پاورپوینت درباره تاریخ فلسفه اسلامی 3 ملاصدرا

اختصاصی از یاری فایل پاورپوینت درباره تاریخ فلسفه اسلامی 3 ملاصدرا دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

فرمت فایل : power point  (لینک دانلود پایین صفحه) تعداد اسلایدها 233 اسلاید

بخشی از اسلایدها:

این طبقه شاگردان شیخ بهایى و میر داماد و میرفندرسکى مى‏باشند:
1.رفیع الدین محمد بن حیدر حسینى طباطبایى نائینى مشهور به میرزا رفیعا. ‏999 -‏1083 در سن 85 سالگى
2.محمد بن ابراهیم قوامى شیرازى معروف به صدرا و صدر المتالهین 1050
3.شمس الدین گیلانى معروف به ملا شمسا.
4.سلطان العلماء آملى مازندرانى معروف به خلیفة السلطان. 1064
5.سید احمد عاملى.
 6.قطب الدین اشکورى
7.سید امیر فضل الله استرآبادى.

طبقات:

1.رفیع الدین محمد بن حیدر حسینى طباطبایى نائینى مشهور به میرزا رفیعا.شاگرد شیخ بهایى و میرفندرسکى بوده. از سادات طباطبایى نائین و زواره و اردستان است.مرحوم میرزاى جلوه،فیلسوف معروف عهد قاجار و متوفى در 1314 از اولاد و احفاد اوست.رساله‏اى در«اقسام تشکیک‏»دارد که مورد توجه متاخران است.شرح اشارات خواجه و شرح حکمة العین شریف جرجانى را حاشیه کرده است و رساله‏اى در حل شبهه‏«استلزام‏»که در کتب فلسفه مطرح است نوشته است. رساله‏اى به نام ثمره شجره الهیه در اصول عقاید با پاره‏اى از مقدمات فلسفى اخیرا از او وسیله آقاى عبد الله نورانى از فضلاى معاصر چاپ و منتشر شده است.
میرزا رفیعا در سال‏999 متولد و در سال‏1083 در سن 85 سالگى درگذشته است.
2میرزا رفیعا یا محمد رفیعا
رساله ای در اقسام تشکیک دارد که مورد توجه متأخران است.
حاشیه بر شرح اشارات خواجه
حاشیه بر شرح الحکمة العین جرجانی
ثمره شجره الهیه در اصول عقاید
از شاگردان معروف ملارجبعلی تبریزی

دوره اول:

در آغاز دهه سوم عمر خود که همزمان با آغاز قرن یازدهم هجرى است ملا صدرا بنابر یک سنت رایج میان دانشمندان و دانشجویان- که بدنبال استاد متخصص شهر بشهر و کشور بکشور مى‏رفتند- شهر خود شیراز را ترک نمود و بسوى اصفهان و رى و قزوین رفت و باحتمالى در سال 985 هجرى که حاکم شیراز (محمد خدابنده صفوى) به پادشاهى رسید و به شهر قزوین- پایتخت آنروز ایران- رفت، ملا صدرا نیز همراه پدرش به آنجا رفته است.
سال حضور ملا صدرا در قزوین مصادف است با سال تولد رنه دکارت در لاهه (1596 م)؛ و این تاریخ را مى‏توان نقطه‏اى براى مقایسه سیر فلسفه در ایران و اروپا (یا فلسفه شرق و غرب) قرار داد.
از بررسى مجموعه دستنوشت ملا صدرا- که در آن همه گونه مطالب مهم فلسفى، عرفانى، شعر و تفسیر قرآن و حدیث از بزرگان دانش و فلسفه و عرفان آمده- مى‏توان دانست که وى در سنین جوانى و اوائل دهه سوم عمر خود از تمام علوم زمان آگاهى داشت؛ بخصوص که از یمن ثروت پدرى، کتابخانه جامعى شامل کمیابترین کتب علمى خطى را نیز در اختیار خود مى‏یافته است.
با انتقال پایتخت صفویه در زمان شاه عباس اول از قزوین به اصفهان در سال 1006 ه. ق (1598 م) علما و هنرمندان، از جمله شیخ بهائى (که تقریبا منصب رسمى وزارت امور حقوقى را داشت) و میرداماد (که سمت نیمه رسمى امامت نماز جمعه پایتخت با او بود) همه به اصفهان آمدند و حوزه علمى قزوین به اصفهان منتقل گردید.
ملا صدرا نیز در جریان این انتقال- که به تأسیس مکتب اصفهان انجامید- قرار داشت و به اصفهان آمد و آخرین مدارج علمى خود را در فلسفه مشائى و اشراقى و عرفان اسلامى و منطق و کلام در کنار تحصیل فقه و تفسیر و حدیث و برخى علوم دیگر مانند نجوم و اسطرلاب و ریاضیات و پزشکى، پشت سر گذاشت.

