تحقیق درباره عوارض داروهای ضد بارداری

اختصاصی از یاری فایل تحقیق درباره عوارض داروهای ضد بارداری دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 1

عوارض جانبی:وجود هورمون استروژن در قرص سبب افزایش مختصر فشار خون می شود که البته خطری عمده به حساب نمی آید.لذا تجویز قرصها از 35 سالگی به بالا با احتیاط باشد. در غیر این موارد، مصرف LD محدودیت سنی ندارد و حتی تا 40 سالگی هم می توان ادامه داد. زنانی که سیگار می کشند اگر از قرصهای با هورمون کم استفاده کنند معمولا با خطر بیماریهای قلبی عروقی مواجه نمی شوند. قرص اثر بعضی از داروها مانند داروی ضد افسردگی و آرام بخشها را زیادتر می کند.از جمله عوارض احتمالی قرصهای ترکیبی عبارتست از: لکه بینی و بی نظمی عادت ماهانه، تهوع، سردردهای خفیف، دردناک شدن پستانها، مختصری افزایش یا کاهش وزن و تغییر خلق و خو. علائمی مانند تهوع، استفراغ و سردرد، دو سه ماه پس از خوردن قرص به تدریج کم می شود و از میان می رود. خوردن قرص بعد از شام و قبل از خواب معمولا به جلوگیری از بروز این عارضه ها کمک می کند. بیشتر این عارضه ها موقت است و در صورتیکه هر یک از این عوارض بیش از 3 ماه ادامه یابد، توصیه می شود به پزشک یا مراکز بهداشتی درمانی مراجعه شود.مصرف قرص در زن سالم به هیچوجه موجب پیدایش بیماری قند در هنگام مصرف یا پس از قطع قرص نمی شود ولی ممکن است در زنان مبتلا به بیماری قند موجب تشدید بیماری شود. قرصهای ترکیبی حجم شیر مادر را کم می کنند. بنابراین، زنان شیرده در 6 ماهه اول بعد از زایمان نباید از این قرصها استفاده کنند.

عوارض عصبانیت و راههای کنترل آن

اختصاصی از یاری فایل عوارض عصبانیت و راههای کنترل آن دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

عوارض عصبانیت و راههای کنترل آن

محرک خشم در نوجوانی بیشتر اجتماعی است. به نظرمیرسد مهمترین علل خشم در بین دانش آموزان دوره راهنمائی: عبارتند از: سر به سر گذاردن،رفتار غیر عادلانه بزرگسالان،تحمیل عقیده،زور گوئی خواهر یا برادر،دوروغ گفتن به نوجوانان

       فهـرست :

موضوع:                                                                       صفحه

خشم............................................................................................................................3

عصبانیت.....................................................................................................................4

ویژگی فرد عصبانی...................................................................................................4

درمان عصبانیت........................................................................................................5

اثرات شوم خشم........................................................................................................5

پیشوایان دین...............................................................................................................8

مشکلات جسمانی.........................................................................................................13

خوشونت رفتاری اکتسابی..........................................................................................16

روش های برخورد باعصبانیت...................................................................................16

عصبی شدن.................................................................................................................14

بررسی علت واقعی عصبانیت.......................................................................................14

شیوه های برخورد با علت عصبانیت........................................................................... 14

بر خورد با عصبانیت سایرین.......................................................................................16

منابع .............................................................................................................................18 

خشم:‏

محرک خشم در نوجوانی بیشتر اجتماعی است. به نظرمیرسد مهمترین علل خشم در بین دانش آموزان دوره راهنمائی: عبارتند از: سر به سر گذاردن،رفتار غیر عادلانه بزرگسالان،تحمیل عقیده،زور گوئی خواهر یا برادر،دوروغ گفتن به نوجوانان،پزدادن به او،با گوشه و کنایه و تمسخر با او حرف زدن و... برای دانش آموزان دبیرستانی احتمالا‌‌مهمترین علل خشم عبارتنداز:تبیعض معلم،والدین واعضای خانواده و دوستان ونیز رفتارغیر منصفانهً آنان‏    

علاوه برعلل اجتماعی خشم،عوامل دیگری چون قطع فعالیتهای عادی چون مطالعه و خواب نیز شکست و ناکامی در فعالیتهاوطر حهای انجام شده نیزدر نوجوانان خشم می آفریند. پاسخهای ناشی از خشم-حرف زدن و صحبت کردن متداول ترین واکنش نوجوانان عصبانی است. او به فحاشی و ناسزاگوئی به طرفی که اورا خشمگین کرده می پردازد. اوسعی میکند انتقام بگیرد،امّا نه با کتک زدن(مانند یک کودک) بلکه باتحقیرتمسخردیگران،دراوان نوجوانی،همزمان با خشم،رفتار کودکانه ای در نوجوان مشاهده میشود،او گهگاه پایش را به زمین میکوبد،لگد میزند یا چیزی پرتاب میکند ودختران نیزغالباگریه میکنند. در اواخرنوجوانی جز گریه و لگد زدن غالب این رفتارها از بین میرود. شیوه های درمان خشم نیز متناسب با علل و محرکهای به وجود آورنده خشم به کار گرفته میشود.

