تحقیق در مورد علم و کمال

اختصاصی از یاری فایل تحقیق در مورد علم و کمال دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*

فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)

تعداد صفحه:62

مقدمه :

مادامی که اهمیت تعلیم و تربیت و نقش آن در تفکیک حق از باطل برای مردم جوامع اثبات نشود و مادامی که گردانندگان جوامع عامل سازنده تعلیم و تربیت را به طور جدی از نظر اهداف و طرق مناسب آنها ، در متن ادارۀ اجتماع قرار ندهند کوشش ها و تکاپوهای رهبران و پرچمداران اخلاق و پیشتازان مذهب انسان ساز ............ و بی نتیجه خواهد ماند و کاری از دست کوشندگان بهداشت روانی و اصلاح روانی انسانها از طریق علمی بر نخواهد آمد. بلکه حتی هر روزی که بر تاریخ بشری خواهد گذشت در دمای پیچیده تری بر دردهای خود خواهد افزود. این بهانه که مردم معمولاً ازتشخیص حق و باطل عاجزند و درک و فهم آنان ناتوان تر از آن است که حق و باطل را تشخیص دهند و فریب معجون های آمیخته از حق و باطل را نخورند یک بهانه و فریبنده است . اگر در حالات تعدل ذهنی و روانی به این بهانه بنگریم و آن را تحلیل کنیم، خود فریبی خود را کاملاً احساس خواهد کرد. این مدعا صحیح است که اگر به عامل سازنده تعلیم و تربیت برای تفکیک حق ، اهمیت حیاتی تأمل می شوند ،

مقدمه :

نیاز بشر به تعلیم :

چرا بشر به تعلیم نیازمند است؟

ارگان اساسی تعلیم وتربیت در اسلام :

معلم ومربی

علم در لسان رآن و حدیث :

تفاوت مفهوم دانش و علم :

پاداش آموزش :

تعلیم وتعلم :

عالم بی عمل

علم بهتراست یا ثروت ؟

مراتب علم

تحصیل علم:

اهمیت محصل از نظر اسلام :

اهمیت معلم و آموزگار :

بزرگداشت دانشمندان

پرده دانش :

تعریف تربیت :

تفاوت مفهوم تربیت با تعلیم :

مفهوم تربیت و تزکیه در اسلام :

تقدم تزکیه بر تعلیم به لحاظ ارزش و اهمیت :

ضرورت تعلیم و تربیت :

اهمیت تعلیم تربیت از نظر اسلام :

جهل ونادانی :

رابطه علم و پیشرفت :

موانع کرامت:

تقوا، اساس معرفت :

شقاوت مسیر کمال نیست :

جهل و غفلت دو عامل دوری از کرامت:

کیفر مبتلایان به جهل و غفلت:

علم طریقی، اساس کرامت:

انسان کامل

علم بهتر است یا ثروت :

استمرار تعلیم و تربیت:

هدف های تربیتی در اسلام:

رابطه علم با تفکر و اخلاق:

علم یا مال:

منابع

مقاله امام علی(ع) معیار کمال

اختصاصی از یاری فایل مقاله امام علی(ع) معیار کمال دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*

فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)

تعداد صفحه:20

 فهرست مطالب

1- اهداء..............................

2- فضایل اهل بیت از لسان پیامبر(ص).....

3- فضایل امام علی(ع)..................

4- مولود کعبه.........................

5- اسوه انسانیت.......................

6- خداشناسی علی(ع)....................

7- حجت خدا بعد از پیامبر...............

8- روایات و آیات درباره علی(ع)........

9- اعتراف..............................

10- منابع.............................

مقدمه:

فضایل اهل بیت از لسان پیامبر(ص):

در کتاب اسرار ال محمد(ص) به نقل از سلیم بن قیس آمده است:

آنگاه که پیامبر خدا در بستر بیماری بود؛ فاطمه(ع) وارد شد، چون حال رسول الله را دید بغض گلویش را گرفت بصورتیکه اشک بگونه اش جاری شد. پیامبر فرمود: دخترم، چرا گریه می کنی؟ عرض کرد: نسبت به خودم و بچه هایم بعد از تو ترس دارم. حضرت در حالیکه اشک از چشمانش جاری میشد فرمود: فاطمه ام آیا نمی دانی ما خانواده ای هستیم که خداوند برای ما آخرت را بدنیا ترجیح داده... خداوند تبارک و تعالی توجهی بر زمین کرد و مرا از میان اهل زمین انتخاب کرد و به پیامبری برگزید. بار دیگر توجهی بر زمین کرد و شوهر ترا انتخاب کرد و به من دستور داد تا تو را به ازدواج وی درآورم، و او را برادر و عزیز و وصی و جانشین خود در میان امت قرار دهم.

پدر تو بهترین پیامبران و شوهرت بهترین اوصیا و بهترین وزرا است، ... تو رئیس زن های اهل بهشتی و دو فرزندت(حسن و حسین) دو پسر و آقای اهل بهشتند. و نه تن از فرزندان حسین اوصیاء من اند که پس از برادرم علی(ع) و حسن و حسین در یک مقام در بهشت هستند.

سپس فرمود: علی بن ابی طالب هشت دندان برنده و شکننده دارد(برتری هایی که هیچکس ندارد:

1- به خدا و فرستاده اش قبل از همه کس ایمان آورده.

2- به همه کتاب خدا و سنت من علم دارد.

3- تو ای دخترم همسر او هستی.

4- دو نوه ام حسن و حسین فرزندان من اند.

5- امر به معروف او.

6- نهی از منکر او.

7- خداوند به او حکمت آموخت.

8- فصل الخطاب حق و باطل را نیز به وی آموخت.

فضائل امام علی(ع):

درباره، فضائل و منزلت بالای امام علی(ع) در متون روایی مطالب زیادی آمده است که بیانگر این واقعیت است، امام علی(ع) خود بهترین یار و نزدیک ترین صحابه پیامبر بود.

