تحقیق درباره مواد افزودنی در پروژه های سد سازی

اختصاصی از یاری فایل تحقیق درباره مواد افزودنی در پروژه های سد سازی دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه:30
فهرست و توضیحات:

مواد افزودنی در پروژه های سد سازی

چکیده :

مقدمه

مواد افزودنی به دو دسته کلی

مواد معدنی

مواد افزودنی شیمیایی

ملاحظات اقتصادی:

بهبود خواص بتن سخت شده:

چگونگی تاثیر مواد افزودنی شیمیایی در بتن

نوع تاثیر:

فیزیکی
شیمیایی
فیزیکی- شیمیایی

نوع افزودنی:

کاهنده های آب

هوازاها

کاهنده های نفوذپذیری

کندگیر کننده ها

تسریع کننده ها

کمک کننده های تزریق

هیدراسیون سیمان

 مکانیزم واکنش مواد افزودنی شیمیایی

مواد افزودنی با اثر فیزیکی در بتن

 از آنجا که اندر کنش مواد افزودنی و سیمان تاثیر مستقیمی بر عملکرد مواد افزودنی دارد، شیشه شایسته است که ابتدا هیراسیون سیمانی بطور اجمالی مورد بررسی قرار گیرد.

هیدراسیون عبارت است که ترکیب شدن آب با اجزای تشکیل دهنده سیمان که درنتیجه این واکنش شیمیایی ، عمل گیرش و سخت شدن انجام می گیرد با وجود تحقیقات زیادی که در مورد روندهی دراسیون سیمان انجام شده است تاکنون این پدیده به طورکامل شناخته نشده است و اختلاف نظرهایی که مورد جزئیات آن وجود دارد . ولی جدا از این اختلاف نظرها، روند کلی هیراسیون رامی توان به ترتیب زیر توصیف کرد .

مرحله اول :

در اثر اختلاط سیمان با آب ، سولفات بصورت محلول در آمده و با آلومینات کلسیم وآلومینوفریت موجود در سیمان ترکیب وجود اترینگایت را می توان حدود ٣٠ ثانیه بعد از مخلوط . می دهد ( اترینگایت ) شده و تشکیل سولفور آلومینات کلسیم نامحلول.( رمضانیان پور و همکاران ، ١٣٦٧ ). کردن سیمان با آب مشاهده کرد.

کریستالهای اترینگایت در ابتدا بصورت رشته های نازک سوزنی شکل هستند، با رشد این کریستالها گیرش سیمان نیز آغاز می هیدروکسید کلسیم ساخته می شود . (C۳۲ به ویژه ) شود. علاوه بر این همانند بتدا بر اثر ترکیب شدن آب با سیلیکاتهای سیمان

مرحله دوم :

را مشاهده کرد . این ( CSH ) تقریب یک ساعت پس از اختلاط آ ب با سیمان می توان کریستالهای سیلیکات کلسیم هیدراته

کریستالها که بر اثر هیدراسیون سیلیکاتهای سیمان بوجود می آیند در ابتدابه صورت رشته های نازکی هستند که به راحتی در فضای بین دانه های سیمان که پر از آب است ، حرکت و رشد می کند با به هم چسبیدن این رشته ها به یکدیگر و چسبیدن آنها به ذرات سیمان هیدراته نشده وسایر محصولات هیدراسیون، بافت متخلخلی پدید می آید که بر اثر ادامه هیدراسیون این بافت متراکم ترمی شود مقاومت اولیه سیمان ناشی از رشد همین بافت اولیه است.

مرحله سوم:

در این مرحله بر ا ثر ادامه عمل هیدراسیون ، داخل حفرات و خلل و فرجها پر می شود و بتن متراکم تر غیر قاب نفوذتر می شود ومقاومت آن افزایش می یابد .

آشنایی با مکانیزم واکنش و چگونگی تاثیر مواد افزودنی شیمیایی در بتن و شناخت عوامل موثربر عملکرد آنها در بکارگیری مناسب تر آنها مفید است .

 مواد سیمانی به همراه ریزترین مصالح سنگی )کمتر از ٢٥٠ میکرون (، ریزدانه های بتن را تشکیل می دهند . این مواد ریز نقش تعیین کننده ای در میزان آب ، کارآیی و تراکم بتن دارند . از آنجا که موادافزودنی که با اثر فیزیکی نیز باعث تغییر خواص یاد شده می شوند، لذا ریزدانه های بتن و مواد افزودنی دارای اثر فیزیکی ، بر روی یکدیگر اندکنش خواهند داشت .

دانلود پایان نامه تهیه و کاربرد مواد افزودنی در روغنهای روان کننده

اختصاصی از یاری فایل دانلود پایان نامه تهیه و کاربرد مواد افزودنی در روغنهای روان کننده دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

کنترل کیفیت، امروزه یک مفهوم ارزشمند و دانشی بسیار پیشرفته است. برخلاف تصور بسیاری از مردم، که از کنترل کیفیت، برداشتنی محدود و در حد بازرسی یا Inspection (که بخشی از کنترل کیفیت است)، دارند، این اصطلاح مفهومی وسیع و عمیق را در بر دارد. کیفیت، در واقع، مجموعه ای از فعالیتهائی است که یک کالا را از نقطه شروع تقاضای آن در بازار، در مرحلة طراحی و تولید و عرضة آن به بازار، تا عکس العملهای مصرف کنندگان و اثرات آن بر طراحی مجدد و نحوة تولید محصول، دربرمی‌گیرد.

