسند .
3- چگونگی حال انتظار :
انسان وقتی به کسی علاقه داشته باشد سعی و تلاش می کند که خود را به او نزدیک نماید و اعمال و کرداری داشته باشد که طرف مقابلش احساس رضایت از او کند . و اگر طرف مقابلش مظهر تمام خوبی ها ، عدالت ، حقیقت انسانیت و حقانیت باشد و در مرتبه آخر اینکه مقام والای امامت را دارا باشد و کسی که منتظر فرج بوده و گم گشته ای را همیشه در ذهن خود داشته باشد باید یک انس و مشابهتی به او در خودش ایجاد کند . در دستور زبان عربی جمله (هومنتظر ) جمله حالیه است برای فعل های قبلی یعنی این کار را انجام بدهد درحالی که منتظر است .
بنابراین در این مطلب اینطور مشاهده می شود که در این حدیث شریف دو مطلب به آن توصیه شده است اول اینکه ما باید با پرداختن به خود یعنی حال تزکیه و خودسازی و اگر درست فکر کنیم می بینیم که با توجه با مکارم اخلاق و ورع و نیکوکاری و در صورتی که حال تزکیه و خودسازی پیدا کنیم حال انتظا ربه ما دست می دهد و باید ظرف وجودی خود را از رذایل خالی کنیم و آنچه که مانع می شود تا خوبیها در او تحقق پیدا کند چون تا ظرف وجودیش تخلیه نشود جایی برای ورود محاسن اخلاق و مکاریم خلقی و اخلاق حسنه و کمال و آراستگی باطنی پیدا نمی شود . بنابراین شخص منتظر اولین وظیفه اش اصلاح مسیر خودش است در زندگی فردی و در سلوک شخصی و وقتی خود را اصلاح نمود در خانه و اجتماع الگو شده و آنگاه می تواند زمینه منتظر بودن را د رخود پیاده نماید شخصی که منتظر پرچم عدالت است خود د رسردر خانه اش پرچم ظلم نصب نمی کند و کسی که منتظر قائم است خود د رحال انتظار است زبان و رفتار و سلوک و اعمال و کارهایش معاملاتش گفتارش کردارش خلاصه نباید خلاف حق و حقیقت باشد و روزبه روز سنخیت با مطلوب ایجاد کند و در زندگی فردی خود با مطلوبش ایجاد سنخیت و همخوانی نماید و ایجاد آن با عمل صالح و خودسازی وباور داشتن مهدویت است و حضور امام (ع) را در قلب خود احساس کند و در تمام امکنه و در تمام حال امام را حاضر و ناظر بداند و بداند که پرونده اعمال او هفته به هفته خدمت حضرتش می رسد و آن حال ، حال انتظار است .
4- غیبت صغری حضرت صاحب الامر مهدی موعود و شرح حال نواب چهارگانه :
غیبت حضرت پس از شهادت پدر بزرگوارشان و در پی تعقیب معتمد عباسی لعنت الله علیه شروع شد نخستین محل غیبت در سامرا در اطراف سرداب مقدس بود که حضرت نایب خاص برای خود تعیین فرمود که به وسیله آن حوایج و سوالات شیعیان را دریافت نموده و جواب دهند تا مدتی بدین منوال چهارنایب ایشان یکی پس ازدیگری دستورات را از حضرت می گرفتند و به شیعیان می رساندند .
قبر شریف این چهارنائب در بغدادبازارشرجه می باشد .
1- « نائب خاص اول »: ابوعمر عثمان بن سعد العمری الاسدی که برای امام علی النقی (ع) وکالت و برای حضرت مهدی (عج) از سال 260 تا 280 نیابت نموده و سپس به ملاء اعلا شتافت .
2- « نائب دوم » : محمدبن عثمان العمری بعد از وفات پدرش نایب اول از سال 280 تا 305 هجری قمری نیابت حضرت را برعهده داشت .
3- « نایب سوم » ابوالقاسم بن روح نوبختی از سال 305 تا 326 به نیابت حضرت مهدی (عج) منصوب شد . ( پس از وفات محمدبن عثمان ) .
