بررسی رابطهی تعارض والد- فرزند و خودپندارهی تحصیلی دانش‌آموزان با رضایت از زندگی آن‌ها
بصورت ورد ودر 95صفحه
چکیده: هدف پژوهش حاضر بررسی رابطهی تعارض والد- فرزند و خودپندارهی تحصیلی دانش آموزان با رضایت از زندگی آن‌ها بود. روش پژوهش توصیفی و از نوع مطالعات همبستگی بود. جامعه‌ی پژوهش کلیه‌ی دانش‌آموزان دختر و پسر مقطع متوسطه‌ی دوره‌ی اول (راهنمایی) شهرستان نمین بودند که از میان آن‌ها 293 نفر با روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش، مقیاس رضایت از زندگی (SWLS)، پرسشنامه خودپندارهی مربوط به مدرسه یی یسن چن و پرسشنامه تعارض با والدین (CP) اشتراوس بود. برای تحلیل یافته‌ها از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه استفاده شد. نتایج نشان داد که بین خودپندارهی تحصیلی با رضایت از زندگی دانش‌آموزان رابطهی مثبت، و بین تعارض مادر و فرزند، با رضایت از زندگی دانش‌آموزان رابطه منفی وجود دارد. همچنین بین مؤلفه‌ی پرخاشگری کلامی و فیزیکی مادر و فرزند و نیز راهبردهای استدلال فرزند با رضایت از زندگی رابطه وجود دارد اما بین راهبردهای استدلال مادر با رضایت از زندگی دانش‌آموزان رابطه وجود ندارد. نتایج حاصل از تجزیه‌وتحلیل رگرسیون چندگانه نشان داد که متغیر خودپنداره تحصیلی و مؤلفه‌ی پرخاشگری کلامی مادران قادر به پیش بینی متغیر رضایت از زندگی دانش آموزان خواهند بود و سایر متغیرهای پیش بین قادر به پیش بینی متغیر رضایت از زندگی نخواهند بود. بر‍اساس این یافته‌ها می‌توان نتیجه گرفت که: تلاش برای شکل‌گیری خودپندارهی تحصیلی مثبت و کاهش میزان تعارض والد – فرزند در بین نوجوانان، نقش مهمی در ارتقاء رضایت از زندگی آنان خواهد داشت.
بررسی رابطهی تعارض والد- فرزند و خودپندارهی تحصیلی دانش‌آموزان با رضایت از زندگی آن‌ها