سلیم بن قیس می گوید: ابوذر و سلمان و مقداد برای من روایت کردند، سپس این حدیث را از علی(ع) هم شنیدم: روزی مردی به علی(ع) فخر کرد، پیامبر(ص) به علی فرمود برادرم تو فخر کن بتمام عرب چون تو از جهت پسر عمو و پدر و برادر و روحیه و نسبت و همسر و فرزند و عمو بر همه آنان برتری داری، و همچنین رنج و مشقت تو بجان و مالت بزرگترین، حلم و حوصله و علم تو بیشتر از آنهاست. تو به خواندن کتاب خدا آشناتر و به سنت های خدا داناتر از آنهایی، دل تو شجاعتر و دست تو بخشنده تر و بدنیا بی میل تر در کوشش و اجتهاد سخت تر، اخلاقت نیکوتر، زبانت راستگوتر، محبت تو بخدا و من زیادتر از آنهاست.

ابان می گوید این حدیث را برای حسن بعدی از قول ابوذر نقل کردم، او گفت: «سلیم و ابوذر راست گفته اند. علی بن ابی طالب دارای سبقت در دین برتری در علم و حکمت و فقه و نظریه و صحت، صاحب فضیلت و وسعت در دانش و مزاج است. از جهت اقوام و دامادی، بزرگی، شجاعت، کارزار، بخشش، نفع رسانی بمردم، علم بقضاوت، خویشاوندی و گرفتاری از همه بالاتر است.»

علی در همه امورش در مرتبه عالی است رحمت و صلوات خدا بر او باد. سپس حسن بصری گریست بطوری که محاسنش تر شد.

علم و کمال

اختصاصی از یاری فایل علم و کمال دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

