لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه19
پیشگفتار
ماه محرم مهمترین ماه برای اجرای آداب مذهبی و خصوصاً عزاداری است. معمولاً خانواده های مومن شیعه، از اول تا دهم محرم در خانه مجالس روضه خوانی و سوگواری بر پا می دارند، در این مجالس مصائب شهیدان کربلا نقل می شود و مستمعان به گریه و ناله می پردازند.
در قدیم کتاب روضه الشهدای کاشفی را می خواندند. در این ماه سماع موسیقی و شادی وطرب حرام است، زنان جامعه سیاه برتن می کنند و مردان پیراهن مشکی می پوشند و با گریبان باز بیرون می آیند. بالای در مساجد یا خانه هایی که در آن روضه خوانی دایر است بیرق سیاهی زده می شود که بر روی آن اشعاری از دوازده بند مرثیه محتشم کاشانی در رثای حسین(ع) نقش شده است، پیرو جوان وفقیر و غنی به این مجالس روی می آوردند. در قدیم رسم بود که تکیه ها(حیاط یا میدان) را برای روضه خوانی یا نمایش مذهبی که تعزیه خوانده می شود آماده می کردند و یا چادرهای بزرگ بر پا می داشتند و در آن آداب عزاداری امام حسین(ع) صورت می گرفت. در روز نهم و دهم محرم که تاسوعا و عاشورا خوانده می شود، در بعضی از نقاط ایران دسته های عزاداران به راه می افتند، عزاداران جامه سیاه یا احیاناً کفنی پوشیده و گل و خاک بر سرو لباس می زنند, بعضی بر سینه می کوبند و نوحه می خوانند و جمعی دیگر نیز زنجیر سنگین بر پشت و تن خود می کوبند و به این ترتیب در مصیبت ابی عبدالله الحسین شرکت می جویند. اعتقاد بر این است که فرشته ای موظف به جمع آوری قطرات اشک عزاداران است و آنها را در روز محشر به عنوان
تحقیق در مورد علم عاشورا