دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 13
ایثار و شهادت طلبی و نقش آن در امنیت ملی
از خودگذشتگی و فداکاری برای آرمانهای اسلامی و انقلابی بسیار ارزشمند است؛ به طوری که تا وقتی این خصلت همگانی نشود و محدودة فراگیری آن گسترش نیابد، همواره خطرات فراوانی، امنیت و آرامش عمومی را تهدید می‌کند. همه و همه مدیون فداکاری و از خودگذشتگی نسلی پویا و جان برکفیم. در طول تاریخ ایثارگران بسیاری از کیان مملکت دفاع کردند و جانبازی‌های فراوانی برای دفاع از میهن انجام شد، اما تاریخ جز هشت سال دفاع جانانة ایرانیان، هیچ‌گاه رشادت ملتی را به یاد ندارد که از مرزهای میهن و اقتدار مذهبی‌اش چنین دفاع کند، و لحظه‌ای از این آرمان کوتاه نیاید.
ایثار و شهادت طلبی و نقش آن در امنیت ملی
چکیده
از خودگذشتگی و فداکاری برای آرمانهای اسلامی و انقلابی بسیار ارزشمند است؛ به طوری که تا وقتی این خصلت همگانی نشود و محدودة فراگیری آن گسترش نیابد، همواره خطرات فراوانی، امنیت و آرامش عمومی را تهدید می‌کند. همه و همه مدیون فداکاری و از خودگذشتگی نسلی پویا و جان برکفیم. در طول تاریخ ایثارگران بسیاری از کیان مملکت دفاع کردند و جانبازی‌های فراوانی برای دفاع از میهن انجام شد، اما تاریخ جز هشت سال دفاع جانانة ایرانیان، هیچ‌گاه رشادت ملتی را به یاد ندارد که از مرزهای میهن و اقتدار مذهبی‌اش چنین دفاع کند، و لحظه‌ای از این آرمان کوتاه نیاید.
این مقاله به « ایثار و شهادت طلبی و نقش آن در امنیت ملی » می‌پردازد. امنیت بدون ایثار و فداکاری پایداری چندانی ندارد. کسی که به ایثار و از خودگذشتگی اعتقاد راسخ قلبی نداشته باشد، در انتخاب بین منافع ملی و منافع شخصی، دومی را بر می‌گزیند و آنچه منافع او را - هرچند زودگذر - به دنبال داشته باشد، ترجیح می‌دهد.
ایثار علاوه بر منافعی که برای جامعه دارد، نفعی والاتر و برتر برای فرد به دنبال دارد و آن تعالی روح و ترفیع درجات اوست. روح ایثارگر چنان اوج می‌گیرد که شایستگی درجة شهادت نصیبش می‌شود، که درک آن برای بسیاری غیر ممکن و دور از ذهن است. کسانی هم که خالصانه گام در این مسیر رشد و تعالی می‌گذارند، تنها با خداوند معامله می‌کنند، روحشان به درجه‌ای از ایمان می‌رسد که فقط خداوند را خریدار آن می‌بینند و از کسانی که برای امنیت آنان، جان خویش را ایثار می‌کنند، توقع پاداش ندارند.
امنیت
امنیت ، در لغت به معنی در امان بودن ، ایمنی ، بی ترسی ، آرامش و آسودگی (فرهنگ عمید) است؛ یا به عبارت دیگر، به حالت فراغت از هرگونه تهدید یا حمله و یا آمادگی برای رویارویی با هر تهدید و حمله اطلاق می شود. معمولاً در علوم سیاسی و حقوقی ، امنیت به پنج نوع تقسیم می شود : فردی ، اجتماعی ، ملی ، بین المللی و جمعی (Collective Security) تقسیم شده است.
در مفهوم امنیت دو نوع نگرش وجود دارد : نگرش سنتی و نوین . در نگرش سنتی دولت ها منشأ اصلی تهدید و مسؤول اولیه برقراری امنیت هستند. براین اساس ، امنیت به صورت حفاظت فیزیکی از دولت در مقابل تهدیدهای خارجی تعریف می شود، اما در نگرش نوین امنیت رابطة مستقیمی با فرهنگ ، اقتصاد ، سیاست ، اجتماع و زندگی اجتماعی ، شرایط زیست محیطی ، دفاعی و ... دارد.
امنیت ملی
امنیت ملی، به حالتی اطلاق می شود که هر ملت فارغ از تهدید از دست دادن تمام یا بخشی از جمعیت ، دارایی و خاک خود به سر می برد(فرهنگ و امنیت ملی،1386).
پیچیده ترین و مهمترین مؤلفه امنیت ملی در هر کشور ، امنیت فرهنگی است. برای کشوری که هویت فرهنگی آن ، مؤلفه اصلی تلقی می شود ، این امر اهمیت بیشتری خواهد داشت.
