مقاله در مورد تاریخ ایران پیش از اسلام

اختصاصی از یاری فایل مقاله در مورد تاریخ ایران پیش از اسلام دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

مقاله کامل بعد از پرداخت وجه

لینک پرداخت و دانلود در "پایین مطلب"

فرمت فایل: word (قابل ویرایش و آماده پرینت)

تعداد صفحات: 10

اگر بخواهیم تاریخ ایران پیش از اسلام را بررسی ‌‌کنیم باید از مردمانی که در دوران نوسنگی در فلات ایران زندگی می‌‌کردند نام ببریم. پیش از مهاجرت آریائیان به فلات ایران، اقوامی با تمدن‌های متفاوت در ایران می‌زیستند که آثار زیادی از آنها در نقاط مختلف فلات ایران مانند تمدن جیرفت (در کرمانِ کنونی) و شهر سوخته در سیستان، و تمدن ساکنان تمدن تپه سیلک (در کاشان)، تمدن اورارتو و ماننا (در آذربایجان)، تپه گیان نهاوند و تمدن کاسی‌ها (در لرستان امروز) بجای مانده است. اما تمدن این اقوام کم کم با ورود آریائیان، در فرهنگ و تمدن آنها حل شد.

برای بررسی تاریخ ایران پیش از اسلام باید از دیگر تمدنهای باستانی آسیای غربی نیز نام ببریم. شناخت اوضاع و رابطه این مناطق ایران در رابطه با تمدن‌های دیگر نظیر سومر - اکد، کلده - بابل - آشور، و غیره نیز مهم است.

ایلامیان

ایلامیان یا عیلامی‌ها اقوامی بودند که از هزاره سوم پ. م. تا هزاره نخست پ. م. ، بر بخش بزرگی از مناطق جنوب و غرب ایران فرمانروایی داشتند. بر حسب تقسیمات جغرافیای سیاسی امروز، ایلام باستان سرزمین‌های خوزستان، فارس، ایلام و بخش‌هایی از استان‌های بوشهر، کرمان، لرستان و کردستان را شامل می‌شد.

آثار کشف ‌شده تمدن ایلامیان، در شوش نمایانگر تمدن شهری قابل توجهی است. تمدن ایلامیان از راه شهر سوخته در سیستان، با تمدن پیرامون رود سند هند و از راه شوش با تمدن سومر مربوط می‌شده است. ایلامیان نخستین مخترعان خط در ایران هستند.

به قدرت رسیدن حکومت ایلامیان و قدرت یافتن سلسله عیلامی پادشاهی اوان در شمال دشت خوزستان مهم ‌ترین رویداد سیاسی ایران در هزاره سوم پ. م. است. پادشاهی اَوان یکی از دودمان‌های ایلامی باستان در جنوب غربی ایران بود. پادشاهی آوان پس از شکوه و قدرت کوتیک ـ این شوشینک همچون امپراتوری اکد، ناگهان فرو پاشید؛ این فروپاشی و هرج و مرج در منطقه در پی تاخت و تاز گوتیان زاگرس نشین رخ داد. تا پیش از ورود مادها و پارسها حدود یک هزار سال تاریخ سرزمین ایران منحصر به تاریخ عیلام است.

سرزمین اصلی عیلام در شمال دشت خوزستان بوده. فرهنگ و تمدن عیلامی از شرق رودخانه دجله تا شهر سوخته زابل و از ارتفاعات زاگرس مرکزی تا بوشهر اثر گذار بوده است. عیلامیان نه سامی نژادند و نه آریایی آنان ساکنان اولیه دشت خوزستان هستند.

 مهاجرت آریائیان به ایران

آریائیان، مردمانی از نژاد هند و اروپایی بودند که در شمال فلات ایران می‌‌زیستند. دلیل اصلی مهاجرت آنها مشخص نیست اما به نظر می‌‌رسد دشوار شدن شرایط آب و هوایی و کمبود چراگاه ها، از دلایل آن باشد. مهاجرت آریائیان به فلات ایران یک مهاجرت تدریجی بوده است که در پایان دوران نوسنگی (7000 سال پیش از میلاد) آغاز شد و تا 4000 پیش از میلاد ادامه داشته است.

