در مورد بیابان بیشتر بدانیم 3ص

اختصاصی از یاری فایل در مورد بیابان بیشتر بدانیم 3ص دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 3

در مورد بیابان بیشتر بدانیم

بیابان جایی است که مقدار بارندگی در آن به مراتب کمتر از تبخیر و تعرق باشد. به عبارت دیگر میزان ورودی آب در بیابان بسیار کمتر از آب خروجی این اکوسیستم است.همه ما با نام بیابان آشنایی داریم و با شنیدن اسم آن تصاویری از این اکوسیستم در ذهن مان نقش می بندد. شاید مهمترین تصاویر ذهنی ما مربوط به تپه های ماسه یی، شن های روان و گرمای طاقت فرسای آن باشد که قدرت زندگی را از هر نوع موجود زنده یی سلب می کند، در صورتی که این طور نیست و برخلاف تصور ما این اکوسیستم به ظاهر بی آب و علف، زیستگاه مهمی برای بسیاری از گیاهان و جانوران به شمار می رود.بنابراین بیابان در صورتی که به طور طبیعی ایجاد شده باشد زیستگاه با ارزشی محسوب می شود که گاهی گونه های منحصر به فردی در آن به چشم می خورد. در حقیقت وجود بیابان برای ادامه حیات ما اهمیت زیادی دارد.طبق تعریف کارشناسان ویژگی های آب و هوایی مناطق بیابانی با عواملی از جمله رطوبت، دما، تبخیر، باد و پوشش گیاهی در ارتباط است.بیابان جایی است که مقدار بارندگی در آن به مراتب کمتر از تبخیر و تعرق باشد. به عبارت دیگر میزان ورودی آب در بیابان بسیار کمتر از آب خروجی این اکوسیستم است. یکی از ویژگی های چشمگیر بیابان، کمبود فوق العاده بارندگی است که کمتر از ۱۵۰ میلیمتر در سال اندازه گیری شده است. بارندگی ها اغلب به صورت پراکنده و بارش های نامنظم و پراکنده یا رگبار های شدید هستند. البته در بعضی از مناطق بیابانی مانند صحرای آفریقا ممکن است در طول چند سال حتی یک قطره باران هم نبارد که این موضوع موجب نابودی رستنی ها خواهد شد.در نتیجه در اغلب بیابان ها ذخیره رطوبت توسط شبنم تامین می شود. دمای بیابان بیش از ۴۰ درجه سانتیگراد است که در بیابان های گرم به ۶۰ درجه سانتیگراد هم می رسد. به علت نبود ابرها و خشکی هوا، در اغلب موارد بیابان ها در طول ۲۴ ساعت شبانه روز تغییرات حرارتی زیادی را پشت سر می گذارند، به طور مثال اختلاف درجه حرارت روز و شب در آریزونا ۵۶ درجه سانتیگراد اندازه گیری شده است.در مورد رطوبت هم باید بگوییم که رطوبت نسبی بیابان بین ۱۵ تا ۵۰ درجه سانتیگراد برآورد شده و میزان تبخیر سالانه هم به بیش از ۴ هزار میلیمتر در سال می رسد. رستنی های بیابان شامل گونه هایی است که توانایی پذیرش شرایط اقلیمی بیابانی را داشته باشند. اگر شرایط اقلیمی اجازه دهد، گونه هایی به صورت علف و بوته رشد کرده و بنابراین از فرسایش و تخریب سنگ ها جلوگیری می کند. این گیاهان بیشتر شامل گیاهان سریع الرشدی هستند که با استفاده از دوره کوتاه بارندگی به سرعت رشد کرده، بذر و گل تولید می کنند یا گیاهان چند ساله یی که با شرایط آب و هوای خشک سازگاری یافته اند.به همین دلیل تولید اولیه در بیابان بسیار کم است و مقدار تولید اصولاً به مقدار بارندگی بستگی دارد. به علاوه نبود یا کمبود پوشش گیاهی سبب پیوستگی باد و شدت و تاثیر آن می شود و یکی از عوامل از بین رفتن خاک در بیابان ها سرعت شدید باد است. البته در جایی که خشکی هوا زیاد باشد، از رستنی ها نیز اثری به جا نخواهد ماند و سنگ ها بدون پوشش موثر در برابر فرسایش و تخریب قرار می گیرند.بسیاری از گیاهان مانند درمنه، گون، گز و. . . با این شرایط بی آبی سازگاری خوبی را نشان می دهند. جانوران این منطقه هم اغلب شامل خزندگانی چون مارها، مارمولک ها و جوندگان هستند که بیشتر در زیر زمین زندگی می کنند. عقرب ها و عنکبوت ها هم به وفور در بیابان دیده می شود. از جمله جانوران بزرگ تر هم می توان به آهو، کفتار، یوزپلنگ و. . . اشاره کرد. نکته دیگر اینجا است که زنجیره های غذایی در بیابان بسیار کوتاه و ناپایدار هستند.بنابراین اکوسیستم بیابان بسیار حساس است و با کوچک ترین دخالت انسانی تعادل آن بر هم می ریزد اما در صورتی که این مناطق به طور طبیعی به حال خود گذاشته شوند و از دخالت های مخرب انسانی مصون باشند، حتی در شرایط فقدان باران هم قادرند تعادل خود را حفظ کنند و کمبود های خود در خشکسالی ها را، طی سال های مساعد جبران کنند. به عبارت دیگر جریان های طبیعی می توانند در بلند مدت نبود تعادل اکولوژیک را ترمیم کنند و بدین ترتیب زمین چشم انداز و منظره طبیعی خود را باز یابد