مقدمه :
مادامی که اهمیت تعلیم و تربیت و نقش آن در تفکیک حق از باطل برای مردم جوامع اثبات نشود و مادامی که گردانندگان جوامع عامل سازنده تعلیم و تربیت را به طور جدی از نظر اهداف و طرق مناسب آنها ، در متن ادارۀ اجتماع قرار ندهند کوشش ها و تکاپوهای رهبران و پرچمداران اخلاق و پیشتازان مذهب انسان ساز ............ و بی نتیجه خواهد ماند و کاری از دست کوشندگان بهداشت روانی و اصلاح روانی انسانها از طریق علمی بر نخواهد آمد. بلکه حتی هر روزی که بر تاریخ بشری خواهد گذشت در دمای پیچیده تری بر دردهای خود خواهد افزود. این بهانه که مردم معمولاً ازتشخیص حق و باطل عاجزند و درک و فهم آنان ناتوان تر از آن است که حق و باطل را تشخیص دهند و فریب معجون های آمیخته از حق و باطل را نخورند یک بهانه و فریبنده است . اگر در حالات تعدل ذهنی و روانی به این بهانه بنگریم و آن را تحلیل کنیم، خود فریبی خود را کاملاً احساس خواهد کرد. این مدعا صحیح است که اگر به عامل سازنده تعلیم و تربیت برای تفکیک حق ، اهمیت حیاتی تأمل می شوند ، مردم با کمال اشتیاق ، برای تشخیص حق از باطل می کوشیدند در این کوشش با آن همه استعدادهای متنوع که در تشخیص واقعیات دو قلم و انسان و جهان از خود بروز داده اند قطعاً و قطعاً موفق می شوند. مخصوصاً با نظر به این که دو نیروی فوق العاده فعل و وجدان و حقایق بسیار عالی و سازندۀ پیامبران الهی و اولیاء الله و حکمای راستین همواره در اختیارات انسان ها بوده و می توانند بهترین بهره برداری را از آنها بکنند. با کمال صراحت می توان ادعا کرد که مردم جوامع امروزی از تبلیغات گوناگون سیاسی و اقتصادی که ساخته شدۀ انسان های گسیخته از متن مردم اند تغذیه مغذی و روانی می شوند نه از حقایق این جمله را از ارلیش فروم به خاطر بسپاریم:
واقعیت های کنونی حقیقت نیستند بلکه ساخته و پرداخته تبلیغات می باشند.
نباید از یادگیری و تحصیل آگاهی در هیچ شرایطی استنکاف نمود :
معلم و شاگرد نباید از یادگیری و استفاده علمی از افرادی که در مقام و مرتبت ، سن، شهرت ، دینداری و یا علوم دیگر ،پائین تر و پست ترند استنکاف ورزند . بلکه باید از هر کسی که استفادۀ علمی از او امکان پذیر است بهره ای بدست آورند.
پیامبر اکرم (ص) فرمود: حکمت و دانش ، گمشدۀ افراد با ایمان است . یک فرد با ایمان انگاه که علم وحکمت را در هر جا بیابد ؛ برای دست یابی بر آن ، از همه افراد دیگر شایسته تر و سزاوارتر است . انسان در هر شرایط و مقام و در هر مرحله ای از مراحل ، باید پرسان و جویا باشد و در هیچ مرتبه ای از مرابت علمی و خویش ، از سوال و پرسش باز نماند و از سوال کردن به منظور یادگیری صحیح ، شرم و حیا ننماید و هیچ معصیتی بدتر از جهل نیست بلکه منبع و مادۀ جملۀ معاصی ، جهل است و آنچه که فرمود : الحیاء تمنع الرزق ، همین معنی است که هرکس که شرم دارد که طلب علم کند ، از رزق جانی محروم ماند .
هرکس که شرم دارد که کسب کار کند ، از رزق جهانی ممنوع ماند و اغلب کسانی که از دین یا دنیا محرومند از اینند و ایشان دو طائفه اند :
طائفه اولی به کاهلی ، از رزق جانی که علم است ممنوعند و این کاهلی را شرم نامند.
طائفه دوم به جاهلی ، از رزق جهانی که اسباب معشیت است ممنوعند و آن جاهلی را شرم نام کرده اند .
نیاز بشر به تعلیم :
تعلیم ، اساس و بنیادی است که قوام و پایداری دین و آئین بر روی آن استوار شده است . جامعۀ بشری از طریق تعلیم می تواند از کسادی و نابودی کالا و سرمایه های علمی پیشگیری کند. بنابراین تعلیم و انتقال اندوخته های علمی به دیگران از مهمترین عبادات و بلکه مؤکدترین واجبات کفائی است . خداوند متعال فرموده است :
واذ اخذ الله میثاق الذین و اونوا الکتاب لتبیننه للناس و لا تکتمونه
و آنگاه که خداوند با مردمی – که نبشتار آسمانی دراختیار انان قرار گرفت پیمان بست که باید محتوای آنرا برای مردن تشریح کرده و از بازگو کردن ان کتمان نورزید (و آنرا به دیگران تعلیم دهید).
چرا بشر به تعلیم نیازمند است؟
مرحوم شهید ثانی قدس سره ، در مقدمۀ فوق الذکر ، ضرورت و لزوم امر تعلیم را گوزد کرده است . چون علوم معارف بشری از طریق وراثت قابل انتقال نیست . تمدن و فرهنگ یک میراث بیولوژیکی نیست که نسلهای بعدی از نسلهای گذشته بدون کوشش در یادگیری از انها بهره مند گردند بلکه تمدن و فرهنگ یک میراث اجتماعی است که باید فعالیت بشر را برای صیانت و پیشبرد آن مداومت و استمرار یابد . اگر مدم هر عمری بخواهند معارف و معلومات و عقائد و راه و رسم خود را به نسل های بعدی منتقل سازند ناگزیرند مسامی و کوششهائی در راه تعلیم و تربیت فرزندان خود مبذول دارند.
غزالی می گوید : اگر دانشمندان و معلمین نمی بودند ، مردم همچون چهار پایانی زیست می کردند ، یعنی مردم در سایۀ تعلیم از مرحلۀ حیوانی به مقام انسانی ارتقاء می یابند .
در اشعار منسوب به امیرالمومنین (ع) چنین آمده است :
لوکان هندالعلم یحصل بالمثنی ماکان یبقی فی البریه جاهل
اجهد و لاتکسل و لاتک غافلاً قندامه القبی لمن یتکاسل
اگر این علم دانش از طریق امید و آرزو بدست م یآمد ، در میان جامعۀ بشری ، هیچ فرد نادان و بی سوادی ، باقی نمی ماند .