نخستین آریایی‌هایی که به ایران آمدند شامل کاسی‌ها (کانتوها ـ کاشی‌ها)، لولوبیان و گوتیان بودند. کا‌سی‌ها تمدنی را پایه گذاری کردند که امروزه ما آن را بنام تمدن تپه سیلک می‌‌شناسیم. لولوبیان و گوتیان نیز در زاگرس مرکزی اقامت گزیدند که بعدها با آمدن مادها بخشی از آنها شدند. در حدود 5000 سال پیش از میلاد، مهاجرت بزرگ آریائیان به ایران آغاز شد و سه گروه بزرگ آریایی به ایران آمدند و هر یک در قسمتی از ایران سکنی گزیدند: مادها در شمال غربی ایران، پارس‌ها در قسمت جنوبی و پارت‌ها در حدود خراسان امروزی.

شاخه‌های قومِ ایرانی در نیمه‌های هزاره‌ی اول قبل از مسیح عبارت بوده‌اند از: باختریان در باختریه (تاجیکستان و شمالشرق افغانستانِ کنونی)، سکاهای هوم‌کار در سگائیه (شرقِ ازبکستانِ کنونی)، سُغدیان در سغدیه (جنوب ازبکستان کنونی)، خوارزمیان در خوارزمیه (شمال ازبکستان و شمالشرق ترکمنستانِ کنونی)، مرغزیان در مرغوه یا مرو (جنوبغرب ازبکستان و شرق ترکمستان کنونی)، داهه در مرکز ترکمستان کنونی، هَرَیویان در هَرَیوَه یا هرات (غرب افغانستان کنونی)، دِرَنگِیان در درنگیانه یا سیستان (غرب افغانستان کنونی و شرق ایران کنونی)، مکائیان در مکائیه یا مَک‌کُران (بلوچستانِ ایران و پاکستان کنونی)، هیرکانیان در هیرکانیا یا گرگان (جنوبغربِ ترکمنستان کنونی و شمال ایرانِ کنونی)، پَرتُوَه‌ئیان در پارتیه (شمالشرق ایران کنونی)، تپوریان در تپوریه یا تپورستان (گیلان و مازندران کنونی)، آریازَنتا در اسپدانه در مرکزِ ایرانِ کنونی، سکاهای تیزخود در الانیه یا اران (آذربایجان مستقل کنونی)، آترپاتیگان در آذربایجان ایرانِ کنونی، مادایَه در ماد (غرب ایرانِ کنونی)، کُردوخ در کردستانِ (چهارپاره‌شده‌ی) کنونی، پارسَی در پارس و کرمانِ کنونی، انشان در لرستان و شمال خوزستان کنونی. قبایلی که در تاریخ با نامهای مانناها، لولوبیان‌ها، گوتیان‌ها، و کاسی‌ها شناسانده شده‌اند و در مناطق غربی ایران ساکن بوده‌اند تیره‌هائی از شاخه‌های قوم ایرانی بوده‌اند که زمانی برای خودشان اتحادیه‌های قبایلی و امیرنشین داشته‌اند، و سپس در پادشاهی ماد ادغام شده‌اند.

تاریخ ایران

اختصاصی از یاری فایل تاریخ ایران دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 72

مقدمه

همزمان با سال‌های 1157 (1293) که کریم خان زند درگذشت تا سال 1212 (1249) که فتحعلی شاه بدرود زندگی گفت پنجاه سال و اندی گذشت، در این زمان کم، اروپا دچار دگرگونی‌های شدیدی گردیده بود و داستان‌های تاریخی بی‌مانندی، از جمله شورش فرانسه، و پیدایش ناپلئون و جنگ‌های پیاپی آن، و جنبش توده‌ها و پیشرفت فن جنگ و پدید آمدن افزارهای نوین و مانند اینها روی داده و در نتیجه آنها دولت‌های بزرگ و نیرومندی پیدا شده بود.

کشور ایران از آن دگرگونی‌ها بی‌بهره و ناگاه مانده و حقیقت آن است که نه پادشاهی قاجار و نه سرجنبانان توده از آن دگرگونی‌ها سر در نمی‌آوردند و ناآگاهانه با شیوه کهن خود به سر می‌بردند.

