پایان نامه کارشناسی ارشد نساجی کاربرد سطح فعالها بر روی خواص فیزیکی و مکانیکی الیاف پلی پروپیلن

اختصاصی از یاری فایل پایان نامه کارشناسی ارشد نساجی کاربرد سطح فعالها بر روی خواص فیزیکی و مکانیکی الیاف پلی پروپیلن دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

این محصول در قالب  پی دی اف و 140 صفحه می باشد.

این پایان نامه جهت ارائه در مقطع کارشناسی ارشد رشته مهندسی نساجی-شیمی نساجی و علوم الیاف طراحی و تدوین گردیده است . و شامل کلیه مباحث مورد نیاز پایان نامه ارشد این رشته می باشد.نمونه های مشابه این عنوان با قیمت های بسیار بالایی در اینترنت به فروش می رسد.گروه تخصصی ما این پایان نامه را با قیمت ناچیزی جهت استفاده دانشجویان عزیز در رابطه با منبع اطلاعاتی در اختیار شما قرار می دهند. حق مالکیت معنوی این اثر مربوط به نگارنده است. و فقط جهت استفاده ازمنابع اطلاعاتی و بالابردن سطح علمی شما در این سایت ارائه گردیده است.

چکیده:

پلی پروپیلن پلیمری چند منظوره با خواصی جالب توجه برای کاربردهای متفاوت است. این پلیمر همراه با پیشرفت علوم و فنون مختلف با کمک پژوهشهای علمی به وجود آمده و به کمک پژوهشهای علمی خواص آن بهبود یافته است. هدف از انجام پروژه حاضر این است که خصوصیات مکانیکی این الیاف با افزایش نانوتیوپ کربن افزایش یابد و غلظت بهینه مصرف روغن Spinfinish مشخص شود. لکن جهت کاهش هزینه و رفع مشکلات افزایش در مرحله ذوب ریسی، افزایش این مواد در مرحله بعد از اسپینرت و ضمن افزایش روغن Spinfinish به الیاف اضافه می گردد. همچنین غلظت های مختلف و انواع مختلفی از روغن Spinfinish در الیاف آزمون گردید. تیمارهای مورد مطالعه از نظر مقدار استحکام در پنج دسته قرار گرفته اند. بنابر این پنج دسته تیمارهای مشخص شده بر اساس آزمون دانکن در سطح 5% عبارتند از:

دسته a: تیمارهای خالص SP و CNT، خالص SP و 1 به 1/5 و 1 به 1.

دسته b: تیمارهای 1 به 1/5، خالص SP.

دسته c: یک به 1/5، 1 به 1، 1 به 3 آب و CNT و SP.

دسته d: یک به 3 آب و CNT و SP و 1 به 3.

دسته e: آب خالص.

و در سطح 1% عبارتند از:

دسته a: تیمارهای خالص CNT و SP، خالص SP، یک به 1/5، 1 به 1، 1 به 3 آب و SP,CNT.

دسته b: تیمارهای 1 به 1، 1 به 3 آب و SP,CNT و 1 به 3.

دسته c: آب خالص.

در بررسی تغییر غلظت Spinfinish نمونه spinfinish خالص استحکام بیشتری نسبت به سایر نمونه ها دارد. در مورد بررسی استفاده از نرمکن های متفاوت نرمکن AME4 علاوه بر افزایش استحکام نسبت به نمونه استاندارد باعث می شود نخ حاصله بسیار نرم شود. در بررسی طیف های FTIR گروه جدیدی مشاهده نمی شود.

در طیفهای بدست آمده از اشعه X تغییر قابل ملاحظه ای در نسبت کریستالینگی و آمورف مشاهده نمی گردد و در نتیجه می توان گفت که نانوتیوپ کربن بر روی کریستالینگی تاثیری ندارد.

در بررسی عکسهای حاصله از میکروسکوپ الکترونی مشاهده می شود که با افزایش میزان Spinfinish مقدار آن بر روی الیاف افزایش یافته است و نخ ریسیده شده با آب خالص صدمه فوق العاده زیادی دیده و استحکام آن کاهش یافته است.

همچنین در بررسی میزان جذب مشخص می شود که با افزایش Spinfinish میزان جذب نیز افزایش می یابد و با گرفتن سطح مقطع نرمی بیشتری در لیف مشاهده می شود ولی از نظر اقتصادی مقرون به صرفه نیست. AME4 با توجه به اینکه ساختار شیمیایی آن را نمی دانیم لکن نرمی و لطافت بسیار زیادی در نخ ایجاد کرده بود.

مقدمه:

الیاف پلی پروپیلن از گروه الیاف الفینی می باشد و به روش ذوب ریسی تهیه می شود. جهت بهبود و تغییر خواص آن می توان مواد مختلفی را در اکسترودر به همراه مذاب پلیمر مخلوط کرد.