بکوش و سستی مکن و غافل مباش زیرا پشیمانی عاقبت برای کسی است که خویشتن را به سستی و تن آسانی وا می دارد .
نیاز بشر به دین و ایمان در تعلیم و تربیت :
در قرآن کریم که از پیامبر اسلام به عنوان معلم و مربی بشر معرفی شده است چنانکه گوید :
هوالذی بعث فی الامیین رسولاً منهم تیلوا علیهم آیاته و یزکهیم و یعلمهم الکتاب و الحکمه وان کانوا من قبل لفی ضلال مبین . در این آیه یاداوری شده است که خداوند از میان خود مردم ، پیامبر و فرستادۀ خود را برانگیخت تا آیات خدا را بر آنها بخواند ، و آنها از تربیت و تهذیب نحوه و کتاب خدا را به آنها تعلیم دهد. هدف دین ، تربیت افرا عتدین است،عتدین کسی است که معنی و حقیقت دین را درک کرده ، و تعالیم دینی ، راهنمای او در زندگی باشد و دین م یخواهد که شخص دارای وجدانی زنده و حساس و قلب و درونی بیدار و ااثر پذیر بوده و خویشتن را همین اعمال خود بداند :
کل نفس بماکسبت رهنیته . هر کس در گرو چیزی است که خود فراهم کرده است .
دین دارای ریشه فطری در اعماق نفس انسانی است و این نیاز فطری وقتی بروز می کند که انسان با اسرار و رمزهای پیچیده ای در جهان ، مواجه می شود و همین امر تمام افراد بشر را واداشت تا پاسخ و راه حلی برای آنها بیابدذ ، این پرسشها و پاسخ ها دارای ارتباط وثیقی بادیدن است و نهاد دینی است که این سوالها را مطرح نموده و تعالیم دینی است . که پاسخ آنا را ارائه می دهد و همینجا است که انسان احساس نیاز به دین می نماید . نیرومندترین عاملی که می تواند هر گونه اضطراب و نابسامانی درون انسان را به آرامش و اطمینان مبدل سازد و مناجات با خداوند و ذکر پروردگار است ما این حقیقت را در آیه : اتل ما اوحی الیک من الکتاب و اقم الصوه ان الصوه تنهی هن المعنشاء و المذکر و لذکرالله اکبر و الله یعلم ، تصنعون . باری نیاز بشر به دین مسئله ای است که برای همه ، مسلم و آشکار است و این حقیقت منحصر به عمر و دورۀ خاصی نیست بلکه بشر در تمام عصرها این احتیاج را بسادگی احساس می کرده و در هر دوره ای چنین احساسی را داشته و دارد.
ضرورت دین درعمر ما لازم ترین ضروریات زندگانی بشر است تنها عامل دین و ایمان است که می تواند انسانیت انسان را حفظ کرده و پیشرفت را از سقوط و انحطاط نگاهدارد حتی ضرورت دین و ایمان در عصر ما بیش از هر عصر دیگری احساس می شود زیرا که بشر به پیشرفتهای شگرفی در مسائل مادی نائل آمده است شایسته است بشر به نیروی دین و ایمان متکی باشد .
ارگان اساسی تعلیم وتربیت در اسلام :
مبانی تعلیم و تربیت در اسلام و معنی دارد :
1. عبادت است از منابع اولیه اسلام که بازگو کننده انسان آن چه که مست و انسان آن چنان که باید باشد است .
که این منابع اولیه عبارتند از کتاب قرن – سنت پیامبر اکرم – اجماع دانشمندان و فقهای متقی – عقل .
2.عبارت است از اصول و قواعد و هدفهایی که در اسلام برای تعلیم و تربیت مورد بهره برداری قرار می گیرند . این اصول و قواعد و هدفها عبارتند از آن قضایا و دستورات کلی که از منابع چهار گانه فوق اتخاذ شده و با تحقیقات و تطبیقات تجربی و مشاهدات مورد استفادۀ مربیان و معلمان است .
معلم ومربی
اولین معلم و مربی انسانها خداست . معلم حقیقی هر واقعیتی کهقابل درک برای انسان و در فراگیری وی موثر است خداست زیرا اوست که تمامس نیروهای درک کننده و همه عوامل به وجود آورنده علم را در انسانها به وجود می اورد . به طور کلی ، قرار دهندۀ خلقت آدمیان با وضع و ساختمان مخصوص مغزی و هویت روانی حواس درونی و برونی طبیعی ، که خود علت فراگیری معلومات است خداون جلت عظمته است . علم به این معنی از خدا شروع و به خدا پایان می یابد .
نخستین معلم خداست اکنون می گوییم نخستین مربی نیز خداست زیرا :
اولاً با نظر دقیق به این حقیقت که قرار دادن خلت بشر به گونه ای که استعداد تحول از حالی به حال کامل تر را داشته باشد و از یک عرب بیابانی ابوذر غفاری ساخته شود و سنایی شاعر معمولی خود محور به حکیم سنایی غزنوی مبدل شود خود اثبات کننده اسن است که اولین مربی حقیقی خداست .
ثانیاً ، خداوند متعال عقل و قلب را در درون اولاد آدم (ع) نه تنها برای اصول آنان به آگاهی ما آفریده است بلکه دو عامل درونی گردیدن نیز هستند . آیا عقل یک انسان آگاه رشد و تکامل خود را از آن انسان مطالبه نمی کند آیا این قلب انسن نیست که می گوید برخیز ، برخیز از خاک تا اگاه شوی از جان پاک ، آگاه شو از جان پاک تا بدانی و از کجا امده ای و به کجا می روی تا مسیر حقیقی خود را که اناالله وانا الیه راجعون است دریابی . با حرکت در چنین مسیر است که قانون گردیدن خود را در می یابی .
ثالثاً خداوند سبحان با ارسال و رسولان وانبیا همان گونه که آیات قرآن مجید در موارد متعددی بیان می دارد ، به اضافه تعلیم ، تزکیه و تربیت انسانها را انجام می دهد . گفتیم که اولین معلم خداست به اضافه دلایل فوق آیاتی متعدد از قرآن این قضیه را به وضوح کامل اثبات می کند مانند:
1. و خداوند همۀ واقعیات را به آدم علیه السلام تعلیم فرمود . (سوره بقره ، آیۀ 31)
2. خداوند تعلیم کرد به انسان ان چه را که نمی دانست . (سوره علق ، آیه 5 )