اما همیشه این طور نیست و مصرف کنندة اصلی قادر نمی‌باشد که کیفیت کالا را مستقیماً تشخیص داده و ارزیابی کند. این موضوع در مواردی صدق می کند که کارائی و کیفیت محصول، علاوه بر خواص فیزیکی، به صفات شیمیائی آن، یعنی به واکنشهای شیمیائی نیز مربوط می شود. واکنشهای شیمیائی عموماً با سرعت کم و به طور کند انجام می پذیرند و لذا تشخیص آثار آنها همیشه در کوتاه مدت امکان پذیر نمی باشد. به علاوه ممکن است که آثار فعالیتهای شیمیائی با دخالت عوامل دیگری همراه گردد و باعث شود که تشخیص دلیل پدیده های حاصله، بسیار پیچیده گردد. مثلاً وقتی یک حشره کش مورد استفاده قرار می گیرد، بعضی از خواص آن که از بین بردن حشرات است، قابل مشاهده است، ولی اثرات احتمالی مزمنی که ممکن است بر نسوج بدن داشته باشد، به این سادگی ها برای مصرف کننده، قابل تشخیص نمی باشد. با همة اینها، کیفیت مواد شیمیائی را نیز می توان ولو به کمک آزمایشگاه، پیش بینی نمود. اگر ماده ای شیمیائی برای بشر شناخته شده باشد، با تعیین خواص فیزیکی و تجزیة عنصری و تعیین ساختمان شیمیائی آن، هر بار می توان آن را بازشناخت و کارائی و کیفیت آن را معین نمود. اگر ماده ای، مخلوطی از چند ترکیب شیمیائی خالص شناخته شده باشد، باز می توان با تجزیة عنصری و روشهای دیگر، نسبت این ترکیبات در مخلوط را تعیین و خواص مخلوط را پیش‌بینی کرد.

فرآورده های نفتی، از نقطه نظر رابطة خواص فیزیکی و شیمیائی با کارآئی عملی، پیچیده ترین وضعیت را دارند. می دانیم که نوع و نسبت ترکیبات مختلفی که در نفتهای خام نقاط مختلف دنیا، یک کشور و یا یک منطقه وجود دارد، بسیار متغیر است. حتی در یک چاه نفت بخصوص، در عمق های مختلف، انواع و درصد مواد شیمیائی متفاوتی در نفت خام وجود دارد. روغنهای روان کنندة نفتی نیز به همین دلیل، شامل انواع گوناگونی از هیدروکربنها و مشتقات آنها هستند، بخصوص که اجزاء روغنهای روان کننده، عموماً از مولکولهای بسیار بزرگ (C15 تا C30)، تشکیل شده اند. خوانندگان محترم، از شیمی آلی بیاد دارند که با بالا رفتن تعداد کربنها در مولکولهای هیدروکربنها، تعداد ایزومرهای آنها به سرعت افزایش می‌یابد. مثلاً هیدروکربن سیر شدة 20 کربنه به نام ایکوزان Eicosane، از لحاظ تئوری، می تواند 366319 ایزومر مختلف داشته باشد. از این ارقام می توان دریافت که ترکیب و ساختمان شیمیائی روغنهای روان کننده چقدر متغیر و پیچیده است. بدیهی است که جدا کردن هر یک از ترکیبات شیمیائی روغن و تعیین خواص آنها، به سادگی، امکان پذیر نمی‌باشد. به همین دلیل، برای چنین فرآورده‌ای، چیزی به مفهوم کلاسیک خواص شیمیائی قابل تعریف نیست و در واقع آنچه که تحت این عناوین بیان می شود، میانگینی از خواص تک تک اجزاء روغن است و چون نسبت و نوع این اجزاء در روغنهای مختلف تغییر می کند، خواص فیزیکی و شیمیائی روغنها نیز ثابت نمی‌باشد.

فصل اول    
مقدماتی راجع به روغنهای روان کننده، آزمایشات و کیفیت آنها    
انواع روان کننده ها    
موارد استفاده روغتهای روان کننده    
وظایف روغنهای روان کننده    
خواص ضروری روغنهای روان کننده    
ترکیبات روغنهای روان کننده معدنی    
آزمایشات مربوط به روغنهای روان کننده    
ارگانها و سازمانها و مؤسسات ذیربط در کیفیت روغنها    
طبقه بندی ها و استانداردهای روغن    

فصل دوم    
مواد افزودنی به روغنهای روان کننده    
منابع قلیائیت و اثرات آن در روغنها    
خواص و فرمولهای انواع ادتیوهای مصرفی در روغنها    

1- افزایش دهنده های اندیس ویسکوزیته    
2- معلق کننده ها    
3- پاک کننده ها    
4- بازدارنده های اکسیداسیون    
5- مواد افزودنی ضد زنگ زدگی    
6- مواد افزودنی ضد سائیدگی    
7- بهبود دهنده های اصطکاک    
8- پائین آورنده های نقطه ریزش    
9- بازدارنده های کف    
چگونگی کنترل روغنها ضمن کار    
بررسی علل اضمحلال مواد افزودنی    
تعاریف و اصطلاحات مرسوم در قلمرو کنترل کیفیت روغنها    
فهرست منابع    

شامل 130 صفحه فایل word

دانلود با لینک مستقیم

دانلود پایان نامه تهیه و کاربرد مواد افزودنی در روغنهای روان کننده

دانلود مقاله افزایش مواد افزودنی بر پلی پروپلین

اختصاصی از یاری فایل دانلود مقاله افزایش مواد افزودنی بر پلی پروپلین دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

مقدمه:
از زمان‌های گذشته همواره بشر جهت حمل‌ونقل بسیاری از کالاها احتیاج به چیزی داشته است تا آن را بسته‌بندی نموده و به سهولت جابجا نماید. از این‌رو کیسه‌های بافته‌شده یکی از این بسته‌بندیها می‌باشند که در زمان‌های گذشته از جنس کنف بوده (که البته هنوز هم در مواردی کاربرد دارند) و با پیشرفت علم و تکنولوژی و ورود پلیمر به دنیای صنعت و نساجی به تدریج جای خود را به کیسه‌های بافته‌شده از جنس پلی‌پروپیلن داده‌اند.کیسه های پلی پروپیلن یکی از اقلام پر مصرف در صنایع بسته بندی در همه کشورها و از جمله ایران می باشد که مصرف آن از یک سو بدلیل افزایش جمعیت واز سوی دیگر بدلیل پیدایش کاربردهای جدید رو به افزایش است.

