حافظه سریعتر وکوچکتر از حافظه اصلی است که در داخل پردازنده قرار گرفته است.
دو وظیفه آن:
1- مراجعه به حافظه اصلی را به حداقل می رساند.
(قابل روئیت هستند)
2- کنترل عملیات پردازنده
(ثبات کنترل و وضعیت ؛ اغلب قابل رویت نیستند)
حافظه
شامل مجموعه ای از محل هایی است ، که حاوی یک عدد دودویی است ، که می توانیم دستورالعمل یا داده تفسیر شود که بوسیله شماره آدرس هایی برای آنها مشخص می شود.
مولفه ای ورودی / خروجی
داده ای میانگیر داخلی است.
جهت نگهداری داده ها تا زمان انتقال
ثبات قابل روئیت برای کاربرد
ثباتی است که برنامه نویس می تواند به وسیله دستور العمل های ماشین به آنها مراجعه کند.
1- ثباتهای داده : برنامه ساز می تواند به بعضی توابع نسبت دهد.
2- ثباتهای آدرس : حاوی آدرس داده و دستورالعمل ها می باشد.
3- ثبات کد وضعیت : بیتهای هستند که به عنوان نتیجه عمل ها توسط سخت افزار مقدار گذاری می شود.
(بخشهایی از آن برای کاربر قابل روئیت نیست)
ثبات های آدرس
1- ثبات شاخص ( X+ مقدار پا یه = آدرس موثر)
2- ثبات اشاره گر قطعه: حافظه به قطعاتی تقسیم شده و یک ثبات برای نگهداری آدرس پایه (محل شروع) قطعه استفاده می شود.ممکن است چند ثبات آدرس پایه وجود داشته باشد.
3- ثبات اشاره گر پشته: ثباتی خاص جهت اشاره به بالای پشته در حافظه اصلی.
ثبات های کنترل وضعیت
این ثبات قابل روئیت برای کاربر نیست.
برای کنترل عمل پردازنده به کار می روند.
- ثبات کلمه وضعیت (PSW) :حاوی اطلاعات وضعیت.
علاوه بر کد وضعیت شامل اطلاعات ذیل می باشد
- بیت فعال و غیر فعال کردن وقفه.
- بیت حالت کار بر/ سرپرست.
تخصیص چند صد یا هزارکلمه ازابتدای حافظه برای مقاصد کنترلی متداول است
چرخه دستورالعمل:
1- چرخه واکشی: یک دستور را از حافظه می خواند
2- چرخه دستورالعمل: اجرای دستورالعمل واکشی شده...