علم در لسان رآن و حدیث :
علم در لسان قرآن و در روایات معصومین – علیم الصوه و السلام – با معانی و توضیحات متعددی ترجمه و توصیف شده است که هر یک ویژگی و وجهۀ خاصی از علم را معرفی کرده و در عین حال نوید ویژگی های دیگر می باش در اسلام از علم به نور ، دلیل ، حجت ، معرفت ، ادراک حقیقت و شعور تعبر شده است و به اوصافی مثل اما العقل ، امام العمل – قائد مصباح العق – جمال – غنی – اصل هر خیر – بالاترین مرتبه در هر مقام بلند حیاه – نگهبان و حافظ – میراثی گرامی – بهای وجود انسان – وامثال آنها توصیف شده است و غنی ، جود – مهابت – سلامت – قرب – حیاء – رفعت – خشیت – شرف – حکمت و امال انها ، میوه و نتایج علم شمره شده است .
تفاوت مفهوم دانش و علم :
اگر رسول خدا (ص) فرمود که العلم نور یقذفه الله فی قلب من یشاء . پس علم نوری است خدایی و دانش مفهومی عام از آموخته ها را ارایه می کند بنابراین :
1. واژه دانش در مجاورت و همسایگی با علم ، پرمضاتر می شود ، همسایگی و مجاورت دانش چیزی به مفهوم علم می افزاید.
2. دانش ، عصاست و نیازمند به دستی که او را نگه دارد، اما علم نور است و نیاز به تکیه گاه ندارد .
3. دانش به هر آموخته ای گفته می شود اما علم به هر آموخته ای که موجب تابش نور خدا در دل باشد اطلاق می شود.
4. واژه دانش فرهنک قرآن و روایات را همراه ندارد اما واژه علم به اقیانوس مفاهیم عرفانی و قرآنی متصل است .
5. مفهوم دانش ، بهچراغ راهنما در خیابانهای ذهن میماند اما مفهوم علم ، طلوع خورشید در اسمان دل را می رساند .
6. معادل و ترجمه دانش فقط یک کلمه است اما معادل و ترجمۀ یک فرهنگ به وسعت عرفان است .
7. موضوع علم و دانش یکی است ، اما نتیجۀ علم و دانش دوتاست .
8. خانۀ دانش ذهن است اما فرودگاه علم قلب است .
9. واژه دانش ، شناسنامه ندارد و هر دانش اندوخته ای می تواند آن را به خود نسبت دهد اما واژه علم ، فرزند وحی است و تنها روشن ضمیران و عالمان عاقل ، منسوب به اویند.
10. واژه ها مرگ و میر دارند ، واژه رانین را اگر تنها گذارند ، خواهد مرد و در گورستان فرهنگنامه ما مدفون خواهد شد واژه دیگری بیانگر مفهوم دانش خواهد شد اما واژه علم را اگر تنها گذراند همچون عیسی مسیح (ع) به آسمانی که از آن فرود آمده است ، عروج خواهد کرد و به ملکوت معارف قرآنی باز خواهد گشت .
پاداش آموزش :
عبدالرحمن سلمی به فرزند حضرت حسین (ع) سوره حمد راآموخت وقتی کودک در حضور پدر ، سوره را خواند حضرت حسین (ع) علاوه بر پول پارچه ای که از راه حق شناسی به معلم طفل داد دهان آموزگار را از دو پر کرد.
فقیل له فی ذلک فقال علیه السلام : و این یقع هذا من عطائه یعنی تعلیمه ؟
کسانی ازاین همه عطاء تعجب کردند و در آن باره از حضرت رسول سوال نمودند.
حسین (ع) در جواب فرمود : کجا پاداش مالی من ، با عطای آموزش این معلم برابری می کند ، یعنی خدمت تعلیم سورۀ حنمد از اعطای من ارزنده تر است .
جهالت :
در گذشته و حال افراد نادانی بوده و هستند که بر اثر جهالت و نا آگاهی یا بهانگیزه خود پرستی و حب جاه ، مردمی نادانتر از خود را با کارهایی ناصحیح اغفال نمودند ، خویشتن را محبوب انان ساختند و قلوبشان را به تسخیر خود در آوردند و دراینجا نمونه ای را که حضرت جعفر بن محمد (ع) خود ناظر آن بوده و شرح داده به عرض خوانندگان محترم می رساند. امام (ع) می فرماید: کسی که از هوای نفس خود پیروی کند ورائی باطل خود را با اعجاب نیگرد، همانند مردمی است که شنیدم گروههایی از اقوام مختلف تعظیم و توصیفش می نمایند . علاقمند شدم او را ببینم به گونه ای که مرا نشناسند تا بدانم وزن و ارزشش چقدر است . روزی در محفلی او را دیدم که مردم گردش جمع شده بودند و با گفته های خود مردم را فریب می داد تا انکه راه خود را کج کرد و از مردم جدا شد من پی او رفتم طولی نکشید به خباری رسید و قرصه نان او را برداشت به صورت سرقت . سپس گذر کرد به انار فروشی رسید او را نیز اغفال نمود و دو انار از او برداشت به صورت سرقت . باز پی او رفتم تا به مریضس گذر کرد دو قرصۀ نان و دو انار را نزد او گذارد و رفت دنبالش رفتم در صحرا به لقمه ای رسید ودر انجا توقف کرد . پیش رفتم وگفتم : ای بندۀ خدا، من از تو چیزی هایی را شمیده بودم دوست داشتم تو را ببینم و دیدم لکن از تو کارهایی مشاهده کردم که دلم را اشغال نمده است . گفت ان چیست؟
گفتم : از خباز دو قرص نان دزدیدی و از انار فروش دو انار .
گفت : چه فایده دارد شرافت اصلی برای تو با جهلی که به کتاب خداداری؟
گفتم جهل من به کتاب خداوند چیست ؟
گفت : در قرآن شریف آمده: هر کس یک حسنه بجا آورده ده برابر اجر دارد و هر کس مرتکب یک گناه شود جز کیفر یک گناه ندارد . من وقتی دو نان دزدیدم دو گناه کردم و چون دو انار دزدیدم دو گناه دیگر مرتکب شدو و چون انها را صدقه دادم از چهل حسنه بر خوردار گردیدم چهر گناه را از چهل حسنه کم کن سی و شش حسنه باقی می ماند .
حضرت فرمود : به او گفتم تو به کتاب خداوند جاهلی ، مگر نشنیده ای که باری تعالی فرموده :
انما یتقبل الله من المتقین . عمل اهل تقوی مورد قبول خداوند است .
تو با دزدی دو قرص نان دو گناه کردی و با دزدی دو انار دو گناه مرتکب شدی وقتی آنها را بدون اجازه صاحبانشان به دیگری دادی ، چهار گناه دیگر بر چهار گناه اول افزودی و چهل حسنه بر چهار گناه اضافه نکردی .
تعلیم وتعلم :
هیچ دینی با اندازه دین اسلام درباره کسب علم و دانش تاکیده نکرده است . باعبارتی فصیح بیاناتی عالی و جملاتی تکان دهنده مردم را برای بدست آوردن گوهر دانش تحریص و ترغیب نموده است . البته اسلام بهمین عنوان که به تعلم یعنی فراگرفتن دانش امر کرده به تعلیم یعنی اموختن و یاد دادن دانش به دیگران توصیه فرموده است و همین دو وظیفه حتمی است که نادان و بس سوادی را بفرا گرفتن و دانشمند و با سواد را به بذل علم وامی دارد و با این فعالیت دو جانبه ریشه درخت بی ثمر جهل و بیسوادی کنده شده و بجای آن درخت خرم و بارور دانش نمو می کند . اجتماع بشری در سایه و پناه این درخت باوج تعالی رسیده و با استفاده صحیح از علم محفوظ می گردد.