نتیجه آن بود که دو دولت نیرومند و بزرگ و بیداری، یکی در شمال ایران و دیگری در جنوب آن پیدا شده، و ایران ناتوان و ناآگاه در میان آنان مانده. شکست‌های پیاپی فتحعلیشاه در برابر روس و شکست‌های محمدشاه و ناصرالدین شاه در برابر انگلیس به ایران زیان بسیار رسانید و از بزرگی سرزمین ایران بسیار کاست ولی با توجه به تمامی این رویدادهای مهم باز هم پادشاهان ایرانی و توده ایرانیان از خواب غفلت بیدار نگشتند.

پادشاهان قاجار از جمله فتحعلیشاه ـ محمد شاه و ناصرالدین شاه از پی یکدیگر آمدند بدون آنکه در خود و سیاست‌های داخلی و خارجی خود با توجه به دگرگونی‌های جهان تغییری ایجاد نمایند. تنها در سال‌های بازپسین پادشاهی ناصرالدین شاه بود که اندک اندک تکان و بیداری در توده ایران پدیدار گردید.

میرزا رضاخان امیرکبیر در زمان ناصرالدین شاه به پیراستن و آراستن ایران می‌کوشید و در امر سیاست و کشورداری کاردانی از خود نشان می‌داد اما ناصرالدین شاه او را کشت و به جای وی میرزا آقاخان نوری را گذاشت.

عصر سنت و نوآوری

در قرن یازدهم هجری، فلسفه‌ی ملاصدرا که خود از آن به «حمت متعالیه» یاد کرده است، بر پایه‌ی ترتیب و استخراج مبنای حکمت مشائی، کلام، حکمت اشراقی و عرفان نظری نضج گرفت و به عنوان بیان نهایی فلسفه و حکمت اسلامی، در چند قرن اخیر نزد علاقمندان به حکمت و علوم عقلی، مطرح بحث بوده است.

فلسفه‌ی او در حقیقت میعادگاه تلاقی و وحدت دو شعبه‌ی مهم تفکر ایرانی، یعنی شعبه‌ی عقلی و شهودی آن بوده است.

تلاقی و وحدتی که به نفع تشیع، بیان نهایی یافته بود و بیش و کم به حکمت مسلط در جامعه‌ی اسلامی مبدل گردیده بود. چنان که شارحان حکمت در دوره‌های بعد که مدرسان فلسفه‌ی او هم بوده‌اند، حتی حکمت مشائی را در زیر سیطره‌ی نفوذ و اندیشه‌ی او به بحث و کند و کاو می‌گرفتند. در حقیقت «حکمت متعالیه‌ی» او نقطه پایانی بر «اندیشیدن فلسفی» در ایران نهاد و بعد از او بیشتر کسانی که به عنوان حکیم و فیلسوف در حوزه‌های درس و بحث به حکمت می‌پرداختند شارحان و مدرسان بزرگ حکمت اسلامی بودند که در شعبه‌ای از حکمت: حکمت مشاء، کلام یا عرفان نظری استادی و تسلط داشتند و واقعیت این بود که کار اینان نه اندیشیدن و نوآوری و تازه اندیشی بود و نه به مسائل اجتماعی و سیاسی توجه عمیقی داشتند، بلکه صرفاً کورسوی چراغ حکمت اسلامی را در دوره‌ی قاجار روشن نگه می‌داشتند و از طرفی در همین زمان با مدنیت غربی کم کم آشنا می‌شدیم و سعی می‌کردیم از طریق ترجمه به آشنایی مدنیت غربی عمق بیشتری بدهیم یعنی زمانی که ملاعلی نوری که به عنوان «استاد جمیع حکما متأخر» و «خاتم الحکما و المحققین» نیز یاد می‌شود به بحث حکمت اسلامی اشتغال داشت اولین ترجمه رساله علمی اروپا در زبان فارسی منتشر شده که نام این رساله عبارت است از «رساله آبله کوبی» تألیف دکتر کارمک که به ضمیمه‌ی «انوار الناصریه» یا «مرآه الحکمه

تحقیق درباره بررسی و ارزیابی تاریخ اجتماعی و شناخت آن

اختصاصی از یاری فایل تحقیق درباره بررسی و ارزیابی تاریخ اجتماعی و شناخت آن دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