4- « نایب چهارم » : ( بعد از وفات حسین بن روح ) ابوالحسن علی بن محمد سعدی از سال 326 تا سال 329 به نیابت از امام (ع) منصوب گردید .
5 – در باره غیبت کبری آن حضرت :
شش روز قبل از وفات سمری نامه و دست خط مبارک حضرت به این عنوان صادر و به ابوالحسن علی بن محمد سمری رسید . متن نامه :
« واما وفات تو نزدیک شده است دیگر به کسی وصیت نکن و کسی را به نیابت تعیین ننما که غیبت تامه واقع شده است و ظهور نخواهد شد مگر بعداز مدت طولانی که قساوت دلها علمگیر شده و زمین پر از جور شود پس هر کس پیش از سفیانی و صیحه آسمانی ادعای مشاهده کند دروغگوست (مگر در موارد خاص ) . طبق مفاد این نامه بعد از وفات سمری ( نایب خاص چهارم ) غیبت کبری شروع شد و امور شیعیان به عموم فقهای جامع الشرایط محول گردید به همین دلیل فقها و مراجع را نایب عام می گویند . چنانچه حضرت مهدی در نامه های به اسحق بن یعقوب فرمود : « پیش آمدهایی که واقع می شود براویان حدیث رجوع کنید که آنان حجت من هستند برشما و من حجت خدایم »
در حدیثی از امام جعفر صادق (درباره فقها ) است که فرموده اند :« هرکس از فقها نفس خود را از محرمات نگهدارد و دین خود را حفظ نماید و مخالف هوای نفس و تابع و فرمانبردار مولای خود باشد برعوام ( کسی که فقیه و مجتهد نیست ) واجب است از او تقلید کند .
و اما شبهاتی که به غیبت حضرت مهدی (عج) گفته و یا نوشته اند که در جواب باید گفت :
1- کسانی که خارج از اسلام بوده یا مسلمان هستند ، ولی عقاید شیعه را قبول ندارند که به آنان اگر چه می توان با دلیل و عقل جواب داد لکن روش صحیح آن است که ابتدا عقیده به (توحید ، نبوت و امامت )را به آنان القاء‌کرد و بعد راجع به غیبت امام دوازدهم بحث نمود .
2- گروهی از شیعیان که عقاید حقه را قبول کرده اند و در مورد غیبت حضرت ولی عصر صاحب الزمان (عج) دچار شبهه شده اند که بهترین جواب ، اخبار و احادیثی است که از طرف ائمه معصومین (ع) وارد شده است و از آن بهتر اینکه چندروزی روزه بگیرند و توسل به حضرت پیدا کنند تا حقایق برایشان روشن شود .
فرمت این مقاله به صورت Word و با قابلیت ویرایش میباشد
تعداد صفحات این مقاله 23 صفحه
پس از پرداخت ، میتوانید مقاله را به صورت انلاین دانلود کنید
ولادت:
چهارمین امام معصوم،حضرت علی بن الحسین علیه‌السلام، شخصیتی که جدّ بزرگوارش، حضرت علی بن ابیطالب علیه السلام، او را بهترین فرد روی زمین بعد از پدرش معرفی نموده است، در مدینه منوره در سال 38 هجری چشم به دنیا گشودند.
مادر امام شهربانو، دختر یزدگرد سوم ـ آخرین پادشاه سلسله ساسانی ـ بوده است.
امام چهارم حضرت علی بن الحسین علیه السلام القاب متعددی دارد:
زین العابدین، سید العابدین، زین الصالحین، وارث علم النبیین، وصی الوصیین، خازن وصایا المرسلین، امام المومنین، منار القانتین، الخاشع، اَلمتهجّد، الزاهد، العابد، العدل، البکّاء، السجّاد، ذوالثَفنات، امام الامّه، ابوالائمه، الزّکی، الامین.
دوران زندگی امام سجاد (ع) :
دورانی که امام سجاد(ع) در آن زندگی می کرد، همه ارزش های دینی دستخوش تحریف و تغییر امویان قرار گرفته بود و احکام اسلامی بازیچه دست افرادی چون ابن زیاد، حجاج و عبدالملک بن مروان بود. حجاج عبدالملک را مهم تر و برتر از رسول خدا(ص) می شمرد و برخلاف نصوص دینی ازمسلمانان جزیه می گرفت و با اندک تهمت و افترایی مردم را به دست جلادان می سپرد.