دانلود مقاله بیابان

اختصاصی از یاری فایل دانلود مقاله بیابان دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

بیابانها عمدتا ً در قلمرو بین المدارین و یا برخی از مناطق بری ، آنجا که زمستانهای سرد و تابستانهای گرم دارد گسترش یافته است و حدود یک سوم از خشکیها را اشتغال کرده است و یونسکو وسعت آن را 50 میلیون کیلومتر برآورده کرده است . بیابانهای داخلی در ایران ، در منطقه فلات مرکزی ایران قرار گرفته اند که این منطقه نیمی از مساحت ایران را شامل می شود . این منطققه که در میان رشته کوههای البرز و خراسان و زاگرس واقع گریده است کبیه مناطق کویری و بیابانی ایران را در بر گرفته است .

یکی از دغدغه های امروز کشورهای جهان موضوع بیابان زدایی است . توجه به مقوله بیابان زدایی برای کشوری همچون ایران که 43 میلیون هکتار معادل یک چهارم وسعت آن را بیابان فرا گرفته ضرورتی انکار ناپذیر است.حال آنکه 6 میلیون هکتار از این سطح وضعیتی بحرانی دارند و تنها 2 میلیون هکتار آن مهار شده است.

تعاریف بیابان :

1- بیابان یکی از اکوسیستم‌های اصلی خشکی است که از زمینهای بوته‌زاری تشکیل شده است که در آنها گیاهان بسیار پراکنده‌اند و به‌وسیله خاک لخت و شنی از هم جدا مانده‌اند. بسیاری از بیابانها در مجاورت رشته کوهها واقع هستند.

2- بیابان عبارت از فضاهای که انسان در پهنۀ آن حضور ندارد : مناطق قطبی ، کوهستانها ی مرتفع و برخی از جنگل های منطق استوایی را می توان بیابان نامید . با وجود این ، به سبب تغییری که در کاربرد این اصطلاح انجام گرفته است و جانشین ومعادل صحرا گردیده است که معرف فضاهای است که خشکی هوا را لمس کرده و بدون رویش گیاهی و اشتغال انسانی است ( فرید ، بیابان ص 86 – فضای جغرافیایی ، سال دوم شماره 6 ، تابستان 1381).

3- بیابان سرزمین وسیعی است که به خاطر بارندگی سالیانه کم دارای پوشش گیاهی کمی است.

4- در ایران قسمت‌های نسبتاً وسیع بیابان که به خاطر کمبود باران و نمکی بودن خاک به کلی بدون پوشش گیاهی است کویر نامیده می‌شود.

5- کویر : زمین های گلی و شور و نمک زار را کویر گویند یا کویر زمین گلی که در آن ترکیبات نمکی به مقدار زیاد یا کم وجود دارد گفته می شود . این زمین ها برای زراعت مساعد نیست .(خیام جزوۀ درسی مناطق خشک ایران ، ص 8)

6- در تعیین ویژگی بیابانها دو عنصر بارش ودما نقش اساسی دارد وبیابان با توجه به شرایط پیکر اقلیمی و زیستی به حالت کم آبی و خشکی که علت کاهش پوشش گیاهی ودر نتیجه حیات حیوانی است گویند

7- مناطقی که به سبب کمبود آب وخاک وپوشش گیاهی ناچیز توانایی حفاظت موثر از زمین را در برابر تخریب عوامل اتمسفری را ندارند مناطق خشک (بیابانی) گویند(دکتر محمود لاجوردی مجله رشد جغرافیا شماره ۳۶)

8- دکتر پرویز کردوانی : بعضی سعی کرده اند با توام نمودن چند ویژگی مناطق خشک را تعریف کنند و بر این اساس مناطقی را خشک و بویژه دارای بیابانی و کویری گویند که بارندگی در آنجا کم صورت می گیرد میزان ریزشهای آبی جوی از تبخیر سالانه کمتر ، آب قابل استفاده محدود و منطقه از لحاظ پوشش گیاهی فقیر و یا فاقد آن است و غیره... اما هیچک از آنها  نمی تواند یک تعریف جامع ودقیق وقانع کننده ای برای مناطق خشک و کویری و بیابانی باشد که بر اساس آن بتوان حد ومرز مناطق خشک را به طور دقیق تعیین کرد،زیرا :

اولاً - ویژگی های مناطق خشک متنوع ومتعدد است.