شکل 1) مصارف کیسه های پلی پروپیلن در صنعت بسته بندی
پلی‌پروپیلن، پلیمری چند منظوره با خواصی جالب توجه برای کاربردهای متفاوت است. این پلیمر همراه با پیشرفت علوم و فنون مختلف با کمک پژوهشهای علمی به وجود آمده و به کمک پژوهشهای علمی ،خواص آن بهبود یافته است.
شواهد به دست آمده در دهه‌های 1330 و 1340 شمسی نشان داد خواص فیزیکی و عمومی مواد پلیمری بشدت وابسته به ساختار فیزیکی است. ساختار فیزیکی جدای از ساختار و ترکیب شیمیایی است و نشان‌دهنده چگونگی قرار گرفتن ملکول‌های زنجیری در ماده پلیمری است. یک پلیمر با وزن ملکولی و توزیع وزن ملکولی مشخص می‌تواند خواص فیزیکی (ضربه‌پذیری، شکنندگی، چقرمگی، سختی، قابلیت کش آمدن) متفاوتی داشته باشد. این تفاوت در خواص در اثر چگونگی قرار گرفتن ملکول‌های زنجیره‌ای نسبت به هم و نسبت به یک راستای معین است که ساختار فیزیکی را تعیین می‌کند و به نظر می‌رسد با توسعه دانش در این زمینه در آینده امکان به وجود آمدن تنوع در خواص ساخته‌های پلی‌پروپیلنی پدیدار شود. در سال‌های گذشته روش‌های تولید پلی‌پروپیلن از محصولات پتروشیمی پیشرفتهای جالب توجهی داشته است. لیکن هنوز سرمایه‌گذاری قابل توجهی لازم است تا محصول مناسبی تولید شود.
دستگاههای تبدیل گرانول پلی‌پروپیلن به قطعات فیلم و الیاف در حال توسعه و تکامل‌اند. تکامل این دستگاهها به طور عموم در افزایش سرعت تولید و کاهش انرژی مصرفی است.

آشنایی با پلی‌پروپیلن(Poly propylene) :
پلی‌پروپیلن ماده‌ای سبک، با جرم مخصوص کمتر از آب است که از پلیمر شدن گاز پروپیلن به دست می آید. پلی پروپیلن در برابر رطوبت، روغن‌ها و حلا لهای معمولی مقاوم است. این ماده به صورت جامد سفید رنگ شفاف می‌باشد که در حلال‌های سرد نامحلول و در دی‌کالین داغ، تترالین داغ و تتراکلرواتان جوشان محلول است. همچنین قابل احتراق است. پلی‌پروپیلن دارای نقطه ذوب 171-168 درجه سانتیگراد و وزن مولکولی بیشتر از 000/40 می‌باشد. پلی‌پروپیلن از خانواده پلاستیک‌ها بوده و از نوع گرمانرماها یا ترموپلاستیک‌ها Thermoplastics بشمار می‌آید و دارای چگالی مابین می‌باشد.فرمول شیمیایی پلی‌پروپیلن به این صورت است.

مشخصات شیمیایی پلی‌پروپیلن:
دمای ذوب:
دمای ذوب یا محدوده دمای ذوب پلی پروپیلن، بسته به ساختار شیمیایی و خلوصش، در نظم فضایی مولکولی آن متغیر است. وجود کومونومرها با نبود نظم فضایی مولکولها، موجب کاهش دمای ذوب یا وسیع شدن محدوده ذوب می شود. به طور کلی دمای ذوب پلیمرهای تصادفی، کمتر از دمای ذوب پلیمر خالص و بیشتر از کوپلیمر تصادفی است. دمای ذوب تعیین شده، به روش اندازه‌گیری آن بستگی دارد. با روش حجم سنجی، دمای ذوب پلی پروپیلن تعیین شده است در حالی که با روش گرماسنجی پویشی تقاضلی (DSC) دمای ذوب تعیین شده است. تغییر سرعت گرم کردن، موجب تغییر چند درجه‌ای در دمای ذوب می‌شود.
درشکل (2 ) نمودار حاصل از گرماسنجی پویشی تفاضلی پلی پرو پیلن تجارتیs 730 نشان داده شده است. در این اندازه گیری، دما بین 250-25 درجه سانتیگراد و با سرعت ده درجه در دقیقه تغییر داده شده است. دمای ذوب آن 171 درجه سانتیگراد تعیین شده است.

شکل 2) نمودار حاصل از گرماسنجی پویشی تفاضلیDSC پلی پرو پیلنs 730 تجارتی
تبلور:
مولکولهای زنجیره‌ای پلی پروپیلن ایزوتاکتیک بلوری به شکل مارپیچ است، که سه مونومر در هر حلقه مارپیچ قرار دارد. شکل3 ، شکل فضایی مولکول را نشان می دهد. هر واحد تکرار
شونده دارای طول 6.5 درجه است. گروههای متیل به طور متقارن در اطراف مارپیچ قرار گرفته و زاویه بین آنها تقریباً 120 درجه است. این نظم ساختاری، به وجود آمدن سلولهای واحد با تنگ چین مونوکلینیک را ممکن می سازد.

شکل 3) شکل فضایی مولکولهای پلی پروپیلن در یک واحد بلوری

ساختار بلوری به وجود آمده در پلی پروپیلن به شرایط محیط، دما، تنش و نوع هسته گذارها بستگی دارد. به تنگچین مونوکلینیک، شکل آلفا (a) گفته می شود. البته شکلهای دیگری برای پلی پروپیلن بلوری به نامهای بتا (B) و گاما ( ) نیز وجود دارد.
درصد تبلور پلی پرو پیلنهای تولید شده معمولاً 60-45 درصد است. با حرارت دادن در دمای 155-145 درجه سانتیگراد پلی پروپیلن ایزوتاکتیک متبلور می شود. وجود کومونومرها موجب تغییر دمای متبلور شدن می‌شود. انواع مواد هسته گذار موجب تغییر دمای متبلور شدن می گردند. مواد هسته گذار مانند اسید بنزوییک، دمای متبلور شدن را به 140-130می رساند. تمام هسته گذارها موجب افزایش سرعت متبلور شدن می گردند،که این باعث می شود تعداد گویچه‌ها افزایش یابد و اندازه آنها کوچک شود.
در محدوده دمایی متبلور شدن، با کاهش دما سرعت متبلور شدن افزایش می یابد؛ اما در دمایی کمتر از سرعت بشدت کاهش می یابد، بنابراین اگر پلیمر درحالت مذاب به سرعت سرد شود، تبلور کمی به وجود می آید و اندازة گویچه‌ها کوچک می شود. چون قابلیت انتقال دادن حرارت در این پلیمر بسیار کم است، اگر از مواد هسته گذار استفاده نشود، وقتی نمونه ای نسبتاً بزرگ به آرامی سرد می شود، در آن گویچه‌های نسبتاً بزرگی تشکیل می شود.
گویچه‌ها به وسیله میکروسکوپ نور پلاریزه بین پلاریزه کننده‌های متعامد قابل مشاهده است. گویچه‌ها خود بلور کامل نیستند. گویچه از قسمتهای بلوری و بی نظم ساخته شده است. در آن بر حسب نوع، مولکولها در راستای شعاع گویچه از قسمتهای بلوری و بی نظم ساخته شده است. در آن بر حسب نوع، مولکولها در راستای شعاع گویچه‌ها، عمود بر شعاع قرار گرفته اند. وقتی فیلم حاوی گویچه‌ها کشیده می شود، هنگام کشش گویچه‌ها از بین می‌روند و فیلم به صورت آرایش یافته در می‌آید. شکل(4) گویچه‌های به وجود آمده در یک فیلم پلی پروپیلن را که پس از ذوب، به آهستگی سرد شده است نشان می‌دهد.