علی (,) فرمود : مااخذ الله علی اهل الجهل ان یتعلموا حتی اخذ علی اهل العلم ان یعلموا.
خداوند از نادانان پیمان نگرفت که دانش بیاموزند مگر بعد از آنکه از دانایان پیمان گرفت کهدانش یاد دهند .
عالم بی عمل
آدمی برای کسب دانش همت می گمارد تا بوسیلۀ دانش قلب خود را روشن کند و معرفت و بینشی نسبت به امور پیدا نماید و را و رسم زندگی را بیاموزد و هم دیگران را از فضیلت خویش بهرمند سازد و اگر کسی زحماتی در راه تحصیل علم کشید ولی آن علم را بکار نبرد و خودش و دیگران از ان استفاده ای نکردند، نتیجه ای از زحمات خود نبرده و آن علم را از دست خواهد داد .
از این جهت بزرگان گفته اند : هر چه علم بیشتری بخوانی ، چون عمل در تونسیت نادانی . و باز مثل زده اند: عالم بی عمل مانند درخت بی ثمر است و نیز آورده اند : بعمل کار بر آید به سخندانی نیست . ولی بالاتر از همه این مضامین در این مورد مضمون عالی سخن علی علیه السلام است .
علی (ع) فرمود: العلم مقرون بالعمل . فمن علم عمل و العلم یهتف بالعمل . فان اجابه و الا ارتحل عنه . علم با عمل توام است پس از کسیکه علم آموخت عمل هم خواهد کرد ، زیرا علم عمل را صدامیزند اگر عمل جئاب داد علم ثابت و پا برجا می ماند و گرنه می رود .
علم بهتراست یا ثروت ؟
آنانکه در صدد تحقیق مطالب بوده و میل داشته اند تا سر حد امکان ، حقایق را درک کنند گاهی موضوع قدرتها راپیش کشیده و درباره آنها قلک فرسائی کرده اند . از جمله قدرتها قدرت قلم و شمشیر است که بعضی آنها را سبک و سنگین کرده و نتیجتاً یکی را در میدان سنجش برنده دانسته اند . حتی این مطلب در ادبیات عرب فصلی را بنام : مناظره السیف و القلم – گفتگوی شمشیر و قلم اشغال کرده است . یکی دیگر از قدرتها قدرت علم و مالی است . مسلماً علم و مال برای آدمی سرمایه و پشتیبان است . دانش ، سرمایه ای عضوی و دائمی و دارائی سرمایه ای مادی ولی در معرض نیستی است و همیشه این بحث بمیان می اید که آیا دانش بهتر است یا مال ؟ هر کدام از طرفداران علم و مال برای اثبات نظریه خودشان دلیل و برهانی اقامه کرده و تا حدودی وضع را روشن کرده اند . ولی البته اگ رمیان این دو موضوع مقایسه دقیقی بعمل آید مزایا و برترهایی هر یک از انها واضح تر و آشکار تر می گردد. علی (ع) فرمود :
العلم خیر من المال العلم یحرسک و انت تحرس المال . و المال تنمقصه النفقه و العلم یزکو علی الانفاق و العلم حاکم و المال محکوم علیه هلک خزان الموال وهم احیاء و العلماء باقون ما بقی الدهر اعیانهم مفقوده و امثالهم فی القلوب موجوده . علم از مال بهتر است . چه علم ترا از لغزش و انحراف نگاه میدارد و تو مال را از خطر حفظ می کنی مال بواسطه خرج کردن کم می شود و علم بواسطه خرج کردن ( آموختن به دیگران ) زیاد می شود علم حاکم و مال محکوم است آنانکه مال را جمع و نگاهداری کردند اگر چه زنده اند ولی نابود و بی اثر اما دانشمندان تا جهان باقی است باقی هستند کالبد آنان در اثر مرگ از بین می رود ولی صورتهای ایشان در دل مردم موجود است .
مراتب علم
علم یکی از مواهب عالیۀ پروردگار جهان است . بشر باین موهبت مقفر شده است تادر تاریکهای زندگی مشعلی فروزان فرا راه خویش و دیگران داشته باشد آیا سزاوار است ادمی با داشتن چنین راهنمائی خود را اصلاح نکرده و بفضائل اخلاقی آراسته نسازد؟ و فقط اندوخته های علمی خویش را بزبان جاری ساخته و در هر مجلس و محفل که قدم نهد با بیان و گفتار خویش این گوهر گرانبها را به دیگران ارزانی دارد ؟ خیر! بلکه سزاوار است که دانش و بینش اعمال ورفتار ادمی را د رجهت صحیحی رهبری کند و مفاسد و معایب او را مرتفع سازد و خلاصه از حرکات و سکنات آدمی آثار دانش و بینش مشهود باشد . کسانیکه این استفاده را از علم خود نکنند بخودشان و علم ستم کرده و قدر و رتبه علم را آنطوری که شاید و باید نشناخته اند .
علم (ع) فرمود: او ضلع العم ما وقف علی السان و ارفعه ما ظهر فی الجوارح و الارکان .
پایین ترین مرتبه علم آنستکه بر زبان متوقف گردد و بالاترین مرتبه علم آنستکه اثر آن در اعضاء و جوارح آشکار شود .
تحصیل علم:
یکی از صفات پسندیده روحی داشتن علم است و فضیلت و برتری دانا برنادان از افتاب روشن تر است . آنچه انسان را از سایر حیوانات امتباز می دهد نیروی عقل و زیور علم است حیوانات دیگر هر کدام طبق ساختمان ویژه خود دارای غریزه های ثابتی است که بطور یکنواخت نیازمندیهای زندگی خود را مطابق انها رفع می کنند و هرگز در زندگی آنها امیدی بترقی و تعالی نیست و نمی توانند درهای تازه ای بروی خود و دیگران باز کنند . تنها انسان است که بواسطه نیروی فرد هر روی معلومات تازه ئی بر معلومات گذشته خود می افزاید و با کشف وقوانین طبیعت و ماوراء طبیعت هر زمان ارزش و رونق تازئی بزندگی مادی و معنوی خود م یدهد به ادوار گذشته نظر افکنده برای آیندۀ خودو دیگران پایه گذاری می نماید. اسلام بیش از همه نظانات اجتماعی جدید و قدیم همه ادیان و شرایع مردم رابهفراگرفتن علم و دانش تشویق و ترغیب نموده است اسلام برای پی ریزی یک فرهنگ اسامی تحصیل علم را بر هر زن و مردم مسلمان واجب د ریان مورد دستورهای فراوانی از پیغمبر اکرم و پیشوایان دینی رسیده است . تحصیل علم و دانش در اسلام اختصاص به طبیعتی و یا جنسی ندارد و بلکه فرضیه تحصیل علم یک فرضیه عمومی و همگانی است و نیز می فرماید از گهواره تا گور در اموختن دانش بکوشید.
هر فرضیه دینی وقت خاصی دارد و در همه انها بلوغ شرط است یعنی مکلف باید بالغ باشد مادامیکه بالغ نشده وجوب نیست و بعضی از واجبات دینی در دورانپیری و ناتوانی از انسان برداشته می شود ولی تحصیل علم و فراگرفتن دانش از روزیکه انسان از مادر متولد می شود و تا روزیکه از دنیا میرود باصطلاح در همه مراحل عمر انسان واجب است . روی این اصل مسلمان بابد در همه عمر خودعلم و دانش فراگیرد و هر روز بر معلومات خود بیافزاید و نیز می فرماید بدنبال علم بروید اگر چه در چین باشد.