ثانیاٌ - مسائلی در راه شناخت ویژگی های اقلیمی و نیز تعیین حد ومرز مشخص مناطق خشک وجود دارد از آن جمله موارد ذیل را می توان نام برد :

الف - ناچیز یا ناکافی بودن ایستگاه های هو اشناسی در مناطق خشک و در نتیجه عدم اطلاعات کافی

ب- تغییرات بسیار زیاد بارندگی در سالهای مختلف

فایل ورد 27 ص

مقاله در مورد گسترش بیابان سومین چالش جهانی

اختصاصی از یاری فایل مقاله در مورد گسترش بیابان سومین چالش جهانی دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 7

گسترش بیابان سومین چالش جهانی؛ 43 میلیون هکتار وسعت ایران در معرض فرسایش باد

قرن حاضر را می توان به عنوان قرن بحران آب، منابع طبیعی و محیط زیست نام برد. اگرچه در چند دهه اخیر، این منابع به شیوه های مختلف توسط انسانها مورد بی مهری و تخریب قرار گرفته اند، اما تلاشهای همه جانبه جامعه جهانی و دوستداران محیط زیست بر بهره برداری اصولی از این منابع به عنوان مهمترین راهبرد توسعه پایدار همواره تأکید داشته است. از جمله تلاشهای قابل توجه جامعه جهانی که در اواخر قرن بیستم به ثمر نشست، کنوانسیون مقابله با بیابانزایی ملل متحد بود که با هدف ارایه معقول ترین شیوه مدیریت و بهره برداری از منابع پایه تولید در مناطق خشک، نیمه خشک و خشک نیمه مرطوب تدوین و بر همین اساس، برای توجه بیشتر به مقوله بیابانزایی، 27 خرداد (17 ژوئن) هر سال به عنوان روز جهانی بیابان زدایی نامگذاری شد.