شکل4) گویچه ها در فیلم پلی پروپیلن کشیده نشده

دمای تبدیل شیشه‌ای(Tg):
دمای تبدیل شیشه‌ای پلی‌پروپیلن اتاکتیک در محدوده 10-الی 20- درجه سانتیگرادو دمای تبدیل شیشه‌ای پلی پروپیلن ایزوتاکتیک، 0¬ الی 35 درجه سانتیگراد گزارش شده است، که مقدار آن بستگی به درصد تبلور دارد. دمای تبدیل شیشه‌ای به روش و سرعت اندازه‌گیری بستگی دارد. در سرعت کم اندازه‌گیری، دمای تبدیل شیشه ای کوچکتری ملاحظه شده است. در اندازه گیریهای معمول به طریق گرماسنجی پویشی تفاضلی، دمای تبدیل شیشه‌ای قابل مشاهده نیست.

ریز ساختار:
با اندازه‌گیری تغییر حجم مخصوص یک نمونه پلی پروپیلن بر حسب دما، نسبت مقدار ایزوتاکتیک بلوری، اتاکتیک بی نظم و ایزوتاکتیک غیر بلوری را می‌توان مشخص ساخت. یک نمونه معمولی تجاری ممکن است دارای 50 الی 60 درصد ایزوتاکتیک بلوری، 20الی 30 درصد ایزوتاکتیک غیر بلوری و10الی 20 درصد پلیمر اتاکتیک غیر بلوری باشد. به هر حال باید توجه داشت که درصد بلوری در نمونه‌های مختلف متفاوت است و به عملیات حرارتی بستگی دارد که روی نمونه انجام شده است. چگونگی قرار گرفتن قسمتهای بلوری در کنار قسمتهای بی نظم ریز ساختار را مشخص می کند. ریز ساختارهای ورقه‌ای ،فیبریلی و گویچه ای برای پلی‌پروپیلن مشاهده شده است.

مواد اولیه برای تولید پلی پروپیلن:
مواد اولیة ساخت پلی پروپیلن، دو عنصر کربن و هیدروژن، به پلی پروپیلن به طور مستقیم در سطح وسیع عملی نشده است.صنایع نفت و پتروشیمی پس از سالها کوشش مستمر موفق شدند که گاز پروپان و مشتقات آن را از فرایندهای متفاوت کراکینگ، تسویه و تصفیه و با قیمت مناسب تولید و برای تولید پلی‌پروپیلن در یک صنعت جدید استفاده کنند. کراکینک، فرایند حرارت‌دهی به نفت خام است که در دماهای متفاوت، همراه یا بدون مواد دیگر انجام می شود و حاصل آن، بسیاری از مشتقات نفت مانند سوختها و گازهای مختلف دیگر و از جمله پروپیلن است.

روش‌های تولید پلی‌پروپیلن:
این ماده از محصولات پتروشیمی بوده که شش روش ذیل از مهم‌ترین روش‌های تولید پلی‌پروپیلن می‌باشند:
روش اول: تولید پلی‌پروپیلن، شامل هموپلیمر، کوپلیمر راندم، کوپلیمر اصلاح‌شده، توسط روش شرکت «Mitsui ehemical».
روش دوم: تولید کوپلیمر اصلاح‌شده «impact copolymer»، کوپلیمر راندم، و هموپلیمر پروپیلن بوسیله فرآیند گازی «BP Amoco» با استفاده از کاتالیزور مخصوص.
روش سوم: تولید پلی‌پروپیلن با استفاده از تکنولوژی «Borstar».
روش چهارم: تولید پلی‌پروپیلن از نوع کوپلیمر اصلاح‌شده، کوپلیمر راندم و هموپلیمر با استفاده از فرآیند گازی یونیون کار باید «Union carbide Gas unipol Pp».
روش پنجم: تولید پلی‌پروپیلن ، پلی اتیلن راندم و کوپلیمر «impact» با استفاده از پلیمریزاسیون در فاز گاز در یک راکتور لوله‌ای افقی«pluy flow ractor»
روش ششم: تولید پلیمرهای پلی‌پروپیلن از جمله پلیمرهای همگن پلی‌پروپیلن و کوپلیمرهای راندم، فشرده و خیلی فشرده توسط فرآیند«Speripol».
در فرآیند تولید گرانول پلی‌پروپیلن غالباً سه پارامتر «MFI،
Density ،MWD» از اهمیت بالایی در کیفیت محصول برخوردار می‌باشند.
شاخصه های گرانول پلی پروپیلن:
MFI:
شاخصی برای جریان مذاب می‌باشد و نشان‌دهنده وزن مولکولی متوسط پلیمر بوده و با آن رابطه معکوس دارد و هرچه MFI افزایش یابد خواص جریانی و شکل‌پذیری آن بهتر می‌شود و در عین حال خواص مکانیکی آن کاهش می‌یابد. یکی از عوامل مهم بر خواص نوارهای تولیدی، وزن مولکولی پلیمر مصرفی است. از این رو نمودارهای ذیل تاثیر شاخص سیالیت MFI پلی پروپیلن مصرفی را بر تقلیل طول نوارهای تولید شده در و ازدیاد طول در kg5 نیرو ودر هنگام پارگی و همچنین بر استحکام نوار نشان می‌دهد. به طوری که ملاحظه می‌شود با افزایش MFI استحکام و تقلیل طول کاهش یافته اما ازدیاد طول افزایش می‌یابد؛ استحکام بر حسب g/den نشان داده شده است(برای نشان دادن اندازه نخهای نواری از واحد دنیر استفاده می‌شود). بهترین مقدار MFI برای گرانول پلی‌پروپلین 3 الی 5/3 می‌باشد.