فرمت این مقاله به صورت Word و با قابلیت ویرایش میباشد

تعداد صفحات این مقاله   63 صفحه

پس از پرداخت ، میتوانید مقاله را به صورت انلاین دانلود کنید

پایان نامه بررسی تطبیقی اثری از کمال الدین بهزاد با شعری از بوستان سعدی

اختصاصی از یاری فایل پایان نامه بررسی تطبیقی اثری از کمال الدین بهزاد با شعری از بوستان سعدی دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

                   بررسی تطبیقی اثری از کمال‌الدین بهزاد با شعری از بوستان سعدی

   چکیده:

     نقاشی ایرانی که با عنوان نگارگری شناخته شده است، بیشتر دارای مضامینی عاشقانه ‌- عارفانه و مذهبی است این مضامین برگرفته از شعرها و نثرهای ادبی می‌باشد که با خلاقیت هنرمند ایرانی عناصر اصلی آن به تصویر در آمده است.

     نخستین چیزی که در بررسی آثار ادبی و هنری نظر ما را به خود جلب می‌کند صورت عینی و مادی آن است. شعر و ادبیات از دیر باز متوجه خواست‌های متعالی بشر در زمان‌ها و مکان‌ها بوده که در اشعار شاعرانی چون سعدی جاودانه شده و عنوان شعر جهانی به آن اطلاق گردید.

شعر یوسف و زلیخا از بوستان سعدی که توسط هنرمند نقاش کمال‌الدین بهزاد ترسیم شده است، نمونه خوبی برای بیان ارتباط بین شعر و نقاشی می‌باشد. بدین ترتیب که سعدی شاعر بزرگ ایرانی این داستان قرآنی را با تخیّل و ذهنیات خود به صورت عناصر لفظی بیان کرده و بهزاد این شعر را با توجه به اعتقادات و برداشت‌های ذهنی خود با عناصر بصری به تصویر کشیده است. زبان شعر از معنا مایه می‌گیرد به همین دلیل اسباب ایجاد شعرْ مبنایی معنایی دارد و نقاش هم در استفاده از شعر علاوه بر جنبه‌های معنایی به جنبه‌ی نمادین و استعاری آن نیز توجه می‌نماید.

     کلید واژه:

   ادبیات، شعر، قصه، عناصر بصری و لفظی، تخیّل، نگارگری

مقدّمه:

   پیوند بین نقاشی ایرانی و ادبیات را می‌توان به وفور در آثار هنرمندان نقاش دید. بدین جهت در این مقاله به بررسی تطبیقی یکی از شاهکارهای نقاشی ایرانی با عنوان «یوسف و زلیخا» اثرکمال‌الدین بهزاد و شعر شاعر بزرگ سعدی با همین عنوان پرداخته شده است تا بیان گردد که این پیوند در چه زمینه و با چه عنصری «لفظی یا بصری» در هنر نقاشی پدیدار گردیده است؟ و آیا هنرمند نقاش در این اثر تمامی عناصر شعر را جزء به جزء، به عنصر بصری و عینی تبدیل نموده یا مفهومی کلی از شعر را به عنوان موضوع انتخاب کرده و سپس تخیّلات و برداشت‌های ذهنی خود را با آن در آمیخته است؟ و دیگر اینکه نقاش مضمون «عاشقانه - عارفانه» را چگونه به تصویرکشیده است؟

   شایان ذکر است برداشت‌های شخصی اینجانب نیز در موضوعات تطبیقی شعر و نقاشی بوده که در حد توان بیان گردیده است.

   ضمنا موارد زیر در انتهای مقاله آورده شده است:

   1- شعر سعدی و اثر کمال‌الدین بهزاد.

   2- تعاریف لغات و توضیحات بیشتر با ارجاع به منبع.

   3- تصاویر و توضیح پروژه عملی با عنوان تجلی عاشورا در مخلوقات با دیدی امروزی و توجه به مبانی نقاشی ایرانی.

     اما در مقام عذرخواهی از استاد گرامی جناب آقای دکتر ضرغام به جهت کاستی‌های آن و جلب راهنمای و ادامه بذل محبت ایشان از خواجه مدد می‌گیرم:

         به کوی میکده گیران و سرفکنده روم                             چرا که همین شرم آیدم زحاصل خویش

ادبیات و شعر

   هر مفهومی که از ادبیات در ذهن داشته باشیم در جستجوی بیرونی خود برای یافتن عین مرتبط با آن مفهوم خواه‌ناخواه به آثار ادبی، اعم از شعر و نثر می‌‌رسیم یعنی غزل، رباعی، رمان، داستان و… که همگی عین ادبی یا مصداق خارجی مفهوم ذهنی ادبیات‌اند. پس برای شناخت ماهیّت ادبیات باید سراغ همان مصداق‌های خارجی ادبیات رفت. در بررسی هر شعر یا هر نثر به عنوان یک اثر ادبی با یک پدیده‌ی هنری، نخستین چیزی که نظر ما را به خود جلب می‌کند صورت مادی یا شکل عینی آن است.

   ادبیات هنری لفظی است و پدیدهایی را خلق می‌کند که خود معنادار هستند. "اما شعر در ادب فارسی کلامی موزون و خیال‌انگیز و در عرف مردم کلامی موزون و مقفی، است و الفاظ مهمل و بی‌معنی را هر چند که دارای وزن و قافیه باشند شعر نمی‌شمارند. شعر بر درونه «محتوا» زبان استوار است و زبان شعر از معنا مایه می‌گیرد و این چنین است که شعری جهانی می‌شود. «شعر جهانی» به اشعاری گفته می‌شود که از خواست‌های متعالی بشر در همه‌ی ‌زمان‌ها و مکان ها سخن می‌گوید و موضوعاتی که انسان در هر مکان و زمان به آن نیازمند است و برای همیشه در تاریخ ادبیات ملت‌ها جاودانه خواهد بود مثل اشعار مولانا حافظ و سعدی و... ." (شمیسا، 1381، ص212)