ایران با در اختیار داشتن 2/1 درصد خشکیهای جهان و 34 میلیون هکتار اراضی بیابانی دارای 4/2 درصد از بیابانهای جهان است که در سال 1375 با تصویب مجلس شورای اسلامی، به عنوان سومین کشور متعهد کنوانسیون مقابله با بیابانزایی شناخته شد. براساس تعریف این کنوانسیون، بیابانزایی به معنی تخریب سرزمین در مناطق خشک، نیمه خشک و خشک نیمه مرطوب ناشی از عوامل مختلف ازجمله تغییرات آب و هوایی و فعالیتهای انسانی است که براساس این تعریف، حدود 90 درصد مساحت ایران در معرض تهدید خطر پدیده بیابانزایی است. مناطق بیابانی ایران هم اکنون با 34 میلیون هکتار وسعت، حدود 20 درصد مساحت کشور و 25 درصد عرصه های منابع طبیعی ایران را شامل می شود. این مناطق به لحاظ گستردگی در 17 استان و 97 شهرستان با دربر گرفتن حدود 39 میلیون نفر (2/58) از جمعیت کشور و بسیاری از شهرهای بزرگ از جمله تهران، اصفهان، شیراز، مشهد و اهواز و نیز به دلیل وسعت اراضی کشاورزی، صنایع، معادن، راه آهن، جاده ها، بنادر، مراکز مهم گردشگری و...، از اهمیت بالایی برخوردار است. معاون امور مراتع و خاک سازمان جنگلها، مراتع و آبخیزداری ایران، با بیان آن که پدیده بیابانزایی در قرن 21، در بین 38 چالش مهم جهانی پس از دو چالش تغییر اقلیم و کمیابی آب شیرین، مهمترین چالش جهانی محسوب می شود، گفت:این پدیده افزون بر پنج میلیارد هکتار سرزمینهای آباد یعنی حدود 5/38 درصد از مجموع خشکیهای زمین را در 110 کشور جهان در معرض زوال و تهدید قرار داده است. "ابوالقاسم بهرامی" افزود:بیابانزایی به مفهوم تخریب سرزمین، تخریب و زوال اکوسیستمهای طبیعی یا کاهش توان تولید بیولوژیک اراضی در مناطق خشک، نیمه خشک و خشک نیمه مرطوب است. وی، عوامل طبیعی بخصوص عوامل اقلیمی نظیر میزان و پراکنش نامناسب زمانی و مکانی نزولات آسمانی، تبخیر و تعرق سالانه (30 تا 40 برابر متوسط بارندگی سالانه)، طول دوره نسبتاً کوتاه برگشت خشکسالی و استمرار آن، طوفانهای باد موسمی و نیز خاک حساس به فرسایش، فقر پوشش گیاهی، لغزش و رانش زمین و...و عوامل انسانی را از علل اصلی بیابانزایی نام برد. به گفته وی، عدم تعادل دام موجود و ظرفیت مراتع، بوته کنی و تخریب جنگلها و مراتع، تبدیل و تغییر غیر اصولی کاربری اراضی، تخریب سرزمین ناشی از برداشت معادن سطحی، آیش بلندمدت اراضی حساس به فرسایش، برداشت بی رویه و در نتیجه کاهش سطح سفره های آب زیر زمینی، شخم در جهت شیب دیمزارها، شیوه های نامناسب آبیاری و...، را از عوامل مهم انسانی بیابانزایی ذکر کرد. وی با اشاره به پیامدهای بسیار گسترده، پیچیده و وسیع بیابانزایی، اظهار داشت:هجوم ماسه های روان، افت کمی و کیفی آبهای زیرزمینی، کاهش حاصلخیزی خاک، افزایش حساسیت اراضی به فرسایش، شور شدن اراضی، افزایش سیل خیزی، تشدید آلودگیهای زیست محیطی، بیکاری، فقر، مهاجرت و...از جمله پیامدهای این پدیده شوم، اما دست ساز بشر محسوب می شوند. بهرامی گفت:حدود 43 میلیون هکتار از وسعت ایران در معرض تهدید فرسایش بادی به عنوان یکی از آثار پدیده بیابانزایی قرار دارد که 10 تا 20 درصد خسارتهای ناشی از حوادث طبیعی (زلزله، سیل، خشکسالی و...) در کشور ناشی از آثار و تبعات فرسایش بادی است. وی تصریح کرد:در مجموع از کل خسارتهای ناشی از فرسایش بادی در ایران، 7/45 درصد به واحدهای مسکونی، تأسیسات زیربنایی، صنعتی و راهها، 3/44 درصد به اراضی کشاورزی و حدود 10 درصد به منابع زیستی بخصوص مراتع وارد می شود. بهرامی با اشاره به مهمترین فعالیتهای انجام شده در زمینه تثبیت شن و بیابانزدایی، افزود:در طول حدود چهار دهه فعالیتها و اقدامات تثبیت شن و بیابانزدایی در کشور، 9 میلیون هکتار طرح بیابانزدایی و 185 هزار هکتار طرح مدیریت جنگلهای دست کاشت بیابانی تهیه و دو میلیون هکتار عملیات نهالکاری، 6/4 میلیون هکتار بذرپاشی و بذرکاری، 220 هزار هکتار عملیات مالچ پاشی و 48/7 میلیون هکتار عملیات حفاظت و قرق اجرا شده است. معاون امور مراتع و خاک سازمان جنگلها، مراتع و آبخیزداری کشور، تهیه افزون بر چهار میلیون هکتار طرح اجرایی بیابانزدایی وحدود 150 هزار هکتار طرح اجرایی مدیریت جنگلهای دست کاشت بیابانی و در مجموع حدود 356 هزار هکتار عملیات اجرایی تثبیت شن و بیابانزدایی را از مهمترین اقدامهای این سازمان در طول برنامه سوم توسعه کشور یاد کرد. به گفته وی، تهیه برنامه اقدام ملی بیابانزدایی و تعدیل آثار خشکسالی، تهیه و تدوین طرح شناسایی کانونهای بحرانی فرسایش بادی، تدوین برنامه ملی مدیریت مناطق بیابانی کشور، تعیین شاخصها و معیارهای بیابانزایی کشور، تمرکز فعالیتهای اجرایی در طرحهای مصوب، تقویت مشارکت مردم و دستگاهها در امر بیابانزدایی و... از دیگر اقدامهای سازمان جنگلها، مراتع و آبخیزداری کشور در برنامه سوم توسعه کشور بود. بهرامی، اجرای طرحهای تثبیت شن و بیابانزدایی را به عنوان طرحهای زیربنایی دارای آثار و تبعات وسیع اکولوژیکی، اجتماعی،اقتصادی و زیست محیطی دانست. وی سپس تثبیت ماسه های روان، بیابانزدایی و جلوگیری از بیابانی شدن افزون بر پنج میلیون هکتار از عرصه های منابع طبیعی کشور را از آثار اجرای این طرحها عنوان کرد. به گفته وی، ایجاد 1/2 میلیون هکتار جنگلهای دست کاشت بیابانی و 54 پارک جنگلی بیابانی به مساحت حدود شش هزار و 166 هکتار با آثار وسیع اکولوژیکی، اجتماعی، اقتصادی، زیست محیطی، تفرجگاهی و حفاظت منابع آب و خاک و نیز تولید اکسیژن، تعدیل اقلیم، کاهش روان آب، افزایش نفوذ نزولات آسمانی و تقویت سفره های آب زیرزمینی، کنترل فرسایش آبی و بادی و درنتیجه ایجاد ثبات و پایداری اکولوژیکی از دیگر نتایج فعالیتهای بیابانزدایی و تثبیت شن در کشور به شمار می رود. به گزارش ایرنا، با اجرای طرحهای مختلف در 40 سال اخیر،حدود هفت هزار و26 کیلومتر خطوط مواصلاتی و راهها، یکهزار و 810 کیلومتر خطوط راه آهن، 23 فرودگاه، یکهزار و 240 کیلومتر طول مسیر رودخانه ها، هشت هزار و 560 کیلومتر شبکه و کانالهای انتقال آب وآبیاری، 600 هزار هکتار اراضی کشاورزی، 521 هزار واحد مسکونی در 97 شهر و چهارهزار و 353 روستا، بیش از پنج هزار واحد فرهنگی و مذهبی، 51 شهرک صنعتی و 20 صیدگاه صیادی و 271 واحد انتظامی و نظامی از خسارتهای ناشی از حرکت ماسه های روان حفاظت شده اند. بهرامی با بیان آن که اجرای فعالیتهای تثبیت شن و بیابانزدایی دارای آثار اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی متعددی است، بر تداوم و تشدید این فعالیتها در برنامه چهارم توسعه کشور تأکید کرد. به گفته وی، 7/19 میلیون هکتار از مناطق

تحقیق آماده درباره بیایان همه چیز درباره بیابان

اختصاصی از یاری فایل تحقیق آماده درباره بیایان همه چیز درباره بیابان دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 27

چکیده :

بیابانها عمدتا ً در قلمرو بین المدارین و یا برخی از مناطق بری ، آنجا که زمستانهای سرد و تابستانهای گرم دارد گسترش یافته است و حدود یک سوم از خشکیها را اشتغال کرده است و یونسکو وسعت آن را 50 میلیون کیلومتر برآورده کرده است . بیابانهای داخلی در ایران ، در منطقه فلات مرکزی ایران قرار گرفته اند که این منطقه نیمی از مساحت ایران را شامل می شود . این منطققه که در میان رشته کوههای البرز و خراسان و زاگرس واقع گریده است کبیه مناطق کویری و بیابانی ایران را در بر گرفته است .

