توجه: فصل آخر بصورت image می باشد.
فهرست مطالب
عنوان صفحه
فصل 1- مقدمه (انواع روش های ریسندگی الیاف) 7
1-1- پیشگفتار 7
1-2- ● ترریسی 7
1-3- ● خشک ریسی 8
1-4- ● ذوب ریسی 8
1-5- ● ژل ریسی 8
1-6- ● الیاف پلی استر 12
1-7- ● تاریخچه الیاف توخالی 15
1-8- ● جمعبندی 21
1-9- منابع 22
فصل 2- آشنایی با خط تولید الیاف پلی استر 23
2-1- مقدمه 23
2-2- فرآیند تولید الیاف پلی استر 28
فصل 3- بررسی اثر پارامترهای ژل ریسی روی ساختار الیاف تولیدی پلی اتیلن بسیار سنگین (UHMWPE) 31
3-1- مقدمه 31
الیاف سنتیتیک اغلب به روش اکستروژن که عبارت است از خروج با فشار محلولی غلیظ (با غلظتی مانند عسل) از سوراخ های کوچکی به نام رشته ساز تولید می شوند که رشته های یکسره نیمه جامد پلیمری را ایجاد می کنند. از جمله روش های مهم تولید الیاف مصنوعی، ذوب ریسی، خشک ریسی، تر ریسی و ژل ریسی است. در خشک ریسی و تر ریسی، ماده ای جامد در حلال حل شده که یا توسط دمش هوای گرم تبخیر شده و یا در آب از ماده اصلی جدا می شود که در صورت استفاده از ماده تبخیر شدنی، از خشک ریسی و در صورت سنگین بودن حلال، از روش های تر ریسی استفاده می کنیم.
الیاف طبیعی، معمولا دارای مقداری تجعد (پیچ خوردگی و یا موج) در طول خود هستند و به همین دلیل، الیاف حجیم می شوند که از خواص مطلوب آنها به شمار می آید. این خاصیت، کمتر در الیاف مصنوعی دیده می شود. امروزه سعی شده با روش های خاص (تکسچر ایزینگ) که در واقع مجموعه عملیاتی برای مناسب ساختن فیلامنت های مصنوعی (از نقطه نظر زیردست، ظاهر، نوع بافت و...) برای تولید منسوجات است، اقدام به اصلاح خواص الیاف شود.
حجیم بودن الیاف، علاوه بر افزایش میزان پوشانندگی، به قدرت عایق بندی گرمایی منسوجات کمک زیادی می کند. در مقابل، الیاف مصنوعی مثل پلی استر غالباً دارای سطح صاف و همچنین قاعده ای مدور هستند. پارچه هایی که با فیلامنت مصنوعی ممتد بافته می شوند، لغزنده اند و علاوه بر عایق بندی گرمایی کم، قادر به انتقال رطوبت نبوده و به طور کلی، پوشش مطلوبی ندارند. از جمله خواص مناسب الیاف مصنوعی می توان به مقاومت سایشی بالاتر آنها در مقایسه با الیاف طبیعی و در نتیجه سهولت شست و شو و خشک کردن آنها اشاره کرد.
اصولا با کوتاه کردن طول الیاف مصنوعی، خواص آنها به الیاف طبیعی نزدیک تر می شود. برای نزدیک تر کردن خواص الیاف مصنوعی به الیاف طبیعی، معمولا بعد از کوتاه شدن به آنها تجعد داده می شود. به کمک تکسچر ایزینگ و با استفاده از خاصیت ترموپلاستیکی الیاف مصنوعی، می توان ضمن حفظ طول ممتد فیلامنت ها، با ایجاد تغییراتی دائمی به صورت موج، حلقه و یا چین خوردگی، خواص فنریت (افزایش ازدیاد طول تحت یک نیروی ثابت)، انتقال رطوبت، حجم مخصوص (کاهش وزن مخصوص و ازدیاد ضریب پوشانندگی) و عایق بندی گرمایی بالا (ایجاد فضا بین الیاف و در نتیجه محبوس کردن هوا)، کدرشدن سطح نخ (بر اثر نایکنواختی انعکاس نور از سطح آن و کاهش جلای نخ) و زیردست را افزایش داد. مهم ترین الیاف برای تکسچر ایزینگ، عبارتند از: پلی استر، نایلون۶، نایلون۶۶ و همچنین به مقدار کمتری پلی پروپیلن. از جمله شیوه های تکسچر ایزینگ الیاف، می توان به تغییر فرم به موازات محور فیلامنت و یا سطح قاعده فیلامنت اشاره کرد. در بحث تغییرات در سطح قاعده لیف، الیاف پروفیلی، توخالی (میان تهی)، الیاف توخالی پروفیلی و الیاف دوجزئی دخیل هستند.
پلی استر، اولین بار توسط «کاروترز» که برای شرکت Dupont کار می کرد، به عنوان پلیمر معرفی شد. در واقع، او کشف کرد که از ترکیب الکل ها و کربوکسیلیک اسیدها، می توان به طور موفقیت آمیزی به الیاف دست یافت. گروهی از دانشمندان انگلیسی در ۱۹۳۹ تحقیقات کاروترز را دنبال کرده و در ۱۹۴۱ موفق شدند اولین الیاف پلی استر را با نام تریلن تولید کنند. سپس، شرکت Dupont در ۱۹۴۶ تمام حقوق قانونی مربوط را خرید و الیاف پلی استری را با نام Dacron به بازار معرفی کرد.