در سایه چنین حکومتی آشکار بود که تربیت دینی مردم تا چه اندازه تنزل کرده و ارزش های جاهلی چگونه احیا شده است(1)؛ به طوری که دو خطر بزرگ جامعه اسلامی را تهدید می کرد:
فرهنگ های متنوع بیگانه
خطر تجمل پرستی
از این رو لازم بود در زمینه علمی کاری انجام شود تامسلمانان به اصالت فکری و شخصیت قانون گذاری ویژه خود که از کتاب و سنت در اسلام الهام می گیرد، واقف گردند. در اینجا ضرورت یک حرکت اجتهادی (اطلاع رسانی قوی) به نظر می رسید تا در چهارچوب تعالیم اسلامی، افق فکری مسلمانان گسترش یابد و بذر اجتهاد و تلاش ازبرای یافتن راه حق در دل آن ها افشانده شود و این کاری بود که امام سجاد(ع) بدان دست یافت.
خطر دوم ناشی از پیشامد امواج رفاه و آسایش در جامعه اسلامی بود که عشق سوزانی راکه از ارزش های اخلاقی و پیوندهای روحی در مسلمانان پدید آمده بود را خاموش می کرد.
امام علی بن الحسین(ع) این خطر را احساس کرد و فهمید که جامعه دچار انحراف شده و روحیه رفاه طلبی و فساد سیاسی و اخلاقی و اجتماعی آن را در محاصره قرار داده و از نظر سیاسی هیچ روزنه ای برای تنفس وجود ندارد، بنابراین امام سجاد(ع) توانست از دعا برای بیان بخشی از عقاید خود استفاده کند و بار دیگر تحرکی در جامعه برای توجه به معرفت و عبادت و بندگی ایجاد کند. امام(ع) در این سنگر قدرت بس شگرف تصویرهای روشنی ازجامعه اسلامی و وظیفه مسلمانان را در برابر کفرگویان معین می کند و مبارزه آنان را با منکرات مطرح می سازد.
دعای او نشان دهنده این مطالب است که در هر حال ولو این که همه امکانات مبارزه از یک نفر گرفته شود و به فرض این که تنها هم باشد، باز هم مسئولیت تلاش و کوشش از او سلب نمی گردد و باید از دعا به عنوان حربه مبارزه در راه حق استفاده شود.
صحیفه سجادیه؛ زبور آل محمد صلی الله علیه و آله
1. دعا، منبعى براى معارف
شناخت «صحیفه سجادیه» را مىتوان گامى در جهت آشنایى با «معارف اسلام» دانست و در زمینه «عقاید» و «اخلاق» و «شناختهاى دینى» به آن مراجعه کرد. جهت شناخت دین، منابعى وجود دارد که از اطمینان، اتقان و صحت خاصى برخوردار است، چرا که ریشه در کلام الهى و علم لدنّى دارد. برخى از این منابع عبارتند از:
- قرآن کریم؛
- احادیث پیامبر و ائمه علیهم السلام؛
- دعاهاى معصومینعلیهم السلام؛
- زیارتنامههاى مأثوره.
بحث ما بر محور یکى از این منابع است، یعنى دعاهایى که از زبان امام سجاد علیه السلام بیان شده و به ما رسیده و حاوى ظریفترین و عمیقترین معارف است و باید قدر این مجموعه را دانست و با آن مأنوس بود و لحظات شب و روز خویش را با این دعاها، پر معنویت ساخت. اهلبیت علیهم السلام اهل دعا، تهجد و ذکر بودند. قرآن کریم هم سفارش اکید به دعا دارد. پیروان ائمه نیز باید اهل دعا، تضرع و نیایش باشند.
شاید فهم ما قاصر از آن باشد که از خداى متعال چه بخواهیم و خواستههاى ما چه باشد؛ ولى در این زمینه هم اولیاى دین، پیشواى ما هستند و با طرح خواستههاى اساسىتر و متعالىتر که به سعادت دنیوى و اخروى ما مربوط مىشود، سطح فهم و خواسته ما را بالا مىبرند و ما با خواندن این دعاها، همنوا با معصومین پاک و بندگان وارسته خدا و مقربان درگاه او مىشویم و خداوند را از زبان حجت خدا مىخوانیم و در «دعا» نیز شاگرد مکتب اهلبیت علیهم السلام مىشویم.
