ساختمان نشاسته

اختصاصی از یاری فایل ساختمان نشاسته دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 5

ساختمان نشاسته

در پارانشیم کلروفیلی ( کلرانشیم ) ، پلاستها تولیدکننده آمیلوپلاست میباشند که دانه های نشاسته در آنها تشکیل میشود. در طول فرآیند فتوسنتز ، دانه نشاسته در روز تولید شده و درصد آن در برگها بالا میرود و در شب به مصرف گیاه میرسد و اضافات آن در آمیلوپلاست ذخیره میگردد . دانه های نشاسته در پلاستها بر حجمشان افزوده شده به اندازه ای که غشای پلاست را پاره میکند و در اغلب گونه ها طبقات متحدالمرکز در اطراف یک نقطه به نام ناف بوجود می آورد و علت آن اختلاف در میزان جذب آب لایه های مختلف میباشد.

نشاسته دارای فرمول شیمیایی [C6(H2O)5]n میباشد که توسط آنزیم آمیلاز به دو واحد گلوکز تبدیل میگردد. اسیدهای رقیق نیز باعث تجزیه نشاسته به دو واحد گلوکز میگردد . دانه نشاسته در آب سرد و الکل غیــرقابل حل بوده و حالت سوسپــانسیون به خود میگیرد و در آب گرم 70 درجه سانتیــگراد متورم شده و دانه های آن ترکیده و حالت ژله ای و چسبنده ایجاد میگردد . نشاسته در اثر تجزیه ناقص تبدیل به گلوکز ، مالتوز و دکسترین میشود . نشاسته از دو زنجیره اصلی و شاخه های فرعی تشکیل شده است به زنجیره اصلی آن آمیلوز میگویند که در آب محلول بوده و 20 درصد از ساختمان شیمیایی نشاسته را تشکیل میدهد و اتصالات حلقه های کربنی آن α(1®4) میباشد . شاخه های فرعی آن آمیلوپکتین نام دارد که در آب نامحلول بوده و 80 درصد ساختمان شیمیایی نشاسته را تشکیل میدهد و اتصالات حلقه های کربنی آن α(1®4) بوده اما اتصالات حلقه های کربنی آمیلوپکتین به آمیلوز از نوع α(1®6) میباشد.

معرف رنگی دانه های نشاسته لوگل بوده که آنرا به رنگ آبی تا بنفش در می آورد . نکته قابل توجه آنکه ید موجود در معرف لوگل با زنجیره اصلی آمیلوز ترکیب میشود .

ساختمان کربوهیدرات ها نشاسته یا سلولز است.

ساختمان نشاسته به دوصورت خطی و حلقوی است،نوع حلقوی آن را آمیلو پکتین می نامند.

طیور آنزیم لازم برای هضم سلولز را ندارند و از دیگر کربوهیدراتها استفاده می کنند.

کربوهیدراتها به دو گروه قندها و غیر قندها تقسیم می شوند :

قندها: شامل مونوسا کاریدها و الیگوساکاریدها می شوند.

غیر قندها: شامل پلی ساکاریدها (نشاسته) و کربوهیدراتهای مرکب می شوند و ساده ترین آنها گروه مونوساکاریدها هستند.

کربوهیدراتها انرژی لازم را برای طیور فراهم می کنند منابع مهم کربوهیدراتها در تغذیه ذرت، کندم، مایلو و ... می باشد.

پلی‌ساکاریدها ، پلیمر منوساکاریدها هستند. از نظر تنوع ، در ساختمان ممکن آنها ، بخصوص در اندازه زنجیر و انشعاب ، قابل مقایسه با پلیمرهای آلکنی هستند، ولی طبیعت در ساختن چنین پلیمرهایی بسیار محافظه‌کار است. سه تا از فراوانترین پلی ساکاریدها ، سلولز ، نشاسته و گلیکوژن می‌باشند که از منومر گلوکز مشتق شده‌اند

، نشاسته ، پلی گلوکوزی با پیوند استالی α است و ساختمانهای متفاوتی دارد. به عنوان ماده غذایی در گیاهان ذخیره می‌شود و مانند سلولز ، بسادگی توسط محلول اسیدی ، به گلوکز تفکیک می‌شود. منابع اصلی نشاسته ، ذرت ، سیب زمینی ، گندم و برنج هستند. آب داغ ، باعث متورم شدن دانه‌های نشاسته شده، آن را به دو جز اصلی آمیلوز (20%) و آمیلوپکتین (80%) تفکیک می‌کند.

هر دوی آنها ، در آب داغ محلول هستند، ولی اولی در آب سرد کمتر محلول می‌باشد. هر دو مولکول آمیلوز از چند صد مولکول گلوکز تشکیل شده است (جرم مولکولی از 150000 تا 600000). ساختمان متفاوتی نسبت به سلولز داشته، هر دو پلیمر بدون شاخه (انشعاب) هستند. تفاوتی که در شیمی فضایی کربنهای آنومری وجود دارد، باعث می‌شود که آمیلوز آرایش پلیمری را ترجیح دهد.

توجه کنید که واحدهای دی ساکاردی در آمیلوز ، همانند واحدهای دی‌ساکاریدی در مالتوز هستند. برخلاف آمیلوز ، آمیلوپکتین ، شاخه‌دار است. این شاخه‌ها در هر بیست تا بیست و پنج واحد گلوکزی و بیشتر در C-6 تکرار می‌شوند. وزن مولکول آنها به میلیونها می‌رسد.

