سنت، مهم‌ترین و کارآمدترین عامل تفسیر قرآن کریم است. پس از کتاب الله و تفسیر قرآن به قرآن، عالمان و مفسران از کهن‌ترین روزگاران بر پایه هدایت‌های قرآنی و آموزه‌های نبوی در تفسیر قرآن، به «سنت» مراجعه می‌کردند. تحلیل و گزارش چگونگی تعامل مفسران با سنت در تفسیر قرآن می‌تواند ابعاد مهمی از تلاش‌های عالمان را نشان دهد.
علامه بلاغی&در جایگاه مفسری بزرگ و مدافعی بی‌بدیل در دفاع از شریعت در تفسیر آیات الهی، از سنت بیش‌ترین بهره را برده است. در این پژوهش پس از نگاهی گذرا به زندگانی مؤلف، از حجیت خبر واحد در تفسیر با رویکردهای مختلف سخن رفته است، آنگاه تعامل علامه بلاغی & است با سنت در تفسیر آیات و سنجش آن با تفسیرالمیزان.
ابتدا کاربرد روایات در تفسیر «آلاء الرحمن» تحلیل شده است و سپس تعامل مؤلف با روایات بلحاظ محتوایی مانند تأیید مصادیق با روایات، تبیین و استعمال لفظ در بیش از یک معنا، وجوه معنایی، کشف تعارضها و تفاوتها، همه و همه با بهره‌گیری از روایات. فصل سوم، تعامل علامه با روایات در ساختار متنی، مضون روایت، نقد اسانید، تأیید و تعاضد روایات با یکدیگر و... است.
پایان نامه روش شناسی تعامل مفسران شیعی با سنت، برپایه «آلاء الرّحمن» و تطبیق آن با «المیزان»