در مبحث دعا، سر فصلهاى فراوانى وجود دارد که توجه به آنها مناسب است:
- معنى دعا و اهمیت آن؛
- ضرورت آن و نیاز بشر به نیایش؛
- آثار روحى، فردى و اجتماعى دعا؛
- ادب و آداب دعا، شیوه صحیح نیایش؛
- شرایط اجابت و موانع اجابت دعا؛
- بحث دعا و اجابت و علل عدم استجابت برخى دعاها؛
- دعاهاى ائمه و اولیاء الهى (ادعیه مأثوره)؛
- محتواى دعاها و خواستهها؛
- سیره معصومین و حالات علما و عرفا در دعا و تهجد؛
- جایگاه خاص امام سجاد علیه السلام که زین العابدین است؛
- دعا و عمل (همراهى دعا و اقدام)؛
- دعا و سرنوشت و مقدّرات، فایده دعا؛
- آنان که دعایشان قبول نمىشود؛
- مستجاب الدّعوهها؛
- دعا و نفرین (دعاى به سود و دعاى به زیان)؛
- دعا براى خود و دعا براى دیگران؛
- دعاهاى قرآنى .
2. اهمیت صحیفه سجادیه
اهمیت صحیفه سجادیه از آنجاست که امام معصومى همچون حضرت سجاد علیه السلام با خداى خویش با این دعاها راز و نیاز و نیایش مىکرده است. صحیفه، که از آن به «زبور آل محمد» نیز یاد مىکنند، هم از نظر گوینده و هم از نظر مخاطب (که پروردگار است) از ویژگى خاصى برخوردار است. صحیفه سجادیه علاوه بر محتواى عمیق و مضامین متعالى که در این دعاها نهفته است، از نظر سند نیز از استحکام خاصى برخوردار است.
کتب دعا بسیار است و دعاهاى رایج و منقول هم فراوان؛ ولى دعاهایى که داراى سند محکم باشد و یقیناً از زبان معصوم تراویده باشد، سندیت بیشترى دارد و مضامین آن هم دلنشینتر خواهد بود. علماى شیعه در طول قرون، کتب متعددى تألیف کردهاند که حاوى ادعیه گوناگون براى ساعات و ایام و مواقع مختلف است؛ از قبیل «اقبال» سید بن طاووس، «البلد الامین» کفعمى، «جمال الاسبوع» سید بن طاووس، «الدّعوات» قطب راوندى، «عُدّة الداعى» ابن فهد حلى، «المصباح» کفعمى، «مفتاح الفلاح» شیخ بهایى و «مفاتیح الجنان» محدّث قمى.
اما «صحیفه سجادیه» در این میان جایگاه خاصى دارد. فصاحت و بلاغت و عمق معانى آن درخور دقت است. سند آن بسیار معتبر مىباشد و اهل بیت عصمت، پیوسته مواظبت و مراقبت از این کتاب را - که میراث ارزشمند امام زین العابدین علیه السلام است - به دیگران توصیه مىکردند. در کتابهاى مبسوط، درباره سلسله سند این دعاها، بحثهاى کارشناسى و علمى دقیقى انجام گرفته که در این مختصر نمىگنجد.
3. نگاهى به محتواى صحیفه
دوره حیات امام سجاد علیه السلام، یکى از سختترین و خفقان بارترین دورهها براى اهلبیت و ائمه علیهم السلام بود و محدودیتهاى بسیارى از سوى امویان براى امامان شیعه اعمال مىشد. از این رو براى امام سجاد علیه‌السلام زمینه دایر کردن جلسات بحث و تفسیر و فقه و علوم دیگر میسر نبود.