رنگدانه‌های فتوسنتزی

انرژی نور خورشید ابتدا بوسیله رنگدانه‌های نوری گیاهان جذب می‌شود. همه رنگدانه‌هایی که در فتوسنتز فعالیت دارند در کلروپلاست یافت می‌شوند. کلروفیلها و باکترو کلروفیلها که در بعضی از باکتریها یافت می‌شوند رنگدانه‌های رایج موجودات فتوسنتز کننده هستند. البته همه موجودات فتوسنتز کننده دارای مخلوطی از بیش از یک رنگدانه هستند که هر کدام عمل خاصی را انجام می‌دهند. از دیگر رنگدانه‌ها می‌توان به کاروتنوئیدها و گرانتوفیل اشاره کرد.

کلروپلاست محلی است که در آن فتوسنتز صورت می‌گیرد

برجسته‌ترین خصوصیت ساختمانی کلروپلاست ، سیستم فشرده غشاهای درونی است که به تیلاکوئید معروف است. کل کلروفیل در این سیستم غشایی که محل واکنش نوری فتوسنتز است قرار گرفته است. واکنشهای احیای کربن یا واکنشهای تاریکی در استروما (ناحیه‌ای از کلروپلاست که بیرون تیلاکوئید قرار گرفته است) صورت می‌گیرند. تیلاکوئیدها خیلی نزدیک به یکدیگر قرار دارند که به تیغه‌های گرانا موسومند.

واکنشهای نوری فتوسنتز

موجودات فتوسنتز کننده از طریق اکسید کردن آب به مولکول اکسیژن و احیای نیکوتین آمید آدنین دی نوکلئوتید فسفات ،‌ الکترون را به صورت غیر چرخه‌ای منتقل می‌کنند. بخشی از انرژی فوتون از طریق اختلاف PH و اختلاف پتانسیل الکتریکی در دو طرف غشای فتوسنتزی به صورت انرژی پتانسیل شیمیایی (آدنوزین تری فسفات) ذخیره می‌شود. این ترکیبات پر انرژی انرژی لازم برای احیای کربن در واکنشهای تاریکی فتوسنتز را تامین می‌کنند.

واکنشهای تاریکی فتوسنتز

واکنشهایی که باعث احیای دی‌اکسید کربن به کربوهیدرات می‌شوند موجب مصرف نیکوتین آمید آدنین دی نوکلئوتید فسفات و آدنوزین تری فسفات می‌گردند. این واکنشها به واکنشهای تاریکی فتوسنتز معروف هستند زیرا مستقیما به نور نیاز ندارند. مکانیزم انجام این واکنشها در گروههای مختلف گیاهی متفاوت است و میزان بازده حاصل هم متفاوت خواهد بود.

شناخت محیط رشد:فتوسنتز

در فرآیند فتوسنتز اندامک(Organell) کلروپلاست که کلروفیل است، انرژی نورانی را گرفته و با کمک آن، ملکول آب را می شکند و تولید انرژی شیمیایی می کند، همین کار انرژی است که در تثبیت گاز انیدرید کربنیک و ساخته شدن قندهای ساده به کار می رود. چنانچه از تعریف پیدا است نور در این عمل، نقش اصلی را به عهده دارد، ولی قسمت اعظم نوری که به گیاه می تابد در عمل فتوسنتز به کار گرفته نمی شود و تنها حدود یک درصد آن صرف این کار می گردد و بقیه مقداری بازتاب و مقداری هم صرف گرم نمودن برگ می شود که به فرآیند فتوسنتز سرعت می بخشد. عمل فتوسنتز تا حدود 1200 فوت کندل رابطه مستقیمی با شدت نور دارد ولی از آنجا که بویژه در گیاهانی که شاخساره متراکم دارند تنها معدودی از برگ ها در معرض تابش مستقیم آفتاب هستند و بقیه برگها در سایه سایر برگها واقع می شوند، بنابراین نور باید با شدتی بسیار بیش از مقدار لازم به برگها بتابد تا تمام برگها بتوانند از مقدار لازم نور برخوردار شوند. گیاهان مختلف برای عمل فتوسنتز به شدت نورهای گوناگونی نیاز دارند و بر طبق این نیاز گیاهان را می توان به چهار دسته زیر تقسیم کرد :

1- گیاهان سایه دوست(Shade plants) (مثل سرخس و فیکوس).

2- گیاهان آفتاب دوست (plants Sun)(مثل داودی و گل سرخ).

3- گیاهان سایه – آفتاب دوست (Partial shade plants)(مثل بگونیا، سیکلامن، حسن یوسف).

4- گیاهان غیر حساس (Light intensity intensitive)(مثل ماگنولیا).

تاریخچه

کلروپلاستها به دلیل رنگ داشتن رنگ سبز از اولین اندامکهایی هستند که در یاخته‌های گیاهی نظر پژوهشگران را به خود جلب کرده‌اند. ووشر در سال 1803 رده بندی جلبکهای رشته‌ای آب شیرین را بر بنای شکل ذرات سبز موجود در آنها قرار داد و آنها را به کونفروهای مارپیچی ، ستاره‌ای و لوله‌ای تقسیم کرد. در جلبکها کلروپلاستها ساختمان ساده‌تری دارند و اغلب آنهارا کروماتوفور می‌نامند. در گیاهان پیشرفته و عده‌ای از جلبکهای سرخ و قهوه‌ای کلروپلاستها کروی ، بیضوی و یا اغلب عدسی شکل هستند.

اندازه کلروپلاست

کلروپلاستها اندازه بسیار متفاوتی دارند. طول آنها از حدود 2 تا بیش از 30 میکرون می‌رسد. در گیاهان پیشرفته طول کلروپلاستها 3 تا 10 میکرومتر ، عرض آنها 1 تا 3 و ضخامتشان 1 تا 2 میکرومتر است. اندازه کلروپلاست به ویژگیهای وراثتی ، سن یاخته و دیگر ویژگیهای فیزیولوژیکی