استوانه فرمان کورش بزرگ ، نخستین منشور حقوق بشر تاریخ
در این نوشتاردرباره استوانه فرمان کورش بزرگ، شاهنشاهی که قرن ها پس از اشوزرتشت ، پیامبر ایران باستان می زیسته است و نمودار یک آریایی زرتشتی می باشد می نویسم. بنده در این وبلاگ بیشتر به موضوعات دینی می پردازم ولی این بار در رابطه با این موضوع تاریخی که باعث افتخار هر ایرانی(چه زرتشتی و چه غیر زرتشتی) می باشد می پردازم ؛
این استوانه ی فرمان کورش است که در خرابه های بابل پیدا شده و اصل آن در موزه بریتانیاست. این استوانه را باستان شناس کلدانی به نام هرمزد رسام در سال 1879میلادی که گروه باستانشناسی انگلیسی در خرابه های بابل کاوش های باستانشناسی می کرد، در میان ویرانه ها یافت و اکنون اصل آن در موزه بریتانیا نگهداری می شود.این استوانه بسیار ارجمند است، فرمان شاهنشاه ایران ، کورش است که بزرگ منش ، حکیم و بزرگوار بود. او هنگامی که در سال 539 پیش از میلاد بدون جنگ و خونریزی وارد بابل گشت، فرمان داد تا این استوانه را بنویسند.این فرمان نوشته های بیشتری داشته است ولی قسمت بزرگی از آن شکسته و از بین رفته و قسمت سالم آن هم ، شکسته بوده که به همدیگر چسبانده اند و در متن سالم آن هم ریختگی هایی وجود دارد ، ولی آنچه از آن باقیمانده دارای کمال اهمیت است. در این فرمان از آزادی ، حقوق بشر، آزادی ادیان و...سخن گفته شده است و به همین دلیل این نوشته نخستین منشور جهانی حقوق بشر نام گرفت. حقوقی که امروزه پس از دوهزارو پانصد سال آرزوی تحقق آن را در سر می پرورانیم.اهمیت چنین سخنانی هنگامی معلوم می شود که پیرامون ایران آن زمان را نظری بیفکنیم. در آن زمان پادشاهان آشور و بابل از بریدن سر و سوزاندن اسیران و درآوردن چشم به عنوان افتخارات جنگی در سالنمای خود یاد می کردند و اعلامیه های آنان حاوی شرح خونریزی های آنان بود. مقایسه آن اعلامیه ها با اعلامیه کورش ، مقام بلند و والای کورش را به خوبی نشان می دهد. وی به درخواست مردم بابل بدون جنگ و خونریزی وارد بابل شد و بی آنکه کسی از او برنجد فرمانروایی کرد و چنان بزرگمنش بود که توانست افکار دیگران را هم قبول کند و آنها را در طرز فکر و اندیشه آزاد بگذارد.آنان دین و آیین دیگری داشتند. او به دین و روش وآداب آنها احترام گذاشت و آزادی کامل به بابلی ها داد؛
توجه کنید که ایرانیان که در آن زمان زرتشتی بودند و امپراطوری بزرگ ایران بیشتر نقاط جهان را تحت فرماندهی خود داشت ولی هرگز ملت های زیردست خود را مجبور به پذیرش دین زرتشت نکردند وهر کس در دین و آیین خویش آزاد بود. و اصولا در فرهنگ ایرانی و آریایی این نبود که به کشور دیگری لشکرکشی کنند تا دین خویش را به آن کشور ببرند. در زیر گوشه هایی از نوشته های منشور کورش بزرگ را می آورم
آنگاه که بدون جنگ و خونریزی وارد بابل شدم، همه مردم گام های مرا با شادمانی پذیرفتند. در بارگاه پادشاهان بابل بر تخت شهریاری نشستم...ارتش بزرگ من به آرامی وارد بابل شد. نگذاشتم رنج و آزاری به مردم این شهر و این سرزمین وارد آید. وضع داخلی بابل وجایگاه های مقدسش قلب مرا تکان داد....من برای صلح کوشیدم؛
شامل 4 صفحه word
دانلود مقاله استوانه فرمان کورش بزرگ ، نخستین منشور حقوق بشر تاریخ