موضوع سبّ ولعن از مسائل نخستین در جهان اسلام بلکه در عالم بشری و مورد ابتلای جوامع مسلمانان و غیر مسلمانان می باشد،و ابعاد اخلاقی، اجتماعی و سیاسی وسیعی دارد، و جنبه های روانی و تبلیغاتی آن چشمگیر وقابل بحث و بررسی فراوان می باشد.
پس این موضوع از تاریخچه وقدمت طولانی برخوردار است وچنانچه خاطر نشان خواهیم نمود این موضوع حداقل در درون جامعة اسلامی ودر برخورد با پیروان و مسالک مختلف مطرح و مورد ابتلاء بوده و هست.
مسئله مهمی که در اینجا مطرح خواهد شد این است که متأسفانه موضوع سبّ ولعن کاملاً تفکیک نشده و در مواردی خلط مبحث شده به طوری که عده ای با حسن نیت لعن و ناسزا را هر دو فی حد نفسه عملی ممنوع می انگارند،در صورتی که این دو با هم متفاوتند هم در مفهوم و هم در حکم و هر کدام مصادیق متفاوتی دارند،سبّ وناسزا مطلقاً ممنوع است حتی به دشمن بدخواه وکافر.چنانکه قرآن تصریح دارد،و اما لعن در مواردی مجاز است و موارد مجاز و عدم جواز آن در قرآن وسنت به تصریح آمده است.وهدف ومحور اصلی بحث ما در این پروژه همین مطلب است که ابتداء به تفکیک این دو موضوع بپردازیم و ان گاه واژه های مرتبط به ان را بیان نموده و به ذکر موارد ومصادیق هر کدام بپردازیم و در مقابل با ادله از قرآن وسنت فتاوای فقهاء به موارد جواز و عدم جواز لعن و نفرین بپردازیم به تفاوت معنوی و حکمی بین آنها توجه کنیم ودر پایان به ترویج سب ولعن و بیان حکم سب خدا و پیامبر اشاره شده وپیامد های دنیوی اخروی وراه های درمان ان بررسی شده است تا با رو شدن حقیقت جواب محکم و قاطعی به یاوه گویان و کسانی که شیعه را متهم به ناسزاگویی به صحابه می نمایند داده باشیم.
پایان نامه بررسی سب ولعن در آیات وروایات