یکی از دغدغه های امروز کشورهای جهان موضوع بیابان زدایی است . توجه به مقوله بیابان زدایی برای کشوری همچون ایران که 43 میلیون هکتار معادل یک چهارم وسعت آن را بیابان فرا گرفته ضرورتی انکار ناپذیر است.حال آنکه 6 میلیون هکتار از این سطح وضعیتی بحرانی دارند و تنها 2 میلیون هکتار آن مهار شده است.

تعاریف بیابان :

1- بیابان یکی از اکوسیستم‌های اصلی خشکی است که از زمینهای بوته‌زاری تشکیل شده است که در آنها گیاهان بسیار پراکنده‌اند و به‌وسیله خاک لخت و شنی از هم جدا مانده‌اند. بسیاری از بیابانها در مجاورت رشته کوهها واقع هستند.

2- بیابان عبارت از فضاهای که انسان در پهنۀ آن حضور ندارد : مناطق قطبی ، کوهستانها ی مرتفع و برخی از جنگل های منطق استوایی را می توان بیابان نامید . با وجود این ، به سبب تغییری که در کاربرد این اصطلاح انجام گرفته است و جانشین ومعادل صحرا گردیده است که معرف فضاهای است که خشکی هوا را لمس کرده و بدون رویش گیاهی و اشتغال انسانی است ( فرید ، بیابان ص 86 – فضای جغرافیایی ، سال دوم شماره 6 ، تابستان 1381).

3- بیابان سرزمین وسیعی است که به خاطر بارندگی سالیانه کم دارای پوشش گیاهی کمی است.

4- در ایران قسمت‌های نسبتاً وسیع بیابان که به خاطر کمبود باران و نمکی بودن خاک به کلی بدون پوشش گیاهی است کویر نامیده می‌شود.

5- کویر : زمین های گلی و شور و نمک زار را کویر گویند یا کویر زمین گلی که در آن ترکیبات نمکی به مقدار زیاد یا کم وجود دارد گفته می شود . این زمین ها برای زراعت مساعد نیست .(خیام جزوۀ درسی مناطق خشک ایران ، ص 8)

6- در تعیین ویژگی بیابانها دو عنصر بارش ودما نقش اساسی دارد وبیابان با توجه به شرایط پیکر اقلیمی و زیستی به حالت کم آبی و خشکی که علت کاهش پوشش گیاهی ودر نتیجه حیات حیوانی است گویند

7- مناطقی که به سبب کمبود آب وخاک وپوشش گیاهی ناچیز توانایی حفاظت موثر از زمین را در برابر تخریب عوامل اتمسفری را ندارند مناطق خشک (بیابانی) گویند(دکتر محمود لاجوردی مجله رشد جغرافیا شماره ۳۶)

8- دکتر پرویز کردوانی : بعضی سعی کرده اند با توام نمودن چند ویژگی مناطق خشک را تعریف کنند و بر این اساس مناطقی را خشک و بویژه دارای بیابانی و کویری گویند که بارندگی در آنجا کم صورت می گیرد میزان ریزشهای آبی جوی از تبخیر سالانه کمتر ، آب قابل استفاده محدود و منطقه از لحاظ پوشش گیاهی فقیر و یا فاقد آن است و غیره... اما هیچک از آنها نمی تواند یک تعریف جامع ودقیق وقانع کننده ای برای مناطق خشک و کویری و بیابانی باشد که بر اساس آن بتوان حد ومرز مناطق خشک را به طور دقیق تعیین کرد،زیرا :

اولاً - ویژگی های مناطق خشک متنوع ومتعدد است.

ثانیاٌ - مسائلی در راه شناخت ویژگی های اقلیمی و نیز تعیین حد ومرز مشخص مناطق خشک وجود دارد از آن جمله موارد ذیل را می توان نام برد :

الف - ناچیز یا ناکافی بودن ایستگاه های هو اشناسی در مناطق خشک و در نتیجه عدم اطلاعات کافی

ب- تغییرات بسیار زیاد بارندگی در سالهای مختلف

موقعیت بیابان ها :

