آنچه ماریو بوتا می‌سازد؟
طراحی یک ساختمان بزرگ، طی یک پروسه از تصور کردن، واقعیت بخشیدن چیزی از هیچ و توسعه آن توسط فرم‌ها صورت می‌گیرد. معمار سوئیسی، ماریو بوتا، که به خاطر طرح‌هایش برای موزه ها و کلیساها شناخته شده است، روش منحصر به فردی را برای طراحی‌هایش دنبال می‌کند.
او در طرح‌هایش از زبان مشترک بین فضا، نور، هندسه استفاده می‌کند تا آنچه را که در آکادمی سلطنتی لندن به نام شعر فضا می‌نامند، به وجود آورد. وی موارد اصلی را که در طرح‌هایش دنبال می‌کند، به قرار زیر بیان می‌دارد:
•پیدا کردن مشکلات و کشف جواب آنها از طریق درک مستقیم محیط
•ارتقاء فرهنگ جامعه
•جستجوی راهی جدید برای ایجاد تعادل و توازن
•ایجاد آنچه باعث تقدس مکان می‌شود
•تغییر محیط طبیعت به فرهنگ
درک مستقیم راه‌حل را پیدا می‌کند.
بوتا می‌گوید: تجزیه و تحلیل مسائل باعث می‌شود تا مشکل به درستی درک شود، سپس از طریق درک مستقیم است که مشکلات حل می‌شود.
بوتا با دقت فراوان به محیط گوش می‌دهد به موقعیت جغرافیایی و اجتماعی آن . او می‌گوید : برای طراحی احتیاج دارم که محیط را تجزیه و تحلیل کنم، از محیط سئوال کنم و حس تاریخی آن را درک کنم. من به این مسئله اعتقاد دارم که هر محیط پتانسیل تغییر را در خود دارد و اگر کسی به آن گوش دهد، خود محیط به او می‌گوید که چه طرحی برایش مناسب است .
ماریو بوتا تأکید می‌کند که: به وجود آوردن یک اثر معماری یعنی مقاومت کردن در برابر از بین رفتن هویت و نمایش فرهنگ مردم جامعه. او بر این عقیده است که آثارش توانایی آن را دارند که تأثیر مثبتی بر جامعه داشته باشند.
او بیننده را جزئی از طرح‌هایش می‌داند، نه کسی که صرفاً مشغول به تماشای طرحش است. از نظر بوتا، معماری قبل از آن‌که یک اثر زیبایی شناختی باشد، یک اثر اخلاقی با انضباط است.
معماری اثری است که در خلاء به وجود نیامده و نیازمند فعل و انفعال و عملکردهای متقابل (برهمکنش) با محیط خود است. معماری و هنر باید در جهت ارتقاء کیفیت محیطی باشند نه در جهت لکه‌دار کردن محیط.
این معمار سوئیسی می‌افزاید: هر اثر معماری فرزند اثر پیشین است. فعالیت های ما ممتد هستند و در این پیوستگی هر اثر تجربه‌ای برای فعالیت دیگر است.
اولین طرح بوتا برای یک کلیسا، احترام و ستایش افراد زیادی را به همراه داشت، همچون ستایشی که در مقابل کارهایی که کله و پیکاسو داشته‌اند. آنچه در این طرح مشخص است، شکل‌گیری بسیاری از افکار بوتا براساس کارهای لوکوربوزیه و لوئی‌کان می‌باشد.
از نظر بوتا، معماری لحظه‌ای از زمان را در محفظه‌ای قرار می‌دهد و تاریخ را می‌ستاید. آفرینش نوعی تعادل را طالب است.
از نظر ماریو بوتا، طراحی معماری به معنای تغییر مکان است. مردم تمایل ندارند که آنچه را که به آن عادت دارند، تغییر دهند. اما بوتا در طراحی‌هایش سعی برآن دارد که به تعادلی متفاوت با آنچه که موجود است برسد.
یکی از آخرین کارهای او که مربوط به بازسازی خانه اپرای اسکالا scala با قدمت 200 سال بود، اعتراض بسیاری از شهروندان میلان را به دنبال داشت. اما همین ساختمان باعث شد تا رئیس جمهور ایتالیا از او تقدیر به عمل آورده و وی موفق به دریافت جایزه جامعه نگهداری بافت تاریخی اروپا را به خود اختصاص دهد. این بدین معناست که او، نوعی تعادل جدید را در جامعه به وجود آورده است در عین حال با اضافه کردن فضاهایی مورد نیاز به ساختمان موجود، و نگهداری نمای ساختمان، پاسخی مناسب به نیاز مجموعه داده شده است. در طراحی مجموعه‌های مقدس (کلیساها) بوتا با سیر تکاملی تقدس و روحانیت در دوران مدرن رو به رو شد. به نظر او کلیساها مانند دیگر مکان‌ها، باید فرهنگ جامعه خود را داشته باشند.
Evry cathedral و Milan Malpensa Airport Chapel در فرانسه و Cymbalist Synagogue در تل Tel از جمله کارهای اخیر بوتا می‌باشند.
از نظر بوتا: تقدس و روحانیت و ستایش امری بسیار شخصی ولی لازم می‌باشد. یک پیکر تراش از عهده این برنمی‌آید که این احساس را پاسخگو باشد اما یک مکان مقدس باید از عهده این مسأله برآِید. همه چیز بی‌نظم و آشفته و پرهرج و مرج است. مگر محیط کلیسا که باید مکانی آرام برای تفکر باشد، و عمدتاً به سبک مینیمال است، برای مهیا کردن زمینه‌ای که افراد بتوانند رابطه بین خود و روحشان را ارتقاء بخشند. همچنین او می‌افزاید که در طراحی باید از نشانه‌های هر فرهنگ استفاده کرد زیرا معانی در سن‌های مختلف و فرهنگ‌های متفاوت با یکدیگر متفاوت است.
بوتا بر این عقیده است که خلق یک سازه معماری به معنای تصرف زمین است. و به معنای تغییر طبیعت به فرهنگ در خلال ارتباطات مردمی.
طراحی و ساختن راهی است برای خلق زیبایی و برای پیروزی بر فشارها، اندیشه‌ها تضادهای زندگی.
می‌توان گواهی داد که معماری راهی نیست برای تغییر مکان بلکه روشی است برای خلق مکان