فرمت فایل : word (قابل ویرایش) تعداد صفحات : 54 صفحه

تاریخ چیست؟

 تاریخ را سه گونه می‏توان تعریف کرد:
1. علم به وقایع و حوادث سپری شده و اوضاع و احوال گذشتگان. زندگینامه ‏ها، فتح نامه‏ها، سیره‏ها که در میان همه ملل تالیف شده و می‏شود از این مقوله است.
علم تاریخ در این معنی، اوّلاً جزیی، یعنی علم به یک سلسله امور شخصی و فردی است نه علم به کلّیات و یک سلسله قواعد و ضوابط و روابط، ثانیاً یک علم «نقلی» است نه عقلی، ثالثاً علم به «بودن‏»ها است نه علم بن «شدن‏»ها، رابعاً به گذشته تعلّق دارد نه به حاضر. ما این نوع تاریخ را «تاریخ نقلی» اصطلاح می‏کنیم.
2. علم به قواعد و سنن حاکم بر زندگیهای گذشته که از مطالعه و بررسی و تحلیل حوادث و وقایع گذشته به دست می‏آید. مورّخ به معنی دوم در پی کشف طبیعت حوادث تاریخی و روابط علّی و معلولی آنهاست تا به یک سلسله قواعد و ضوابط عمومی و قابل تعمیم به همه موارد مشابه حال و گذشته دست یابد. ما تاریخ به این معنی را «تاریخ علمی» اصطلاح می‏کنیم.
این جهت، تاریخ را بسیار سودمند می‏گرداند و آن را به صورت یکی از منابع «معرفت» (شناخت) انسانی درمی‏آورد او را بر آینده‏اش مسلّط می‏نماید.
تاریخ علمی مانند تاریخ نقلی به گذشته تعلّق دارد نه به حال، و علم به «بودنها» است نه علم به «شدنها»؛ اما بر خلاف تاریخ نقلی، کلی است نه جزیی، و عقلی است نه نقلی محض.
تاریخ علمی در حقیقت بخشی از جامعه شناسی است؛ یعنی جامعه شناسی جامعه‏های گذشته است.
3. فلسفه تاریخ؛ یعنی علم به تحوّلات و تطوّرات جامعه‏ها از مرحله‏ای به مرحله دیگر و قوانین حاکم بر این تطوّرات و تحوّلات؛ به عبارت دیگر، علم به «شدن» جامعه‏ها نه «بودن» آنها.

مفهوم تاریخ اجتماعی

قبل از آن که به مفهوم تاریخ اجتماعی بپردازیم ابتدا لازم است تاریخ از دو نگاه استاتیک یا ایستایی شناسی و دینامیک یا پویایی شناسی و ارتباطی که هر یک از این دو نوع نگاه یا روش مطالعه می توانند با تعریف تاریخ و تاریخ اجتماعی داشته باشد بررسی شود.

داشتن نگاه استاتیک یا رویکرد ایستایی شناسی نسبت به یک پدیده، به معنای مطالعه جامعه و اجزاء و عناصر آن در مقطع خاصی از زمان می باشد . در این نوع مطالعه موضوع مورد نظر بدون توجه به پیشینه تاریخی و یا تغییر و تحولاتی که در آینده ممکن است پیدا کند مورد بررسی قرار می گیرد. در این رویکرد، زمان و تغییر در طول زمان از موضوع مورد مطالعه حذف می شود. بنابراین، ایستایی شناسی را می توان مطالعه یک پدیده در مقطع یا برشی از زمان و مکان دانست. در این نگاه به پدیده ها، تاریخ را می توان شرح حال گذشتگان یا مجموعه حوادثی که در گذشته روی داده است دانست.

برخلاف نگاه استاتیک یا ایستایی شناسی، پویایی شناسی ضمن قبول ایستایی و ثبات نسبی وقایع و رخدادهای اجتماعی، طلوع، رشد و غروب پدیده ها را مطالعه می کند و سعی در وارسی و جستجو درباره حرکات اجتماعی دارد. داشتن نگاه یا رویکرد پویایی شناسی به یک پدیده مستلزم جواب دادن به شش پرسش زیر در رابطه با آن پدیده است:

1-    چرایی پویایی: در این جستجو، علل به وجود آمدن یا رخ دادن تغییر، تحول، رشد و حرکات اجتماعی مورد بررسی قرار می گیرد. مثلأ مارکس موتور محرکه یا چرایی پویایی تاریخ را در تضاد طبقاتی، کنت در رشد ذهن، و آدلف کست در جمعیت ( افزایش و تراکم ) و مورگان درتغییرات تکنولوژیک می داند.   