بیابانها عمدتا ً در قلمرو بین المدارین و یا برخی از مناطق بری ، آنجا که زمستانهای سرد و تابستانهای گرم دارد گسترش یافته است و حدود یک سوم از خشکیها را اشتغال کرده است و یونسکو وسعت آن را 50 میلیون کیلومتر برآورده کرده است . با توجه ساده به نقشه پرا کندگی بیابانها می توان دریافت که تقریباً بین مدارات ۲۰ تا ۴۰ درجه در نیمکره شمالی بیابانهای : صحرای آفریقا – عربستان – ایران – آسیای مرکزی – و آمریکای شمالی و در نیمکره جنوبی بیابانهای : شیلی – پرو – آرژانتین – آفریقای جنوب غربی و استرالیا گسترده شده اند . این نوارها مجاور حاره ای شمالی و جنوبی همه بیابانهای کره زمین را در بر نمی گیرد . به عبارت دیگر بیابانها به سواحل اقیانوسها ختم نمی شود بلکه دنباله آنها از نظر ویژگی های اقلیمی به داخل دریا ها و اقیانوس ها نیز کشیده می شوند.در واقع شرایط ییابانی در صحرای غربی موریتانی – نامیبیا – آتا کاما – استرالیای غربی – کالیفرنیا و ... تا فواصل زیادی بر روی اقیانوس ها ادامه دارد. امتداد ونظم این کمربند نسبی است و شرایط هماهنگی ندارد مثلاً عین الصلاح در مرکز الجزایر با بارندگی صفر تا ۱۴میلیمتر در سال دقیقاً در همان عرضی قرار دارد که چراپونچی با ۱۲ متر بارندگی سالانه قرار دارد . این دو کمربند کم آب وخشک زمین نه با استوا و نه با یکدیگر موازی نیستند .بلکه به صورت نوار موربی از جنوب غربی به شمال شرقی در نیمکره شمالی واز شمال غربی به جنوب شرقی در نیمکره جنوبی کشیده شده اند و خصوصیات این دو کمربند نیز یکسان نیست . مثلاً در کمربند شمالی در یک انتها بیابان گرم صحرا ودر انتهای دیگر بیابان سرد گبی قرار دارد . ودر واقع محل بیابانهای مهم دنیا بر یک نوار یا بهتر بر ردیف هایی از توده های پر فشار جنب حاره ای منطبق است که دور تا دور کره زمین را در بر گرفته و از طرفین به وسیله دو مرکز کم فشار حلقوی محدود شده اند . بنابراین بر فراز بیابانها زنجیره ای از سلو لهای متوالی پر فشار گسترش یافته که در جهت حرکت عقربه های ساعت می چرخند و محور میانی آنها تقریباًدر حدود ۳۰ درجه است .

مشخصات بیابان از نظر آب و هوا

بیابانها ، فضاهای خشکی هستند که بارندگی سالانه آنها از 250 میلیمتر کمتر است. بسیاری از بیابانها در مجاورت رشته کوههایی بلند قرار دارند که هوا را روبه بالا می‌راند و در آنجا ، هوای سردتر ، بخار آب را سرد کرده و باران ایجاد می‌شود. سپس هوا رطوبت از دست داده به سوی منطقه مجاور حرکت کند و اقلیم بیابانها را بوجود می‌آْورد. مثلا توده‌های هوا که از اقیانوس اطلس به سواحل غربی ایالات متحده می‌رسد، غالبا مقدار زیادی بخار آب در خود دارد. همچنان که این توده هوا از رشته کوه "سیراکازاکاد" بالا می‌رود. بیشتر رطوبت آن به صورت باران فرو می‌ریزد.

بسیاری از مناطق غربی این رشته کوهها سالانه 200-150 میلی‌متر ، باران دریافت می‌کنند، اما مناطق بیابانی از شرق این دو رشته کوه گسترش می‌یابد و بیشتر ایالات ایداهو ویتا را در برمی‌گیرد. گاهی هوای مرطوب بطور غیر معمول به این مناطق خشک می‌رسد، اما معمولا این هوا فقط می‌تواند رگباری ایجاد کند. نظیر همین وضعیت را رشته کوههای البرز در قسمت شمال ایران بوجود آورده‌اند، که در نتیجه گیلان و مازندران مرطوب و بخش جنوبی البرز خشک مانده است (بیابان پناهگاهی ). در کنار این بیابانها ، بیابانهای ساحلی ( جریانات سرد سبب بوجود آمدن آن می شود) ، بری (بعلت دوری از توده هوایی اقیانوسی) ، بیابانهای منطقه ای ( که بعلت فشارزیاد منطقه حاره مربوط است این بیابانها بین مدار 15 و 35 عرض جغرافیایی قرار دارد و از سواحل موریتانی تا عربستان و شمال مکزیک تا استرالیا امتداد می یابد . این بیابانها در نواحی بسیار وسیع بری و بخشی از آنها به دور از توده هوای دریایی قرار گرفته است . باران در بیابان سالانه کمتر از 25 سانتیمتر و نامرتب است. رطوبت هوا کم و نور خورشید در روزها شدید است و شبها سرد و تبخیر زیاد است. دراثر باران کم مرتع ممکن است به بیابان تبدیل شود، و در اغلب نقاط دنیا

دانلودتحقیق درمورد بیابان های استان فارس

اختصاصی از یاری فایل دانلودتحقیق درمورد بیابان های استان فارس دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 19

بیابان ها وکویرهای ایران

الف) وضعیت بیابان های ایران

قسمت اعظم سرزمین ایران تحت سلطة سلول های پرفشار مجاور حاره ای قرار دارد. استقرار این سلول ها حاکمیت کم آبی را در این سرزمین توجیه می کند.

          از طرفی حجم و ارتفاع کوهستان ها از جمله عواملی هستند که یکپارچگی کمربند پرفشار را از هم گسیخته و اغلب نفوذ توده های هوای مرطوب غربی و نفوذ توده های سرد شمالی و یا گرم جنوبی را به داخل ایران میسر می سازد. از سوی دیگر عامل بری بودن و در پناه سدهای کوهستانی قرار گرفتن تعدادی از چاله های داخلی ایران، نقش پرفشارهای مجاور حاره ای را تشدید و تقویت نموده است به طوری که در نامساعدترین شرایط در مشرق ایران، بیابان لوت به عنوان یکی از خشن ترین چهره های بیابانی دنیا ظاهر شده است. بنابراین ناهمواریها به دو صورت متضاد در تعدیل و یا تشدید کم آبی در ایران نقش دارند.   عامل ارتفاع نقش مثبت و امتداد ناهمواری ها در زمینه خشکی هوا نقش منفی را بعهده دارند.

