.jpg)
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 5
درمان تزریق خون – عوارض تزریق خون و درمان آنها
تزریق خون یک پایه مهم درمانی در بیماری تالاسمی ماژور می باشد.با تزریق خون و وارد شدن گلبولهای قرمز سالم به بدن بیمار تالاسمی ماژور اثرات درمانی زیر را خواهیم داشت:
هیپوکسی بافتی ناشی از کم خونی کاسته میشود.
اختلال رشد ناشی از کم خونی مزمن بر طرف میشود.
بیمار میتواند فعالیت جسمانی و اجتماعی طبیعی خود را باز یابد.
در اثر مهار مغز استخوان تولید گویچه های قرمز معیوب متوقف می شود و نهایتا از تغییرات اسکلتی و نیز بزرگی طحال و کبد جلوگیری بعمل می آید.
قبل از شروع تزریق خون برای بیمار لازم است به تشخیص قطعی بیماری تالاسمی ماژور رسیده باشیم و در این رابطه خصوصا افتراق بین تالاسمی ماژور و تالاسمی اینترمدیا از اهمیت ویژه ائی برخوردار است.در بیماران تالاسمی ماژورمعمولا تزریق تزریق خون را زمانی آغاز میکنیم که بیمار در دو نوبت متوالی به فاصله حداقل یک هفته و بدون هر گونه تب و عفونت هموگلوبین کمتر از 7 گرم داشته باشد.همچنین باید مطمئن شویم که آزمایشات تشخیصی اولیه نظیر الکتروفورز هموگلوبین و نیز آزمایش تعیین گروههای فرعی خون جهت بیمار انجام شده است چرا که پس از تزریق خون انجام این آزمایشات امکان پـذ یر نیست و نتایج بدست آمده قابل اعتبار نمی باشد.در هر صورت تزریق خون لازم است که با نظر و دستور پزشک معالج بیمار آغآز گردد.درتزریق خون بیماران تالاسمی ماژور باید به سوالات اساسی زیر پاسخ دهیم که در ادامه به آنها می پردازیم.
چه نوع خونی و با چه مشخصاتی باید به بیماران تالاسمی ماژور تزریق گردد؟
گلبول قرمز فشرده((PRBC فرآورده انتخابی درمان بیماران تالاسمی ماژور میباشد.
گلبول قرمز تزریقی باید کم لکوسیت باشد.استفاده از فیلترهای قبل ازذخیره سازی , در حین تزریق خون و یا خون شسته شده روشهای کاهنده لکوسیت می باشند.
حتی المقدور کمتر از یک هفته از تاریخ اهدای خون تزریقی گذشته باشد.
خون تزریقی از نظر گروههای اصلی خون((ABO و حتی المقدور گروهای فرعی با خون بیمار سازگار باشد.لذا انجام آزمایش کراس ماچ قبل از تزریق خون الزامیست.
به چه میزان وبا چه سرعتی باید خون تزریق گردد؟
همانطور که گفته شد هدف از تزریق خون برطرف نمودن هیپوکسی بافتی و نیز مهار مغز استخوان از خونسازی غیر موثر میباشد.لذا هدف نهائی تزریق خون حفظ هموگلوبین متوسط بیمار در حد 11 تا 12 گرم در دسی لیتر میباشد بطوریکه از افت هموگلوبین به کمتر از 9 تا 5/10 گرم جلوگیری شود.معمولا این هدف با تزریق 10-15 میلی لیتر گلبول قرمز به ازای هر کیلوگرم وزن بدن بیمار حاصل میگردد.فواصل تزریق خون بر اساس شرایط هر بیمار تعیین میگردد ولی معمولا بین 2-4 هفته می باشد.لازم به ذکر است که هر کیسه خون حاوی حدود 250-280 میلی لیتر گلبول قرمز فشرده می باشد.طبق یک فرمول سر انگشتی در صورت توزین کیسه خون و کم کردن عدد 30 از آن حجم خون تزریقی بدست می آید.نکته قابل توجه آن است که با توجه به ارزش خون و فرآورده های آن باید توجه خود را به حداکثر استفاده از آن معطوف سازیم.بنابر این باید حجم خون مورد نیا ز بیمار را حتی المقدور به گونه ائی محاسبه کنیم که همه خون موجود در کیسه مورد استفاده قرار گرفته و تزریق گردد.بر این اساس اگر برای یک بیمار 30 کیلوئی نیاز به 450 میلی لیتر گلبول قرمز فشرده داشتیم (ml/kg15) 2 کیسه کامل را که حدود 500 میلی لیتر میباشد به بیمار تزریق می کنیم تا از دور ریز خون جلوگیری شود و یا در صورتیکه برای بیمار نیاز به 300 میلی لیتر خون داشتیم میتوان یک کیسه تزریق نمود و فاصله تزریق خون بعدی بیمار را کوتاهتر کرد.البته شیر خواران و نیز بیماران مبتلا به مشکل قلبی از این اصل مستثنی هستند و حجم خون تزریقی آنان باید بدقت محاسبه گردد و از تزریق مقادیر بیشتر از میزان به آنان خود داری کرد.
خون بیمار باید باسرعت 5-7 میلی لیتر به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در ساعت تزریق شود و بطور متوسط 2 ساعت برای هر کیسه تزریقی زمان لازم است.در بیماران دچار نارسائی قلب علاوه بر کاهش حجم خون تزریقی سرعت تزریق نیز باید تا حدml/kg/h 2 کاهش یابد.