شکل5) نمودارهای تاثیر شاخص سیالیت MFI پلی پروپیلن مصرفی بر تقلیل طول نوارها و ازدیاد طول و همچنین بر استحکام نوار
MWD:
به وزن مولکولی و توزیع آن در پلیمر می‌گویند که بر روی خواص مکانیکی و ویسکوزیته ذوب و قابلیت شکل پذیری پلیمر تاثیر زیادی دارد. با افزایش وزن مولکولی خواصی مانند: مقاومت کششی و مدول الاستیسیته و مقاومت در برابر ضربه و عوامل جوی، افزایش می‌یابد و در عین حال خواصی مانند: ویسکوزیته ذوب و سهولت قالب‌گیری کاهش می‌یابد.

چگالی «Density»:
به نسبت جرم به حجم مواد گفته می‌شود و با میزان بلورینگ و در نتیجه شاخه‌های پلیمری مواد در ارتباط است. با افزایش چگالی، سختی و استحکام افزایش‌یافته اما ضربه‌پذیری و مقاومت در برابر شکست کاهش می‌یابد.

بازیافت پلی‌پروپلین:
مشکل اصلی در بازیافت پلی‌پروپیلن، ناشی از تخریب‌پذیری ساده آن در مدت کاربرد و در طول فرایند تبدیل است. تخریب بیشتر از نوع اکسایشی است. حرارت، تنشهای مکانیکی و نور فرابنفش ساختار و در نتیجه خواص پلی‌پروپیلن را تغییر می‌دهند. ازدیاد طول تاحد پارگی، مقاومت در مقابل ضربه، بیشتر از ویژگیهای دیگر تحت تاثیر قرار می‌گیرند. تغییر رنگ ونازیبا شدن آن نیز موضوعی مورد توجه است.
تخریب:
تمام مواد پلیمری تخریب می‌شوند، لیکن تأثیر نورفرابنفش و تخریب مکانیکی ـ نوری در پلی‌پروپلین، به علت وجود کربن متصل به گروه متیل، شدیدتر است.
تخریب پلی‌پروپیلن از طریق واکنش‌های اکسایشی زیر، که در تمام پلی الفینها مشابه، صورت می‌گیرد:
p-H P+H
P+o2 p-o-o
p-o-o+p-H pooH+p

به طور کیفی واکنش‌های فوق هر گونه تخریبی با منشأ دلخواه را توضیح می‌دهد.
تخریب نوری بیشتر به سطح جسم محدود می شود، در صورتی که تخریب بر اثر عوامل حرارتی و مکانیکی توده داخلی جسم را در بر می گیرد. سرعت تخریب به عوامل متعددی بستگی دارد، بخصوص مقدار تنش، ویژگیهای پلیمر(وزن مولکولی، ساختار فیزیکی) بر سرعت تخریب موثر است. بر اثر تخریب وزن مولکولی پلیمر تغییر می‌کند؛ گروههای اکسیژن‌دار در آن به وجود می آید و بر اثر تغییرات شیمیایی ،ساختار فیزیکی، خواص سیلانی، مکانیکی و الکتریکی پلیمر نیز تغییر می‌کند.
شکل(6) تغییرات شاخص سیالیتMFI پلی پروپیلن را به صورت بی‌بعد شده، پس از تعداد دفعات استفاده شده، نشان می‌دهد. شاخص سیالیت بی‌بعد شده عبارت است از: نسبتMFI بعد از هر بار کاربرد به MFI پلیمر تازه. در شکل (6) نقطه با مختصات یک و صفر نشان دهندة ویژگی پلیمری خام نو است و نقطه های با نشانه های 1،2 و غیره، مربوط به پلیمری است که یک بار، دو بار و چند بار به کار رفته اند. مقدار MFI بر اثر کاربرد افزایش یافته است که نشان دهندة کاهش شدید در وزن مولکولی پلیمر حاصل و گسسته شدن مولکولهای زنجیری است. رفتار دو نوع پلیمر نوع قالب‌ریزی و روزن رانی، تقریباً مشابه است، اما در نوع روزن رانی، کاهش در وزن مولکولی مشهودتر است. این اختلاف شاید ناشی از تشدید عملیات حرارتی مکانیکی حین تولید باشد. بر اثر کاهش وزن مولکولی، نمی‌توان پلیمر را دوباره در همان فرایند برای تولید همان قطعات به کار برد. در صنعت، نوع مناسب پلی‌پروپیلن برای روزن رانی، پس از دریافت برای ساخت قطعات تزریقی مصرف می‌شود.

شکل 6) شاخص سیالیت بی بعد بر حسب دفعات پیاپی استفاده از پلی پروپیلن پایدار نشده(نشانه های توخالی) و پایدار شده‌(نشانه های تو پر)
شکل(7) ازدیاد طول تاحد پارگی ،باقیمانده همان نمونه‌های فوق را بر حسب تعداد کاربرد نشان می‌دهد. ازدیاد طول تاحد پارگی بعد از هر کاربرد، بشدت کاهش می‌یابد. برای مثال پس از چهار بار روزن رانی، پلیمر سخت کاملاً ترد و شکننده شده است.