          در تقسیم بندی سرزمین های کم آب دنیا، کشور ما جزء زیر ردة «ایران- هندی» است که به چهار ناحیة زیر تقسیم شده است :

1.      فلات ایران

2.      دشت کویر

3.      دشت لوت

4.      بلوچستان

مجموعه بیابان های ایران جزء بیابان های گرم مجاور حارة ای است،‌ اما حضور ودخالت پاره ای از عوامل جغرافیایی از جمله حجم و امتداد ناهمواری ها، ارتفاع و عرض جغرافیایی و مجاورت با اقیانوس هند و بالاخره تغییراتی در شرایط اقلیمی حاکم بر آنها، درهر یک از حوضه های بزرگ،‌خصوصیات نسبتاً ویژه ای را بوجود آورده است.

تعاریف بیابان:

بیابان مفاهیم وسیعی را شامل می شود. در اغلب زبان های اروپائی واژة Desert برای بیابان بکار می رود ولی در گذشته دور این واژه به کویر ترجمه شده که صحیح  و    نمی باشد. هنگامی که این کلمه به صورت صفت بکار رود مفهوم غیبت انسان در محیط را دارد و حتی گاهی بدون هیچ توجه به مفهوم بی آبی، دریا را نیز به بیابان تشبیه    کرده اند.

بیابان برای ما ایرانیان کلمة آشنایی است. این کلمه همواره منطقه ای خشک، کم آب و فاقد شرایط مناسب زیستی را در ذهن القا می کند. این واژه در زبان فارسی کهن به نام (( ویاپان )) یعنی جای بی آب، در زبان عربی کلمة (( صحرا )) و در زبان اردو  بیابان به معنی (( منطقة بدون جنگل )) بکار برده شده است.

          اگر منظور از بیابان عدم حضور انسان و یا بصورت کلی تر عدم حیات باشد در این صورت سطح وسیعی از کرة‌زمین بیابان است. (مثلاً نواحی وسیعی در قطبین و اعماق اقیانوس ها و قلل مرتفع پوشیده از برف و ...)

          اگر بیابان را سرزمین هایی بدانیم که برای زندگی انسان مناسب نیست، بسیاری از پدیده های نامساعد طبیعی را باید به این وسعت افزود متأسفانه فعالیت های کنترل نشده و غارت های بی حساب انسان روز به روز محیط زیست را محدودتر می نماید و برگسترش بیابان ها در مفاهیم فوق می افزاید.

          تصور عامه از بیابان چنین سرزمینی است: کاهش پوشش نباتی، کمبود یا فقدان شبکه های آب جاری، وجود واحدهای کوچک و پراکنده و متکی به چشمه های کم آب و اغلب شور، فراوانی ماسه ها و طوفان های ماسه ای وجود کویر و یا باتلاق و ...

          برای دسترسی به تعریف بیابان در مفهوم جغرافیائی (اقلیمی- پیکرشناسی- زیستی و ..) باید در جستجوی ارزش هایی باشیم که داده های این دسته از علوم در اختیار قرار میدهند.

          از نظر اقلیم شناسان خشکی هوا یکی از ویژگیهای اقلیم بیابانی سرد یا گرم است. علت کمبود بخار آب در جو بیابانی بارش اندک در این نواحی است و سایر ویژگی ها تابعی از این عامل می باشد. در واقع خشکی هوا علت کمبود بارندگی است.

          از نظر پیکرشناسی زمین، به علت ضعف پوشش گیاهی، خاک فقیر و کم ضخامت بیابان ها به سرعت از بین می روند، سنگ های عریان در برابر عوامل تخریب قرار دارند  وسیلاب های مهیب و اتفاقی نقش تخریب توسط آب را در حاشیه بیابان ها به عهده دارند.

          بیابان های واقعی قلمرو تسلط باد است و اشکال کاوشی و تراکمی ماسه عوارض اصلی را تشکیل می دهند.

          آنچه مسلم است بارش و دما (اقلیم) و شکل زمین (فیزیوگرافی و مرفولوژی) دو عامل اساسی در پیدایش بیابان های طبیعی بوده اند.

          شکل گیری بیابان های طبیعی در ایران از دوران سوم زمین شناسی (دورة نئوژن) آغاز و تا پایان دوران چهارم ادامه داشته است.

          دخالت های مفرط انسان نیز سبب پیدایش بیابان های دست ساز بشر شده است. تاریخ طولانی استفاده از سرزمین باعث می شود که به راحتی نتوان مرز عوامل طبیعی و فرهنگی  و انسانی را در تعاریف بیابان مشخص نمود.

