لینک پرداخت و دانلود در "پایین مطلب"
فرمت فایل: word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحات:50
اولین قانون راهنمایی و رانندگی در تهران
مردم آن روز در دی ماه سال 1309 که دست های راننده ها را مدام در حرکت دیدند، به خنده افتادند، اما خیلی زود یاد گرفتند از دست چپ و راست شان چه زمانی کمک بگیرند و چطور در هوا تکانشان بدهند تا شوفرهای دیگر بفهمند که حالا قرار است صاحب دست ها چه کند؛ دور بزند، بایستد، پارک کند و دقیقاً از همان روزها شروع شد.
آن روزها نوای بوق تا فاصله 100 متری شنیده می شد. همان دوره با همان قوانین 32 بندی، ماشین ها صاحب 5 پلاک شدند؛ نام کارخانه، آدرس مالک، نمره عقب، نمره جلو و پلاک مالیات. تصویب قوانین به همین جا ختم نشد؛ حود 1308 وقتی تعداد اتول سوارهای شخصی شهر به 1522 نفر رسید، قوانین مربوط به عابران پیاده وضع شد.
آبان 1305 پایتخت نیز بوذرجمهری، بلدیه چی شهر یک کمپانی دانمارکی را مسئول اتوبوسرانی شهر کرد و قرار شد فرنگی جماعت 7 خط راه بیندازد که در هر کدام 2اتوبوس فعال باشد. کرایه این اتوبوس ها 8 شاهی برای یک مسیر بود. تهرانی که اتوبوس هایش از ابتدا تا انتهای مسیر 25 بار توقف می کردند و سرعت شان 20 کیلومتر بود. اواخر سال 1312، وقتی «سرتیپ قلی هوشمند» به جای بوذرجمهری بلدیه چی شهر شد، اعلام کرد محل عبور پیاده ها را از عرض خیابان به صورت مورب سنگ فرش کنند و عابران را موظف کرد تنها از همان مسیرها عبور کنند.
بعد به سراغ اتوبوسران ها رفت و اعلام کرد که آنها حین رانندگی نباید حرف بزنند و آیین نامه اتوبوسرانی به وسیله شهربانی تنظیم شد.
«قاسم خان صور اسرافیل» بلدیه چی تهران بین سال های 1317 تا 1319 اعلام کرد هر وسیله چرخدار احتیاج به پلاک و چراغی دارد که حداقل تا فاصله 70 متری اش را روشن کند، اما اعتصاب اتوبوسران های شهر در یک سال بعد و در زمان محمد سجادی اتفاق افتاد. وقتی این بلدیه چی مالیات بسته بود به بنزین و بلیت و..
مقاله راهنمایی و رانندگی