دوره دوم:

وى در دهه دوم قرن یازدهم هجرى به شیراز- وطن خود- برگشته در آنجا ازدواج کرده و بدرس و تربیت طلاب پرداخته و بسبب آماده نبودن جامعه علمى آن زمان- که تاب‏ دستاوردهاى علمى و ابتکارات و آراء نو او را نداشتند- از برخورد ناصحیح دانشمندان زمان و شهر خود بسختى رنجیده و بمیل و اختیار خود به شهر قم و در روستایى نزدیک آن (کهک) رفته و مدتى را در آنجا بانزوا و ریاضت گذرانده است.
به الهامات و مشاهدات غیبى و اشراقات الهى و آسمانى مى‏رسد و سرانجام از هاتف غیبى فرمان مى‏یابد که بکار نگارش کتابهایى در فلسفه دست ورزد.
در همین دوران اقامت در قم یا کهک، وى توانست بکار تدریس و تربیت شاگردانى بشیوه مکتب فیثاغورى- که عینا قالب اسلامى هم داشته- بپردازد و در کنار تألیف کتاب بزرگ خود- اسفار- و برخى کتب دیگر، شاگردان معروف و بزرگى مانند ملا محسن فیض کاشانى و ملا عبد الرزاق لاهیجى (که هر دو بعدها داماد او شدند) تربیت کند.

ملاصدرا و مسأله معاد 16 ص

اختصاصی از یاری فایل ملاصدرا و مسأله معاد 16 ص دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 17

ملاصدرا و مسأله معاد

استاد، ملاصدرا را تفکیکی می داند و استدلال می کند که ملاصدرا در مسأله معاد دو موضع یا به تعبیر ایشان دو «ایستار» دارد: یکی ایستار فلسفی که طبق آن معاد جسمانی را به یاری اصول فلسفی اثبات می کند و دیگری ایستار وحیانی که طبق آن ملاصدرا پس از دریافت ناکامی عقل از اثبات معاد قرآنی، به تعالیم وحیانی روی می آورد. استاد محمدرضا حکیمی معتقد است که ملاصدرا تفکیکی است و برای اثبات این ادعا کتاب «معاد جسمانی در حکمت متعالیه »(۱) را به این «تفکیکی سترگ » تقدیم داشته است . برای کسانی که با اصول مکتب تفکیک و مبانی صدرایی آشنا باشند، این ادعا حیرت انگیز و اثبات ناپذیر است؛ زیرا یکی از مهم ترین اصول مکتب تفکیک ، اصرار بر جدایی راه عقل و شرع و کشف است و این به کلی با سیرت فلسفی ملاصدرا ناسازگار می نماید .

در این نوشته می کوشم قوت این ادعا را بررسی کنم . اما پیش از این بررسی لازم است تأکید کنم که در این جا به هیچ روی قصد نقد یا دفاع از دیدگاه ملاصدرا درباره معاد نیست . همچنین نگارنده مبانی مکتب تفکیک را پذیرفتنی نمی داند، اما در این جا به این بحث نمی پردازد. بنابراین، محور این نوشته ، بررسی دلائل استاد حکیمی درباره تفکیکی بودن ملاصدرا است .

