لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 22
عقاید و مفاهیم زرتشت
مرگ:
بعد از مرگ هر فردی جد او را باید دور از مردم بر بالای کوه در جاهایی که آنها را برج خاموشان گویند، بیفکنند تا طعمه مرغان و جانوران لاشخور گردد (سگی یا مرغی آن را بدرد). پس از مدتی آن استخوانهای پراکنده را گردآورده در چاهی که آن را استودان (استخواندان) گویند، می‌ریزند، زیرا آب و خاک و آتش مقدس‌اند و آلودن آنها جایز نیست.
نتایج اعمال انسانها:
اگر مرد، شخصی نیکوکار و کم‌گناهی بود وجدان یا نتیجه اعمال او به صورت دختری نورانی که نماینده تقوی و پارسایی شخص است، ظاهر میشود و چنانچه گناهکار باشد، این وجدان و نتیجه اعمال به صورت پیرزنی جادوگر و دیوی وحشت‌بار که مظهر تباهکاری مشخص است به سراغ وی خواهد رفت.
محاکمه روح:
سپس روان شخص را به عالیترین مرجع قضایی اخروی که در قله کوه البرز تشکیل میگردد درحضور سه قاضی(مهر، سروش، رشن)، مورد محاکمه قرار می‌دهند و برای توزین (وزن کردن) گناهان ترازویی وجود دارد که شبیه به ترازوی توزین گناهان مصریان قدیم است و اعمال روانها را بوسیله آن مورد سنجش قرار می‌دهند.
دوزخ:
بر حسب گاتها، همان خانه «دروغ» است. جایگاه ناخوش و سرزمینی که بوی گند از آن برمی‌خیزد و از اعماق ظلمانی آن فریاد شیون و ناله و غم به گوش می‌رسد . آنچه دوزخیان را شکنجه می‌دهد نبودن آتش و سرمای سخت و ظلمات محض است. تاریکی به حدی شدید است که قابل لمس دستهاست و بوی نامطبوع آن به قدری مادی و جسمانی است که می‌توان آنها را با کارد برید. روانهای گناهکاران در حالیکه با زنجیر به یکدیگر بسته شده‌اند به دوزخ کشانده می‌شوند. شکنجه‌ها به قدری توانفرساست که شخص هنوز سه روز نگذشته گمان می‌کند 9 هزار سال است که زندانی دوزخ است.
بهشت:
در آن سوی پل چنیوات (چنیواد) که روان نیکوکاران از آن می‌گذرد، به قول گاتها بهشت برین قرار دارد و آن مکانی است که جایگاه خوشی است و آفتاب در آنجا هیچوقت غروب نمی‌کند و و وهشیت یعنی بهترین جای است.
برزخ:
کسانی که کارهای نیک و بدشان برابر است در عالم همستکان یا برزخ یا اعراف خواهند بود.
عرش اعلاء:
روان و روح آدمی پیوسته صعود می‌کند تا به عالیترین مرتبه‌ای می‌رسد که آن را گروتمان = گرونمان می‌خوانند که به معنای عرش اعلای خداوند و خانه نفحات است.
تقسیمات اوستا:
در طول زمان توسط موبدان زردشتی، بخصوص تا دوره اسلامی، قسمتهایی به اوستا اضافه شده‌است، ولی قسمتی که اثر مسلم زردشت است، گاتها (گاتاها) است که اکنون درکتاب سینای اوستا جای دارد. اوستا پیش از اسلام به 21 نسک یا کتاب تقسیم می‌شد. پس از اسلام بسیاری از نسکهای آن گم شد. اوستای موجود شامل قسمتهای زیر است:
یسنا: که به معنای نیایش است و سرود گاتها که قدیمیترین قسمت اوستاست در جزء یسنا قرار داشته که شامل 72 فصل است و گاتها (گاتاها) مشتکل بر 17 سرود است که همگی آن به نظم است.
یشتها: به معنای ستایش و قربانی دادن و 21 فصل است
یسپرد: به معنای همه مردان و بزرگان دین و 24 فصل دارد.