آن حضرت، بسیارى از معارف ناب اسلامى را در قالب دعاهاى صحیفه بیان داشته است. از این رو مىبینیم که در دعاهاى این کتاب، ظریفترین مباحث خداشناسى، هستىشناسى، عالم غیب و فرشتگان، رسالت انبیا، جایگاه پیامبر و اهلبیت علیهم السلام، فضایل و رذایل اخلاقى، حالات خاص انسان، شیوههاى شیطان در گمراه ساختن مردم، گرامیداشت اعیاد و یوم اللههاى مختلف، مسائل اجتماعى و اقتصادى، اشارات تاریخى و سیره، توجه دادن به مظاهر قدرت پروردگار، یادآورى نعمتهاى مختلف خداوند و وظیفه شکر و سپاس، آیات آفاقى و انفسى پروردگار، ادب و آداب دعا، تلاوت، ذکر، نماز و عبادت و... ده‌ها موضوع مهم دیگر مطرح است. قالب، قالب دعا و نیایش است ولى مضمون، تبیین دین و ارزشهاى اخلاقى و معارف قرآنى و وظایف عبادى و آداب بندگى است.
صحیفه سجادیه، حاوى 54 دعاست. برخى از دعاها بلند و مفصل است و برخى دیگر نسبتاً کوتاهتر.
مناسبتها و جایگاهها و مواقع خواندن این دعاها، در فهرست صحیفه سجادیه آمده است و مىتوان به آن مراجعه نمود. برخى از عناوین این دعاها از این قرار است:
دعا در ستایش خداوند، حاملان عرش و فرشتگان، دعا براى خود و خویشاوندان، دعا در سختىها و رنجها، براى پناه بردن به خدا، آمرزش خواهى، اقرار به گناهان، طلب حاجت، هنگام بیمارى، پناه بردن به خدا از شیطان، مکارم اخلاق، براى تندرستى، براى پدر و مادر و فرزندان، براى همسایگان و دوستان، دعا براى مرزداران، براى توبه، هنگام تنگى رزق، هنگام شنیدن صداى رعد، هنگام دیدن ماه نو، هنگام فرا رسیدن یا سپرى شدن ماه رمضان، روز عید فطر و عرفه، دعاى ختم قرآن و...
این گونه بهرهگیرى از مناسبتها، سراسر زمان و فرصتهاى یک مسلمان نیایشگر و اهل انس با خدا را مىپوشاند؛ زیرا براى هر لحظه و موقعیتى، دستورالعملى براى نیایش به درگاه خداوند وجود دارد.
"جواد محدثى"
هدایت و استراتژی امام در ارتباطات :
تبلیغ و رساندن پیام وحی به ژرفای جان انسان ها و استراتژی در ارتباطات از آشکارترین وظایف هر امام وپیشوای الهی است. امام سجاد(ع) همان مسئولیتی را دارا بود که امیرالمؤمنین(ع) برعهده داشت. رسالت ها و وظایف امامان در اصل و بنیان با هم برابر است ولی شرایط و مقتضیات زمان و نیازهای مردم هر عصر متفاوت است. تفاوت شرایط و مقتضیات نمی تواند اصول را جابجا کند و آن ها را از ارزش و اعتبار ساقط نماید، ولی می باید شیوه ها و روش ها را تغییر داد. به عنوان مثال علی بن ابی طالب(ع) وظیفه داشتند تا با ظلم و انحراف مبارزه کند و خلافت به حق خویش را به مردم بشناساند و رهبری امت اسلامی را به سوی نظام عقیدتی، سیاسی واخلاقی اسلام ناب برعهده گیرد و همین رسالت ها را حسن بن علی(ع) و حسین بن علی(ع) نیز برعهده داشتند در حالی که واقعیت اسناد و مدارک تاریخ نشان می دهد که هر یک ازاین امامان روش ویژه ای را در ایفای رسالت و مسئولیت یگانه خود اتخاذ کردند. این در حالی است که عقیده و پیام وهدف آن ها کم ترین تمایزی با یکدیگر نداشته است.