معضل فلسفی معاد

از سویی اصل معاد و تصریح به آن از آموزه های مسلّم اعتقادی مسلمانان بوده است و از سوی دیگر این اصل به دلیل مشکلات خاص خود از سوی مخالفان انکار شده است . با توجه به دشواری ها فلسفی معاد بود که فلاسفه از نظر فلسفی خود را تنها قادر به اثبات نوع خاصی از معاد، یعنی معاد روحانی، می دانستند. آنان یا معاد جسمانی را نمی پذیرفتند و آیات مربوطه را تأویل می کردند و یا فقط آن را از سر تعبد قبول می کردند. کسی مانند ابن سینا تنها به اثبات معاد روحانی می پردازد و درباره معاد جسمانی به این اشاره اکتفا می کند: «فحدیث آخر».(۲)

در چنین فضایی بود که ملاصدرا برای نخستین بار پای پیش گذاشت و طرحی برای اثبات فلسفی معاد جسمانی پی ریخت . ملاصدرا با طرح مقدماتی چند برای نخستین بار کوشید معاد جسمانی یی را که قرآن بیان می کند، با ادله فلسفی اثبات نماید.

ادعای استاد حکیمی

استاد حکیمی در کتاب «معاد جسمانی در حکمت متعالیه» می کوشد نشان دهد که ملاصدرا تفکیکی است ؛ زیرا در نهایت به این باور رسیده است که باید دست عقل را در مسیر اثبات معاد بست و راه تعبد را پیمود: «واقع این است که ما پس از تتبعات فراوان در آثار کوچک و بزرگ ملاصدرا و دقت در جوانب کلام او، به این نتیجه رسیدیم که ایشان برای وارد کردن بحث معاد جسمانی در فلسفه ، به آن مباحث و اصول پرداخته است ، و لیکن پس از طرح فلسفی ـ عرفانی برای معاد جسمانی ، معاد اصلی و اساسی اسلامی را همان معاد قرآنی دانسته و در واقع ، میان بحث معاد در فلسفه و فهم معاد از قرآن کریم تفکیک قائل شده است ، و معاد مثالی را معاد تام (عود الکل ) ندانسته است و معاد عنصری قرآنی را مطرح کرده ، آن را مورد تأکیدها و تصریح های متعدد قرار داده است».(۳) طبق این ادعا ملاصدرا درباره معاد دو موضع متفاوت اتخاذ کرده است : یکی موضعی فلسفی که خودش آن را کافی نمی داند و دیگری موضعی قرآنی که آن را تأیید می کند. استاد این دو موضع را این گونه تقریر می کند: «فیلسوف شیراز در موضوع بسیار مهم معاد ، دو ایستار اتخاذ کرده است : ایستار نخست ، ایستار فلسفی ؛ در این ایستارْ آن حجم بزرگ تلاش بحثی و فلسفی و عرفانی را عرضه می دارد؛ آن کارمایه سترگ فنی را به سامان می رساند و از فلسفه «مشائی» و «اشراقی» بسی پیش تر می آید. در ایستار دوم (ایستار وحیانی) به آستانه معالم قرآنی ، و علم صحیح وحیانی و تعالیم فیاض نبوی و وَلَوی روی می آورد... و در جهت طرح وحیانی معاد جسمانی به استفاده از آبشخور لایزال حقایق «علم مصبوب» سر می نهد».(۴)

در این جا تنها درپی آن هستم که نشان دهم آیا واقعاً ملاصدرا درباره معاد دو دیدگاه مختلف داشته است یا آن که وی همواره بر یک موضع پای می فشرده است . این مسأله گاه می تواند بحثی علمی باشد و گاه بحثی اخلاقی . در این جا من به جنبه اخلاقی بحث توجه دارم و بر این باور هستم که استاد برای اثبات این دوگانگی، صدر و ذیل گفتار این فیلسوف را تقطیع یا «تفکیک» کرده و سخنی به صدرا نسبت داده است که روح وی از آن بیزار است . پیش از بررسی ادعای استاد، لازم است گزارش کوتاهی از سلوک صدرا برای اثبات معاد جسمانی به دست بدهم و سپس دعاوی استاد را بررسی کنم . برای نشان دادن نادرستی ادعای استاد حکیمی ، دیدگاه فلسفی ملاصدرا را در سه کتاب مهم ایشان پی می گیریم: «مبدأ و معاد»، «اسفار» و «الشواهد الربوبیه» .