2-    فرجام پویایی: در این کنکاش، سوگیری تاریخی تغییرات و تحولات و سرنوشت نهایی تاریخ جامعه مورد مطالعه قرار می گیرد. به این مفهوم که حرکت تاریخی جوامع تا کنون در چه جهتی بوده و در نهایت به کجا می رود. مثلأ مارکس سوگیری و آینده حیات بشری را در جهت متحقق کردن سوسیالیزم می داند. یا بعضی از اندیشمندان غربی ( فوکویاما، ژاپنی اهل آمریکا ) که  حرکت و آینده تاریخ را در لیبرال دموکرات می دانست.  و یا آگوست کنت که فرجام تاریخ را به سوی اثبات گرایی می دانست. فرجام پویایی، به اتوپیا یا مدینه   فاضله ای اشاره دارد که به طور معمول در مباحث نظری هر مکتبی وجود دارد و مکاتب مختلف در این مورد دیدگاه های خاص خود را دارند و در عملکرد خود، جایگاه ویژه ای  برای آن قائل هستند. 

3-    فرآیند پویایی: در این جستجو، مسیر و راه رشد و تغییرات مورد ملاحظه قرار می گیرد. آیا راه ها پیش رونده هستند یا پس رونده؟ و .... به طور کلی فرآیند های پویایی را می توان به چند دسته تقسیم کرد:

الف- خطی ( راستگونه، تک خطی و چند خطی )

        ب- دوری

فرآیند های پویایی خطی و دوری از نوع فرآیندهای پیش رونده هستند و در رابطه با فرآیند های پس رونده می توان به مادی و اخلاقی اشاره کرد.

4-    کندی پویایی: در این جستجو، سدهای جلوگیر و عناصر بازدارنده ی تکامل بررسی می شود.

5-    تندی پویایی: در این قسمت، انگیزه های سبقت و عناصر تحریک کننده و محرک تکامل بررسی می شود.

6-    ساز و کار پویایی: در این جستجو، ساز و کار و اسباب انجام پویایی در سیمایی فرآیندی مورد بررسی قرار می گیرد.

با توجه به مطالب ذکر شده، در رویکرد پویایی شناسی، تاریخ دیگر نمی تواند فقط شرح حال گذشتگان باشد یا همچون یک قصه تاریخی، فقط مجموعه ای از حوادثی باشد که در گذشته رخ داده است. در این رویکرد، علاوه بر مطالعه کامل پدیده، علل و عوامل مؤثر در رخ دادن، تغییرات، تحول و دگرگونی آن پدیده نیز مورد بررسی قرار می گیرد.

تاریخ در رویکرد دینامیک یا نگاه پویایی شناسی، که می توان آن را تاریخ اجتماعی دانست،  دیگر فقط شرح حال پادشاهان و قهرمانان نیست. بلکه به همه اقشار جامعه توجه دارد و سعی در شناساندن ابعاد پنهان حوادث دارد. در تاریخ اجتماعی،  روشن می شود که مردم در دوران های مختلف و در نقاط گوناگون دنیا چه عقاید، آراء فلسفی، سیاسی، اجتماعی و علمی داشته اند. و این که در مورد امور مختلف زندگی چگونه فکر می کرده اند؟ نهاد اقتصاد و نحوه معیشت آن ها چگونه بوده است؟ اشکال حکومت و سازمان های اداره اجتماعی چگونه بوده است؟ و ....

تاریخ اجتماعی بر خلاف تاریخ استاتیک و سنتی، نگاه خرد ( نه کلان ) به حوادث دارد و به لایه های زیرین تحولات اجتماعی توجه می کند و در مقام تحلیل و تبیین حوادث، سعی در آشکار کردن تأثیر گرایش های فکری، ویژگی های اخلاقی، سبک و شیوه زندگی عامه مردم به عنوان یک عامل اثرگذار بر روند حوادث دارد.