وندیداد یا وی‌دیوداد: به معنی قانون ضد دیو و 22 فصل است.
خرده اوستا: اوستای کوچک و مشتمل بر دعاهای روزانه است.
در زمان ساسانیان،که دین زردشتی رسمی گردید با تلاش موبدانی مثل آذرمهراسپند، 21 نسک اوستای قدیم به پهلوی ترجمه شد. زبان اوستایی الفبایی مخصوص و صدادار دارد که آن دین دبیره به معنای خط دین می‌خوانند.
زند و پازند: زند تفسیری است به زبان پهلوی که در زمان ساسانیان بر اوستا نوشته‌شد و غالباً اوستا را با زند در یکجا گرد آورده و آن را زندواوستا می‌خوانند. پازند شرحی است که بر زند نوشته‌اند و چون خواندن خط پلوی دشوار بوده و بواسطه شباهت حروف به یکدیگر و وجود لغات آرامی موسوم هزوارش در آن زبان برای درست خواندن، کتاب اوستا را به خط دین دبیره نوشته و به زبان پهلوی ترجمه کرده‌اند. در حقیقت پازند شرح زند است به زبان پارسی دری که خالی از هزوارش لغات آرامی است.
آتش و آتشکده‌ها:
زردشتیان، آتش را نمی‌پرستیدند، بلکه آنرا مقدس و نشانه‌ای از فروغ ایزدی می‌دانستند و مظاهر دین زردشتی درایران آتشکده‌هایی بود که در هر گوشه‌ای برپاداشته بودند. آتشدان در میان آتشکده‌ها، جای داشت و پیوسته آتش مقدس در آن می‌سوخت. هر آتشکده هشت درگاه و چند اطاق هشت گوشه داشت. آتشدان در اطاق تاریکی بود که وسط بنا ساخته بودند. آتشکده از کندر و دیگر عطریات اکنده بود و محافظ آتشکده را هیربر می‌گفتند. سه آتشکده مهم که طبقات مختلف ممکن است آتشکده‌های شهرها و روستاها و حتی خانه‌های خود را از آنها روشن می‌کردند عبارت بودند از:
آتشکده آذرفرنیع مخصوص موبدان در کاریان پارس بین بندرعباس و داراگرد.
آتشکده آذرگشنب، مخصوص پادشاهان و آرتشتاران (نظامیان) و بزرگان در شهر شیز یا کنزک درکنار دریاچه ارومیه در تخت سلیمان
آتشکده آذربرین مهر، مخصوص کشاورزان و پیشه‌وران در کوههای ریوند در شمال نیشابور.
زردشتیان امروزی:
پس از اسلام که اکثر زردشتیان به دین اسلام درآمدند و اینان هم‌کیشان قدیم خود را که دین اسلام را نپذیرفتند، گبر یعنی کافر خواندند. کلمه گبر همان کافر عربی است که بر اثر سوء تلفظ مسلمانان جدیدالاسلام، به صورت گبر درآمده‌است. امروزه شماره زردشتیان حدود 20 هزارنفر است که در تهران، کرمان، یزد، شیراز عمدتاً و نیز جاهای دیگر سکونت دارند. زردشتیان امروزی مردمانی درستکار و تاجرپیشه‌اند، چنانکه هم‌کیشان و هم‌نژادان آنها بنام پارسیان هند نیز تجار و بانکدارانی مهمند. زردشتیان خود را «بهدین» می‌خوانند. آتشکده‌های آنها در تهران، یزد، کرمان و شیراز روشن است. آنها مردگان خود را در تهران در برج خاموشان یا دخمه نمی‌گذارند، بلکه حدود چهل سال است که مردگان را در اطاقکهای کوچکی از سیمان ساخته‌اند در محلی بنام قصر فیروزه درمشرق تهران می‌گذارند.
اعتقادات زردشتیان امروزی:
دانلود تحقیق کامل درباره عقاید و مفاهیم زرتشت