عصبانیت:

عصبانیت معمولا با پریدن ازجا همراه است و در درجات گوناگون رخ میدهد. دانش آموزی که معلم اورا برای درس جواب دادن صدا میکند ممکن است کمی عصبانی شود،اما اگر درس را بلد باشد و بتواند پاسخ مناسب بدهد،به تدریج از عصبانیت وی کاسته میشود ودرسی که معلم ازاو دریافت می دارد،در حقیقت اورا در حفظ موقعیتش یاری میدهد. از سوی دیگر اگردرخارج از دفترمدیر مدرسه،منتظرنوبت برای دریافت مجازات یا تنبیه است،افکار مغشوش و نومید کننده اورا آرام نمی گذارد؛ و هنگامی که تنبیه و تذکربه اتمام میرسد این نشانه هانیز خود به خود ناپدیدمیشوند؛ ولی در موقعیتی مشابه،این نشانه ها دو باره در فرد بروز میکند‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌.

ویژگیهای فرد عصبانی:

شخص عصبانی به محرکهائی که افراد نادیده می گیرند،معمولا واکنش بیش از حد نشان میدهد. رفتارهای عصبی گاه عاداتی مانند جویدن ناخن،بازی کردن با مو، روی میززدن و تکان دادن پا را در فرد به وجود می آورد. این نوع واکنشها را تنها با شناخت و تشخیص این که چه هستند،و نیز کوشش آگاهانه برای شکستن این عادات،میتوان از بین برد.

یکی از انواع رفتارهای عصبی که می تواند در پاره ای از موارد مفید هم باشد عبارت از آمادگی برای واکنش نشان دادن است. مثلا حساسیت بیش از حد در واکنش نشان دادن به یک صدا،گاه زندگی یک سربازدر جبهه و سنگر را می تواند نجات دهد. است تا سودمند . یک تعارض حل نشدنی در شخص ممکن است دل درد عصبی و اما در غا لب موارد پاسخهای بسیار سریع به محرکها،بیشتر زیان آور یا نوع دیگری از تنشهای درونی را به همراه داشته باشد. هرگاه راه معینی برای بیرون ریختن این حالت درونی چه مستقیم و چه بصورت  حالات دفاعی بدن وجود نداشته باشد، فرد به حالت عصبیت دچار میشود.

درمان عصبانیت:

هرچند گاه میتوان با کوشش در زمینه ی تغییر واکنشها و یا خود داری از رفتار نامناسببر عادات عصبی غلبه نمود، ولی غلبه بر عصبیتهای مزمن کار ساده ای نخواهد بود. در موارد جزئی، مشاوره و در موارد شدید روان درمانی میتواند کمکی موثر وارزنده درتخفیف مصبیتهاباشد....  

نوع فایل:word

سایز :124 KB 

تعداد صفحه:25

تحقیق درباره درمان تزریق خون – عوارض تزریق خون و درمان آنها

اختصاصی از یاری فایل تحقیق درباره درمان تزریق خون – عوارض تزریق خون و درمان آنها دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 5

درمان تزریق خون – عوارض تزریق خون و درمان آنها

تزریق خون یک پایه مهم درمانی در بیماری تالاسمی ماژور می باشد.با تزریق خون و وارد شدن گلبولهای قرمز سالم به بدن بیمار تالاسمی ماژور اثرات درمانی زیر را خواهیم داشت:

هیپوکسی بافتی ناشی از کم خونی کاسته میشود.

اختلال رشد ناشی از کم خونی مزمن بر طرف میشود.

بیمار میتواند فعالیت جسمانی و اجتماعی طبیعی خود را باز یابد.

در اثر مهار مغز استخوان تولید گویچه های قرمز معیوب متوقف می شود و نهایتا از تغییرات اسکلتی و نیز بزرگی طحال و کبد جلوگیری بعمل می آید.

قبل از شروع تزریق خون برای بیمار لازم است به تشخیص قطعی بیماری تالاسمی ماژور رسیده باشیم و در این رابطه خصوصا افتراق بین تالاسمی ماژور و تالاسمی اینترمدیا از اهمیت ویژه ائی برخوردار است.در بیماران تالاسمی ماژورمعمولا تزریق تزریق خون را زمانی آغاز میکنیم که بیمار در دو نوبت متوالی به فاصله حداقل یک هفته و بدون هر گونه تب و عفونت هموگلوبین کمتر از 7 گرم داشته باشد.همچنین باید مطمئن شویم که آزمایشات تشخیصی اولیه نظیر الکتروفورز هموگلوبین و نیز آزمایش تعیین گروههای فرعی خون جهت بیمار انجام شده است چرا که پس از تزریق خون انجام این آزمایشات امکان پـذ یر نیست و نتایج بدست آمده قابل اعتبار نمی باشد.در هر صورت تزریق خون لازم است که با نظر و دستور پزشک معالج بیمار آغآز گردد.درتزریق خون بیماران تالاسمی ماژور باید به سوالات اساسی زیر پاسخ دهیم که در ادامه به آنها می پردازیم.