پس از تزریق خون هموگلوبین بیمار نباید از 15 گرم در دسی لیتر تجاوز نماید.علیرغم آنکه هموگلوبین پس از تزریق خون در اکثر مراکز بطور روتین اندازه گیری نمی شود اما جهت اطمینان از تزریق به اندازه خون ایده آل آن است که سالیانه 3-4 مرتبه هموگلوبین خون یکساعت پس از تزریق خون نیز اندازه گیری شود.
در پایان این قسمت ذکر این نکته ضروری است که ثبت مشخصات فردی بیمار مانند وزن,سن وگروه خون و نیز مشخصات خون تزریقی نظیر حجم , نوع خون (شسته شده یا غیر شسته و فیلتره یا بدون فیلتر),شماره کیسه خونهای
تزریقی و نیز تاریخ اهدای آن و هر گونه عوارض احتمالی که در حین تزریق خون بوجود آمده است در پرونده درمانی بیمار توسط پرستار مسوول ضروری است.
عوارض تزریق خون و روش برخورد با آن
واکنشهای تب دار غیر همولیتیک(Febrile Non Hemolytic (Reactions:این واکنشها که شایعترین عوارض ناشی از انتقال خون می باشد بدلیل وجود آلو آنتی بادی بر علیه آنتی ژنهای لکوسیتی و پلاکتها اتفاق می افتد و اغلب بصورت تب و لرز بروز میکند.این واکنشها نسبتا بی خطر هستند و همراه با همولیز نیستندودر بیمارانی که مکررآ تزریق خون دارند شیوع بالائی دارند. امروزه با استفاده وسیع از فیلترهای لکوسیت این واکنشها کمتر مشاهده می گردد. به هر حال در صورت بروز باید تزریق خون قطع شده و درمان با داروهای ضد تب و در صورت شدت عوارض استروئیدهای ضعیف مانند هیدروکورتیزون انجام گردد.در صورت تکرار در دفعات متعدد تزریق خون استفاده از دو روش کاهش لکوسیت مانند شستشو و فیلتر توصیه میگردد. همچنین استفاده از استامینوفن قبل از تزریق خون موثر است.
واکنشهای همولیتیک حاد(Acute Hemolytic Reactions):عموما بدلیل ناسازگاری گروه خون که اغلب بر اثر اشتباه پرسنلی می باشد ایجاد می گردد.این واکنشها به نسبت گروه قبلی بسیار خطر ناک هستند.علائم شامل بی قراری ,درد قفسه سینه ,سفتی عضلات , تب , تهوع, استفراغ و سوزش محل رگ گیری می باشد.علائم بلافاصله پس از شروع تزریق خون ایجاد می شود (بر خلاف FNHRs).در این موارد باید تزریق خون بلافاصله قطع شده ,تزریق نرمال سالین از یک ست دیگر آغاز شود.مشخصات بیمار و کیسه خون از همه جهات کنترل شود و کیسه خون جهت بررسیهای تکمیلی به بانک خون ارسال شود .همچنین انجام اقدامات زیر صروری است:
قرار دادن سوند ادراری و بررسی برون ده ادراری
حفظ برون ده ادراری بیش از 5/1 سی سی به ازای هر کیلو در ساعت با تزریق مایع
اگر برون ده ادراری کمتر از این میزان است پس از تجویز مایعات به اندازه کافی آمپول فورسماید 80 -120 میلی گرم تزریق می گردد.
در صورت عدم برقراری دیورز100 میلی لیتر مانیتول 20% تزریق می گردد.
در صورت عدم پاسخ دهی احتمال قوی برای نارسائی کلیه وجود دارد و مشاوره نفرولوژی ضروری است.
همچنین باید مراقب هیپر کالمی و نیز DIC باشیم.
جهت تشخیص سریع و به موقع این واکنش توصیه میگردد 15 دقیقه اول تزریق خون به آهستگی صورت پذیرد و پرستار مربوطه بیمار را از نزدیک زیر نظر داشته باشد.از آنجا که این عارضه بالقوه می تواند خطر مرگ داشته باشد کنترل دقیق مشخصات بیمار و کیسه خون قبل از تزریق در پیشگیری از بروز این ضایعه نقش مهمی دارد.
واکنشهای آلرژیک((Allergic Reactions :این واکنشها اغلب بعلت حساسیت به پروتئینهای پلاسما ایجاد میگردد.کهیر و راش پوستی تظاهر معمول آن است.شروع واکنش دقایقی پس از آغاز تزریق خون است.ازشدت ضایعات با کاهش سرعت تزریق خون و نیز تجویز انتی هیستامین( 10 میلی گرم کلرفنیرامین وریدی) کاسته میشود.اگر پس از 30 دقیقه پیشرفتی در ضایعات بیمار مشاهده نشد تزریق خون می تواند ادامه یابد.بیمارانی که در دفعات متوالی دچار این نوع واکنش گردند از تجویز پیشگیرانه آنتی هیستامین و یا تزریق خون شسته شده سود می برند.
واکنشهای همولیتیک دیررس(Delayed Hemolytic Reactions):اغلب بدلیل وجود آلو آنتی بادیها عیپلیه گروهای فرعی هون و لیز مزمن گلبول قرمز رخ می دهد.این عوارض اغلب 5-10 روز پس از تزریق خون ظاهر میشود.اگر چه در بعضی از موارد شدید در حین تزریق و یا ساعاتی
تحقیق درباره درمان تزریق خون – عوارض تزریق خون و درمان آنها