معاد در «مبدأ و معاد»

صدرا در بخش آغازین مقاله دوم کتاب «مبدأ و معاد» از این نقطه می آغازد که همه مسلمانان معاد را می پذیرند، اما در کیفیت آن اختلاف نظر دارند. از نظر وی ، منکران معاد دو دلیل عمده برای ادعای خود دارند: یکی امتناع اعاده معدوم و دیگری شبهه آکل و مأکول . در پاسخ به شبهه آکل و مأکول، متکلمان معتقد به اجزای اصلیه ای هستند که جزء هیچ بدن دیگری نمی شود و خداوند آن را برای هرکس حفظ می کند. اما پاسخ متکلمان قانع کننده نیست . ملاصدرا دیدگاه کسانی مانند ملاجلال دوانی را مستلزم مفسده تناسخ معرفی می کند. پس از آن می کوشد تا معاد جسمانی را که در قرآن آمده است ، به کمک هفت مقدمه اثبات کند:

۱. تحقق و تحصل هر ماهیت ترکیبی تنها به فصل آخر یا صورت آن است .(۵)

۲. موضوع حرکت کمّی ، همان شخص انسانی متقوم از نفس معین همراه با ماده مبهمه است ، که کمیت آن همواره در حال دگرگونی است .(۶)

۳. تشخص هر چیز، چه مادی باشد و چه مجرد، به وجود خاص آن است .(۷)

۴. وحدت شخصی همواره بر یک سیاق نیست و وحدت هر چیزی به حسب همان است .(۸)

۵. همان طور که فاعل می تواند در قابل شکلی ایجاد کند، می تواند بدون ماده قابل نیز شکلی ایجاد نماید.(۹)

دانلود تحقیق در مورد “ ملاصدرا ”

اختصاصی از یاری فایل دانلود تحقیق در مورد “ ملاصدرا ” دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

دانلود تحقیق در مورد “ ملاصدرا ”

تعداد صفحات: 46

فرمت: Word

قیمت: 11000 تومان

تحقیق درمورد ملاصدرا

اختصاصی از یاری فایل تحقیق درمورد ملاصدرا دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*

فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)

تعداد صفحه:14

فهرست مطالب:

بیوگرافی شخصیت صدرا

کودکی و نوجوانی زندگی و تحصیل در اصفهان بازگشت به شیراز دوران تبعید

باورها

عرفان شیعی

قضا و قدر

حکمت متعالیه

بیوگرافی شخصیت صدرا

صدرالدین محمد بن ابراهیم قوام شیرازی معروف به مُلاصَدرا و صدرالمتالهین متأله و فیلسوف ایرانی و شیعه و یکی از بزرگ‌ترین فیلسوفان جهان اسلام در سدهٔ یازدهم هجری قمری و بنیان‌گذار حکمت متعالیه است.

ظهور ملاصدرا در حوالی پایان هزارهٔ اول پس از پیدایش اسلام به وقوع پیوست، و لذا، کارهای او را می‌توان نمایش دهندهٔ نوعی تلفیق از هزار سال تفکر و اندیشهٔ اسلامی پیش از زمان او به حساب آورد.

کودکی و نوجوانی

ملاصدرا در روز نهم جمادی‌الاول سال ۹۸۰ هجری قمری، در شیراز و در محلهٔ قوام زاده شد و او را محمد نام نهادند. به روایتی پدر او خواجه ابراهیم قوام، مردی دانشمند و وزیر حاکم پارس بود و صدرالدین محمد تنها فرزند او، بر اثر دعا به وجود آمد. به باور هانری کربن خواجه ابراهیم بازرگان بود و به خرید و فروش مروارید، شکر بنگاله و شال کشمیری می‌پرداخت. وی هر از گاهی برای به دست آوردن مروارید به مغاص لؤلؤ در بحرین می‌رفت.