شکل 7) ازدیاد طول تا پارگی بر حسب تعداد دفعات کاربرد برای پلی پروپیلن پایدار نشده(نشانه های توخالی) و پایدار شده‌(نشانه های تو پر)

پایدارسازی:
پایدار کننده‌ها موادی محسوب می‌شوند که اگر به پلیمر اضافه شوند، از شدت تخریب می‌کاهند. از هنگام تجارتی شدن پلی‌پرو‌پیلن تاکنون، پایدار کننده‌هایی با نامهای مختلف و با ترکیبات شیمیایی متفاوت به بازار آمده است. برخی ماندگار شده اند و برخی به دلیل نقص هایشان توانایی ماندگاری نداشتند. در کتابهای مختلفی مانند‍»نمایه جهانی پایدار کننده‌های پلی‌الفینها» نام و مشخصات پایدار کننده‌ها فهرست شده است. از نظر مصرف، پایدار‌کننده‌ها را می‌توان به دو گروه پایدار کننده‌های حرارتی و نوری تقسیم بندی کرد. پایدار کننده‌ها غالباً از مجموعه موادی ساخته می‌شوند که علاوه بر اجرای دو وظیفه، تاثیری مخرب بر یکدیگر ندارند.
تقسیم‌بندی دیگر بر اساس مکانیسم عمل آنهاست که به گروههای تجزیه کننده‌ها،رفت وروب کننده ها ، سردکننده‌ها وغیره تقسیم‌بندی می‌شوند. در شکل های تخریب به طوری که ملاحظه می‌شود این مواد از تخریب شدید پلیمر کاسته‌اند. با اضافه کردن پرکننده‌های معدنی الیاف شیشه، خواص پروپیلن بازیافت شده را می‌توان بهبود بخشید.

فرمت این مقاله به صورت Word و با قابلیت ویرایش میباشد

تعداد صفحات این مقاله  43  صفحه

پس از پرداخت ، میتوانید مقاله را به صورت انلاین دانلود کنید

دانلود مقاله جستجو و اندازه گیری عوامل نگهدارنده و مواد افزودنی در شیر

اختصاصی از یاری فایل دانلود مقاله جستجو و اندازه گیری عوامل نگهدارنده و مواد افزودنی در شیر دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

تعریف:
عوامل نگهدارنده گاهی برای نگهداری شیر و جلوگیری از فساد و زمانی برای تبدیل شیر فاسد و خراب به شیری که دارای ظاهر معمولی باشد, اضافه میگردند.
حالت اول طبیعی بوده و حالت دوم تقلب محسوب می شود.
1- جستجو و اندازه گیری بیکرمات دوپتاس:
الف)جستجو:
اصول آزمایش:
بیکرمات دوپتاس معمولاً برای نگهداری نمونه های شیر اضافه می گردد, بدین جهت اینگونه شیرها زرد رنگ میباشند. برای تشخیص بیکرمات دوپتاس در شیر میتوان از نیترات نقره استفاده نمود که با آن رسوب کرمات نقره قرمز نارنجی میدهد.
معرفهای لازم برای آزمایش:
-محلول 1 درصد نیترات نقره
طرز عمل: در یک لوله آزمایش تقریباً یک میلی لیتر از شیر مشکوک و 3 تا 5 میلی لیتراز یک محلول یک درصد نیترات نقرهوارد مینماییم چنانچه رنگ زرد شیر مربوط بوجود بی کرمات دوپتاس باشد, تبدیل به قرمز نارنجی میشود. برای تشخیص بهتر رنگ میتوان از یک لوله آزمایش حاوی شیر معمولی بعنوان شاهد استفاده نمود.
دقت آزمایش:
آزمایش تقریباً 1/0 گرم بیکرمات دوپتاس را در یک لیتر شیر نشان میدهد.
ب) اندازه گیری:
اصول آزمایش:
آزمایش بر روی خاکستر شیر انجام میشود؛ بدین ترتیب که کرماتها را بکمک یک محلول سولفات فروز و آمونیاک (یا ملح Mohr) بفرمول :
احیا نموده , زیادی این محلول را با پرمنگنات دوپتاس تیتره مینماییم.
معرفهای لازم برای آزمایش:
- محلول آبکی 8 گرم در لیتر سولفات فروز و آمونیاک که در موقع استعمال تیتره میگردد( برای پایدار نمودن این محلول میتوان به نسبت 12 میلی لیتر در لیتر به آن اسید سولفوریک اضافه نمود).
- محلول پرمنگنات دو پتاس 02/0 نرمال که هر میلی لیتر آن معادل است با 00098/0 گرم .
- اسید سولفوریک بوزن مخصوص 83/1=d
طرز عمل:
خاکستر شیر را ابتدا چند مرتبه با /اب مقطر و سپس با یک محلول آبکی اسید سولفوریک 5 درصد میشوییم تا اینکه جمعاً 25 تا 30 میلی لیتر مایع بدست آید, بعد آنرا در یک بشر ریخته تقریباً 5 میلی لیتر اسید سولفوریک و دقیقاً 20 میلی لیتر محلول سولفوریک یا ملح Mohr بآن اضافه می نماییم. اسید کرمیک فوراً احیا میگردد زیادی ملح مور را با محلول تیتره پرمنگنات دوپتاس تیتره مینماییم تا اینکه رنگ گلی پایدار بدست آید فرض میکنیم n تعداد میلی لیترهای محلول پرمنگنات دوپتاس لازم باشد. 20 میلی لیتر از همان محلول سولفوریک (ملح مور) را درهمان شرائط با محلول پرمنگنات دو پتاس تیتره مینماییم و فرض میکنیم تعداد میلی لیترهای لازم باشد.

نتیجه گیری:
در این صورت مقدار بیکرمات دوپتاس موجود در شیر برحسب گرم در لیتر از رابطه زیر بدست میآید:

2- جستجوی فرمل:
شیری که به آن فرمالین اضافه شده باشد در موقع سنجش نسبت درصد چربی بروش ژربر علاوه بر بوی مخصوص برنگ بنفش نیز در می آید.
اصول آزمایش:
پروتیدهای شیر حاوی هسته اندول(تریپتوفان) بوده و بدین جهت در حضور یک اسید قوی مانند اسید کلریدریک , یک اکسیدان ضعیف مانند کلرورفریک و مقدار جزئی فرمل و در مقابل حرارت رنگ بنفش (واکنسVoisenet.) تولید مینماید و از روی رنگ بنفش میتوان بوجود فررمال پی برد.
با توجه باینکه رنگ بنفش در حضور مقدار زیاد فرمل(بیش از 5 میلی لیتر محلول افی سینال فرمالدئید حاوی 35 درصد متانول در یک لیتر شیر) ظاهر نمی گردد چنانچه واکنش در اولین دفعه منفی باشد, قبل از نتیجه گیری باید آزمایش را یکمرتبه نیز با شیر رقیق شده تکرار نمود.
معرفهای لازم:
- اسید کلریدریک خالص 19/1 =d
- کلرورفریک(کلورفریک( محلول 5/2درصد که تقریباً معادل محلول یکدهم کلرورفریک افی سینال بوزن مخصوص 26/1=d است) که در شیشه های قطره چکان نگهداری میشود.

