لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 27
آشنایی با سیستم تأسیسات سرمایشی و گرمایشی
با توجه به اینکه این پروژه در بارة کنترل تأسیسات مکانیکی و به صورت خاص کنترل تأسیسات HAC است پس لازم دانستیم که نخست توضیحی دربارة این سیستم ها بدهیم و سپس به نحوة کنترل این سیستم‌ها در فصول آینده بپردازیم.
هدف سیستم‌های سرمایشی و گرمایشی برآورده کردن نیازهای گرمایشی و سرمایشی کاربران یک ساختمان است
سیستم‌ها عبارتند از:
سیستم حرارت مرکزی (شامل: بویلر (Boiler) ، منبع انبساط و . . . . )
سیستم سختی گیری از آب
سیستم کدی اپرتور
سیستم تولید آب سرد (شامل چیلر، پمپها و برج خنک کننده و . . . . )
سیستم تولید هوای گرم و سرد برای مصرف کننده (هوا سازها)
این سیستم‌ها به تفصیل در همین فصل مورد بررسی قرار می‌گیرد.
در انتهای این فصل نیز نحوة ارتباط این سیستم ها با یکدیگر توضیح داده می‌شود.
سیستم سختی‌گیری از آب
سیکل مورد استفاده در تأسیسات سرمایشی و گرمایشی یک سیکل بسته است بدین معنا که سیالی که در این سیستم وجود دارد، مورد مصرف قرار نمی‌گیرد بلکه فقط نقش مبادله کنندة‌گرما و سرما را بر عهده دارد سیال مورد استفاده در این سیستم آب است که نقش تبادل کننده گرما و سرما را بر عهده دارد علت استفاده از سیکل بسته این است تا با عملیاتی که بر روی آب انجام می‌شود میزان مواد رسوبی و اکسیژن آب را گرفته شود در نتیجه عمر دستگاه‌ها افزایش یابد.
برای رسوب گیری از دستگاهی به نام سختیگیر آب استفاده می‌کنند.
اغلب رسوبی که از آب تشکیل می‌شود مادة است که با استفاده از دستگاه سختیگیر از آب زدوده می‌شود آبی که سختی گیری شده است فقط برای سیستم‌ها جسته مورد استفاده قرار می‌گیرد و مناسب برای مصرف در ساختمان نیست زیرا اولاً املاح آن از آب حذف شده است و ثانیاً دیگر برای مصارفی مانند شست‌و شو مناسب نیست زیرا صابون در آب سختی‌گیری شده کف نمی کند.
این دستگاه برای سختی‌گیری از مواد رزینی استفاده می‌کند بدین شکل که آب را از فیلترهای رزینی عبور می‌دهند و آب در عبور از فیلترهای رزین سختی خود را از دست می‌دهد و همچنین نهایت از شش سیلسی با دانه‌بندی های مختلف عبور می‌دهند در عبور از شش سلیس نیز از آب جدا می‌گردد و بدین ترتیب سختی آب گرفته می‌شود.
بعد از مدتی دستگاه‌های سختی گیر به علت رسوب هایی که در روی فیلتر رزینی آن تشکیل شده است کارایی خود را دست می‌دهد و برای رسوب زدایی از آن محلول آب نمک که با فشار به فیلتر رزینی می‌پاشند استفاده می‌کنند که البته این کار با استفاده سیستم تزریق مواد شیمیایی صورت می‌پذیرد.
دستگاه دی ایرتور
همان‌طور که در بخش پیشین توضیح داده شد سیکل تأسیسات یک سیکل بسته است و سیالی در آن استفاده می‌شود آب است و همچنین دستگاه‌های مورد استفاده در تأسیسات مکانیکی اغلب از آهن ساخته شده‌اند.
برای جلوگیری از رنگ‌زدگی و خوردگی دستگاه ها از آب بدون اکسیژن و گازکربنیک برای سیستم‌های تأسیسات استفاده می‌کنند بدین معنی که توسط دستگاه‌های دی ایوتور DE-AERATOR اکسیژن و گازکربنیک محلول در آب را جدا می‌کنند و آب بدون اکسیژن و گاز کربنیک را به طرف دستگاه‌های تأسیساتی می‌فرستند.
خورندگی اکسیژن بر روی فلزات، اغلب به صورت موضعی با ایجاد حفره بر سطوح فلزی دیگ بخار حد فاصل فاز مایع و فاز بخار و خورندگی گاز کربنیک به صورت یکنواخت و تدریجی بر سطوح فلزی صورت می‌پذیرد.
در زیر بررسی یک نوع دی ایرتور از نوع حرارتی می‌پردازیم:
در روش دی ایرشن حرارتی (Thermel Deaeration) بر اساس کاهش حلالیت اکسیژن و گازکربنیک با افزایش دمای آب استوار است و حذف گاز توسط یکی از مکانیزم‌های زیر صورت می‌پذیرد:
تولید حبابهای گاز در آب و انتقال مکانیکی این حبابها از فاز مایع به فاز بخار
دیفیوژه قسمتی از گاز محلول در آب به فاز بخار در سطوح مجاور این دو فاز.
ایجاد حبابهای گاز نسبت مستقیم با ضخامت قلم مایع و نیروی کششی سطحی مایع دارد. فاز بخار و فاز مایع بایستی دارای سطح تماس کافی باشند.
اندازه‌گیری مقدار گاز محلول در آب نشان داده است که در اثر حرارت مقدار زیادی اکسیژن محلول (85 تا 95 درصد) به سهولت از فاز مایع جدا شده و حذف اکسیژن محلول باقیمانده با استفاده از پدیدة دیفیوژن صورت می‌پذیرد.
بخار آب در سیستم‌های دی ایرتور حرارتی دارای نقش حمایتی بوده و سبب انجام عملیات زیر می‌گردد:
انتقال اکسیژن جدا شده از فاز مایع
اختلاط آب و بخار آب
افزایش حرارت به بالاتر از نقطه جوش
نتیجه نهایی دی ایرش حرارتی، آب عاری از گازهای انیدرید کربنیک و اکسیژن بوده و میزان بخار آبی که اکسیژن را به خارج از راکتور منتقل می‌نماید 5/0 تا 2 درصد آب ورودی به دستگاه است .
سیستم حرارت مرکزی
آشنایی با سیستم تأسیسات سرمایشی و گرمایشی