ابراهیم قوام در آغاز، محمد کوچک را به مکتب‌خانهٔ ملااحمد در محلهٔ قوام و به نزد ملااحمد برد. محمد دو سال در این مکتب‌خانه خواندن و نوشتن و قرائت قرآن را فراگرفت. سپس او را به یک معلم خانگی به نام ملا عبدالرزاق ابرقویی سپردند تا به محمد صرف و نحو بیاموزد.

دو پیشامد سبب وقفه در تحصیل محمد نوجوان شد، یکی وفات ملا عبدالرزاق ابرقویی بود که محمد نوجوان را در مرگ استاد خود سوگوار کرد و دیگر وفات شاه طهماسب اول صفوی و به پادشاهی رسیدن شاه اسماعیل دوم صفوی که سبب ناامنی ایران از جمله شیراز گشت، و ابراهیم قوام از بیم جان خانوادهٔ خود را از شیراز به امیرنشین‌های جنوب خلیج فارس کوچاند.

تحقیق در مورد ملاصدرا

اختصاصی از یاری فایل تحقیق در مورد ملاصدرا دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

خرید و دانلود تحقیق در مورد عباسیان

نوع فایل : WORD 

تعداد صفحات : 6

چکیده:

معرفی شخصیت:

محمد بن ابراهیم قوامی شیرازی ملقب به صدر المتالهین یا ملاصدرا در ظهر روز نهم جمادی الاولی سال 980 قمری دیده به جهان گشود.پدر او خواجه ابراهیم قوامی مردی پرهیزگار دیندار و دوستدار و حامی دانش و معرفت بود.در زمان حیات ملاصدرا, شیراز دارای حکومت مستقلی بود و حکمرانی آن به برادر شاه واگذار گردید که ،‌ پدر ملاصدرا بعنوان معاون او و دومین شخصیت مهم آن منطقه به شمار می رفت, و به نظر می رسید تنها موهبتی که خداوند به او ارزانی نداشته است داشتن فرزند باشد. اما بالاخره خداوند درخواست ها و دعاهای این مرد پاک و زاهد را بی جواب نگذاشت و بهترین پسران را به او ارزانی کرد که او را محمد ملقب به صدرالدین نام نهاد به آن امید که عالی ترین شخصیت مذهبی گردد. در دوران جوانی, صدرالمتالهین جوان با شیخ بهایی آشنا گردید که سنگ بنای شخصیت علمی و اخلاقی ملاصدرا توسط این دانشمند جهاندیده کم نظیر بنا نهاده شد. و تکمیل این بنای معنوی را استاد دیگرش دانشمند سترگ و استاد علوم دینی و الهی و معارف حقیقی و اصول یقینی سیدامیر محمد باقر بن شمس الدین مشهور به میرداماد عهده دار گشت.از شاگردان او میتوان به حاج ملاهادی سبزه زاری و ملامحسن فیض کاشانی اشاره کرد.

شرایط اجتماعی:

صدرالمتالهین حکیم خانه به دوشی بود که به جرم آزادگی روح و فکر مجبور شد تا از پایتخت و پایتخت نشینان روی گرداند. وی در مقدمه کتاب اسفار دلایل بیزاری خود را از جاهلان فرزانه نمای زمان خود و عزلت و تصوف خویش را در کهک (روستایی دورافتاده در سی کیلومتری شهر مقدس قم) بیان داشته است.پس از بازگشت به شیراز شهرت صدرای شیرازی عالمگیر شده بود و طالبان حکمت از نواحی و اطراف برای درک فیض به حضورش می شتافتند. او خود در مقدمه اسفار می گوید: «..... بتدریج آنچه در خود اندوخته بودم همچون آبشاری خروشان فرود آمد و چون دریایی پر موج در منظر جویندگان و پویندگان قرار گرفت.