تهدیدات فرهنگی که از آن به عنوان تهاجم فرهنگی یا تهدید نرم یاد می شود، به دنبال ایجاد انواع بحران های فرهنگی ـ سیاسی در جامعه برای دستیابی به اهداف و اغراض سیاسی است. هدف اصلی این نوع تهدید ، سلب اراده و روحیه مقاومت ، تغییر در نگرش ها و باورها ، تأثیرگذاری بر اندیشه ها و آرمان ها و ایجاد تغییر و تزلزل در آن ها و به تسلیم کشاندن ملت های قوی در برابر خواست و ارادة آنان است.
امروزه موثرترین، کارآمدترین، کم هزینه ترین و درعین حال خطرناک ترین و پیچیده ترین نوع تهدید علیه امنیت ملی یک کشور « تهدید نرم1» است، زیرا می توان با کمترین هزینه بدون لشکرکشی و مقاومت های فیزیکی به هدف رسید. تهدید نرم به « روحیه » به عنوان یکی از عوامل قدرت ملی خدشه وارد می کند ، عزم و اراده ملت را از بین می برد و مقاومت و دفاع از آرمان و سیاست های نظام را تضعیف می کند. فروپاشی روانی یک ملت، مقدمه ای برای فروپاشی سیاسی- امنیتی و ساختارهای آن است.
در مبارزة مستقیم ( تهدید سخت ) تجهیزات ، خاکریزها و حدود مرزهای مملکت ، آشکار و حوزة دفاع از آنها بر همگان مشخص است. این روش مبتنی بر زور و قدرت و اجبار است ، در حالی که تهدیدِ نرم مبتنی بر اقناع و القای افکار و اندیشه هاست. در مبارزة مستقیم هدف تخریب و حذف فیزیکی حریف و تصرف و اشغال سرزمین است، در حالی که در تهدید نرم هدف تأثیرگذاری بر انتخاب ها ، تصمیم گیری ها و الگوهای رفتاری حریف و در نهایت، تغییر هویت های فرهنگی یک ملت است.
تعریف شهادت
«یکى از بهترین و حیات بخشترین سرمایههایى که در تاریخ تشیع وجود دارد ، شهادت است» (شریعتی،202:1386)
در فرهنگ اسلامی شهادت مرگی نیست که به کسی تحمیل شود؛ « شهادت مرگ دلخواهى است که مجاهد با همه آگاهى و همه منطق و شعور و بیدارى و بینایى خویش ، خود انتخاب مىکند! »(همان: 195 و 192) یک درجه است و راهی میان بر برای صعود است.
به قول دکتر شریعتی شهادت دو گونه است : یک نوع آن شهادت حمزه ای و نوع دیگرش شهادت حسینی است. حمزه برای مبارزه آماده شده و برای شکست دادن دشمن رفته است. او و سایر همرزمان شهیدش آمادة شهادت بودند، ولی برای شکست دشمن رفته اند. شهادت هم نصیب آنها شد و نزد خداوند ارج و قرب فراوان خواهند یافت.
« شهادت حسینى کشته شدن مردى است که خود براى کشته شدن خویش قیام کرده است ... امام حسِین علیه السلام از مقولة دیگرى است ؛ او نیامده است که دشمن را با زور شمشیر بشکند ، خود پیروز شود ، و بعد موفق نشده و یا در یک تصادف یا ترور توسط وحشى ، کشته شده باشد. این طور نیست. او در حالى که مىتوانسته است در خانهاش بنشیند و زنده بماند ، به پا خاسته و آگاهانه به استقبال مردن شتافته و در آن لحظه ، مرگ و نفى خویشتن را انتخاب کرده است... امام حسین -علیه السلام- یک شهید است که حتى پیش از کشته شدن خویش به شهادت رسیده است ؛ نه در گودى قتلگاه ، بلکه در درون خانه خویش ، از آن لحظه که به دعوت ولید - حاکم مدینه - که از او بیعت مطالبه مىکرد، « نه » گفت. این « نه » طرد و نفى چیزى بود که در قبال آن ، شهادت انتخاب شده است و از آن لحظه، حسین شهید است.»(همان:216،222و223)
تنها راه پیروزی برای حسین (ع) شهادت است. البته، شهادت حسینى شرایط خاص خود را مىطلبد. وقتى ظلم ، انحطاط و انحراف همه گیر مىشود و ارزشهاى والاى انسانی و اسلامى زیر پا گذاشته می شود و موعظهها بر گوشهاى سنگین کارگر نمی شود ؛ حسین (ع) با علم به عدم توانایى خود در پیروزى ظاهرى بر دشمن ، باز هم به پیشواز مرگ مىرود و با انتخاب شهادت ، درست ترین کارى را که مىشد کرد ، انجام مىدهد. برای امام حسین (ع) هم آگاهی دادن مردم و هم دوام دین مطرح است ، و طبق دریافت امام ، این مهم فقط به همین شیوه حاصل می شد ؛ « شهادت حسینی. » کدام عقلی می تواند درک کند که کشته شوی و داعیة پیروزی در سر بپرورانی ؟! فقط باید حسین (ع) باشی و عشقت به فریاد رسیده باشد که بتوانی این پیروزی بزرگ را درک کنی.
فرهنگ ایثار و شهادت
