تحقیق درباره داروهای موثر بر بیماریهای دستگاه گوارش

اختصاصی از یاری فایل تحقیق درباره داروهای موثر بر بیماریهای دستگاه گوارش دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

فرمت فایل : word (قابل ویرایش) تعداد صفحات : 28 صفحه

مقدمه و تعریف :

اختلالات گوارشی از مهمترین و شایعترین مسائل در کلینیک می باشد بطوریکه سالانه میلیونها نفر از مردم از اولسر پپتیک و سایر بیماریهای گوارشی رنج می برند. داروهای موثر بر این دستگاه انواع متنوعی هستند که می توان آنها را براساس محل اثرشان به گروههای مختلفی تقسیم نمود.

• داروهای موثر در درمان اختلالات فوقانی: اختلالات مری و درمان اولسر پتیک، شامل آنتی اسپاسمودیکها و کاهش دهنده های ترشح اسید معده و آنتی اسیدها
• داروهای موثر در درمان اختلالات تحتانی: مسهل ها، ضد اسهالها و آنتی اسپاسمودیکها

داروهای موثر در درمان اختلالات فوقانی دستگاه گوارش

درمان عمومی در اختلالات این قسمت از دستگاه گوارش عبارتند از: داروهایی که موجب مهار ترشح اسید و پپسین می شوند مانند H2 بلوکرها، امپرازول (مهار کننده پمپ پروتون) و آنتی کولینرژیکها، داروهایی که موجب افزایش مقاومت مخاط معده در برابر زخم می شوند مانند سوکرالفیت که با تشکیل کمپلکس با پروتئینهای موجود در سطح زخم عمل خود را انجام میدهد.

داروهای مهار کننده ترشح اسید و پپسین

از عوامل مهم ایجاد کننده زخم معده می توان از اسید معده، پپسین و هلیکوباکتر پیلوری نام برد. مهمترین داروهای این گروه آنتاگونیستهای گیرنده های H2 هیستامینی هستند که از پرمصرفترین داروها می باشند. از داروهای این گروه می توان از سایمتیدین، رانیتیدین، فاموتیدین و نیزاتیدین نام برد که حجم و اسیدیته ترشحات معده را چه در حالت استراحت و چه در موقع تحریک معده توسط غذا یا هیستامین کاهش می دهند. این داروها اثر خود را با بلوک گیرنده های هیستامینی در سلولهای پاریتال معده اعمال می کنند. کاهش حجم ترشحات موجب کاهش ترشح پپسین می شود. به طور کلی این داروها را در درمان اولسر پپتیک و حالت برگشت محتویات معده به مری (reflux esophagitis) بکار می برند. بطور کلی این داروها از راه خوراکی مصرف شده و عارضه جانبی مهمی ندارند.  سایمتیدین که علاوه بر مهار متابولیسم داروهای همراه (مهار کننده آنزیم)، با اتصال به گیرنده های آندروژنی و ایجاد اثرات آنتی آندروژنی موجب بروز ژینکوماستی (در دوزهای بالا) و کاهش قوای جنسی در مردان و بروز گالاکتوره در خانمها می شود.

 رانیتیدین و فاموتیدین هم در 34 درصد موارد موجب بروز سردرد می شوند. سایمتیدین به شکل قرص و آمپول 200 میلی گرمی، بعد هرغذا یکی و دو عدد قبل از خواب. رانیتیدین به شکل قرص 150 میلی گرمی، روزی 2 قرص، فاموتیدین به شکل قرصهای 20 و 40 میلی گرمی در نظام دارویی ایران موجود است.

سایمتیدین از راه گوارش به خوبی جذب شده و متابولیسم آن کبدی بوده و حدود 40-30 درصد آن دچار پدیده عبور اول می شود. نیمه عمر آن حدود 3-2 ساعت و حداکثر غلظت پلاسمایی آن 90-45 دقیقه پس از مصرف خوراکی ایجاد می شود. جذب سایمتیدین همراه با آنتی اسیدها کاهش می یابد. سایمتیدین متابولیسم داروهایی مانند ضد انعقادهای خوراکی، بنزودیازپینها (بویژه کلر دیازاپوکساید و دیازپام)، فنی توئین و پروپرانولول را کاهش داده و اثر بخشی آنها را افزایش می دهد که از نطر بالینی بایستی مورد توجه قرار گیرد. سایمتیدین بهتر است همراه غذا و قبل از خواب مصرف شده و کشیدن سیگار اثر بخشی دارو را کاهش می دهد.