لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعدادصفحه:36
شکل: صفت اصلی مشخصکنندة فرم است، شکل نتیجة ترکیب معین وجوه و یالهای یک فرم است.
اندازه: ابعاد واقعی فرم، طول، عرض و عمق آن است. در حالی که این ابعاد، تناسبات فرم را معین مینمایند. مقیاس فرم توسط نسبت اندازة آن به اندازة سایر فرمهای موجود در محیطش تعیین میشود.
رنگ:
پرده[1] رنگ، شدت و ارزش رنگی وجه یک فرم است. رنگ مشخصترین صفتی است که یک فرم را از محیطش متمایز مینماید. همچنین، رنگ دربار بصری فرم اثر دارد.
بافت: مشخصات وجه یک فرم است، بافت وجوه یک فرم ، بر قابل احساس بودن آنها و کیفیت انعکاس نورشان اثر دارد.
مکان: محل قرارگیری فرم نسبت به محیط یا محدوده بصریاش میباشد.
جهت: وضعیت قرارگیری فرم است نسبت به سطح زمین، نقاط پیرامون، یا نسبت به فردی که به فرم نگاه میکند.
تعادل بصری: درجة سختی و پایداری یک فرم است. تعادل بصری یک فرم بستگی به هندسه و جهت قرار گیراش نسبت به سطح زمین و خط دید ما دارد.
در وا قع تمامی این مشخصات فرم متاثر از شرائط نگرش ما هستند یعنی:
پرسپکتو با زاویة دید ما
فاصله ما از فرم
شرائط نوری
زمینة بصریای که فرم را احاطه کرده است.
در معماریها ما با اشکال زیر سروکار داریم:
سطوح (کفها، دیوارها، سقف) که فضا را میبندند.
بازشوها (درها و پنجرهها)ی درون محصورکنندة فضا.
دوره مرئی فرم بناها
شکل به خط دورة یک سطح یا محیط مرئی یک حجم اطلاق میشود، و وسیلة اصلی تشخیص و شناخت فرم یک شئی میباشد. از آنجا که شکل در غالب خطی ظاهر میشود که جداکنندة فرم از زمینهاش است، بنابراین درک ما از شکل یک فرم بستگی به درجة تضاد بصری بین فرم و زمینهاش دارد.
1- آن اندک اختلاف در طول موج که موجب تغییر گسترده و نام رنگی به رنگ دیگر میشود. برای دید آدمی تا 150 پرده رنگ مرئی است (م)
مقاله مشخصات بصری فرم