تاریخ نشان می دهد که شیعیان در عصر امامت امام سجاد(ع) با جراحت های سنگینی که از روزگار غصب خلافت وجنگ صفین و نهروان و جمل و روزگار حاکمیت معاویه و یزید و نیز شهادت حسین بن علی(ع) و یارانش بر روح خویش احساس می کردند، مجالی برای نبردی دوباره با دستگاه اموی نداشتند.فشارهای روزافزون دستگاه خلافت و نافرجامی قیام های توابین بذر یأس و ناامیدی را در روح ها پراکنده بود. در چنین شرایطی امام سجاد(ع) اجازه نداشت که به طور رسمی و علنی مانند امام باقر(ع) و امام صادق(ع) به تعلیم و آموزش پیروان خود بپردازد و نه امکان آن را داشت تا مانند علی ابن ابی طالب(ع) قوایی را علیه دستگاه اموی گردآورد. این دو مشکل در میدان فرهنگ و سیاست و جامعه می توانست برای مدتی طولانی اندیشه و معارف شیعی را مورد غفلت قرار دهد تا آن را به بن بست رسیده، معرفی کند هنر رهبری در هدایت و تبلیغ جامعه اقتضا می کرد که استراتژی امام سجاد(ع) در ارتباطات باید عالی ترین نوع باشد(6) بنابراین روش مبارزه صحیح را انتخاب کرد و آن تشکیل و احداث مرکز اطلاع رسانی جهانی الهی بود که بتواند از کانال آن چهره انقلاب کربلا وپیام اسلام الهی را به تصویر بکشد و گفتار امام(ع) در آن فریادی است به همه تاریخ که در هر شرایط و باه هر شکل و هر امکانی که در اختیار هست، حرف حق را باید زد و نهضت و انقلاب را باید پاسداری کرد ودر هیچ شرایطی این مسئولیت سلب نخواهد شد.
رسالتها در عصر امام سجاد علیه السلام:
مردم مسلمان عصر امام علیه السلام به علت تبلیغات و فعالیتهای سیاسی و فرهنگی حکومتهای نامشروع در برابر حقایق سیاسی و مذهبی در نهایت جهالت و بی دینی به سر می بردند. بدعتها و عقاید گمراه کننده و باطل به عنوان احکام و عقاید مذهبی، مورد اعتقاد و عمل مسلمانان قرار گرفته بود. در چنین شرایطی، بزرگترین و مهمترین مسئولیت امام سجاد علیه السلام، احیای مجدد اسلام ناب محمدی (ص)، تبیین جایگاه امامت و رهبری اهل بیت علیه السلام، مبارزه با جهالت سیاسی و مذهبی مردم و تربیت مجاهدان واقعی بود. امام علیه السلام می باید در برابر حقایق سیاسی اسلام روشنگری می کردند بویژه که درباره امامت و رهبری و افشاگری علیه حکومتهای غاصب و ظالم و ترویج فرهنگ جهاد و شهادت لازم بود که شیعیان و مسلمانان را برای مبارزه و جهاد علیه ظلم، بدعت و گمراهی آماده می ساختند. آن حضرت موفق شدند که در سخت ترین شرایط و با استفاده از ظریفترین شیوه های تبلیغاتی و مبارزاتی، در اهداف خویش موفق و پیروز شوند.
نقش امام سجاد در تربیت موالی:
"موالی" یعنی: عده ای از ایرانیان که به عراق آمده و در آنجا با تشیع آشنا شده. همچنین از جمله موضوع شایع در قرن اول و دوم هجری تربیت موالی بود. این افراد عمدتاً به علت داشتن استعداد مناسب و نیز آمادگی کسب علم و نیز با احساس ضعفی که ایشان در برابر عرب ها داشتند و درصدد بودند که آن را جبران کنند، به خوبی در زمینه حدیث کار کردند و در نتیجه توانستند در مدت زمانی کوتاه از فقها و محدثین مراکز عمده اسلامی شوند. این افراد در خانواده های مختلف عرب، تربیت شده بودند که طبعاً انگیزه های سیاسی و مذهبی جاری و مرسوم در آن قبایل و عشیره ها، به اینان نیز سرایت کرده بود، به ویژه کوفه، بیشتر گرایش شیعی داشت و "موالی" آن نیز چنین بودند،
فرمت این مقاله به صورت Word و با قابلیت ویرایش میباشد
تعداد صفحات این مقاله 21 صفحه
پس از پرداخت ، میتوانید مقاله را به صورت انلاین دانلود کنید