چنانچه بخواهیم شعر یوسف و زلیخا را در حیطه انواع ادبی مورد بررسی قرار دهیم این شعر از نوع «قصّه» است." قصّه معنای دوگانه‌ای دارد و از ریشه «قص یقص قصاً» به معنی «کوتاه کردن» است که مخصوصاً در مورد«مو‌» به کار می‌رود. «قص الشعر» یعنی مو را بریده و کوتاه کرد و لذا حافظ می‌گوید:    

معاشران گره از زلف یاد باز کنید                  شبی خوش است بدین قصّه‌اش دراز کنید" (شمیسا، 1381، ص213)            

   این لفظ«قصّه» در قرآن نیز به کار رفته و داستان یوسف (ع) «احسن القصص» خوانده شده است. «یوسف و زلیخا» از جمله قصص قرآنی است که سعدی در بوستان خود قسمتی از این قصه‌ی بزرگ را با زبان شعر بیان کرده و بعدها کمال‌الدین بهزاد این شعر زیبا را به تصویر کشیده است.

   "هدف از قصّه ارائه اندیشه‌ی عرفانی (1) یا اخلاقی، است مانند داستان منطق‌الطیر عطّار که می‌توان آن را معادل نوول اندیشه (thenorel of Ideas) محسوب داشت و گاهی قصّه‌ها به صورت مجموعه‌ای از ماجراهای گوناگون‌اند و جنبه سرگرم کنندگی دارند مانند هفت‌پیکر نظامی که در این صورت معادل نوول حوادثند (Thenave of Indertdn) صحنه‌ها در قصّه کنار هم مجموعاً مانند یک پرده نقاشی یا صحنه مینیاتور است بدین معنی که هم دنیا به صورت سهل‌الوصولی در دسترس است و هم موقعیت‌ها و مکان‌ها و زوایا در یک سطح کنار یکدیگر قرار گرفته‌اند.

   عناصر قصّه‌های ایرانی:

1- دایه‌یی که در بین عاشق و معشوق به صورت پنهان ارتباط ایجاد می‌کند.

2- کودکی که رمز مرگ، نابودی، جادو و مخاطرات است و قهرمان در تعقیب آن به قصر جادوگر می‌رسد و مکان معشوق را می‌یابد و گاهی به جای گور جانوران دیگر مثلاً آهو عمل هدایت جادویی را برعهده دارند.

3- صحنه‌یی از بزم دختران در دشت و باغ

4- درویشی«نماینده‌ی نیروهای عینی» یا جوانمردی به قهرمان کمک می‌کند گاهی به جای درویش سخن از یکی از اولیا الله یا پیغمبر (ص) «ورقه و گلشاه» با حضرت علی (ع) یا خضر است.

5- صحنه‌ی که در آن قهرمان به لباس مبدّل در می‌آید.

6- وجود یک تاجر ثروتمند در قصه

7- جادوگری (دجّال، دیو، ضد قهرمان، یا کسی به ضد قهرمان کمک می‌کند) معشوق را اسیر کرده است.

8- وصف باغی بزرگ، جست و جو برای یافتن گنج

9- سفر به شهری غریب

10- وصف قصری بزرگ

11- پادشاهی بی‌خبر و وزیر مکار

12- بزرگ شدن عاشق و معشوق با هم از کودکی و جدا شدن در جوانی

13- جواب دادن عاشق به پرسش‌های پدر معشوق که گاهی پادشاه است و یا خواست‌های او را در برآوردن

14- کسی هر شب قصه‌ای نقل می‌کند مثلاً در هفت پیکر." (شمیسا، 1381، ص214- 216- 220)

   نگارگران نیز درآثار خود از این قبیل عناصر و موضوعات استفاده می‌کردند.

   ساختار و عناصر تشکیل دهنده قصص

   در قصص قرآنی سه عامل برجسته وجود دارد: شخصیت، رویداد، گفتگو، در بعضی از قصّه‌های قرآنی گفتگو در شکل‌گیریشان نقش تعیین کننده‌ای دارد مانند: قصّه «یوسف و زلیخا».

   حرکت، زمان و مکان در قصص نقش تعیین کننده‌ای دارد که مثلاً در داستان حضرت یوسف (ع) حرکت با درخواست برادران حضرت از پدرشان برای بردن او به صحرا آغاز می‌شود و زمان با انتخاب شب برای رساندن خبر گم‌شدن حضرت یوسف (ع) به حضرت یعقوب (ع) نقش می‌‌یابد «وجاوا اباهم عیشاء یبکون» «شبانگاهان نزد پدر خویش آمدند در حالی که می‌گریستند.» (2)

   آنچه گفته شد، در شعر و نقاشی این داستان قرآنی یوسف و زلیخا به وضوح دیده می‌شود به طور مثال مکان در شعر سعدی همانند قرآن مصر می‌باشد و علت گفتگو یوسف و زلیخا دقیقأ از قرآن برداشت شده است.

   شایان ذکر است نقاش آنچه به تصویرکشیده به طور کامل از شعر سعدی برداشت نموده است و ابیات گنجانده شده در ترکیب‌بندی اثر، بیانگر همین مطلب است. بنابراین ابتدا شاعر داستان را به هنری حسی به نام شعر تبدیل و سپس نقاش آن را به هنری بصری تبدیل نموده و به تصویر کشیده است، بنابراین نقاشی حاضر مخلوطی از تخیّل شاعر و برداشت هنری نقاش از این قصّه قرآنی است.

"یوسف تجسم زیبایی الهی و زلیخا مظهر عشقی سرکش و مسلط و مجموعه‌ی داستان گویای روح تصرف شده‌ای است که از عشق آفریده، آغاز و به فضایی در آفریدگار منتهی می‌گردد." (ثروت عکاشه،1380، ص149)

این مقاله به صورت  ورد (docx ) می باشد و تعداد صفحات آن 54صفحه  همراه با عکس آماده پرینت می باشد

چیزی که این مقالات را متمایز کرده است آماده پرینت بودن مقالات می باشد تا خریدار از خرید خود راضی باشد

مقالات را با ورژن  office2010  به بالا بازکنید .