ارزیابی منابع موجود راجع به مفاهیم و ویژگیهای بیابان حاکی ازآن است که تعریف جامع و واحدی برای بیابانها ارائه نشده ودربیان شاخص ها ومفهوم مشترک از پدیده بیابان منابع مختلف ،دیدگاههای متفاوتی را ارائه کرده اند.دراین زمینه هریک از دانشمندان علوم مختلف به فراخور حال دغدغه های خویش از دیدگاه تخصصی خودوویژگی مناطق بیابانی را برشمرده اند.از این نظر با رعایت دیدگاههای مختلف قلمرو مناطق بیابانی محدوده های متفاوتی را نشان می دهد. تعیین قلمرو بیابانها نیازمند دستیابی به اطلاعاتی از پارامترهای محیط طبیعی است که اثر متقابل آنها به صورت مشترک درپیدایش ویژگیهای محیط طبیعی وازجمله بیابانها دخالت تام دارند.به همین دلیل آن دسته از علوم زمین که به صورت مستقیم یا غیرمستقیم درمطالعه شرایط بیابانی سهمی دارند باید دراین گونه بررسی ها موردتوجه باشند.مهمترین زمینه ها با رعایت روابط علت ومعلولی به ترتیب شامل: زمین شناسی، اقلیم شناسی، آب شناسی، پیکر شناسی زمین(ژئومورفولوژی)، خاک شناسی وپوشش گیاهی می باشند.باعنایت به اینکه بخش وسیعی از سرزمین ایران به دلیل ویژگیهای خاص جغرافیایی درقلمرو مناطق بیابانی قراردارند وبراساس مستندات موجود این مناطق در حال گسترش نیزمی باشند، اطلاع ازچگونگی میزان کمی وموقعیت مکانی عوارض بیابان وبه طورکلی قابلیت ها وتوانایی های محیط وانعکاس تلاشهای متنوع انسان درآن اهمیت فراوانی دارد.توجه به این مساله که درحال حاضر مراکز مهم انسانی وصنعتی(ازجمله پایتخت ایران) درقلمرو بیابانها قراردارند براهمیت این گونه مطالعات می افزاید.

برای بیابان تعریف های مختلفی ارایه شده است مثلا دانشمندان گیاه شناس معتقدند بیابان ها مناطقی هستندکه دارای فقرشدید پوشش گیاهی هستند، یعنی از لحاظ تنوع   گونه ای وتراکم گیاهی بسیار فقیرهستند.

اکولوژیست ها معتقدند، بیابان ها اکوسیستم هایی هستندکه تولید نسوج گیاهی به حداقل می رسد یعنی از نظر تولید انرژی شیمیایی فقیرهستند.

خاک شناسان عرصه هایی که قوه بارخیزی یاتولید رابه دلیلی ازدست می دهند، یا   خیلی پایین می آیند بیابان نام نهاده اند ویژگی این خاکها عموماً شامل: نفوذپذیری ضعیف، موادآلی پایین، لایه های تجمع نمک درسطح، رس های کم توسعه یافته، ظرفیت پایین تبادل کاتیونی، رنگ قرمز تیره وتوسعه کم افق های خاک است.

ژئومرفولوگ ها جهت طبقه بندی بیابانها از اختصاصات ساختاری ومورفوژنیک استفاده کرده باتلفیق تعدادی از عوارض ژئومرفولوژی خاص بیابان از جمله کویرها، تپه های ماسه ای، بدلندها، رخنمونهای سنگی، مخروط افکنه های آبرفتی، کالوت ها، گلاسی ها وامثال آنها براساس ویژگی موادسطحی وشعاع وعملکرد فرایندهای رودخانه ای وبادی اقدام به تقسیم بندی بیابانها نموده اند.

زمین شناسان مناطقی رابیابان می دانندکه واجد سازندهای زمین شناسی شور وتبخیری(املاح گچ ونمک) هستندوازنظر پوشش گیاهی نیزفقیرند.

براساس متداول ترین تعریف، بیابان منطقه سردیاگرم ولی رویهم رفته خشکی است که درآن محیط ازنظر تراکم وتنوع پوشش گیاهی بسیارفقیراست.البته گاهی در بیابان برکه های آب یا توده هائی از علف به طور پراکنده دیده می شود ولی به طورکلی اصطلاح بیابان به مناطقی اطلاق می شودکه به هرعنوان شرایط آب وهوایی وزمینی برای گیاه وجانورسخت وطاقت فرسا است.درچنین مناطقی معمولا فرسایش بادی به طور وسیع عمل می نماید وباعث خسارات هنگفتی به مزارع وابنیه وراههای ارتباطی می شود.تپه های ماسه ای که معمولاً فاقد پوشش گیاهی ویاهرگونه لایه یاطبقه مشخصی می باشند باوزش باد جابه جاشده وبه صورت توده های عظیمی از نقطه ای به نقطه دیگر منتقل می شوند همچنین این جابجایی، زمین های زیادی را که درزیرتپه ها و     توده های ماسه ای قرارگرفته است بدون استفاده می گذارد.ناگفته نماندکه آب نیز درمناطق بیابانی گاهی اوقات باعث خسارات جبران ناپذیرمی شود.شکل حرکت آبهای روان درمناطق خشک به صورت یک سیلاب شدیدوکوتاه مدت ظاهرمی شودکه درنتیجه اثرمشترک جریانهای موقتی حاصل از رگبارها وشرایط مساعد سطح زمین به وجود می آید. تعریف بیابان که برای امور اجرایی ملاک عمل قرار می گیرد به شرح ذیل می باشد:

          «بیابان به سرزمینی گفته می شود که در مناطق خشک، نیمه خشک و خشک    نیمه مرطوب واقع گردیده و