طرز عمل:
در یک لوله آزمایش تقریباً 2 میلی لیتر از شیر مورد آزمایش, قریب 2 میلی لیتر اسید کلریدریک خالص و حداکثر یک قطره از محلول 5/2 درصد کلرورفریک داخل نموده بهم زده و تا نقطه جوش حرارت میدهیم. چنانچه رنگ بنفش ظاهر گردد, شطر حاوی فرمالدئید خواهد بود.
دقت آزمایش:
آزمایش تا 005/0 میلی لیتر محلول فرمالدئید افی سینال(حاوی 5/3 درصد متانول) را در لیتر شیر تشخیص می دهد.
توجه اگر بجای رنگ بنفش رنگ خاکستری قهوه ای ظاهر گردد, آزمایش را تکرار کرده و بجای 2 میلی لیتر شیر مورد آزمایش تقریباً 2 میلی لیتر شیر عاری از فرمل و یک قطره شیر مورد آزمایش برداشت می نماییم. در این صورت چنانچه رنگ بنفش ظاهر شود, شیر مورد آزمایش حاوی بیش از 5 میلی لیتر فرمل در لیتر میباشد و اگر رنگ خاکستری قهوه ای ظاهر شود شیر حاوی فرمالدئید نمی باشد.
در مورد شیرهایی که جهت نگهداری بآنها بیکرمات دوپتاس اضافه گردیده است نمی توان با این آزمایش بوجود فرمالدئید پی برد.
3-جستجوی آب اکسیژنه:
اصول آزمایش:
برای جستجوی آب اکسیژنه میتوان از واکنش Dupouy. استفاده نمود. این واکنش براساس وجود آنزیم پراکسیداز در شیر استوار است که در حضور آب اکسیژنه موجب اکسیداسیون گائیاکل و تغییر رنگ آن به گلی میگردد. ظاهر شدن این رنگ دلیل بروجود آب اکسیژنه در شیر میباشد.
ولی چنانچه شیر خیلی ترش شده باشد(ترشی بیش از 50درجه درنیک) یا قبلاً حرارتی بالاتر از منحنی انهدام آنزیم پراکسیداز حرارت داده شده باشد, در اینصورت پراکسیداز در شیر موجود نخواهد بود. از این جهت برای جستجوی آب اکسیژنه در یک نمونه شیرناشناس, لازم است به آن شیر طبیعی(که حرارت ندیده و آب اکسیژنه به آن اضافه نشده باشد) اضافه نموده و از این راه به آن آنزیم پراکسیداز وارد نمود.
معرفهای لازم:
- گائیاکل (محلول اشباع شده تقریباً 2درصد).
طرز عمل:
در یک لوله آزمایش تقریباً:
- یک میلی لیتر از شیر مورد آزمایش
- یک میلی لیتر از شیر معمولی
- یک میلی لیتر از محلول اشباع شده گائیاکل.
وارد نموده و تکان میدهیم. چنانچه شیر مورد آزمایش حاوی آب اکسیژنه باشد, در حرارت معمولی بلافاصله در کمتر از یک دقیقه رنگ گلی ظاهر میگردد, در غیر اینصورت رنگ سفید باقی می ماند.
دقت آزمایش:
با این آزمایش می توان تقریباً تا 1 میلی لیتر آب اکسیژنه ده حجمی (آب اکسیژنه افی سینال) را در یک لیتر شیر تشخیص داد.
توجه:
باید توجه داشت که وقتی به شیر آب اکسیژنه اضافه میشود آب اکسیژنه به تدریج تحت تأثیر آنزیم کاتالاز موجود در شیر تجزیه شده و از بین میرود. بدین جهت آزمایش باید حتی المقدور به موقع انجام شود. همچنین در مواردیکه پس از اضافه کردن آب اکسیژنه شیر جوشیده باشد, واکنش همیشه منفی خواهد بود.

4- جستجوی اسیدبوریک(وبوراتها):
اصول آزمایش:
جستجوی اسیدبوریک براساس ظاهر شدن رنگ سبزیست که بور به شعله منتقل مینماید.این رنگ هنگامی کاملاً واضح خواهد بود که تمام عناصر آلی موجود در شیر بوسیله تکلیس از بین برده شده باشند.
معرفهای لازم برای آزمایش:
- اسیدسولفوریک بوزن مخصوص 84/1=d
- الکل متیلیک.
طرز عمل:
5 میلی لیتر از شیر مورد آزمایش را در یک ک÷سول چینی با ته گرد بگنجایش تقریباً 250 میلی لیتر وارد نموده و آنرا بملایمت میجوشانیم تا آب آن کاملاً تبخیر شود. سپس حرارت را ادامه میدهیم تا تمام عناصر آلی شیر کاملاً سوخته و خاکستر آن بدست آید و بعد کپسول را سرد مینماییم.
وقتی کپسول کاملاً سرد شد خاکستر را با تقریباً یک میلی لیتر از اسیدسولفوریک 66 درجه بومه بوزن مخصوص84/1 مرطوب ساخته و سپس با احتیاط 2 تا 3 میلی لیتر الکل متیلیک به آن اضافه مینماییم و بکمک یک بهمزن بهم میزنیم و بعد مخلوط را در یک لوله آزمایش وارد میکنیم. سپس محتوی لوله را در حرارت شعله گرم نموده و آنرا بجوش میآوریم و بخارهایی را که از دهانه لوله آزمایش متصاعد میگردد مشتعل میسازیم. چنانچه در شیر مورد آزمایش اسیدبوریک یا یک بورات قلیایی موجود باشد, رنگ شعله سبز خواهد بود.
دقت آزمایش:
این آزمایش تقریباً 5 سانتی گرم اسیدبوریک یا بورات دوسود را در یک لیتر شیر تشخیص میدهد. اگر آزمایش بر روی مقدار بیشتری شیر انجام پذیرد, حساسیت آزمایش بیشتر خواهد بود.
5-جستجوی اسیدسالیسیلیک(وسالیسیلاتها):
اصول آزمایش:
اساس این آزمایش عبارت است از اینکه اسیدسالیسیلیک در حضور کلرور فریک ایجاد رنگ بنفش مینماید. در شیر این رنگ تحت شعاع رنگ سفید قرار گرفته و در نتیجه برنگ خاکستری در میآید.
معرفهای لازم:
- کلرورفریک(محلول افی سینال 26درصد بوزن مخصوص 26/1=d) در شیشه های قطره چکان.
طرز عمل :(طریقه Deniges) .
تقریباً 10 میلی لیتر از شیر مورد آزمایش را در یک لوله آزمایش داخل نموده و 5 قطره محلول کلرورفریک 26درصد بوزن مخصوص 26/1 به آن اضافه نموده و تکان میدهیم. بعنوان مقایسه در یک لوله دیگر همین عمل را با شیری که عاری از اسیدسالیسیلیک یاسالیسیلاتها باشد تکرار مینماییم.
چنانچه شیر مورد آزمایش حاوی اسیدسالیسیلیک یا سالیسیلاتها نباشد, رنگ هر دو لوله زرد خواهد بود. اگر بالعکس حاوی یکی از دو آنتی سپتیک باشد مخلوط رنگ خاکستری بخود خواهد گرفت(در صورتیکه نسبت آنتی سپتیک زیاد باشد رنگ بنفش خواهد بود) اختلاف رنگ را میتوان با مقایسه با لوله شاهد بخوبی آشکار ساخت.