چه نوع خونی و با چه مشخصاتی باید به بیماران تالاسمی ماژور تزریق گردد؟

گلبول قرمز فشرده((PRBC فرآورده انتخابی درمان بیماران تالاسمی ماژور میباشد.

گلبول قرمز تزریقی باید کم لکوسیت باشد.استفاده از فیلترهای قبل ازذخیره سازی , در حین تزریق خون و یا خون شسته شده روشهای کاهنده لکوسیت می باشند.

حتی المقدور کمتر از یک هفته از تاریخ اهدای خون تزریقی گذشته باشد.

خون تزریقی از نظر گروههای اصلی خون((ABO و حتی المقدور گروهای فرعی با خون بیمار سازگار باشد.لذا انجام آزمایش کراس ماچ قبل از تزریق خون الزامیست.

به چه میزان وبا چه سرعتی باید خون تزریق گردد؟

همانطور که گفته شد هدف از تزریق خون برطرف نمودن هیپوکسی بافتی و نیز مهار مغز استخوان از خونسازی غیر موثر میباشد.لذا هدف نهائی تزریق خون حفظ هموگلوبین متوسط بیمار در حد 11 تا 12 گرم در دسی لیتر میباشد بطوریکه از افت هموگلوبین به کمتر از 9 تا 5/10 گرم جلوگیری شود.معمولا این هدف با تزریق 10-15 میلی لیتر گلبول قرمز به ازای هر کیلوگرم وزن بدن بیمار حاصل میگردد.فواصل تزریق خون بر اساس شرایط هر بیمار تعیین میگردد ولی معمولا بین 2-4 هفته می باشد.لازم به ذکر است که هر کیسه خون حاوی حدود 250-280 میلی لیتر گلبول قرمز فشرده می باشد.طبق یک فرمول سر انگشتی در صورت توزین کیسه خون و کم کردن عدد 30 از آن حجم خون تزریقی بدست می آید.نکته قابل توجه آن است که با توجه به ارزش خون و فرآورده های آن باید توجه خود را به حداکثر استفاده از آن معطوف سازیم.بنابر این باید حجم خون مورد نیا ز بیمار را حتی المقدور به گونه ائی محاسبه کنیم که همه خون موجود در کیسه مورد استفاده قرار گرفته و تزریق گردد.بر این اساس اگر برای یک بیمار 30 کیلوئی نیاز به 450 میلی لیتر گلبول قرمز فشرده داشتیم (ml/kg15) 2 کیسه کامل را که حدود 500 میلی لیتر میباشد به بیمار تزریق می کنیم تا از دور ریز خون جلوگیری شود و یا در صورتیکه برای بیمار نیاز به 300 میلی لیتر خون داشتیم میتوان یک کیسه تزریق نمود و فاصله تزریق خون بعدی بیمار را کوتاهتر کرد.البته شیر خواران و نیز بیماران مبتلا به مشکل قلبی از این اصل مستثنی هستند و حجم خون تزریقی آنان باید بدقت محاسبه گردد و از تزریق مقادیر بیشتر از میزان به آنان خود داری کرد.

خون بیمار باید باسرعت 5-7 میلی لیتر به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در ساعت تزریق شود و بطور متوسط 2 ساعت برای هر کیسه تزریقی زمان لازم است.در بیماران دچار نارسائی قلب علاوه بر کاهش حجم خون تزریقی سرعت تزریق نیز باید تا حدml/kg/h 2 کاهش یابد.

پس از تزریق خون هموگلوبین بیمار نباید از 15 گرم در دسی لیتر تجاوز نماید.علیرغم آنکه هموگلوبین پس از تزریق خون در اکثر مراکز بطور روتین اندازه گیری نمی شود اما جهت اطمینان از تزریق به اندازه خون ایده آل آن است که سالیانه 3-4 مرتبه هموگلوبین خون یکساعت پس از تزریق خون نیز اندازه گیری شود.

در پایان این قسمت ذکر این نکته ضروری است که ثبت مشخصات فردی بیمار مانند وزن,سن وگروه خون و نیز مشخصات خون تزریقی نظیر حجم , نوع خون (شسته شده یا غیر شسته و فیلتره یا بدون فیلتر),شماره کیسه خونهای

تزریقی و نیز تاریخ اهدای آن و هر گونه عوارض احتمالی که در حین تزریق خون بوجود آمده است در پرونده درمانی بیمار توسط پرستار مسوول ضروری است.

