چکیده
به منظور بررسی تغییرات عملکرد و اجزای آن در ارقام نخود تحت تاثیر کاربرد کود بیولوژیک بارور2، آزمایشی در مزرعه هنرستان کشاورزی نساره علیا شهرستان دیواندره در سال زراعی 1389-1390 اجرا شد. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار با دو فاکتور، شامل سه رقم نخود به نامهای پیروز، 482-ILC و آرمان و چهار سطح کود بیولوژیک به ترتیب؛ تیمار بدون مصرف کود بیولوژیک و بدون مصرف کود نیتروژنه (شاهد)، تیمار بدون مصرف کود بیولوژیک و مصرف کودنیتروژنه (با توجه به نیاز تغذیه ای گیاه حاصل از آزمون خاک) به میزان 80 کیلوگرم در هکتار، تیمار مصرف کود بیولوژیک و بدون مصرف کود نیتروژنه و تیمار مصرف کود بیولوژیک و مصرف 25 کیلوگرم کود نیتروژنه در هکتار به صورت استارتر اعمال گردید. صفات مورد بررسی در این آزمایش شامل: عملکرد بیولوژیکی، تعداد غلاف در بوته، تعداد دانه در بوته، وزن صد دانه، عملکرد دانه و شاخص برداشت بودند. نتایج نشان داد که مصرف کود بیولوژیک همراه با کود نیتروژنه به میزان 25 کیلو گرم در هکتار سبب افزایش تجمع مادة خشک و در نتیجه عملکرد دانه گردید. در بین تیمارهای مورد آزمایش، بیشترین عملکرد دانه به رقم 482-ILC با تیمار مصرف کود بیولوژیک و مصرف 25 کیلو گرم کود نیتروژنه در هکتار به صورت استارتر به میزان 50/245 گرم درمترمربع را تولید نمود. به نظر می رسد رقم482-ILC با تولید بیشتر تعداد غلاف در بوته و تخصیص حجم بیشتری از مواد فتوسنتزی تولید شده به اندام های زایشی توانست از تولید بالاتر عملکرد دانه برخوردار گردد و این در حالیست که رقم آرمان از تولید بالاتر عملکرد بیولوژیک برخوردار بود اما به دلایل ژنتیکی، شاخص برداشت پایینتری دارا بود و عملکرد دانه کمتری را داشت. از سوی دیگر افزایش کود نیتروژنه سبب کاهش کارآیی کود بیولوژیک بارور2 گردید.
بررسی عملکرد و اجزای عملکرد ارقام نخود تحت تاثیر کود بیولوژیک بارور2