6- اندازه گیری کربناتها و بیکربناتهای قلیایی:
اصول آزمایش:
کربناتها یا بیکربناتهای قلیایی(معمولاً کربنات یا بیکربنات دوسود) به منظور خنثی کردن اسیدلاکتیک و از بین بردن اسیدیته شیر به آن اضافه میگردد(چنانچه به یک لیتر شیر 1 گرم بیکربنات دوسود اضافه گردد, اسیدیته آن 7/10 درجه درنیک کاهش خواهد یافت و یک گرم کربنات خنثی سدیم در لیتر شیر اسیدیته را 17 درجه درنیک پایین میآورد).
گاهی اوقات ممکن است کربنات دوسود از راه آبهای کربناته که برای شستشو و تمیز کردن بشگه های شیر مورد استفاده قرار میگیرندوارد در شیر گردد.
کربناتها یا بیکربناتهای قلیایی در خاکستر شیر اندازه گیری میشوند. در هنگام تکلیس شیر کربناتها و بیکربناتها تجزیه شده و انیدرید کربنیک متصاعد نموده و تشکیل می گردد. سپس در آب حل شده و با مقدار معینی اسیدسولفوریک خنثی میگردد.(بدین ترتیب کربناتهایی که احتمالاً در موقع تکلیس تجزیه نشده اند, تجزیه میگردند) زیادی اسیدسولفوریک که برای خنثی کردن بکار میرود در حضور فنلفتالئین باسود اندازه گیری میشود.
معرفهای لازم برای آزمایش:
- محلول نینره اسید سولفوریک دسی نرمال.
- محلول تیتره سود دسی نرمال
- محلول الکلی فنا فنالئین یک درصد.
طرز عمل:
20میلی لیتر شیر مورد آزمایش را بطوریکه در مورد اندازه گیری ماده خشک و خاکستر ذکر گردید, ابتدا خشک و سپس تکلیس مینماییم تا خاکستر ان بدست آید تقریباً 20میلی لیتر آب مقطر ولرم به خاکستر اضافه نموده تکان میدهیم و صاف میکنیم و مایع صافی را در یک ارلن میر 250 میلی لیتر دریافت مینماییم سپس کپسول را 2 تا 3 مرتبه با چند میلی لیتر آب مقطر ولرم بدقت شسته و هر دفعه آب شستشو را روی صافی میریزیم بعد 10 میلی لیتر اسید سولفوریک دسی نرمال بدقت به مایع صافی اضافه نموده و مدت 3 دقیقه جوشانده و سرد میکنیم.
دوقطره فنل فتالئین اضافه نموده و مدت 3 دقیقه جوشانده و سرد میکنیم.
دو قطره فنل فتالئین اضافه نموده و یا سود دسی نرمال تیتره مینیماییم تا رنگ گلی پایدار بدست آید.
نتیجه گیری:
اگر n تعداد میلی لیترهای سود دسی نرمال مصرف شده باشد, مقدار کربناتها برحسب گرم کربنات دوسود در لیتر از رابطه زیر بدست میآید:
(n-10)420/0
چنانچه خواسته باشیم نتیجه را بر حسب گرم بیکربنات دوسود در لیتر محاسبه نماییم, باید از رابطه زیر استفاده نمود:
(n-10)420/0
معمولاً موقعی میتوان به وجود کربناتها یا بیکربناتهای قلیایی در شیر مشکوک گردید که این مقدار از 20/0 گرم در لیتر تجاوز نماید.
7-جستجوی هیپوکلریت ها:
اصول آزمایش:
هیپوکلریت ها, یدورها( مثلاً یدور دوپتاس) را تجزیه کرده و ید آزاد مینمایند که با آهارنشاسته رنگ آبی تولید مینماید.
بعضی از اکسیدانها, بخصوص آب اکسیژنه, نیز واکنش مشابهی بدست میدهند بدین جهت در مواردیکه واکنش مثبت است لازم است که قبل از نتیجه گیری شیر را از نقطه نظر وجود آب اکسیژنه مورد آزمایش قرار دارد.

فرمت این مقاله به صورت Word و با قابلیت ویرایش میباشد

تعداد صفحات این مقاله  11  صفحه

پس از پرداخت ، میتوانید مقاله را به صورت انلاین دانلود کنید

دانلود پاورپوینت افزودنی های بتنی

اختصاصی از یاری فایل دانلود پاورپوینت افزودنی های بتنی دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

51 اسلاید کامل

ماده افزودنی ، ماده ای است به غیر از سیمان پرتلند،سنگدانه ،آب والیاف تقویتی که به صورت پودریا مایع ،به عنوان یکی از مواد تشکیل دهنده بتن وبرای اصلاح خواص بتن ،کمی قبل از اختلاط یا در حین اختلاط به آن افزوده می شود(ASTM C125