عوارض تزریق خون و روش برخورد با آن

واکنشهای تب دار غیر همولیتیک(Febrile Non Hemolytic (Reactions:این واکنشها که شایعترین عوارض ناشی از انتقال خون می باشد بدلیل وجود آلو آنتی بادی بر علیه آنتی ژنهای لکوسیتی و پلاکتها اتفاق می افتد و اغلب بصورت تب و لرز بروز میکند.این واکنشها نسبتا بی خطر هستند و همراه با همولیز نیستندودر بیمارانی که مکررآ تزریق خون دارند شیوع بالائی دارند. امروزه با استفاده وسیع از فیلترهای لکوسیت این واکنشها کمتر مشاهده می گردد. به هر حال در صورت بروز باید تزریق خون قطع شده و درمان با داروهای ضد تب و در صورت شدت عوارض استروئیدهای ضعیف مانند هیدروکورتیزون انجام گردد.در صورت تکرار در دفعات متعدد تزریق خون استفاده از دو روش کاهش لکوسیت مانند شستشو و فیلتر توصیه میگردد. همچنین استفاده از استامینوفن قبل از تزریق خون موثر است.

واکنشهای همولیتیک حاد(Acute Hemolytic Reactions):عموما بدلیل ناسازگاری گروه خون که اغلب بر اثر اشتباه پرسنلی می باشد ایجاد می گردد.این واکنشها به نسبت گروه قبلی بسیار خطر ناک هستند.علائم شامل بی قراری ,درد قفسه سینه ,سفتی عضلات , تب , تهوع, استفراغ و سوزش محل رگ گیری می باشد.علائم بلافاصله پس از شروع تزریق خون ایجاد می شود (بر خلاف FNHRs).در این موارد باید تزریق خون بلافاصله قطع شده ,تزریق نرمال سالین از یک ست دیگر آغاز شود.مشخصات بیمار و کیسه خون از همه جهات کنترل شود و کیسه خون جهت بررسیهای تکمیلی به بانک خون ارسال شود .همچنین انجام اقدامات زیر صروری است:

قرار دادن سوند ادراری و بررسی برون ده ادراری

حفظ برون ده ادراری بیش از 5/1 سی سی به ازای هر کیلو در ساعت با تزریق مایع

اگر برون ده ادراری کمتر از این میزان است پس از تجویز مایعات به اندازه کافی آمپول فورسماید 80 -120 میلی گرم تزریق می گردد.

در صورت عدم برقراری دیورز100 میلی لیتر مانیتول 20% تزریق می گردد.

در صورت عدم پاسخ دهی احتمال قوی برای نارسائی کلیه وجود دارد و مشاوره نفرولوژی ضروری است.

همچنین باید مراقب هیپر کالمی و نیز DIC باشیم.

جهت تشخیص سریع و به موقع این واکنش توصیه میگردد 15 دقیقه اول تزریق خون به آهستگی صورت پذیرد و پرستار مربوطه بیمار را از نزدیک زیر نظر داشته باشد.از آنجا که این عارضه بالقوه می تواند خطر مرگ داشته باشد کنترل دقیق مشخصات بیمار و کیسه خون قبل از تزریق در پیشگیری از بروز این ضایعه نقش مهمی دارد.

واکنشهای آلرژیک((Allergic Reactions :این واکنشها اغلب بعلت حساسیت به پروتئینهای پلاسما ایجاد میگردد.کهیر و راش پوستی تظاهر معمول آن است.شروع واکنش دقایقی پس از آغاز تزریق خون است.ازشدت ضایعات با کاهش سرعت تزریق خون و نیز تجویز انتی هیستامین( 10 میلی گرم کلرفنیرامین وریدی) کاسته میشود.اگر پس از 30 دقیقه پیشرفتی در ضایعات بیمار مشاهده نشد تزریق خون می تواند ادامه یابد.بیمارانی که در دفعات متوالی دچار این نوع واکنش گردند از تجویز پیشگیرانه آنتی هیستامین و یا تزریق خون شسته شده سود می برند.

واکنشهای همولیتیک دیررس(Delayed Hemolytic Reactions):اغلب بدلیل وجود آلو آنتی بادیها عیپلیه گروهای فرعی هون و لیز مزمن گلبول قرمز رخ می دهد.این عوارض اغلب 5-10 روز پس از تزریق خون ظاهر میشود.اگر چه در بعضی از موارد شدید در حین تزریق و یا ساعاتی

مقاله درباره درمان تزریق خون – عوارض تزریق خون و درمان آنها

اختصاصی از یاری فایل مقاله درباره درمان تزریق خون – عوارض تزریق خون و درمان آنها دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 5

درمان تزریق خون – عوارض تزریق خون و درمان آنها

تزریق خون یک پایه مهم درمانی در بیماری تالاسمی ماژور می باشد.با تزریق خون و وارد شدن گلبولهای قرمز سالم به بدن بیمار تالاسمی ماژور اثرات درمانی زیر را خواهیم داشت:

هیپوکسی بافتی ناشی از کم خونی کاسته میشود.