در این پروژه بجای متد فوق مواد و سطح فعالها را درمرحله بعد از اکسترودر در زمان افزودن spinfinish به الیاف اضافه می کنیم که اگر این روش جواب دهد بسیار کم هزینه تر و راحت تر نسبت به روشهای دیگر است. با توجه به اینکه پلیمر پس از اسپینرت هنوز مذاب است و کشیده نشده امکان هر گونه تغییر در آن وجود دارد. در این پروژه نانوتیوپ کربن و آب و spinfinish با نسبتهای متفاوت مخلوط و بررسی شده اند.

فصل اول

مروری بر مقالات

1-1- پروپیلن:

پروپیلن از گروه پلیمرهای پلی اولفینی می باشد. ماده ای سبک است با جرم مخصوص کمتر از آب در حدود 0/19gr/cm³ و از پلیمر شدن گاز پروپیلن بدست می آید. پلی پروپیلن در برابر رطوبت، روغنها و حلالهای معمولی مقاوم است. پروپیلن از فرآیند کراکینگ در تصفیه خانه های نفت حاصل می شود. پلی پروپیلن در سه ساختار فضایی موجود می باشد:

1- پلی پروپیلن ایزوتاکتیک: تمام گروههای متیل در یک طرف مولکول زنجیره ای قرار می گیرند و از نظر فضایی محلهای مشابهی دارند.

2- پلی پروپیلن اتاکتیک: گروههای متیل بطور تصادفی در دو طرف مولکول زنجیره ای قرار می گیرد، بنابراین مولکول تقارن و نظم فضایی نخواهد داشت و نظم بلوری نیز به وجود نخواهد آمد.

3- شکل فضایی سیندیو تاکتیک: گروههای متیل یک در میان در دو طرف مولکول زنجیره ای قرار می گیرند.

امروزه در صنعت برای تولید پلی پروپیلن ایزوتاکتیک از کاتا لیزور های زیگلر – ناتا که ترکیبی از انواع تیتانیوم کلراید، ها لیدهای آلومینیوم و بازهای مناسب است و از طریق کئوردیناسیون آنیونی، موجب پلیمری شدن پلی پروپیلن می شود استفاده می نمایند. محدوده دمای ذوب پلی پروپیلن بسته به ساختار شیمیایی وخلوص در نظم فضایی متغیر است و بستگی به روش اندازه گیری دارد. وجود کومونومرها یا نبود نظم فضایی مولکولها موجب کاهش دمای ذوب می شود. دمای ذوب پلی پروپیلن با روش حجم سنجی 174 درجه سانتیگراد و با روش گرماسنجی پویشی تفاضلی (DSC) 165 درجه سانتیگراد 165 است. ساختار بلوری بوجود آمده در پلی پروپیلن به شرایط محیط (دما، تنش، وجود و نوع هسته گذارها) بستگی دارد. در صد تبلور پلی پروپیلن معمولا 45 – 60 درصد است و در دمای 145 – 155 درجه سانتیگراد متبلور می شود. مواد هسته گذار مانند اسید بنزوئیک دمای تبلور را به 130 – 140 درجه سانتیگراد می رسانند. هسته گذارها موجب افزایش سرعت متبلور شدن می گردند. تعداد گویچه ها افزایش می یابد و اندازه آنها کوچک می شود. همچنین با کاهش دما سرعت متبلور شدن افزایش می یابد اما در دمایی کمتر از 110 درجه سانتیگراد سرعت متبلور شدن به شدت کاهش می یابد. گویچه از قسمتهای بلوری و بی نظم ساخته شده است. بهترین روش اندازه گیری نظم فضایی درپلی پروپیلن استفاده ازرزونانس مغناطیسی هسته (NMR) است. دمای تبدیل شیشه ای پلی پروپیلن ایزوتاکتیک 18- تا 20- درجه سانتیگراد گزارش شده است که مقدار آن بستگی به درصد تبلور دارد. چگونگی قرار گرفتن قسمتهای بلوری در کنار قسمتهای بی نظم ریز ساختار را مشخص می کند. ریز ساختارهای ورقه ای، فیبریلی و گویچه ای برای پروپیلن مشاهده شده است. فرآیند کشش بر ساختار داخلی الیاف تاثیر گذاشته و تغییراتی را در آرایش یافتگی و تبلور آنها موجب می گردد. بطوریکه ساختار گویچه ای الیاف ریسیده شده به ساختمان فیبریلی تبدیل می شود. پلی پروپیلن مقاومت خوبی در مقابل اسیدها و قلیاها از خود نشان می دهد. اسید نیتریک غلیظ و قلیاهای غلیظ و داغ، پلی پروپیلن راموردحمله قرار داده و پلی پروپیلن در اسید سولفوریک داغ،تترا کلرو اتیلن داغ، تترا کلرو اتان داغ، تولوئن داغ و زایلن حل می گردد.