لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 19
راههای انتقال
سه راه عمده انتقال بیماری عبارتند از :
1-مادر به نوزاد ، قبل از زایمان ، حین زایمان و بعد از زایمان
2-تزریقی
3-شخص به شخص
انتقال از راه تزریقی Parenteral
انتقال ویروس هپاتیت B مدتها از طریق تزریقی ، یکی از راههای عمده انتقال شناخته شده بود ، بهمین جهت ، سابقاً به هپاتیت B ، هپاتیت سرمی می گفتند مدت زمانی است که انتقال ویروس هپاتیت B از طریق خون آلوده و یا فرآورده های خونی آلوده و یا سوزن و وسایل تزریقی که بحد کافی استریل نشده باشند شناخته شده است . خال کوبی ، تیغ زنی ، استفاده از مواد مخدر ، از جمله سایر مواردی است که ویروس هپاتیت B را از طریق تزریق انتقال می دهد . هم چنین انتقال از طریق خراش های سطحی و زخم های کوچک که در دست کادر پزشکی حین اعمال جراحی ، زایمان ودندان پزشکی اتفاق می افتد صورت می گیرد ، این انتقال به میزان خیلی کمتر از کادر پزشکی آلوده به بیماران هم وجود دارد . باید یادآوری گردد که واگیری ویروس هپاتیت B خیلی بیشتر از ویروس ایدز است و این یک خطر قابل ملاحظه در قسمتهائی از جهان است که در آنجاها ، بیشتر تزریقات ، بدون استریل کردن کامل وسائل تزریق انجام می شود . حداقل دو مطالعه ، ارتباط آشکار بین تعداد تزریقات در کودکان و فراوانی آلودگی به ویروس هپاتیت B را ، نشان داده است .
انتقال شخص به شخص Person to Peson
این انتقال ، انتقال افقی هم نامیده می شود ، مکانیسم این انتقال ، هنوز بدرستی شناخته نشده است ، و در اثر تماس نزدیک با ترشحات و مایعات بدن فرد آلوده مانند منی ، ترشحات واژن ، اشک ، مایع اسیت ، بزاق و ….. اتفاق می افتد . بلعیدن ویروس هم یک راه دیگر انتقال است ، هرچند اثر آلوده کنندگی آن بسیار کم می باشد .
آلودگی به ویروس هپاتیت B در بین کودکانی که مادرانشان HbsAg مثبت نیستند در خیلی از نقاط جهان دیده شده است . برای مثال ، در آسیا حدود 50 درصد موارد الودگی در کودکانی است که مادرانشان HbsAg مثبت نیستند . بعضی از این موارد ممکن است از راه تزریق باشد ولی قسمت عمده آن احتمالاً از طریق تماس بین افراد است که در کودکان شایع می باشد ، زیرا آنها غالباً آلوده تر از بالغین هستند . از آنجائی که بزاق و لوبا عیار پائین تر از خون ، اکثراً HbsAg مثبت است و راه دیگری هم در این قبیل موارد برای انتقال شناخته نشده است ، تصور می رود بزاق یک منبع انتقال ویروس هپاتیت B در کودکان باشد . در بعضی از نقاط جهان که بالغین غذای شیرخوار را می چشند ، این راه هم می تواند یکی از راههای انتقال باشد .
بالغین ، از همان راههائی که کودکان آلوده می شوند آلوده می گردند . بعلاوه ، در بالغین انتقال بیشتر از راه آمیزش جنسی اتفاق می افتد . انتقال ویروس هپاتیت B در شرکای جنسی وجود دارد ولی مکانیسم آن بدرستی شناخته نشده است . انتقال می تواند بین هم جنس بازان و غیر هم جنس باز است . بدرستی معلوم نیست چه سهمی در این انتقال از طریق بزاق ، خون و یا ترشحات اعضاء‌تناسلی است ، زیرا همه آنها غالباً HbsAg آشکار دارند . در مناطقی از جهان که میزان ناقلین بالا است بیشتر افراد قبل از رسیدن به سن بلوغ جنسی آلوده می شوند ، بنابراین انتقال از راه آمیزش جنسی در این مناطق ، اهمیت کمتری دارد .
به علت ویرمی و عفونت مزمن با ویروس هپاتیت B احتمال دارد ، حشرات رلی در انتقال داشته باشند . تاکنون نشانه ای از انتقال بیولوژیکی ، بدست نیامده است . بنابراین اگر هم انتقالی وجود داشته باشد مکانیکی خواهد بود . مطالعات همه گیری شناسی در نقاط مختلف جهان . حاکی از این است که حشرات رل مهمی در انتقال ویروس هپاتیت B ندارند اگر بفرض ، انتقالی هم از این طریق باشد .
هم گیری شناسی
هپاتیت B ، یک مشکل جهانی است که حتا در نقاط دور افتاده و در جمعیت های ایزوله وجود دارد . انسان تنها منبع بیماری در طبیعت است . منشا ویروس ناشناخته است . تنها عامل مهمی که سیمای همه گیری شناسی هپاتیت B را مشخص می کند ودر برنامه ریزی و بکار بردن راههای پیشگیری موثر بوده و باید شناخته شود سن آلودگی است . سن آلودگی ، همچنین ارتباط نزدیک با راه انتقال دارد . نمونه های متفاوت هم گیری شناسی آلودگی به ویروس هپاتیت B . در نقاط مختلف جهان ، ارتباط با راههای انتقال ، رفتار انسان ها و شیوع عفونت دارد . در مناطقی که میزان آلودگی متوسط و یا بالا است ، عفونت در بین شیرخواران و کودکان ابتدا از طریق انتقال مادر به کودکو بعد در اثر تماس نزدیک بین خودشان اتفاق می افتد . از آنجائی که احتمال ناقل بودن به ویروس هپاتیت B در شیرخواران و کودکان زیاد است ، آلودگی در سنین پائین در مناطق بومی ، با افزایش ناقلین دائمی همراه خواهد بود . بنابراین تمام کوشش ها ، برای پیشگیری از هپاتیت B در جهان ، بایستی معطوف به شیرخواران ودر سنین پائین بشود . بررسی های همه گیری شناسی نشان می دهد که احتمال اینکه یک فرد آلوده به ناقل مزمن تبدیل شود ، ارتباط معکوس با سن دارد ، بطوریکه 90 درصد از نوزادانی که قبل یا حین تولد آلوده می شوند ، ممکن است در بزرگسالی ناقل مزمن بیماری بشوند ، در صورتی که فقط 10 تا15 درصد از بالغین آلوده به ویروس ، تبدیل به ناقلین مزمن می گردند .
راههای کنترل بیماری
با شناخت راههای انتقال بیماری . طرق پیشگیری از بیماری هپاتیت B عبارتند از :
تحقیق پیشگیری از هپاتیت بی