اختلال رشد ناشی از کم خونی مزمن بر طرف میشود.

بیمار میتواند فعالیت جسمانی و اجتماعی طبیعی خود را باز یابد.

در اثر مهار مغز استخوان تولید گویچه های قرمز معیوب متوقف می شود و نهایتا از تغییرات اسکلتی و نیز بزرگی طحال و کبد جلوگیری بعمل می آید.

قبل از شروع تزریق خون برای بیمار لازم است به تشخیص قطعی بیماری تالاسمی ماژور رسیده باشیم و در این رابطه خصوصا افتراق بین تالاسمی ماژور و تالاسمی اینترمدیا از اهمیت ویژه ائی برخوردار است.در بیماران تالاسمی ماژورمعمولا تزریق تزریق خون را زمانی آغاز میکنیم که بیمار در دو نوبت متوالی به فاصله حداقل یک هفته و بدون هر گونه تب و عفونت هموگلوبین کمتر از 7 گرم داشته باشد.همچنین باید مطمئن شویم که آزمایشات تشخیصی اولیه نظیر الکتروفورز هموگلوبین و نیز آزمایش تعیین گروههای فرعی خون جهت بیمار انجام شده است چرا که پس از تزریق خون انجام این آزمایشات امکان پـذ یر نیست و نتایج بدست آمده قابل اعتبار نمی باشد.در هر صورت تزریق خون لازم است که با نظر و دستور پزشک معالج بیمار آغآز گردد.درتزریق خون بیماران تالاسمی ماژور باید به سوالات اساسی زیر پاسخ دهیم که در ادامه به آنها می پردازیم.

چه نوع خونی و با چه مشخصاتی باید به بیماران تالاسمی ماژور تزریق گردد؟

گلبول قرمز فشرده((PRBC فرآورده انتخابی درمان بیماران تالاسمی ماژور میباشد.

گلبول قرمز تزریقی باید کم لکوسیت باشد.استفاده از فیلترهای قبل ازذخیره سازی , در حین تزریق خون و یا خون شسته شده روشهای کاهنده لکوسیت می باشند.

حتی المقدور کمتر از یک هفته از تاریخ اهدای خون تزریقی گذشته باشد.

خون تزریقی از نظر گروههای اصلی خون((ABO و حتی المقدور گروهای فرعی با خون بیمار سازگار باشد.لذا انجام آزمایش کراس ماچ قبل از تزریق خون الزامیست.

به چه میزان وبا چه سرعتی باید خون تزریق گردد؟

همانطور که گفته شد هدف از تزریق خون برطرف نمودن هیپوکسی بافتی و نیز مهار مغز استخوان از خونسازی غیر موثر میباشد.لذا هدف نهائی تزریق خون حفظ هموگلوبین متوسط بیمار در حد 11 تا 12 گرم در دسی لیتر میباشد بطوریکه از افت هموگلوبین به کمتر از 9 تا 5/10 گرم جلوگیری شود.معمولا این هدف با تزریق 10-15 میلی لیتر گلبول قرمز به ازای هر کیلوگرم وزن بدن بیمار حاصل میگردد.فواصل تزریق خون بر اساس شرایط هر بیمار تعیین میگردد ولی معمولا بین 2-4 هفته می باشد.لازم به ذکر است که هر کیسه خون حاوی حدود 250-280 میلی لیتر گلبول قرمز فشرده می باشد.طبق یک فرمول سر انگشتی در صورت توزین کیسه خون و کم کردن عدد 30 از آن حجم خون تزریقی بدست می آید.نکته قابل توجه آن است که با توجه به ارزش خون و فرآورده های آن باید توجه خود را به حداکثر استفاده از آن معطوف سازیم.بنابر این باید حجم خون مورد نیا ز بیمار را حتی المقدور به گونه ائی محاسبه کنیم که همه خون موجود در کیسه مورد استفاده قرار گرفته و تزریق گردد.بر این اساس اگر برای یک بیمار 30 کیلوئی نیاز به 450 میلی لیتر گلبول قرمز فشرده داشتیم (ml/kg15) 2 کیسه کامل را که حدود 500 میلی لیتر میباشد به بیمار تزریق می کنیم تا از دور ریز خون جلوگیری شود و یا در صورتیکه برای بیمار نیاز به 300 میلی لیتر خون داشتیم میتوان یک کیسه تزریق نمود و فاصله تزریق خون بعدی بیمار را کوتاهتر کرد.البته شیر خواران و نیز بیماران مبتلا به مشکل قلبی از این اصل مستثنی هستند و حجم خون تزریقی آنان باید بدقت محاسبه گردد و از تزریق مقادیر بیشتر از میزان به آنان خود داری کرد.

خون بیمار باید باسرعت 5-7 میلی لیتر به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در ساعت تزریق شود و بطور متوسط 2 ساعت برای هر کیسه تزریقی زمان لازم است.در بیماران دچار نارسائی قلب علاوه بر کاهش حجم خون تزریقی سرعت تزریق نیز باید تا حدml/kg/h 2 کاهش یابد.

پس از تزریق خون هموگلوبین بیمار نباید از 15 گرم در دسی لیتر تجاوز نماید.علیرغم آنکه هموگلوبین پس از تزریق خون در اکثر مراکز بطور روتین اندازه گیری نمی شود اما جهت اطمینان از تزریق به اندازه خون ایده آل آن است که سالیانه 3-4 مرتبه هموگلوبین خون یکساعت پس از تزریق خون نیز اندازه گیری شود.

در پایان این قسمت ذکر این نکته ضروری است که ثبت مشخصات فردی بیمار مانند وزن,سن وگروه خون و نیز مشخصات خون تزریقی نظیر حجم , نوع خون (شسته شده یا غیر شسته و فیلتره یا بدون فیلتر),شماره کیسه خونهای

تزریقی و نیز تاریخ اهدای آن و هر گونه عوارض احتمالی که در حین تزریق خون بوجود آمده است در پرونده درمانی بیمار توسط پرستار مسوول ضروری است.

عوارض تزریق خون و روش برخورد با آن

واکنشهای تب دار غیر همولیتیک(Febrile Non Hemolytic (Reactions:این واکنشها که شایعترین عوارض ناشی از انتقال خون می باشد بدلیل وجود آلو آنتی بادی بر علیه آنتی ژنهای لکوسیتی و پلاکتها اتفاق می افتد و اغلب بصورت تب و لرز بروز میکند.این واکنشها نسبتا بی خطر هستند و همراه با همولیز نیستندودر بیمارانی که مکررآ تزریق خون دارند شیوع بالائی دارند. امروزه با استفاده وسیع از فیلترهای لکوسیت این واکنشها کمتر مشاهده می گردد. به هر حال در صورت بروز باید تزریق خون قطع شده و درمان با داروهای ضد تب و در صورت شدت عوارض استروئیدهای ضعیف مانند هیدروکورتیزون انجام گردد.در صورت تکرار در دفعات متعدد تزریق خون استفاده از دو روش کاهش لکوسیت مانند شستشو و فیلتر توصیه میگردد. همچنین استفاده از استامینوفن قبل از تزریق خون موثر است.

واکنشهای همولیتیک حاد(Acute Hemolytic Reactions):عموما بدلیل ناسازگاری گروه خون که اغلب بر اثر اشتباه پرسنلی می باشد ایجاد می گردد.این واکنشها به نسبت گروه قبلی بسیار خطر ناک هستند.علائم شامل بی قراری ,درد قفسه سینه ,سفتی عضلات , تب , تهوع, استفراغ و سوزش محل رگ گیری می باشد.علائم بلافاصله پس از شروع تزریق خون ایجاد می شود (بر خلاف FNHRs).در این موارد باید تزریق خون بلافاصله قطع شده ,تزریق نرمال سالین از یک ست دیگر آغاز شود.مشخصات بیمار و کیسه خون از همه جهات کنترل شود و کیسه خون جهت بررسیهای تکمیلی به بانک خون ارسال شود .همچنین انجام اقدامات زیر صروری است:

قرار دادن سوند ادراری و بررسی برون ده ادراری

حفظ برون ده ادراری بیش از 5/1 سی سی به ازای هر کیلو در ساعت با تزریق مایع

اگر برون ده ادراری کمتر از این میزان است پس از تجویز مایعات به اندازه کافی آمپول فورسماید 80 -120 میلی گرم تزریق می گردد.

در صورت عدم برقراری دیورز100 میلی لیتر مانیتول 20% تزریق می گردد.

در صورت عدم پاسخ دهی احتمال قوی برای نارسائی کلیه وجود دارد و مشاوره نفرولوژی ضروری است.

همچنین باید مراقب هیپر کالمی و نیز DIC باشیم.

جهت تشخیص سریع و به موقع این واکنش توصیه میگردد 15 دقیقه اول تزریق خون به آهستگی صورت پذیرد و پرستار مربوطه بیمار را از نزدیک زیر نظر داشته باشد.از آنجا که این عارضه بالقوه می تواند خطر مرگ داشته باشد کنترل دقیق مشخصات بیمار و کیسه خون قبل از تزریق در پیشگیری از بروز این ضایعه نقش مهمی دارد.

واکنشهای آلرژیک((Allergic Reactions :این واکنشها اغلب بعلت حساسیت به پروتئینهای پلاسما ایجاد میگردد.کهیر و راش پوستی تظاهر معمول آن است.شروع واکنش دقایقی پس از آغاز تزریق خون است.ازشدت ضایعات با کاهش سرعت تزریق خون و نیز تجویز انتی هیستامین( 10 میلی گرم کلرفنیرامین وریدی) کاسته میشود.اگر پس از 30 دقیقه پیشرفتی در ضایعات بیمار مشاهده نشد تزریق خون می تواند ادامه یابد.بیمارانی که در دفعات متوالی دچار این نوع واکنش گردند از تجویز پیشگیرانه آنتی هیستامین و یا تزریق خون شسته شده سود می برند.

واکنشهای همولیتیک دیررس(Delayed Hemolytic Reactions):اغلب بدلیل وجود آلو آنتی بادیها عیپلیه گروهای فرعی هون و لیز مزمن گلبول قرمز رخ می دهد.این عوارض اغلب 5-10 روز پس از تزریق خون ظاهر میشود.اگر چه در بعضی از موارد شدید در حین تزریق و یا ساعاتی

مقاله درباره عوارض در ریکاوری پس از بیهوشی

اختصاصی از یاری فایل مقاله درباره عوارض در ریکاوری پس از بیهوشی دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 10

عوارض در ریکاوری پس از بیهوشی

پذیرش در واحد مراقبت پس از بیهوشی

اختلالات فیزیولوژیک اولیه بعد از عمل

انسداد راه هوایی فوقانی

از دست رفتن تون عضله ی حلق

بلوک عصبی عضلانی باقیمانده

لارنگواسپاسم

ادم راه هوایی

اداره انسداد راه هوایی فوقانی

هیپوکسمی شریانی

هیپوونتیلاسیون آلوئولی

کاهش فشار نسبی آلوئولر اکسیژن

عدم تطابق تهویه به خون رسانی و شنت

افزایش محدود وریدی

کاهش ظرفیت انتشار

ادم ریوی

ادم ریوی پس از انسداد

آسیب ریوی مرتبط با انتقال خون

بی ثباتی همودینامیک

افزایش فشار خون سیستمیک

کاهش فشار خون سیستمیک

ایسکمی میوکارد

دیس ریتمی بتنی

دلیریوم

فاکتورهای خطر

اداره

تحریک پذیری هنگام بیدار شدن

نقص عملکرد کلیوی

الیگوری ثانویه به تخلیه حجم مایه داخل عروقی

فشار خون داخل شکمی

رابدونیولیزم

ذمای بدن و لرز

مکانیسم

درمان

اثرات بالینی

تهوع و استفراغ بعد از عمل

بیماران پر خطر

جلوگیری و درمان

اختلالات خونریزی دهنده

بیدار شدن تأخیری

درمان

معیار ترخیص( Criteria)

اختلالات فیزیولوژیک اولیه بعد از عمل

طیفی از اختلالات فیزیولوژیک متأثر بر اعضای مختلف می بایست طی رفع اثرات بیهوشی و جراحی در PACU، تشخیص داده شده و درمان شوند. تهوع و استفراغ،‌نیاز به حمایت راه هوایی فوقانی و فشار خون سیستمیک نیازمند درمانٰ‌از شایع ترین حوادث مورد مواجهه در PACU می باشند.

انسداد راه هوایی فوقانی

از دست رفتن تون عضله حلق

انسداد راه هوایی یک عارضه شایع و بالقوه کشنده در دوره پس از عمل می باشد. شایع ترین علت انسداد راه هوایی در PACU ، از دست رفتن تون عضله حلق در بیمار با کاهش سطح هوشیاری و یا آرام خواب آلوده می باشد. اثرات سرکوبگر باقیمانده هوشبری های استنشاقی و تزریقی و اثرات مداوم داروهای بلوک کننده عصبی عضلانی در از دست رفتن تون حلق در دوره ابتدایی پس از عمل نقش دارند.

در یک بیمار بیدار،‌عضلات حلق به طور همزمان با دیافراگم انقباض می یابند تا زبان را به جلو بکشند و سبب باز ماندن راه هوایی در مقابل فشار منفی دمی حاصل از دیافراگم شوند. این فعالیت عضله حلق طی خواب سرکوب می شود و کاهش حاصله در تون موجب انسداد راه هوایی می شود. باکلاپس بافت حلق که دارای قابلیت اتساع طی دم می باشند، یک سیکل معیوب می تواند حاصل شود که در آن یک رفلکس جبرانی برای تلاش تنفسی افزایش می یابد و فشار دمی منفی موجب انسداد بیشتر راه هوایی می شود. این تلاش جهت تنفس در مقابل راه هوایی منسدد با یک الگوی تنفسی پارادوکسیکال مشتمل بر رتراکسیون بریدگی استرنوممم و تشدید فعالیت عضلانی شکمی مشخص می شود. کلاپس دیواره قفسه سینه بعلاوه برآمده شکم با تلاش تنفسی،‌یک حرکت فشاری ایجاد می کند که با افزایش انسداد راه هوایی برجسته تر می شود.

درمان

انسداد ثانویه به از دست رفتن تون حلق را می توان براحتی با باز کردن راه هوایی با " مانورJaw thrust" یا فشار مداوم مثبت راه هوایی (CPAP) از طریق یک ماسک صورت (یا هر دو)‌ رفع کرد. حمایت از راه هوایی تا زمانی که بیمار به میزان کافی از اثرات داروهای تجویزی طی بیهوشی فارغ شود،‌ مورد نیاز می باشد. در بیماران انتخابی،‌ تعبیه یک راه هوایی از بینی یا دهانی،‌ ماسک حنجره ای راه هوایی ( LMA) یا لوله تراشه ممکن است مورد نیاز باشد.

نارسایی تهویه ای پس از عمل می تواند ناشی از مهار درایو تنفسی یا ضعف ژنرالیزه ناشی از بلوک عصبی عضلانی یا بیماری عصبی عضلانی زمینه ای باشد. شرایط ریوی محدود کننده نظیر دفورمیتی قبلی قفسه ی سینه ٰ بستن شکم پس از عمل یا استماع شکمی هم می تواند در تحویه ناکافی نقش داشته باشد.

هیپوونتیلاسیون آلوئولر:

بررسی معادله گاز آلوئولی نشان می دهدکه کاهش تهویه به تنهایی جهت ایجاد هیپوکسمی شریانی در بیماری که هوای اتاق را تنفس می کندکافی می باشد. در سطح دریا ٰ یک بیمار نرموکاپنیک که هوای اتاق را تنفس می کندٰ فشار اکسیژن آلوئولی 100 میلی متر جیوه دارد. بنابراین یک بیمار سالم بدون گرادیان قابل توجه آلوئولر شریانی ( A-a)، PaO2 نزدیک 100 میلی متر جیوه دارد. در همان بیمار ، درهمان بیمار، افزایش PaCO2 از 40 به 80 میلی متر جیوه (کاهش تهویه آلوئولی) سبب فشار اکسیژن آلوئولی ( PAO2 ) در حد 50 میلی متر جیوه می شود. این نمونه نشان می دهد که حتی یک بیمار با ریه های طبیعی در حالی که هوای اتاق را تنفس می کند،‌اگر به طور قابل توجه هیپوونتیله شود هایپوکسیک می گردد.

بطور طبیعی ٰ‌تهویه ی دقیقه ای به ازاء هر یک میلی متر جیوه افزایش PCO2 شریانی تقریباً Lit/min 2 افزایش می یابد . این پاسخ خطی تهویه ای به دی اکسید کربن ، می تواند به طور قابل توجهی در مورد ابتدایی پس از عمل توسط اثرات باقی مانده داروها(هوشبریهای استنشاقی مخدر ها ، آرام بخش ها – خواب آورها) که طی بیهوشی تجویز می شوند مختل شود.

هیپوولیمیک ( کاهش پره لود):

کاهش فشار سیستمیک در PACU معمولا به علت کاهش حجم مایع داخل عروقی و پرده لود است. و معمولاً به نحو مطلوبی به تجویز حجم مایع داخل عروقی پاسخ می دهد . شایع ترین علل کاهش حجم مایع داخل عروقی در دوره اولیه بعد از عمل جراحی، شامل جابه جای مایع در حال جریان به فضای سوم (مخصوصاً در بیماران تحت عمل جراحی ماژور داخل شکمی یا آماده سازی روده قبل از عمل) و از دست رفتن تون سیستم عصبی سمپاتیک به عنوان علت بلوک نورواگزیال (اسپاینال یا اپیدورال ) می باشد. خونریزی در حال جریان ،‌باید در بیماران با کاهش فشار که تحن عمل جراحی قرار گرفته اند که احتمال خونریزی قابل توجه دارند، رد شود. این بدون توجه به تخمین خونریزی حین عمل نیز صحیح است. زیرا میزان خونریزی اندازه گیری شده ممکن است دقیق نباشد. خونریزی اغلب در اعمالی که در آنها اغلب در اعمالی که در آنها خون بداخل مخازن ساکشن نمی شود، کم تر از حد تخمین زده می شود. اگر بیمار بی ثبات باشد، می توان هموگلوبین را در بستر جهت حذف زمان پاسخگویی آزمایشگاهی اندازه گیری کرد. همچنین مهم است که بخاطر بسپاریم تاکیکاردی نمی تواند در بیماری که B بلوکر یا مهارکننده کانال کلسیم دریافت کرده است، یک نشانگر قابل اعتمادی از هیپوولمی یا آنمی (یا هر دو) باشد.

ادم ریوی:

ادم ریوی در PACU می تواند به علت افزیش حجم مایع داخل عروقی ٰ نارسائی احتقانی قلب و علل عدم غیر کاردیوژنیک نظیر سپسیس باشد علل اتفاقی ادم ریوی در دوره اولیه بعد از عمل، ممکن است مشتمل بر عدم ریوی مرتبط با ترانسفوزیون باشد.